Temat interpretacji

w zakresie możliwości odliczenia od dochodu strat wykazanych w latach 2015-2016.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 18 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości odliczenia od dochodu strat wykazanych w latach 2015-2016 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości odliczenia od dochodu strat wykazanych w latach 2015-2016.

Z uwagi na niejednoznaczne określenie zakresu złożonego wniosku, pismem z dnia 31 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.565.2019.1.AR wezwano Wnioskodawcę do jego doprecyzowania. W uzupełnieniu wniosku z 18 lutego 2020 r. ujętym w piśmie z 10 lutego 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że nie chce uzyskać interpretacji w zakresie kwalifikacji przychodu uzyskiwanego ze sprzedaży kryptowaluty do odpowiedniego źródła przychodu. Powyższe oznacza, że swoim zakresem wniosek obejmuje wyłącznie możliwość odliczenia od dochodu tzw. starych strat.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) działającym w wielu branżach. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce. Działalność Wnioskodawcy oznaczona jest kodami PKD:

• 46.4.B - sprzedaż hurtowa napojów bezalkoholowych - działalność przeważająca,
• 46.1 - sprzedaż hurtowa realizowana na zlecenie;
• 47.91.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet;
• 61.10.Z - działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej;
• 61.20.Z - działalność w zakresie telekomunikacji bezprzewodowej, z wyłączeniem telekomunikacji satelitarnej;
• 62.02.Z - działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki;
• 62.03.Z - działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi;
• 62.09.Z - pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych;
• 63.99.Z - pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana;
• 64.19.Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne;
• 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe;
• 70.2 - doradztwo związane z zarządzaniem;
• 74.10.Z - działalność w zakresie specjalistycznego projektowania;
• 81.10.Z - działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach;
• 81.2 - sprzątanie obiektów;
• 81.30.Z - działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni;
• 82.1 - działalność związana z administracyjną obsługą biura włączając działalność wspomagającą;
• 93.2 - działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

Wnioskodawca zamierza również otworzyć kantor kryptowalut, przez co będzie osiągać przychód z tytułu sprzedaży kryptowalut, głównie kryptowaluty ... .

W latach 2015-2016 Wnioskodawca poniósł stratę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (dalej stara strata). Strata powstała w ramach działalności, która mogła być zaklasyfikowana jako inne źródła przychodu w ówcześnie obowiązującym stanie prawnym, tj. do 31 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może odliczyć stare straty od dochodu stanowiącego sumę dochodów wykazanych w poszczególnych źródłach przychodów, pomimo faktu, że zamierza osiągać dochód z zysków
kapitałowych, a strata z lat 2015-2016 kwalifikowałaby się według nowych przepisów (tj. obowiązujących po 31 grudnia 2017 roku) jako inne źródła przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może odliczać stare straty od tzw. dochodu globalnego, czyli dochodu stanowiącego sumę dochodów wykazanych z poszczególnych źródeł przychodów w danym roku, bez pomniejszenia dochodu globalnego o straty ponoszone z poszczególnych źródeł przychodów w tym roku.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. do ustawy o CIT zostały wprowadzone nowe regulacje w zakresie źródeł przychodów w CIT, a w szczególności wprowadzony został podział na dwa źródła przychodów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód (dochód globalny) stanowiący sumę:

• dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz
• dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 2a ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu globalnego, który stanowi sumę dochodów z poszczególnych źródeł przychodów, nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty poniesionej ze źródła przychodów w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty straty. W świetle powyższego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT obowiązującymi od 1 stycznia 2018 r., podatnicy mogą wykazywać straty podatkowe wyłącznie w zakresie poszczególnych źródeł przychodów. Wykazana strata podatkowa w ramach danego źródła przychodów może być rozliczona wyłącznie z dochodem wykazanym w przyszłych latach podatkowych z tego samego źródła przychodów. Tym samym, straty podatkowe wykazane w ramach źródła przychodów z zysków kapitałowych, nie mogą być rozliczane z dochodami z innych źródeł, a straty podatkowe wykazane w ramach innych źródeł przychodów, nie mogą być rozliczane z dochodami z zysków kapitałowych. W związku z faktem, iż w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2017 r. podatnicy mogą posiadać jeszcze nierozliczone podatkowo stare straty podatkowe, które były wykazywane w ramach całej działalności podatnika (poza określonymi przypadkami, gdzie opodatkowaniu podlegał przychód podatkowy) i wynikały z przychodów i kosztów wykazywanych w ramach obu aktualnie występujących źródeł przychodów, ustawodawca wprowadził stosowne przepisy przejściowe. W ustawie z dnia 27 października 2017 r. O zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: nowelizacja ustawy o CIT) Ustawodawca wprowadził art. 6, który stanowi: straty poniesione przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2017 r. podlegają odliczeniu od dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach i wysokości określonych w przepisach tej ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.

Podatnicy mogą więc odliczać straty za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r. od dochodu łącznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., na takich samych warunkach jak dotychczas, tj. w ciągu pięciu następujących po sobie lat podatkowych, w wysokości nie większej niż 50% kwoty poniesionej straty na jeden rok podatkowy. Jednocześnie zauważyć należy, że podatnik ma możliwość wyboru, w których spośród tych pięciu lat i w jakiej wysokości dokona odliczeń straty od dochodów, z zachowaniem warunku, że dopuszczalna kwota odliczenia w jednym roku podatkowym nie może przekroczyć połowy wartości poniesionej straty.

Po 31 grudnia 2017 r. odliczanie strat z lat podatkowych rozpoczętych przed 1 stycznia 2018 r. będzie w dalszym ciągu możliwe od sumy wszystkich dochodów, niezależnie od źródła ich uzyskania, według kolejności oraz proporcji wybranej przez podatnika.

Można więc wywnioskować, że w stosunku do starych strat i ich odliczania od dochodu, będą one odliczane od tzw. dochodu globalnego będącego sumą dochodów wykazanych w poszczególnych źródłach przychodów. Straty, które powstały po nowelizacji ustawy o CIT, tj. po 31 grudnia 2017 roku, będą rozliczane na nowych zasadach, tj. wyłącznie z dochodami wykazywanymi w ramach tego samego źródła przychodów, w którym te straty zostały wykazane.

Tym samym więc spółka może odliczać stare straty od tzw. dochodu globalnego, czyli dochodu stanowiącego sumę dochodów wykazanych z poszczególnych źródeł przychodów w danym roku, bez pomniejszenia dochodu globalnego o straty ponoszone z poszczególnych źródeł przychodów w tym roku.

Jeśli chodzi o kwalifikację ..., to zdaniem Wnioskodawcy jest to waluta wirtualna. Fakt iż ... są kwalifikowane jako waluta wirtualna, a tym samym przychody uzyskane z jej wymiany na środek płatniczy są przychodem ze źródeł kapitałowych potwierdza definicja z art. 4a pkt 22a ustawy o CIT, która określa walutę wirtualną jako walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Według artykułu 2 ust. 2 pkt 26 wyżej wskazanej ustawy, waluty wirtualne definiuje się jako: (...) cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

1. Prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,
2. międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,
3. pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. O usługach płatniczych,
4. instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. O obrocie instrumentami finansowymi,
5. wekslem lub czekiem

oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

... bez wątpienia kwalifikuje się, w kontekście cytowanego przepisu, jako waluta wirtualna. Fakt więc, że dochód ze sprzedaży walut wirtualnych, który według art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f) ustawy o CIT uznaje się za przychód z zysków kapitałowych (Za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną), nie uniemożliwia rozliczenia strat za lata podatkowe 2015-2016 powstałych w wyniku prowadzenia działalności, która sklasyfikowana byłaby teraz jako dająca dochód z innych źródeł przychodów.

Powyższe stanowisko znajduje swoje uzasadnienie między innymi w interpretacji indywidualnej w przedmiocie możliwości uwzględnienia strat za ubiegłe lata (starych strat) w dochodzie globalnym, Znak: 0114-KDIP2-2.4010.329.2018.1.AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r. (dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop w ww. brzmieniu).

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 5 updop w ww. brzmieniu, o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Art. 7 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 4a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 7 ust. 2 i ust. 5 updop w ww. brzmieniu).

W myśl art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 2a updop, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jak wynika z brzmienia cytowanego powyżej art. 7 updop, łączeniu podlegać mają wyłącznie dochody z poszczególnych źródeł przychodów. Oznacza to, że nie podlegają takiemu sumowaniu poniesione przez podatnika straty z danego źródła przychodów. Stanowi o tym wprost dodany ust. 3 pkt 2a. Jeżeli zatem w następstwie prowadzonej działalności i przeprowadzanych operacji gospodarczych podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, to wówczas opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszania go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów. O wysokość takiej straty poniesionej w roku podatkowym ze źródła dochodów (przychodów) podatnik będzie jednak mógł obniżyć swój dochód osiągnięty z tego źródła dochodów (przychodów) w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość takiego obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 7 ust. 5 pkt 1). Analogiczne odliczenie straty tylko z danego źródła dochodów, poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w kolejnych 5 latach podatkowych, będzie dotyczyć także sytuacji, w której w roku podatkowym podatnik poniesie stratę z obu źródeł przychodów, tj. stratę ze źródła przychodów (dochodów) zdefiniowanym jako zyski kapitałowe i stratę ze źródła jakim będą przychody uzyskiwane z pozostałych źródeł przychodów. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 5 pkt 2 updop, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: ustawa zmieniająca), straty poniesione przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2017 r. podlegają odliczeniu od dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach i w wysokości określonych w przepisach tej ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.

W świetle art. 7 updop, oraz art. 6 Ustawy Nowelizującej, zachowane zostało prawo podatników, którzy osiągnęli stratę przed dniem wejścia w życie nowych przepisów, do jej rozliczenia z przyszłymi dochodami. Rozliczenie starych strat z przyszłymi dochodami, po wprowadzeniu wyodrębnienia źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, wiąże się z technicznym niedopasowaniem starych i nowych regulacji w zakresie rozliczania strat z lat ubiegłych. Wynika to z tego, że na podstawie nowych przepisów, straty będą odliczane na poziomie dochodu z danego źródła przychodów, natomiast według dotychczasowych regulacji strata pomniejszała dochód ogólny, którego odpowiednikiem jest dochód, o którym mowa w znowelizowanym art. 7 ust. 1 updop. Powyższe techniczne niedopasowanie zostało wyeliminowane poprzez przyjęcie, że podatnicy będą odliczać straty za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r. od dochodu łącznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 znowelizowanej updop (czyli niezależnie od źródła ich uzyskania), na takich samych warunkach jak dotychczas, tj. w ciągu 5 następujących po sobie lat podatkowych w wysokości nie większej niż 50% kwoty poniesionej straty na jeden rok podatkowy.

Jednocześnie zauważyć należy, że podatnik ma możliwość wyboru, w których spośród tych pięciu lat i w jakiej wysokości dokona odliczeń straty od dochodów, z zachowaniem warunku, że dopuszczalna kwota odliczenia w jednym roku podatkowym nie może przekroczyć połowy wartości poniesionej straty.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych działającym w wielu branżach. Wnioskodawca zamierza również otworzyć kantor kryptowalut, przez co będzie osiągać przychód z tytułu sprzedaży kryptowalut. W latach 2015-2016 Wnioskodawca poniósł stratę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Strata powstała w ramach działalności, która mogła być zaklasyfikowana w ówcześnie obowiązującym stanie prawnym jako inne źródła przychodu.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy Spółka może odliczyć stare straty od dochodu stanowiącego sumę dochodów wykazanych w poszczególnych źródłach przychodów, pomimo faktu, że zamierza osiągać dochód z zysków kapitałowych, a strata z lat 2015-2016 kwalifikowałaby się według nowych przepisów (tj. obowiązujących po 31 grudnia 2017 roku) jako inne źródła przychodów?

Odnosząc powołane przepisy do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca może odliczyć straty z lat 2015-2016 od sumy wszystkich dochodów osiągniętych w roku podatkowym, niezależnie od źródła ich uzyskania, bez pomniejszenia dochodu globalnego o straty ponoszone z poszczególnych źródeł przychodów w danym roku podatkowym na zasadach i w wysokości określonych w przepisach updop, w brzmieniu dotychczasowym, czyli w kolejnych 5 latach podatkowych, ale nie więcej niż 50% straty z danego roku podatkowego, według kolejności oraz proporcji wybranej przez siebie.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej