Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest osobą prawną działającą na terenie Polski, której siedziba znajduje się w S. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym cd osób prawnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie wydobycia i sprzedaży piasków. Piaski kwarcowe, które są podstawowym produktem oferowanym przez Spółkę są sprzedawane przede wszystkim na potrzeby przemysłu szklarskiego i chemii budowlanej.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka wykorzystuje nieruchomości, w związku z czym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm., dalej: u.p.o.l.) Wnioskodawca - jako osoba prawna - zobowiązana jest do złożenia właściwemu organowi podatkowemu deklaracji na podatek od nieruchomości za dany rok podatkowy, przy czym zapłata zobowiązania wynikająca ze złożonej deklaracji jest uiszczana przez Spółkę comiesięcznie na rachunek organu podatkowego w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego (wynikających ze złożonej deklaracji podatkowej) - w terminie do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31 stycznia.

Spółka ujmuje wydatki poniesione na podatek od nieruchomości jako pośrednie koszty uzyskania przychodu, wobec czego zalicza je do kosztów podatkowych w każdym miesiącu, w którym w księgach rachunkowych ujęta jest rata podatku (w wysokości należnej raty).

Po przeprowadzeniu wewnętrznych audytów Wnioskodawca stwierdził wystąpienie nadpłaty w podatku od nieruchomości za okres 2017-2019 r. oraz 2015 - kwiecień 2020 r. (częściowo w różnych zakresach).

W konsekwencji, Spółka dokonała dwukrotnie czynności - złożyła dwukrotnie korekty deklaracji na podatek od nieruchomości oraz dwukrotnie wnioski o stwierdzenie nadpłaty:

• Wniosek z 29 lipca 2019 r. zawierał prośbę (dyspozycję) o zaliczenie ewentualnie potwierdzonej nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, począwszy od raty za styczeń 2020 r. do raty za październik 2020 r.
• Wniosek z 2 lipca 2020 r. zawierał prośbę (dyspozycję) o zaliczenie ewentualnie potwierdzonej nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, począwszy od raty za październik 2020 r. do raty za grudzień 2020 r.

Organ podatkowy zaakceptował i uznał za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie ww. wniosków o nadpłatę w podatku od nieruchomości i wydał w tym zakresie stosowne decyzje. W odniesieniu do wniosku z 29 lipca 2019 r. decyzja pozytywna organu podatkowego wydana została jeszcze w roku 2019 r., natomiast w odniesieniu do wniosku z 2 lipca 2020 r. decyzja pozytywna organu podatkowego wydana została w roku 2020. Z momentem wydania każdej z ww. decyzji organu podatkowego Spółka rozliczyła przychód w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości w drodze stosownej decyzji, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy, powstający w dacie wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty w podatku od nieruchomości (tj. na bieżąco).

Na wstępie wskazać należy, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który definiowałby pojęcie przychód. Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera jedynie otwarty katalog przysporzeń. które są traktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT.

Z drugiej strony, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT wymienia w sposób enumeratywny przysporzenia, które nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT, wskazując przykładowo, że do przychodów nie zalicza się: zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów tak art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT.

Wnioskując a contrario, na podstawie powołanego przepisu, zdaniem Spółki należy uznać, że do przychodów zalicza się zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty stanowiące dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie powołanego przepisu, można wymienić następujące przesłanki, których łączne spełnienie powoduje, że po stronie podatnika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu CIT:

1. podatnik poniósł wydatek na podatki i opłaty stanowiące dochód budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
2. podatnik zaliczył powyższy wydatek do kosztów uzyskania przychodów,
3. wydatek na podatki i opłaty stanowiące budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego został podatnikowi zwrócony, umorzony lub zaniechano jego poboru.

Przekładając powyższe na stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, należy wskazać, że:

1. Spółka poniosła wydatek z tytułu zapłaty podatku od nieruchomości, który bez wątpienia stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1530 ze zm.),
2. Spółka zaliczyła ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na spełnienie przesłanek uznania go za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
3. wydatek na zapłatę podatku od nieruchomości zostanie Spółce zwrócony przez organ podatkowy, w wyniku złożonej przez Spółkę korekty deklaracji na podatek od nieruchomości.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości, dokonany przez organ podatkowy, stanowi dla niej przychód podlegający opodatkowaniu CIT na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT w okresie, w którym ten zwrot otrzymała lub dopiero otrzyma.

W przedstawionej sytuacji Spółki, w związku ze złożeniem wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w którym ujęto wniosek o jej zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, należy wskazać na moment powstania przychodu z tytułu nadpłaty, podlegającej przerachowaniu na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, posiłkując się przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm. dalej: o.p.), z uwagi na to, że przepisy ustawy o CIT nie przewidują szczególnych regulacji dotyczących tej kwestii.

Stosownie do art. 76 § 1 o.p. nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. W sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie (art. 76a § 1 o.p.).

Natomiast zgodnie z art. 59 § 1 lit. 4 (winno być: pkt 4 o.p.), zobowiązanie podatkowe wygasa m.in. w skutek zaliczenia nadpłaty. Wobec tego zaliczenie nadpłaty podatku jest efektywnym sposobem wygaszania zobowiązań podatkowych. Niemniej, sama kwota nadpłaty potwierdzona jest stosowną decyzją, w odniesieniu do której rozliczenie kwot nadpłaty w podatku od nieruchomości będzie możliwe do zadysponowania.

Jak zostało wprost wskazane w art. 76 § 1 o.p. podatnik może złożyć wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Tym samym pojęciem ustawodawca posłużył się w powołanym już powyżej art. 76a § 1 o.p. Nie jest możliwym dokonanie zaliczenia nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych dopóki obowiązek podatkowy nie przekształci się w wymagalne zobowiązanie podatkowe, bowiem dopiero w tym momencie jest możliwe żądanie zaspokojenia zobowiązania. Dla takiego zadysponowania nadpłatą istotne jest jednak, w ocenie Spółki, samo potwierdzenie występowania nadpłaty i jej wysokości, co potwierdza stosowna decyzja organu podatkowego.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ocenie Spółki przychód z tytułu nadpłaty w podatku od nieruchomości (jaki został potwierdzony decyzjami właściwego organu podatkowego w roku 2019 i 2020) stanowi przychód związany z działalnością gospodarczą, i rozpoznany winien zostać jako przychód należny w momencie wydania stosownej decyzji organu podatkowego (potwierdza to bowiem fakt wystąpienia przychodu należnego po stronie Spółki).

Dodatkowo, warto wskazać, że w przypadku złożenia przez podatnika wniosków o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych (wraz z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty), nie będzie to rodziło skutków dla Spółki na tle momentu rozpoznania przychodu z tytułu potwierdzonych decyzjami nadpłat w podatku od nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku ze stwierdzeniem przez organ podatkowy nadpłaty w podatku od nieruchomości, która zaliczona zostanie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych Wnioskodawcy w tym podatku, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy, powstający w momencie wydania stosownej decyzji organu podatkowego, uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Należy zauważyć ze ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten stanowi więc, że zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty co do zasady nie stanowią przychodu.

Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, w której podatki i opłaty o jakich mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji zwrócone podatki i opłaty będą stanowiły przychód w części, w jakiej zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów.

Aby ustalić moment powstania przychodu z tytułu nadpłaty, podlegającej przerachowaniu na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.. dalej: o.p.), zgodnie z art. 76 § 1 o.p., nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 76a § 1 zdanie 1 Ordynacji podatkowej, w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Zgodnie zaś z regulacją art. 59 § 1 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty. Zatem zaliczenie nadpłaty podatku jest efektywnym sposobem wygaszania zobowiązań podatkowych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że nadpłata podatku od nieruchomości będzie stanowiła przychód podatkowy Spółki w takiej części, w jakiej wcześniej podatek od nieruchomości zaliczono do kosztów uzyskania przychodu.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku dotyczącej wystąpienia Wnioskodawcy z wnioskiem o przerachowanie/zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, zauważyć należy, że jak wskazano powyżej, przepis art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej określa, że nadpłata nie podlega zwrotowi gdy podatnik złoży wniosek o zaliczenie jej na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Jak stanowi przepis art. 4 Ordynacji podatkowej, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Zobowiązaniem podatkowym, zgodnie z art. 5 ww. ustawy, jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zatem obowiązek podatkowy jest abstrakcyjnym zobowiązaniem do poniesienia ciężaru podatkowego związanym z zaistnieniem zdarzenia, z którym ustawy podatkowe wiążą taki skutek. Dopiero w momencie skonkretyzowania obowiązku podatkowego co do osoby zobowiązanego, wysokości, terminu zapłaty, powstaje zobowiązanie podatkowe tj. wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie konkretnego podatnika do zapłaty podatku z określonego tytułu i w określonej wysokości i we wskazanym terminie. Termin płatności stanowi konsekwencję przymusowego charakteru zobowiązania podatkowego. Nadejście terminu realizacji zobowiązania powoduje, że staje się ono wymagalne, czego konsekwencją jest prawo wierzyciela do żądania zaspokojenia oraz obowiązek dłużnika spełnienia tego świadczenia. Ustawodawca przewidział obowiązek organu podatkowego do wydania postanowienia o zaliczeniu nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, co oznacza, że zaliczenie jest możliwe w przypadku zaistnienia skonkretyzowanego stosunku zobowiązaniowego pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym.

W świetle obowiązujących przepisów nie jest zatem możliwym dokonanie zaliczenia nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych dopóki obowiązek podatkowy nie przekształci się w wymagalne zobowiązanie podatkowe, bowiem dopiero w tym momencie jest możliwe żądanie zaspokojenia zobowiązania.

Zatem w ocenie Organu, w przypadku gdy nadpłata zostaje przerachowana/zaliczona przez organ podatkowy na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych za dzień otrzymania nadpłaty należy uznać dzień wymagalności przyszłego zobowiązania, na który ma zostać przerachowana nadpłata. Z tym też dniem należy uznać, że Wnioskodawca uzyskał przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wynika o contrario z dyspozycji art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT.

Nie sposób tym samym zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód powyższy powstanie z datą wydania stosownej decyzji potwierdzającej kwotę nadpłaty.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej