czy Wnioskodawca może zaliczyć poniesione wydatki dotyczące rejestracji samochodu Klienta do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem czy wydatki w postaci dowodu KP za rejestrację samochodu wystawione na właściciela pojazdu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 5 marca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć poniesione wydatki dotyczące rejestracji samochodu Klienta do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem czy wydatki w postaci dowodu KP za rejestrację samochodu wystawione na właściciela pojazdu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć poniesione wydatki dotyczących rejestracji samochodu Klienta do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem czy wydatki w postaci dowodu KP za rejestrację samochodu wystawione na właściciela pojazdu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.10.2021.1.EJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 marca 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jako Autoryzowana Stacja Obsługi samochodów (dalej: „Spółka”). Jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność podstawową opodatkowaną, sprzedaż samochodów, części oraz usług serwisowych.

Zamierza wspomóc działalność sprzedaży samochodów oraz usług serwisowych i rozszerzyć działalność o pośrednictwo w rejestracji tych samochodów na podstawie PKD 96.09.Z usługi pozostałe. Na zlecenie klienta odbierającego pojazd i na podstawie udzielonego Spółce pełnomocnictwa będzie dokonywać w imieniu klienta rejestracji zakupionego pojazdu. Dokumenty wpłaty za rejestrację wystawione są zawsze na właściciela pojazdu, które będą zwrócone z naliczoną marżą za wykonanie usługi rejestracji i będą stanowiły przychód podatkowy jako element kalkulacji ceny samochodu lub wykonanej w serwisie usługi związanej z wydaniem samochodu.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 4 marca 2021 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że na zlecenie klienta odbierającego pojazd i na podstawie udzielonego Spółce pełnomocnictwa będzie dokonywać w imieniu klienta rejestracji zakupionego pojazdu. Dokumenty wpłaty do urzędu za rejestrację wystawione są zawsze na właściciela pojazdu.

W związku z powyższym dla przedsiębiorstwa Spółki będą to wyłożone koszty. Klient zwróci Spółce w/w koszty rejestracji na podstawie faktury VAT wystawionej przez nią na klienta. Faktura będzie wystawiona za sprzedaż samochodu lub za wykonanie usługi serwisowej, do której będzie doliczony koszt rejestracji pojazdu wraz z marżą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 marca 2021 r.):

Przedmiotem wydania interpretacji nie jest kwestia sposobu dokumentowania wydatków poniesionych na rejestrację pojazdów tylko przedmiotem jest możliwość zaliczenia poniesionych wydatków dotyczących rejestracji samochodu Klienta do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem czy wydatki w postaci dowodu KP za rejestrację samochodu wystawione na właściciela pojazdu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Poniesiony przez podatnika wydatek podlega rozliczeniu w kosztach uzyskania przychodu, gdy są spełnione następujące warunki:

• po pierwsze koszt musi zostać poniesiony,
• po drugie koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów,
• po trzecie nie może być wskazany w art. 16 ust. 1 w updop jako koszt wyłączony.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy czym należy mieć na uwadze, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy między poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują, co jest przychodem, a co kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych, znajdujący się w art. 16 ust. 1 ustawy updop, ma charakter zamknięty.

W związku z powyższym powstaje zasadnicze pytanie, co oznacza, iż koszt został poniesiony w celu uzyskania przychodów. Prezentowane pytanie stanowi o podziale wyroków sądowych na te, które nakazują przypisać dany koszt bezpośrednio do przychodu oraz takie, które są mniej restrykcyjne i wskazują również na pośredni charakter przypisania określonego kosztu do przychodu.

W jednym z wyroków skład orzekający wskazał, iż za koszt uzyskania przychodów może być uznany tylko taki wydatek nie wymieniony w art. 16 updop który pozostaje z uzyskiwanym przychodem w bezpośrednim związku tj. gdy w normalnych okolicznościach poniesienie wydatku pociąga za sobą uzyskanie określonego przychodu (Wyrok NSA z dnia 5 maja 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 235-236/98). W kolejnym wyroku wskazano, iż aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, to winien wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu (Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2000 r., sygn. akt SA/Sz 442/99). W przypadku wnioskodawcy obydwa wyżej wymienione warunki są spełnione. Warto zacytować jeden z wyroków, w którym wskazuje się, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu (Wyrok NSA z dnia 13 marca 1998 r., sygn. akt I SA/Lu 230/97). W drugim wyroku stwierdza się, iż uznanie danego wydatku za koszt powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. Istotna jest tutaj ocena działań podatnika pod kątem ich celowości, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można logicznie zakładać, że poniesiony nakład przyniesie oczekiwane następstwo w postaci dochodu (Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2005 r., sygn. akt FSK 1049/2004).

Powyższe rozwiązania w zakresie interpretacji treści art. 15 ust. 1 updop wskazują na celowość poniesionego kosztu. Skoro zatem prowadzenie działalności gospodarczej jest zorientowane na uzyskiwanie przychodów, to zaliczenie określonego kosztu do kosztów uzyskania przychodów powinno być rozpatrywane z punktu widzenia całości czynności prowadzących do uzyskania przychodów

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki Wnioskodawcy na rejestrację samochodów, należące do klientów, będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. A zatem, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki faktycznie poniesione na rejestrację Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, z poźn. zm., dalej jako: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Analiza normatywnego zwrotu „w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” wskazuje więc, że odnosi się on zarówno do przychodów faktycznie osiągniętych, jak i tych, których podatnik mógł racjonalnie (obiektywnie) oczekiwać, że zostaną osiągnięte. Innymi słowy, przepis art. 15 ust. 1 updop, nie ogranicza określonych wydatków tylko do „osiągnięcia przychodów”, lecz traktuje je w szerszym kontekście, gdyż wydatki ponoszone przez podatnika dotyczą de facto prognozowania określonych zjawisk i procesów gospodarczych i związanych z nimi konsekwencji finansowych. Z powyższego można zatem wywieść, że o kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego decyduje przede wszystkim racjonalny zamiar podatnika, o ile na tle całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych można uznać, że zamiar ten ma cechę realności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje samochody, części samochodowe oraz oferuje usługi serwisowe. Oprócz działalności podstawowej Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o pośrednictwo w rejestracji tych samochodów na podstawie PKD 96.09.Z usługi pozostałe. Celem wprowadzenia nowej usługi, poprzez rejestracje samochodu klienta jest wsparcie sprzedaży pojazdów.

Dokonując zatem oceny zakwalifikowania opisanego wydatku do kosztów uzyskania przychodów przeanalizować należy, czy wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów, tj. czy zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop - wydatek ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie wystawiać faktury za sprzedaż samochodu lub za wykonaną usługę, do której będzie doliczany koszt rejestracji pojazdu wraz z marżą. Zatem klient wróci Spółce koszty rejestracji na podstawie wystawianej przez Spółkę faktury. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zwracane przez klienta koszty rejestracji pojazdu będą stanowiły przychód podatkowy jako element kalkulacji ceny samochodu lub wykonanej usługi w serwisie.

Skoro poniesione przez Spółkę wydatki dotyczące rejestracji samochodu będą doliczane do przychodu ze sprzedaży samochodu lub wykonania usługi serwisowej (stanowić będą element ceny samochodu lub ww. usługi), to istnieje związek poniesionych wydatków z tego tytułu z uzyskanym przychodem ze sprzedaży samochodu lub usługi.

W konsekwencji Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - w myśl art. 15 ust. 1 updop - wydatek z tytułu opłacenia kosztu rejestracji samochodu klienta.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podmiotu, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.