Temat interpretacji

w zakresie ustalenia: czy w przypadku założenia więcej niż jednego rachunku inwestycyjnego (w tym rachunku walutowego) Wnioskodawca zachowa prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy CIT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przypadku założenia więcej niż jednego rachunku inwestycyjnego (w tym rachunku walutowego) Wnioskodawca zachowa prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy CIT – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 19 marca 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy w przypadku założenia więcej niż jednego rachunku inwestycyjnego (w tym rachunku walutowego) Wnioskodawca zachowa prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy CIT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka spełnia, w 2021 roku, warunki określone w art. 28j ust. 1 pkt 1-6 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawo PDOP). Spółka nie jest podatnikiem wymienionym w art. 28k ustawy PDOP.

Spółka, w związku z uruchomieniem nowego zakładu, planuje zakup środków trwałych, w tym środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy PDOP. Spółka zamierza utworzyć wyodrębniony w kapitale rezerwowym fundusz utworzony na cele inwestycyjne. Fundusz ten będzie tworzony z zysku osiągniętego za rok poprzedzający rok podatkowy.

Wnioskodawca zamierza utworzyć w banku mającym siedzibę na terenie kraju konta złotówkowe i walutowe (dalej: rachunki inwestycyjne), na które będą przelewane środki z istniejących już rachunków Spółki (dalej: rachunki podstawowe), które nie pochodzą z pożyczki (kredytu), dotacji, subwencji, dopłat ani innych form wsparcia finansowego.

Z tych nowo utworzonych kont rachunków inwestycyjnych będą regulowane zobowiązania wynikające z zakupu środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy PDOP. W związku z planowanymi przelewami środków z rachunku podstawowego lub rachunków podstawowych na rachunek inwestycyjny lub rachunki inwestycyjne Wnioskodawca zamierza zaliczyć w koszty uzyskania przychodu odpis na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy fakt, iż Wnioskodawca zamierza utworzyć więcej niż jeden rachunek inwestycyjny, w tym również rachunek walutowy nie spowoduje, że Spółka utraci prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisu na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy PDOP przy założeniu, że środki pieniężne zostaną wydatkowane na zakup środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy PDOP w przewidzianym w powołanej ustawie terminie?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż spółka utworzy więcej niż jeden rachunek inwestycyjny, o którym mowa w art. 15 ust. 1hb pkt 2 lit. a ustawy PDOP nie spowoduje wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu odpisów na fundusz inwestycyjny zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy PDOP.

Założyć należy, że Spółka:

• nie jest podatnikiem wymienionym w art. 28k ustawy PDOP,
• z rachunków inwestycyjnych zostaną uregulowane zobowiązania wynikające z zakupu środków trwałych opisanych w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy PDOP,
• wydatkowanie środków z rachunków inwestycyjnych nastąpi w terminach określonych w art. 15 ust. 1hb pkt 4 ustawy PDOP,
• posiadanie więcej niż jednego rachunku inwestycyjnego nie wywołuje negatywnych konsekwencji w postaci niemożliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów na fundusz inwestycyjny.

Co prawda ustawodawca w sformułowaniu zawartym w art. 15 ust. 1hb pkt 2 lit. a użył liczby pojedynczej w odniesieniu do wpłat na rachunek („równowartość środków pieniężnych odpowiadająca wartości odpisu na ten fundusz zostanie wpłacona, nie później niż w dniu dokonania tego odpisu, na wyodrębniony wyłącznie w tym celu rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej (...)”). Fakt ten jednak pozostaje bez znaczenia, gdyż użycie liczby mnogiej wskazywałoby na bezwzględną konieczność posiadania więcej niż jednego rachunku rozliczeniowego (rachunku inwestycyjnego), a nałożenie takiego wymogu wobec wszystkich podatników byłoby nieracjonalne. Intencją ustawodawcy formułującego omawiany przepis było promowanie podatników, którzy inwestują zarobione środki, których nie przeznaczyli do wypłaty wspólnikom i zamiast tego utworzyli kapitał rezerwowy i wyodrębnili w nim fundusz inwestycyjny. Cel przepisu potwierdzają również liczne odwołania do uregulowań wynikających z rozdziału 6b ustawy PDOP (Ryczałt od spółek kapitałowych), gdzie zawarte zostały preferencje dla podatników inwestujących swoje dochody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego granice rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena spełnienia przez Wnioskodawcę warunków do zastosowania preferencji podatkowej wynikającej z art. 15 ust. 1hb ustawy CIT. Przedmiotem niniejszej interpretacji jest natomiast ocena czy fakt, iż Wnioskodawca zamierza utworzyć więcej niż jeden rachunek inwestycyjny, w tym również rachunek walutowy nie spowoduje, że Spółka utraci prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisu na fundusz inwestycyjny.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące dwa alternatywne warianty opodatkowania na nowych zasadach (bez możliwości ich łączenia), tj. ryczałt od dochodu spółek kapitałowych oraz specjalny fundusz inwestycyjny. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ryczałtowy sposób opodatkowania spółek kapitałowych, będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych” (dodano artykuły od 28c do 28t). Natomiast przepisy regulujące kwestie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na specjalny fundusz inwestycyjny zawarte zostały w art. 15 ww. ustawy poprzez dodanie po ust. 1ha, ustępów 1hb-1hd a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanych odpisów (art. 12 ust. 1 pkt 6b-6d i ust. 1aa, 1ab oraz art. 16 ust. 1 pkt 48a-48b).

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wskazane warianty opodatkowania mają charakter silnie proinwestycyjny i tym samym, wspierający wzrost gospodarczy. Zakłada się, że zarówno przesunięcie w czasie obowiązku podatkowego, jak i szybsze rozliczenie inwestycji w kosztach podatkowych, będzie dla przedsiębiorców stanowić zachętę inwestycyjną. Wzrost inwestycji przyczyni się do utworzenia nowych miejsc pracy i pobudzenia popytu krajowego, a także, w dłuższej perspektywie czasowej, wzrostu gospodarczego.

W myśl art. 1hb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: ustawa CIT), podatnicy, z wyjątkiem podatników wymienionych w art. 28k, spełniający w roku podatkowym warunki określone w art. 28j ust. 1 pkt 1-6 mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy na wyodrębniony w kapitale rezerwowym fundusz utworzony na cele inwestycyjne, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. fundusz ten jest tworzony z zysku osiągniętego za rok poprzedzający rok podatkowy;
2. równowartość środków pieniężnych odpowiadająca wartości odpisu na ten fundusz zostanie wpłacona, nie później niż w dniu dokonania tego odpisu, na wyodrębniony wyłącznie w tym celu:
   1. rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej albo
   2. rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej będącego podmiotem kwalifikowanym w rozumieniu art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej;
3. środki pieniężne, o których mowa w pkt 2, nie pochodzą z pożyczki (kredytu), dotacji, subwencji, dopłat ani innych form wsparcia finansowego;
4. zgromadzone w roku podatkowym środki tego funduszu zostaną wydatkowane na te cele inwestycyjne nie później niż w roku podatkowym następującym po roku, w którym dokonano tego odpisu, chyba że:
   1. podatnik złoży do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację o planowanych inwestycjach wskazującą rok wydatkowania środków funduszu na te cele inwestycyjne oraz
   2. wydatkowanie tych środków nastąpi nie później niż w trzecim roku podatkowym następującym po roku, w którym dokonano tego odpisu, przy czym każdy rok podatkowy z tych 3 lat nie może być dłuższy niż 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1hc ww. ustawy, jeżeli przed utworzeniem funduszu, o którym mowa w ust. 1hb, podatnik podlegał opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, może on zaliczyć odpisy dokonane na ten fundusz do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w tym przepisie nie wcześniej niż po upływie 24 miesięcy od dnia zakończenia stosowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Jeżeli w roku podatkowym:

1. podatnik wydatkował środki pochodzące z funduszu, o którym mowa w ust. 1hb, na cele inne niż cele inwestycyjne, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2, lub środki tego funduszu zostały sfinansowane lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie albo
2. podatnik nie spełnił warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 1-6, albo
3. wydatki funduszu, o którym mowa w ust. 1hb, nie zostały wydatkowane zgodnie z ust. 1hb pkt 4

-począwszy od roku następnego podatnik traci prawo do dokonywania odpisów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ust. 1hb przez okres 3 lat podatkowych, nie krócej jednak niż przez okres 36 miesięcy (art. 15 ust. 1hd ustawy CIT).

W myśl art. 15 ust. 1he ww. ustawy, kwota odpisu na fundusz, o którym mowa w ust. 1hb, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Podatnik informuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z pomocy w terminie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708).

Uregulowania zawarte w powyższy przepisie wprowadzają zatem możliwość wyodrębnienia w kapitale rezerwowym fundusz utworzonego na cele inwestycyjne, który w sensie ekonomicznym umożliwi szybsze rozliczenie amortyzacji środków trwałych w kosztach podatkowych z uwzględnieniem dotychczasowych („klasycznych”) zasad opodatkowania, obowiązujących w ustawie o CIT.

Przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na wyodrębniony w kapitale rezerwowym podatnika fundusz, utworzony na cele inwestycyjne, o których mowa w art. 28g określa powołany wyżej art. 15 ust. 1hb ustawy CIT. Odpisy te, aby mogły zostać rozliczone w kosztach podatkowych, powinny odpowiadać wartości zysku spółki (lub jego części), osiągniętego za rok poprzedzający dany rok podatkowy oraz równowartości środków pieniężnych faktycznie wpłaconych (nie później niż w dniu dokonania odpisu) na dedykowany rachunek rozliczeniowy. Odpisy muszą dla podatnika stanowić koszt ekonomicznie/faktycznie poniesiony (środki nie mogą pochodzić z pożyczki, kredytu, dotacji, subwencji, dopłat i innych form wsparcia finansowego), a celem wydatkowania środków muszą być cele (nakłady) inwestycyjne określone w art. 28g. Ponadto podatnik musi w roku podatkowym, w którym dokonuje odpisu na fundusz, spełniać warunki określone w art. 28j ust. 1 pkt 1-6. Uprawnienie do szczególnego rozliczenia odpisów na funduszu na cele inwestycyjne nie przysługuje podmiotom wymienionym w art. 28k.

Omawiana preferencja podatkowa jest kierowana do tej samej grupy docelowej co opodatkowanie ryczałtem, tj. podmiotów z najbardziej ograniczonym dostępem do finansowania dłużnego. Na wysokość możliwych do dokonania odpisów inwestycyjnych nałożono limit w wysokości zysku osiągniętego za rok poprzedzający dany rok podatkowy, w ten sposób uzależniając ich wysokość od rentowności podatnika. Zakłada się, że podatnik może dokonać wydatkowania środków z funduszu na cele inwestycyjne w ciągu trzech lat następujących od daty dokonania odpisu, pod warunkiem złożenia, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, oświadczenia o planowanych działaniach inwestycyjnych wraz z oświadczeniem co do roku wydatkowania środków funduszu na cele inwestycyjne.

Przepis w ust. 1hc reguluje również sytuację, w której podatnik zakończył opodatkowanie ryczałtem i planuje w ramach tzw. klasycznego CIT rozliczać wydatki na cele inwestycyjne poprzez fundusz, natomiast w przepisie ust. 1hd zostało dodatkowo przewidziane, iż w przypadku gdy podatnik dokona w roku podatkowym wydatków z funduszu w sposób niezgodny z założeniami istnienia funduszu, tj. wydatku na cele inne niż inwestycyjne lub wydatku z tego funduszu, który został sfinansowany lub zwrócony podatnikowi w jakiejkolwiek formie albo w roku podatkowym zostały naruszone warunki, o których mowa w art. 28j, albo wydatkowanie środków nie zostanie dokonane w terminie określonym w ust. 1hb pkt 4, oprócz obowiązku zapłaty odsetek (art. 12 ust. 1ab) podatnik utraci prawo do dokonywania odpisów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w ust. 1hb przez okres 3 lat podatkowych, nie krócej jednak niż przez okres 36 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka spełnia, w 2021 roku, warunki określone w art. 28j ust. 1 pkt 1-6 ustawy CIT Spółka nie jest podatnikiem wymienionym w art. 28k tej ustawy. Wnioskodawca w związku z uruchomieniem nowego zakładu, planuje zakup środków trwałych, w tym środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy CIT. Spółka zamierza utworzyć wyodrębniony w kapitale rezerwowym fundusz utworzony na cele inwestycyjne. Fundusz ten będzie tworzony z zysku osiągniętego za rok poprzedzający rok podatkowy. Wnioskodawca zamierza utworzyć w banku mającym siedzibę na terenie kraju konta złotówkowe i walutowe (rachunki inwestycyjne), na które będą przelewane środki z istniejących już rachunków Spółki (rachunków podstawowych), które nie pochodzą z pożyczki (kredytu), dotacji, subwencji, dopłat ani innych form wsparcia finansowego.

Z tych nowo utworzonych kont rachunków inwestycyjnych Wnioskodawca będzie regulował zobowiązania wynikające z zakupu środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy CIT. W związku z planowanymi przelewami środków z rachunku podstawowego lub rachunków podstawowych na rachunek inwestycyjny lub rachunki inwestycyjne Wnioskodawca zamierza zaliczyć w koszty uzyskania przychodu odpis na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. lhb ustawy .

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest w kwestia ustalenia czy fakt, iż Wnioskodawca zamierza utworzyć więcej niż jeden rachunek inwestycyjny, w tym również rachunek walutowy nie spowoduje, że Spółka utraci prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisu na fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 15 ust. 1hb ustawy PDOP przy założeniu, że środki pieniężne zostaną wydatkowane na zakup środków trwałych, o których mowa w art. 28g ust. 1 i 2 ustawy PDOP w przewidzianym w powołanej ustawie terminie.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepis art. 15 ust. 1hb ustawy CIT w pkt 2 jako jeden z warunków niezbędnych do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów dokonanych odpisów na fundusz inwestycyjny, wymienia obowiązek wpłaty równowartości środków pieniężnych odpowiadającej wartości odpisu na ten fundusz, nie później niż w dniu dokonania tego odpisu, na wyodrębniony wyłącznie w tym celu:

1. rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, podmiotu kwalifikowanego w rozumieniu art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej albo
2. rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej będącego podmiotem kwalifikowanym w rozumieniu art. 119zg pkt 4 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Prawo bankowe (Dz.U z 2020 r. poz. 1896 ze zm.), banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT;
2. rachunki lokat terminowych;
3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, w tym rachunki rodzinne, oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;
4. rachunki powiernicze.

Umowa rachunku bankowego jest zawierana na piśmie i powinna określać w szczególności:

1. strony umowy;
2. rodzaj otwieranego rachunku;
3. walutę rachunku;
4. czas trwania umowy;
5. o ile strony zastrzegają oprocentowanie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku - wysokość tego oprocentowania i przesłanki dopuszczalności jego zmiany przez bank, a także terminy wypłaty, postawienia do dyspozycji lub kapitalizacji należnych odsetek;
6. wysokość prowizji i opłat za czynności związane z wykonywaniem umowy oraz przesłanki i tryb ich zmiany przez bank;
7. formy i zakres rozliczeń pieniężnych dokonywanych na polecenie posiadacza rachunku oraz terminy ich realizacji;
8. przesłanki i tryb dokonywania zmian umowy;
9. przesłanki i tryb rozwiązania umowy rachunku bankowego;
10. zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie rozliczeń pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu realizacji dyspozycji posiadacza rachunku (art. 52 ust.1 i 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 119zg pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o: podmiocie kwalifikowanym - rozumie się przez to:

1. osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców,
2. osobę fizyczną prowadzącą działalność zarobkową na własny rachunek, która nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy, o której mowa w lit. a,
3. osobę prawną,
4. jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną.

Zauważyć należy, iż ustawodawca w przepisie art. 15 ust. 1hb wyraźnie ograniczył zakres rodzaju rachunku oraz miejsca jego prowadzenia. Niewątpliwie powyższe miało na celu zapewnienie organom podatkowym możliwości weryfikacji rozliczeń podatnika z faktycznymi przepływami pieniężnymi na tym rachunku (w zakresie wpływów jak i celów przeznaczenia środków pieniężnych na określone cele). Powołany przepis nie wskazuje jednak wyraźnie w jakiej walucie może być prowadzony rachunek rozliczeniowy na który zostanie dokonana wpłata równowartości środków pieniężnych odpowiadająca wartości odpisu na fundusz inwestycyjny, jak również nie wskazuje wyraźnie czy powyższe wpłaty mogą być dokonane na więcej niż jeden rachunek rozliczeniowy. Przepis art. 15 ust. 1hb pkt 1 ustawy CIT jednoznacznie jednak mówi, iż wplata równowartości odpisu musi być dokonana na specjalnie wyodrębniony wyłącznie w tym celu rachunek rozliczeniowy.

Wskazać należy, iż założenie przez podatników więcej niż jednego rachunku rozliczeniowego, o którym mowa w ust. 1hb art. 15 ustawy CIT, w tym rachunku walutowego niejednokrotnie może ułatwić podmiotom prowadzenie rozliczeń realizowanych ze środków funduszu inwestycji poprzez np. wyodrębnienie ich elementów/etapów, umożliwienie rozliczenia bezpośrednio w walucie obcej.

Przekazanie środków w ramach odpisu na fundusz inwestycyjny na więcej niż jeden wyodrębniony do tego celu rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w przepisie, nie wydaje się przy tym sprzeczne z założonym celem wprowadzenia powyższej preferencji podatkowej i nadal pozostawia możliwość weryfikacji przez właściwe organy prowadzonych na tych rachunkach rozliczeń podatnika.

Zatem fakt posiadania więcej niż jednego rachunku inwestycyjnego (w tym rachunku w walucie obcej), o ile wynikał on będzie z racjonalnego uzasadnienia a rachunki te wyodrębnione zostaną wyłącznie na cel wskazany w ustawie – nie powinien wykluczać możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów na fundusz inwestycyjny dokonywanych na te rachunki, zgodnie z art. 15 ust. 1hb, pod warunkiem spełnienia wszystkich wskazanych w tym przepisie wymogów.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe