a. Baterie i akumulatory /27.20/,

b. Pozostały sprzęt elektryczny /27.90/,

c. Wyposażenie elektryczne i elektroniczne do pojazdów silnikowych /29.31/,

d. Pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli /29-32/,

e. Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu /38.11.5/,

f. Usługi w zakresie badań i analiz technicznych /71.20/;

a. Baterie i akumulatory /27.20/,

b. Pozostały sprzęt elektryczny /27.90/,

c. Wyposażenie elektryczne i elektroniczne do pojazdów silnikowych /29.31/,

d. Pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli /29-32/,

e. Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu /38.11.5/,

f. Usługi w zakresie badań i analiz technicznych /71.20/,

(Zezwolenie 1 i Zezwolenie 2 łącznie w dalszej części jako „Zezwolenia”).

Z uwagi na łączną wartość pomocy publicznej przyznanej Spółce, możliwość korzystania z Zezwoleń jest uzależniona od zatwierdzenia przez Komisję Europejską. Zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE seria C z 2016 r. nr 202 poz. 1 (dalej: „TFUE”)), oraz art. 3 Rozporządzenia Rady 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE. seria L z 2015 r. nr 248 poz. 9 (dalej: „Rozporządzenie Rady”)), pomocy podlegającej obowiązkowi zgłoszenia do Komisji nie wprowadza się w życie do czasu podjęcia przez Komisję decyzji zezwalającej na taką pomoc lub do czasu uznania takiej decyzji Komisji za podjętą. Oznacza to, że do czasu wydania przez Komisję decyzji zatwierdzającej pomoc, korzystanie z pomocy, w tym korzystanie ze zwolnienia z CIT na podstawie Zezwoleń, nie jest możliwe (dalej: „Okres Zawieszenia”).

Obecnie Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej wyłącznie na podstawie Zezwolenia 1 (pomoc udzielona w ramach tego zezwolenia została zatwierdzona decyzją Komisji Europejskiej z dnia 28 stycznia 2019 r. (…) (ówczesna nazwa Wnioskodawcy - dopisek Spółki), „Decyzja KE”), podczas gdy prawo do skorzystania z pomocy przewidzianej w Zezwoleniu 2 jest zawieszone do czasu jego zatwierdzenia przez Komisję Europejską (postępowanie w tej sprawie dalej się toczy).

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą na terenie SSE już w 2016 r., tj. po uzyskaniu Zezwolenia 1, ale przed wydaniem Decyzji KE.

We wskazanym wyżej Okresie Zawieszenia, tj. w okresie, w którym Spółka nie miała prawa do korzystania z pomocy publicznej przyznanej Zezwoleniami, w szczególności nie miała prawa do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania CIT w ramach Zezwolenia 1, Spółka poniosła znaczne koszty związane z rozruchem nowej działalności, przy stosunkowo niewielkich przychodach. W związku z tym Spółka zanotowała w poszczególnych latach Okresu Zawieszenia stratę podatkową (wartość kosztów uzyskania przychodów rozpoznana przez Wnioskodawcę była wyższa od wartości przychodów Spółki).

Strata podatkowa, będąca przedmiotem niniejszego wniosku, została zrealizowana co do zasady w ramach działalności operacyjnej Spółki (tj. przychodów i kosztów, które od 1 stycznia 2018 r. są alokowane do źródła przychodów innego niż przychody z zysków kapitałowych, w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT).

Strata ta została w całości zaalokowana do wyniku podlegającego opodatkowaniu CIT (tj. niekorzystającego ze zwolnienia z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, ponieważ pomoc publiczna przewidziana w Zezwoleniach, w tym zwłaszcza w Zezwoleniu 1, nie została wówczas jeszcze zatwierdzona przez Komisję Europejską w tym okresie).

Po wydaniu Decyzji KE Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskiwał zarówno dochody zwolnione z opodatkowania CIT, jak i dochody podlegające opodatkowaniu CIT na zasadach ogólnych (dochody z działalności nieobjętej Zezwoleniem 1).

Możliwe też, że w przyszłości Spółka będzie zobowiązana do opodatkowaniu na zasadach ogólnych całego dochodu wygenerowanego z działalności produkcyjnej (np. z uwagi na wyczerpanie puli pomocy publicznej przyznanej na podstawie Zezwolenia 1, przed akceptacją przez Komisję Europejską pomocy przyznanej na podstawie Zezwolenia 2).

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona do rozliczenia, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, straty podatkowej powstałej w Okresie Zawieszenia (tj. od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu wydania Decyzji KE) z dochodem opodatkowanym Spółki, przy czym dla straty powstałej przed 1 stycznia 2018 r. należy odwołać się do przepisów ustawy o CIT w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka jest uprawniona do rozliczenia, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, straty podatkowej powstałej w Okresie zawieszenia (tj. od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu wy dania Decyzji KE) z dochodem opodatkowanym Spółki, przy czym dla straty powstałej przed 1 stycznia 2018 r. należy odwołać się do przepisów ustawy o CIT, w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 107 ust. 1 w związku z art. 108 ust. 1-3 TFUE, wszelka pomoc publiczna, przed jej udzieleniem, podlega ocenie zgodności z rynkiem wewnętrznym, dokonywanej przez Komisję Europejską, która powinna być wcześniej informowana o każdym planie udzielenia pomocy (tzw. notyfikacja). Jednocześnie, Państwo Członkowskie nie może wprowadzać w życie projektowanych środków dopóki procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej.

Ww. zasada nie ma absolutnego charakteru, bowiem zgodnie z art. 108 ust. 4 Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące kategorii pomocy państwa, w odniesieniu do których Rada postanowiła, zgodnie z artykułem 109, że mogą one zostać zwolnione z procedury zgody Komisji. I tak, możliwość udzielenia regionalnej pomocy inwestycyjnej bez konieczności jej notyfikacji do Komisji Europejskiej została przewidziana w Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Tekst mający znaczenie dla EOG) (dalej: „Rozporządzenie 651/2014”).

Jednakże, regionalna pomoc inwestycyjna nie wymaga zatwierdzenia przez Komisję Europejską na podstawie Rozporządzenia 651/2014 tylko jeżeli jej wartość nie przekracza progu określonego w art. 4 ust. 1 pkt 1 tego Rozporządzenia, tj. dostosowanej kwoty pomocy obliczonej dla inwestycji, której koszty kwalifikowalne wynoszą 100 mln EUR. W wypadku inwestycji w województwie (…), gdzie maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej wynosi 25% (i tyle wynosiła, w dacie udzielenia pomocy Wnioskodawcy), ww. próg notyfikacji wynosi równowartość kwoty 18,75 mln EUR.

Pomoc publiczna udzielona Wnioskodawcy, obejmująca m.in. zwolnienie z CIT na podstawie Zezwolenia 1, przekracza ww. próg notyfikacyjny, a zatem podlegała ona zgłoszeniu do Komisji Europejskiej i, jak wskazano powyżej, mogła być wprowadzona w życie dopiero po jej zatwierdzeniu przez Komisję, co nastąpiło w dniu 28 stycznia 2019 r.

Tym samym, w okresie od dnia wydania Zezwolenia 1, do dnia 27 stycznia 2019 r., Wnioskodawca nie miał prawa do korzystania z pomocy publicznej obejmującej zwolnienie z CIT w ramach Zezwolenia 1.

Uzupełniająco można także wskazać, że:

-Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d tego artykułu, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1670 (dalej: „Ustawa o SSE”)). Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia przez osoby prawne są zwolnione z opodatkowania CIT odpowiednio na zasadach określonych w ustawie o CIT. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną.

W związku z powyższymi, w ocenie Spółki, Wnioskodawca nie miał prawa do korzystania ze zwolnienia z CIT w Okresie Zawieszenia (tj. od momentu wydania Zezwolenia 1 do momentu wydania Decyzji Notyfikacyjnej KE). W efekcie, w Okresie zawieszenia, Spółka działała jako podatnik CIT na zasadach ogólnych. W konsekwencji, dochód lub strata Spółki zrealizowane w Okresie zawieszenia powinny być w całości zaalokowane do wyniku podlegającego opodatkowaniu CIT.

Strata w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle ust. 4 omawianego artykułu, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Artykuł 7 ust. 5 ustawy o CIT wskazuje, że podatnik może obniżyć dochód uzyskany z danego źródła przychodów o wysokość straty z tego źródła przychodów:

W świetle wskazanych wyżej przepisów można uznać, że dla powstania straty podatkowej w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

Tak rozumiana strata może być następnie odliczona od dochodu uzyskanego z tego samego źródła przychodów w późniejszych latach, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

W świetle powyższego Wnioskodawca wskazuje, że w poszczególnych latach Okresu Zawieszenia wartość kosztów uzyskania przychodów Spółki przewyższała wartość przychodów. Przychody i koszty były zaliczane do jednego źródła przychodów (z zastrzeżeniem wyjaśnień wskazanych poniżej). Ponadto, dochód z tego źródła podlegałby opodatkowaniu CIT w Okresie zawieszenia, z uwagi na wskazany w pkt 2 powyżej brak możliwości stosowania zwolnienia przysługującego na podstawie Zezwoleń.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, strata wykazana w poszczególnych latach Okresu Zawieszenia stanowi stratę w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, i podlega odliczeniu na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że znane jest mu ugruntowane w praktyce stanowisko, zgodnie z którym strata wykazana w ramach przychodów i kosztów zaliczanych do tzw. działalności strefowej, podlegającej zwolnieniu z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, nie jest stratą w rozumieniu ustawy o CIT, a jedynie tzw. stratą ekonomiczną, która nie może podlegać odliczeniu od dochodu na zasadach wskazanych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Niemniej jednak, wskazany wyżej przypadek nie znajdzie zastosowania na gruncie analizowanego stanu faktycznego ponieważ w Okresie Zawieszenia z uwagi na wskazany wyżej brak możliwości stosowania zwolnienia z CIT do momentu wydania Decyzji KE, strata osiągnięta przez Spółkę w Okresie Zawieszenia nie powinna być uznana za tzw. stratę ekonomiczną.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o CIT nie ma podstaw, aby strata wykazana przez Spółkę w Okresie zawieszenia nie mogła podlegać odliczeniu od dochodu Wnioskodawcy, podlegającego opodatkowaniu CIT, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.369.2019.1.MBD, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „brak jest jednocześnie podstaw prawnych do ograniczenia możliwości rozliczenia straty podatkowej, zgodnie z art. 7 ust. 5 Ustawy o CIT, w przypadku, gdy strata powstała na działalności opodatkowanej i ma być rozliczana z dochodem z tej działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, nie budzi wątpliwości, że skoro dochody osiągane przez Wnioskodawcę po dacie uzyskania Zezwolenia, ale przed spełnieniem warunków wynikających z tego Zezwolenia nie podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, to w odniesieniu do straty wykazanej w analogicznym okresie zastosowanie znajduje uprawnienie z art. 7 ust. 5 Ustawy o CIT (możliwość rozliczenia straty z tej działalności z dochodami osiąganymi w przyszłości z działalności opodatkowanej)’’.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższa interpretacja rozstrzyga kwestię analogiczną do tej, jaka jest przedmiotem niniejszego wniosku, tj. wpływ czasowego braku możliwości korzystania z prawa do zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, na możliwość rozliczenia straty w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT. Chociaż zawieszenie prawa do korzystania ze zwolnienia we wskazanej wyżej interpretacji indywidualnej wynikało z innych przyczyn formalnych, to odwołuje się ona do tych samych przepisów ustawy o CIT. W związku z tym, w ocenie Spółki, wskazane wyżej rozstrzygnięcie może stanowić wskazówkę interpretacyjną w niniejszej sprawie.

Jak wskazano w powyżej, zgodnie z obecnym brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, strata może powstać jedynie w obrębie przychodów i kosztów alokowanych do tego samego źródła przychodów (tj. zyski kapitałowe, w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT albo inne źródła). Takie brzmienie przepisu zostało nadane przepisami Ustawy zmieniającej, która weszła w życie 1 stycznia 2018 r.

W ramach Okresu zawieszenia, w trakcie którego Spółka każdego roku ponosiła stratę, za okres do 1 stycznia 2018 r., Spółka złożyła roczne deklaracje CIT osobno za rok 2016 i 2017. W tych dwóch deklaracjach, z uwagi na brak takiego obowiązku, Spółka nie dzieliła przychodów i kosztów pomiędzy dwa wskazane wyżej źródła przychodów (tj. zyski kapitałowe, w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT albo inne źródła).

Zgodnie z art. 6 Ustawy zmieniającej, straty poniesione za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2017 r. podlegają odliczeniu od dochodu na zasadach i wysokości określonych w przepisach ustawy o CIT w brzmieniu, jakie miała ona przed wejściem w życie ustawy zmieniającej.

W związku z tym, w celu określenia zasad rozliczenia straty powstałej w pierwszym roku podatkowym Spółki, należy odwołać się do wcześniejszego brzmienia ustawy o CIT.

Zgodnie z ówczesnym stanem prawnym:

Podsumowanie.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do rozliczenia, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, straty podatkowej powstałej w Okresie zawieszenia (tj. od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu otrzymania Decyzji notyfikacyjnej KE) z dochodem opodatkowanym Spółki, przy czym dla straty powstałej przed 1 stycznia 2018 r. należy odwołać się do przepisów ustawy o CIT, w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r. (dalej: „ustawa o CIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT w ww. brzmieniu,

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT w ww. brzmieniu,

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

-z zysków kapitałowych oraz

-z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to, że konieczność rozdzielania źródeł przychodów na „przychody operacyjne” i „zyski kapitałowe” nie ma zastosowania jedynie do określonych podmiotów zajmujących się działalnością finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła „zyski kapitałowe” stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

Art. 7 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stanowi, że

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, w ww. brzmieniu

W myśl art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, w ww. brzmieniu,

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.),

Stosownie do treści  art. 7 ust. 3 pkt 2a ustawy o CIT

Zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.,

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1670, ze zm., dalej: „ustawa o SSE”),

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE,

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

Przedsiębiorca, który korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE, dochód uzyskany z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, winien wyłączyć z podstawy opodatkowania. Elementy odpowiednio kształtujące dochód strefowy (przychody strefowe oraz koszty uzyskania tego przychodu) nie są elementem podstawy opodatkowania. Prowadzona przez niego ewidencja księgowa powinna umożliwić ustalenie tych wartości.

Zatem, jeżeli przychody podatnika na działalności opodatkowanej, będą mniejsze od kosztów ich uzyskania, ujemna różnica między przychodami i kosztami ich uzyskania będzie stanowiła stratę w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, i jako taka będzie korzystała z uregulowań określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Uwzględniając zasady wykładni językowej oraz systemowej, strata na działalności opodatkowanej może być zatem rozliczona wyłącznie z dochodem osiągniętym z tytułu działalności opodatkowanej, zgodnie z regułami określonymi w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 121),

pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, ze zm., dalej: „rozporządzenie”) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się

    do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub

2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo

    zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne,

    ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Stosownie do treści § 4 ust. 6 pkt 1 ww. rozporządzenia,

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż z uwagi na łączną wartość pomocy publicznej przyznanej Spółce, możliwość korzystania z Zezwoleń jest uzależniona od zatwierdzenia przez Komisję Europejską.

Obecnie, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej wyłącznie na podstawie Zezwolenia 1 (pomoc udzielona w ramach tego zezwolenia została zatwierdzona decyzją Komisji Europejskiej z dnia 28 stycznia 2019 r.), podczas gdy prawo do skorzystania z pomocy przewidzianej w Zezwoleniu 2 jest zawieszone do czasu jego zatwierdzenia przez Komisję Europejską (postępowanie w tej sprawie dalej się toczy).

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą na terenie SSE już w 2016 r., tj. po uzyskaniu Zezwolenia 1, ale przed wydaniem Decyzji KE.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest m.in. kwestia ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do rozliczenia, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, straty podatkowej powstałej w Okresie Zawieszenia (tj. od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu wydania Decyzji KE) z dochodem opodatkowanym Spółki.

Z uwagi na łączną wartość pomocy publicznej przyznanej wnioskodawcy możliwość korzystania z zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE jest uzależniona od zatwierdzenia pomocy przez Komisję Europejską. Zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE seria C z 2016 r. nr 202, poz. 1; dalej: „TFUE”) oraz art. 3 Rozporządzenia Rady 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. UE. seria L z 2015 r. nr 248, poz. 9; dalej: „Rozporządzenie Rady”), pomocy podlegającej obowiązkowi zgłoszenia do Komisji nie wprowadza się w życie do czasu podjęcia przez Komisję decyzji zezwalającej na taką pomoc lub do czasu uznania takiej decyzji Komisji za podjętą (okres zawieszenia).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie SSE jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Z powołanych przepisów wynika, że do czasu wydania przez Komisję Europejską decyzji zatwierdzającej pomoc, korzystanie z pomocy nie jest możliwe. Oznacza to, że podatnik nie może korzystać w tym czasie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, gdyż zwolnienie ograniczone jest wielkością pomocy publicznej. W związku z tym, skoro podatnik w tym okresie nie korzysta z pomocy polegającej na zwolnieniu dochodu z opodatkowania, to w przypadku poniesienia straty jest ona stratą w rozumieniu podatkowym, a nie tylko ekonomicznym.

Analizując treść ww. przepisów, a także opis sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca nabędzie prawo do korzystania  z Zezwolenia 1 dopiero od momentu zatwierdzenia Decyzji notyfikacyjnej przez Komisję Europejską. Tym samym,  w przypadku osiągnięcia straty w Okresie Zawieszenia, tj. w czasie pomiędzy uzyskaniem Zezwolenia 1, ale przed wydaniem Decyzji Komisji Europejskiej Spółka powinna rozliczyć ww. stratę na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast  do możliwości odliczenia strat powstałych przed 1 stycznia 2018 r., należy wskazać, że:

Zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”),

W świetle art. 7 ustawy o CIT, oraz art. 6 Ustawy Nowelizującej, zachowane zostało prawo podatników, którzy osiągnęli stratę przed dniem wejścia w życie nowych przepisów, do jej rozliczenia z przyszłymi dochodami. Rozliczenie „starych” strat z przyszłymi dochodami, po wprowadzeniu wyodrębnienia źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, wiąże się z „technicznym” niedopasowaniem starych i nowych regulacji w zakresie rozliczania strat z lat ubiegłych. Wynika to z tego, że na podstawie nowych przepisów, straty będą odliczane na poziomie dochodu z danego źródła przychodów, natomiast według dotychczasowych regulacji strata pomniejszała dochód „ogólny”, którego odpowiednikiem jest dochód, o którym mowa w znowelizowanym art. 7 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższe „techniczne” niedopasowanie zostało wyeliminowane poprzez przyjęcie, że podatnicy będą odliczać straty za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r. od dochodu łącznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 znowelizowanej ustawy o CIT (czyli niezależnie od źródła ich uzyskania), na takich samych warunkach jak dotychczas, tj. w ciągu 5 następujących po sobie lat podatkowych w wysokości nie większej niż 50% kwoty poniesionej straty na jeden rok podatkowy.

Jednocześnie zauważyć należy, że podatnik ma możliwość wyboru, w których spośród tych pięciu lat i w jakiej wysokości dokona odliczeń straty od dochodów, z zachowaniem warunku, że dopuszczalna kwota odliczenia w jednym roku podatkowym nie może przekroczyć połowy wartości poniesionej straty.

Odnosząc powołane przepisy do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca może odliczyć straty powstałe przed 1 stycznia 2018 r. od sumy wszystkich dochodów osiągniętych w roku podatkowym, niezależnie od źródła ich uzyskania, bez pomniejszenia dochodu globalnego o straty ponoszone z poszczególnych źródeł przychodów w danym roku podatkowym – na zasadach i w wysokości określonych w przepisach ustawy o CIT, w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej, czyli w kolejnych 5 latach podatkowych, ale nie więcej niż 50% straty z danego roku podatkowego, według kolejności oraz proporcji wybranej przez siebie.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do rozliczenia, na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, straty podatkowej powstałej w Okresie Zawieszenia (tj. od chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej do momentu wydania Decyzji KE) z dochodem opodatkowanym Spółki, przy czym dla straty powstałej przed 1 stycznia 2018 r. należy odwołać się do przepisów ustawy o CIT, w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

  Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji  o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.369.2019.1.MBD należy zaznaczyć, że została ona wydana w innym stanie faktycznym,

  dotyczyła bowiem art. 5 ust. 3 ustawy o SSE, tj. sytuacji objęcia gruntów stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w ust. 1 (np.

  zarządzający SSE, Skarb Państwa) granicami SSE, a co za tym idzie warunków zwolnienia określonych w § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE. Nie dotyczy ona zagadnienia

  kwalifikacji podatkowej przychodów i kosztów ponoszonych w okresie zawieszenia korzystania z pomocy publicznej na podstawie art. 3 Rozporządzenia Rady 2015/1589 z dnia

  13 lipca 2015 r. Ponadto, powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tutejszy Organ nie jest nią związany.

   Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

    Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze

   stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku

   opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).