W zakresie ustalenia czy Spółka może skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna  

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka może skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), będąca czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży napojów pod własną marką, tj. „(…)”.

Spółka z powodzeniem wprowadza swój produkt na nowe rynki (głównie w krajach Afryki, Ameryki Południowej, Bliskiego Wschodu) i cały czas zwiększa przychody ze sprzedaży. Wnioskodawca sprzedaje (eksportuje) swoje produkty nabywcom hurtowym, którzy nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

Dochód Spółki uzyskany z opisanej działalności podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłączne w Polsce.

Spółka ponosi koszty, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT, w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Koszty te nie są Wnioskodawcy zwracane w jakiejkolwiek formie i nie są odliczane od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Produkcja napojów odbywa się wg następujących kroków:

1.Badanie określonego rynku.

2.Zaplanowanie strategii wejścia na ten rynek lub zwiększenia swojego w nim udziału.

3.Drobiazgowe zaprojektowanie produktu kierowanego na ten rynek - jego składu surowcowego (smak, oddziaływanie na organizm konsumenta), wyglądu puszki (kolorystyka, rysunki, informacje słowne) oraz opakowań zbiorczych i dokumentacji.

4.Zlecenie podmiotowi zewnętrznemu fizycznego wyprodukowania napojów i opakowań wg ww. wytycznych Wnioskodawcy. Na gotowym produkcie znajduje się w szczególności znak słowno-graficzny „(…)” oraz wskazanie, że producentem jest Wnioskodawca. Każdy kolejny krok jest wynikiem poprzednich.

Znajomość rynku (np. upodobań danej grupy potencjalnych konsumentów) umożliwia zaplanowanie strategii (np. wytyczenie kierunku, co do właściwości produktu i związanego nim przekazu). Na tej podstawie możliwe staje się stworzenie szczegółowego projektu produktu (pkt. 3) i ostatecznie zlecenie jego fizycznego wykonania (pkt. 4).

Spółka nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy o CIT.

Pytanie

Czy Spółka może skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie natomiast z ust. 2 tegoż artykułu, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika, przy czym ustawodawca nie wskazał, że wytworzenie przez podatnika musi mieć charakter faktyczny, fizyczny i bezpośredni.

Jak celnie zauważył Wojewódzki Sądu Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 5 października 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 666/22, na powstanie wyrobu składa się nie tylko jego wyprodukowanie w dosłownym, czy fizycznym tego słowa znaczeniu, lecz również etapy tę produkcję poprzedzające, jak np. pomysł, stworzony na podstawie pomysłu wzór czy projekt, inicjatywa podjęta w celu zrealizowania danej koncepcji; fakt, że przedsiębiorca angażuje inny podmiot w realizację przedsięwzięcia, tj. zleca mu wykonanie produktu nie oznacza, że ów zleceniobiorca wytwarza te wyroby. Wręcz przeciwnie, zleceniodawca pozostaje ich wytwórcą, a zleceniobiorca jedynie podwykonawcą.

Wnioskodawca jest głównym podmiotem odpowiedzialnym za powstanie produktów i wprowadzeniem ich na dane rynki. Nikt inny, tylko on drobiazgowo projektuje go w każdym jego aspekcie w oparciu o wcześniej zaplanowaną strategię podbicia określonego rynku, który z kolei jeszcze wcześniej zbadał. Samo zlecenie fizycznego ich wykonania podwykonawcy nie odbiera Spółce przymiotu wytwórcy zwłaszcza, że produkt opatrzony jest jej marką i informacją wskazującą ją jako producenta, a sam podwykonawca działa na jej rzecz, w sposób czysto odtwórczy i bez podejmowania jakichkolwiek wysiłków wprowadzenia produktów na rynek; w ogóle by ich nie wyprodukował, gdyżby nie dysponował z góry zamówieniem Spółki na nie, a ponadto nawet nie mógłby tego uczynić, gdyż nie dysponuje prawem do używania znaku towarowego "(…)”, będącego integralnym elementem tych produktów.

Mając powyższe na względzie uznać należy, że Wnioskodawca jest wytwórcą ww. produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT, a w konsekwencji może skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 Ustawy o CIT (spełnienie pozostałych warunków nakładanych przepisami art. 18eb zostało wskazane jako fakty w opisie stanu faktycznego i nie wymaga wyjaśniania czy interpretacji).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi  jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy mają Państwo możliwość skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego w pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 updop przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 updop wymienionych regulacji objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art.  45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, (Dz.U. z 2020 poz. 1740 ze zm.) w świetle którego:

Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”.

W myśl z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Spółka A Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży napojów pod własną marką, tj. „(…)”. Spółka z powodzeniem wprowadza swój produkt na nowe rynki (głównie w krajach Afryki, Ameryki Południowej, Bliskiego Wschodu) i cały czas zwiększa przychody ze sprzedaży. Wnioskodawca sprzedaje (eksportuje) swoje produkty nabywcom hurtowym, którzy nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.  Dochód Spółki uzyskany z opisanej działalności podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym wyłączne w Polsce. Spółka ponosi koszty, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT, w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Koszty te nie są Wnioskodawcy zwracane w jakiejkolwiek formie i nie są odliczane od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Produkcja napojów odbywa się wg następujących kroków:

1.Badanie określonego rynku.

2.Zaplanowanie strategii wejścia na ten rynek lub zwiększenia swojego w nim udziału.

3.Drobiazgowe zaprojektowanie produktu kierowanego na ten rynek - jego składu surowcowego (smak, odziaływanie na organizm konsumenta), wyglądu puszki (kolorystyka, rysunki, informacje słowne) oraz opakowań zbiorczych i dokumentacji.

4.Zlecenie podmiotowi zewnętrznemu fizycznego wyprodukowania napojów i opakowań wg ww. wytycznych Wnioskodawcy. Na gotowym produkcie znajduje się w szczególności znak słowno-graficzny „(…)” oraz wskazanie, że producentem jest Wnioskodawca. Każdy kolejny krok jest wynikiem poprzednich.

Znajomość rynku (np. upodobań danej grupy potencjalnych konsumentów) umożliwia zaplanowanie strategii (np. wytyczenie kierunku, co do właściwości produktu i związanego nim przekazu). Na tej podstawie możliwe staje się stworzenie szczegółowego projektu produktu (pkt. 3) i ostatecznie zlecenie jego fizycznego wykonania (pkt. 4). Spółka nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy o CIT.

Odnosząc się wprost do pytania będącego przedmiotem wniosku, tj. ustalenia czy Spółka może skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT, w sytuacji gdy produkt został fizycznie wyprodukowany przez podwykonawców wg ww. wytycznych Wnioskodawcy należy wskazać, że nie może pozostać bez znaczenia fakt skorzystania przez Wnioskodawcę z usług podmiotów trzecich przy produkcji sprzedawanego produktu.

Zlecanie fizycznej produkcji napojów i opakowań innemu podmiotowi, jak ma to miejsce w analizowanej sprawie i to pomimo wykorzystania receptury Wnioskodawcy, służy w istocie wytwarzaniu określonych produktów nie przez Wnioskodawcę ale przez jego kontrahentów.

Zatem, Spółka nie wytwarza produktu lecz nabywa gotowy produkt, który sprzedaje pod własną marką.

Przedstawiony opis sprawy prowadzi więc do wniosku, że Spółka nie wykonuje działalności produkcyjnej, lecz działalność handlową lub dystrybucyjną i zajmuje się nabywaniem towaru handlowego a nie wytwarzaniem produktu.

Jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art.  18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Podsumowując powyższe wyjaśnienia oraz mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał możliwości skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej (ulgi na ekspansję), o  której mowa w  art. 18eb updop, w zakresie kosztów uzyskania przychodu poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktu (produktów) wprowadzanych na rynek pod marką własną Wnioskodawcy, lecz fizycznie wytwarzanych przez podmioty trzecie, którym produkcję zleca Wnioskodawca.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).