Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy wydatki na nabycie Usług niematerialnych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 Ustawy CIT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 6 sierpnia 2020 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 1750/19 (data wpływu 9 lipca 2020 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na nabycie Usług niematerialnych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 Ustawy CIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na nabycie Usług niematerialnych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 Ustawy CIT.

W dniu 12 października 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: 0111-KDIB2-1.4010.319.2018.1.BJ, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 12 października 2018 r. została skutecznie doręczona 19 października 2018 r. Pismem z 19 listopada 2018 r. (data wpływu 23 listopada 2018 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z 20 grudnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.319.2018.3.BJ udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od powyższego wyroku Organ pismem z 11 czerwca 2019 r. Znak: 0110-KWR1.4020.74.2019.2 wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 23 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 1750/19 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 6 sierpnia 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 Ustawy CIT, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi działalność od 2010 roku. Na początku roku 2012, Spółka stała się jednym z Globalnych Centrów Usług (Global Delivery Center) Grupy X (dalej: Grupa) na świecie.

Grupa, w ramach której funkcjonuje Spółka, jest globalną korporacją z branży usług finansowych, koncentrującą się na wsparciu klientów w zarządzaniu i administrowaniu ich aktywami finansowymi. Grupa jest wiodącym dostawcą usług finansowo-księgowych dla instytucji, korporacji, przedsiębiorstw oraz klientów indywidualnych, którym oferuje usługi finansowe, w szczególności usługi inwestycyjne, poprzez zarządzanie aktywami finansowymi, usługi dla emitentów, skarbowe, brokerskie i doradcze oraz planowanie finansowe.

Spółka pełni funkcję wspierającą dla innych podmiotów Grupy, w tym dla podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 Ustawy CIT (dalej: Kontrahenci) głównie w dziedzinie księgowości funduszy i operacji inwestycyjnych. Przedmiotem działalności Spółki są m.in.:

• działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe;
• działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
• działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych;

W ramach działalności gospodarczej, Spółka świadczy na rzecz Kontrahentów m.in. następujące usługi:

• usługi księgowo-rachunkowe obejmujące pełen zakres usług księgowych i administracyjnych dla funduszy (Fund Accounting), rozliczenie i księgowanie obrotu na rzecz funduszy w odniesieniu do różnego rodzaju instrumentów finansowych (Middle Office), przetwarzanie i przekazywanie instrukcji rozliczeniowych do systemu księgowego należącego do agentów rozliczeniowych (Transfer Agency), przygotowanie i przetwarzanie raportów związanych z przepływami gotówki oraz aktywów (Reconciliations), bieżące sortowanie i przetwarzanie danych dotyczących transakcji usługobiorcy oraz ich przesyłanie do systemu księgowego (Trade Capture), usługi związane z procesowaniem płatności, ich weryfikacją i uzgadnianiem (Cash Operations), usługi w zakresie administracji dokumentów podatkowych (Tax & Onboarding)
• usługi wsparcia informatycznego, technicznego oraz administracyjnego, obejmujące usługi testowania aplikacji oraz wsparcia informatycznego (BASS Business Analysis & Support Services), usługi administrowania dokumentami (Document Capture & Imagining), usługi zdalnego wsparcia informatyczno-technicznego (Eagle (Global Services Support) oraz wsparcie IT (Technology charges),

(dalej łącznie: Usługi świadczone). Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości również będzie wykonywać inne Usługi świadczone na rzecz Kontrahentów.

W celu wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykonywania Usług świadczonych, Spółka dokonuje zakupu szerokiego wachlarza usług, zarówno od podmiotów niepowiązanych, jak i od Kontrahentów (dalej: Usługi niematerialne). Przykładowo, Spółka nabywa:

• usługi oddelegowania pracowników do pracy w Polsce, zarządzania personelem oraz kontroli nad procesem migracji usług,
• usługi polegające na wsparciu technicznym, doradczym w zakresie używanych przez Spółkę aplikacji oraz kontroli prawidłowości ich funkcjonowania,
• usługi księgowe, wspierające działy Spółki oraz usługi obliczenia wynagrodzeń pracowników Spółki, a także usługi audytu pod względem zgodności z obowiązującymi standardami i przepisami,
• usługi przetwarzania danych gospodarczych,
• usługi rekrutacyjne w zakresie pozyskiwania i rozwoju pracowników, weryfikacji zatrudnienia pracowników oraz usługi szkolenia pracowników zakończone egzaminem potwierdzającym kwalifikacje pracownika na dane stanowisko,
• usługi wsparcia IT oraz telekomunikacyjne,
• usługi zarządzania ryzykiem informacyjnym,
• usługi w zakresie zabezpieczenia ciągłości operacyjnej,
• i inne.

Usługi niematerialne nabywane od Kontrahentów przez Spółkę mogą mieścić się w katalogu określonym w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT. Spółka pragnie podkreślić, iż nabywane Usługi niematerialne są nieodłącznie związane z wykonywanymi przez nią Usługami świadczonymi, i są niezbędne w celu wykonywania przez nią działalności gospodarczej. Bez nabywania Usług niematerialnych, wykonywanie przez Spółkę Usług świadczonych byłoby niemożliwe.

Powyższe odzwierciedlone zostało również w sposobie kalkulacji wynagrodzenia Spółki z tytułu wykonywanych Usług świadczonych na rzecz Kontrahentów. Wynagrodzenie Spółki za Usługi (świadczone) kalkulowane jest przy zastosowaniu metody marży transakcyjnej netto, w oparciu o bazę kosztową powiększoną o narzut. Bazę kosztową stanowi suma kosztów działalności operacyjnej, która jest alokowana w odpowiedniej części do poszczególnych obszarów Usług świadczonych na rzecz poszczególnych Kontrahentów (księgowo-rachunkowych, wsparcia informatycznego, technicznego i administracyjnego). Do głównych kategorii kosztów uwzględnionych w bazie kosztowej należą m.in.: wynagrodzenia pracowników (wraz ze wszystkimi narzutami), koszty usług zewnętrznych świadczonych przez niepowiązane podmioty na rzecz Spółki, koszty wewnątrzgrupowe świadczone przez podmioty z Grupy na rzecz Spółki (intercompany charges), koszty wynajmu biura oraz mediów, koszty telekomunikacyjne i amortyzacja sprzętów biurowych. Z uwagi na określenie bazy kosztowej jako sumy kosztów działalności operacyjnej Spółki, w bazie kosztowej znajdują się również koszty nabycia Usług niematerialnych.

Spółka pragnie podkreślić, iż zakres nabywanych Usług niematerialnych jest szeroki, i może zmieniać się w zależności od zgłaszanych przez Kontrahentów potrzeb na nabywanie Usług świadczonych na ich rzecz.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na nabycie Usług niematerialnych ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15e ust. 1 ustawy CIT, nie będzie miał zastosowania do nabywanych od Kontrahentów Usług niematerialnych, tym samym poniesione na ich rzecz wydatki nie będą podlegały ograniczeniu w możliwości ich zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodu z uwagi na ich bezpośrednie związanie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę Usługami świadczonymi na rzecz Kontrahentów, na podstawie art. 15e ust. 11 ustawy CIT.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. do Ustawy CIT zaimplementowany został art. 15e, zgodnie z którym ograniczona została możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie usług niematerialnych bezpośrednio lub pośrednio od podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 Ustawy CIT, lub podmiotów mających siedzibę lub zarząd na terytorium kraju stosującego szkodliwą konkurencję podatkową.

Katalog usług niematerialnych, podlegających limitowaniu w zakresie możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zawarty został w art. 15e ust. 1 ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem: podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy CIT, ograniczenie w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy CIT nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Regulacja ustawy CIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi, którym posługuje się ustawodawca w art. 15e ust. 11. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż omawiane pojęcie jest odmienne od użytego przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4-4c Ustawy CIT pojęcia kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i pojęciom tym nie należy przypisywać równoważnego znaczenia, gdyż jedno wskazuje na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru, zaś drugie na związek kosztów z uzyskiwanymi przychodami. Biorąc zatem pod uwagę brzmienie omawianego przepisu, użyte wyrażenie może wywoływać wątpliwości interpretacyjne odnośnie tego, które koszty mogą zostać uznane za te związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Jednakże, w celu ustalenia zakresu znaczeniowego zawartego w art. 15e ust. 11 Ustawy CIT sformułowania, należy zdefiniować pojęcie bezpośredniość poprzez zastosowanie wykładni językowej. Przez pojęcie bezpośredni należy zatem rozumieć niemający ogniw pośrednich, dotyczący kogoś lub czegoś wprost (Uniwersalny słownik języka polskiego, Tom 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 236).

Ponadto, aby ustalić zakres znaczeniowy przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy CIT, należy odwołać się - obok wykładni językowej - także do wykładni celowościowej tego przepisu. W tym celu można odnieść się do materiałów z procesu legislacyjnego, w szczególności uzasadnienie do projektu ustawy nowelizującej, na mocy której powyższa regulacja została wprowadzona do ustawy CIT. Z treści uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że celem wyłączenia przewidzianego w art. 15e ust. 1 ustawy CIT jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego w danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej).

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy celem wprowadzenia przez ustawodawcę limitu możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy CIT w wysokości do 3 mln PLN nie było pozbawienie prawa zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków przekraczających tę wartość w ogóle, a jedynie zracjonalizowanie możliwości zarachowania przez podatników tego rodzaju wydatków jako koszty uzyskania przychodu, mające na celu unikanie zjawiska w postaci tworzenia przez podatników tzw. tarczy podatkowej, co znajduje swój wyraz w regulacji art. 15e ust. 11 ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki koszty nabywanych przez nią Usług niematerialnych powinny być uznawane za koszty pozostające w ścisłym związku z Usługami świadczonymi przez Spółkę. Gdyby bowiem Spółka nie nabywała Usług niematerialnych od Kontrahentów, nie byłaby w stanie wykonywać ściśle określonych Usług świadczonych. Świadczy o tym również fakt, iż koszty poniesione na nabycie Usług niematerialnych stanowią część bazy kosztowej wykorzystywanej do kalkulacji wynagrodzenia za Usługi świadczone przez Spółkę, a zatem jako element kalkulacji ceny Usług świadczonych istotnie na nią wpływają. Podsumowując, uzyskanie dostępu do Usług niematerialnych i możliwości korzystania z nich warunkuje w sposób bezpośredni możliwość wykonywania Usług świadczonych, a Usługi niematerialne oraz Usługi świadczone pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym.

Stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość kosztu poniesionego na nabycie Usług niematerialnych nie powinna podlegać limitowaniu w kontekście możliwości zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodu została potwierdzona w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, m.in.: w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 12 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.79.2018.1.NL oraz z 28 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.89.2018.1.BG, w których organ zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż: (...) Opłaty jako stanowiące wynagrodzenie za wartości wykorzystywane w procesie produkcji, należne w zależności od wielkości produkcji, ujmowane wprost przez podatnika w koszcie wytworzenia i kalkulacji kosztu na potrzeby ustalenia ceny sprzedaży, stanowią koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towarów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 11 ustawy o pdop, skutkując wyłączeniem Opłat z ograniczeń uznawania za koszt podatkowy na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o pdop.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy jest spójne z Komunikatem Ministerstwa Finansów i Rozwoju z dnia 25 kwietnia 2018 r. (dalej: Komunikat). Zgodnie z przedmiotowym Komunikatem kosztem niepodlegającym limitowi zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 w zw. z art. 15e ust. 11 ustawy CIT, to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu inkorporowanych w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.

Mając na uwadze charakter Usług niematerialnych nabywanych przez Wnioskodawcę od Kontrahentów, które wykazują bezpośredni związek z Usługami świadczonymi przez Spółkę, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki na Usługi niematerialne powinny zostać uznane za bezpośrednie koszty wytworzenia Usług świadczonych.

Reasumując, zdaniem Spółki ponoszone na Usługi niematerialne koszty mogą zostać uznane za koszt bezpośredni Usług świadczonych w rozumieniu art. 15e ust. 11 ustawy CIT, a ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, w zaliczaniu niektórych wydatków do kosztów, nie znajdzie do nich zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej