Rozpoznanie Licencji 1 jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz zaliczenie opłat licencyjnych powstałych w związku z udzieleniem Licencji 2 do innych źródeł przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania Licencji 1 jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz zaliczenia opłat licencyjnych powstałych w związku z udzieleniem Licencji 2 do innych źródeł przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka prowadzi działalność związaną z rozwojem oraz wdrażaniem terapii opartych na technologiach inżynierii komórkowej. Priorytetem Spółki jest wdrożenie terapii opartej na technologii CAR-T (chimericantigen receptor), czyli genetycznie zmodyfikowanych limfocytach T. Rozwiązanie to jest uznawane za najbardziej innowacyjną terapię leczenia nowotworów krwi. Terapia CAR-T jest stosowana w leczeniu nowotworów krwi takich jak przewlekła białaczka limfoblastyczna i chłoniaki.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca opracował własną metodę wytwarzania wektorów lentiwirusowych oraz metodę wytwarzania produktów CAR-T (dalej: „Technologia”). Wektor lentiwirusowy jest cząsteczką zdolną do przenoszenia materiału biologicznego (głównie DNA) z ustroju dawcy do ustroju biorcy. Są one powszechnie stosowane w biotechnologii jako narzędzie inżynierii genetycznej wykorzystywane w ramach różnego rodzaju terapii.

W celu opracowania Technologii, Spółka nabyła od podmiotu amerykańskiego ((...); dalej: „Kontrahent”) licencję (dalej: „Licencja 1”), przedmiotem której jest:

‒opatentowana sekwencja genetyczna, która odpowiada za specyficzne rozpoznawanie komórek nowotworowych przez komórki efektorowe (limfocyty T) poddane modyfikacji genetycznej, które wtedy stają się substancją czynną produktu CAR-T;

‒dane z przedklinicznych badań laboratoryjnych, które wskazują na wstępną skuteczność niszczenia komórek nowotworowych przez genetycznie zmienione limfocyty T (produkt CAR-T z opatentowaną sekwencją);

‒dane z przedklinicznych badań na zwierzętach dowodzące skuteczności rozwiązania;

‒dane dotyczące zastosowania produktu CAR-T u ludzi potwierdzające obserwacje dowodzące remisji choroby nowotworowej po podaniu limfocytów, do których została wprowadzona sekwencja będąca przedmiotem licencji.

Umowa licencyjna z Kontrahentem została zawarta przez Spółkę w styczniu 2020 r. W maju 2020 r., na podstawie podpisanego aneksu, do umowy licencyjnej przystąpiła spółka A S.A. (dalej: „Licencjobiorca 2”) w ramach udziału solidarnego. Aktualnie każdy z licencjobiorców jest uprawniony do korzystania z całości przedmiotu licencji. Docelowo planowane jest odstąpienie od umowy przez Licencjobiorcę 2. Licencja 1 jest użytkowana przez Wnioskodawcę od października 2021 r.

Spółka zakupiła Licencję 1 w celu wykorzystania jej do opracowania Technologii. Mając na uwadze specyfikę działalności Spółki (rozwój i wdrażanie terapii CAR-T), zakupiona od Kontrahenta Licencja 1 jest dla niej w pełni nadająca się do wykorzystania. Potwierdza to okoliczność, że w praktyce przedmiot Licencji 1 jest przez Spółkę używany w ramach prowadzonych badań i rozwoju Technologii. Wnioskodawca będzie użytkował Licencję 1 przez okres dłuższy niż rok.

Zgodnie z dokumentacją, którą Spółka otrzymała od Kontrahenta, rozwiązanie będące przedmiotem Licencji 1 jest na poziome gotowości technologicznej 4 (TRL4).

Określenie TRL (ang. technology readiness levels), oznacza poziomy gotowości technologicznej, które służą do definiowania stopnia zaawansowania technologii. Poziom gotowości technologicznej oceniany jest w oparciu o skalę od 1 do 9. Poziomem 1 określa się fazę koncepcyjną danego rozwiązania a przez poziom 9 należy rozumieć poziom pełnej gotowości technologicznej umożliwiający zastosowanie technologii w warunkach rzeczywistych.

Poziom 4, który posiada rozwiązanie będące przedmiotem Licencji 1 zakupionej od Kontrahenta, osiągnięty zostaje wtedy, gdy przeprowadzane są pierwsze próby opracowania i testowania prototypu w warunkach laboratoryjnych będącego wynikiem połączenia technologii wcześniejszych etapów.

Zgodnie z przyjętymi standardami, do zastosowania danej technologii leczenia u ludzi niezbędne jest osiągnięcie poziomu gotowości technologicznej TRL co najmniej na poziomie 6. W związku z tym, rozwiązanie będące przedmiotem Licencji 1 nie jest na tyle rozwinięte technologicznie, żeby możliwe było jego praktyczne wykorzystanie w leczeniu ludzi.

Przedmiot Licencji 1 został przez Spółkę wykorzystany w ramach prac nad opracowaniem Technologii, tj. do stworzenia pierwszych konstrukcji, jej rozwoju oraz stworzenia procedur produkcji. Uwzględniając przedstawioną powyżej skalę TRL, Spółka rozwinęła technologię zakupioną od Kontrahenta z poziomu gotowości technologicznej TRL 4 do poziomu TRL 7, który zostaje osiągnięty w momencie demonstracji opracowanego prototypu w otoczeniu operacyjnym (jak zostało wskazane powyżej, do zastosowania w leczeniu ludzi niezbędne jest osiągnięcie co najmniej poziomu 6).

W pracach nad wytworzeniem Technologii, w ramach których wykorzystane było rozwiązanie zakupione od Kontrahenta, Spółka przeprowadziła prace laboratoryjne i eksperymenty, walidacje procesów, opracowanie technologii wytwarzania, opracowanie własnych tzw. Standardowych Procedur Operacyjnych postępowania z pacjentem (tzw. SOP) oraz protokołów kontroli jakości.

Technologia została więc rozwinięta przez Spółkę z fazy badań laboratoryjnych, do fazy produktu działającego klinicznie i gotowego do wykorzystania w terapii nowotworów. Spółka w istotny sposób rozwinęła rozwiązanie zakupione od Kontrahenta oraz dokonała w nim daleko posuniętych modyfikacji. Bez przeprowadzenia przez Spółkę prac rozwojowych, nie byłoby możliwości praktycznego zastosowania zakupionego rozwiązania w terapii.

Aktualnie Spółka jest na etapie uzyskiwania ostatniej niezbędnej zgody formalnej od Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, która umożliwi przystąpienie do badania klinicznego. Rozpocznie się wtedy kliniczna faza rozwoju Technologii, którą kończy złożenie wniosku o zgodę na dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu.

Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie rozwijał Technologię poprzez badania kliniczne oraz opracowywał metody produkcji na większą skalę. Wnioskodawca będzie również opracowywał dodatkowe procedury kontroli jakości.

W związku z tym, że Technologia opracowana przez Spółkę jest na zaawansowanym etapie technologicznym i może być wykorzystywana w terapii nowotworowej, Spółka planuje udzielić podmiotowi trzeciemu licencji na wytwarzanie produktów leczniczych terapii genowej w oparciu o opracowaną Technologię (dalej: „Licencja 2”). Umowa licencyjna zostanie zawarta w celu umożliwienia wytwarzania produktów leczniczych opartych na Technologii oraz docelowo rozpowszechnienia terapii nowotworowej opartej na opracowanym przez Spółkę rozwiązaniu. Licencja 2 nie będzie wiązała się z przeniesieniem praw do Technologii.

Konieczność zawarcia umowy licencyjnej na wytwarzanie Technologii wiąże się z tym, że celem Spółki jest rozpowszechnienie terapii nowotworowej z wykorzystaniem opracowanej Technologii, natomiast ze względu na model biznesowy skoncentrowany na prowadzeniu działalności badawczej i rozwojowej, Spółka nie utrzymuje bazy produkcyjnej umożliwiającej wytwarzanie produktów na dużą skalę.

Z tytułu udzielonej Licencji 2 Spółka będzie otrzymywała opłaty licencyjne (dalej: „Opłaty licencyjne”). Ich wysokość zostanie określona na poziome rynkowym i będzie uwzględniała wartość kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z opracowaniem Technologii, powiększonych o marżę.

Pytania

1.Czy Licencja 1 stanowi dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT?

2.Czy przychody Wnioskodawcy z tytułu Opłat licencyjnych powstałe w związku z udzieleniem Licencji 2 na korzystanie z opracowanej Technologii będą dla Wnioskodawcy stanowiły przychody z praw wytworzonych przez Wnioskodawcę jako podatnika i w konsekwencji, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia przychodów z tytułu Opłat licencyjnych do innych źródeł przychodów na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 (lit. a – przypis organu) ustawy o CIT a contrario?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, Licencja 1 stanowi dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

2.Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, przychody Wnioskodawcy z tytułu Opłat licencyjnych powstałe w związku z udzieleniem Licencji 2 na korzystanie z opracowanej Technologii będą dla Wnioskodawcy stanowiły przychody z praw wytworzonych przez Wnioskodawcę jako podatnika i w konsekwencji, będzie on uprawniony do zaliczenia przychodów z tytułu Opłat licencyjnych do innych źródeł przychodów na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT a contrario.

1.Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

1.1.Przepisy ustawy o CIT dotyczące amortyzacji licencji

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W związku z powyższym, licencje podlegają amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

‒zostały nabyte przez podatnika;

‒nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;

‒przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;

‒są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie urnowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

1.2.Możliwość amortyzacji Licencji 1

W ocenie Wnioskodawcy, uwzględniając przywołane powyżej przepisy ustawy o CIT należy uznać, że spełnione są wszystkie przesłanki do uznania Licencji 1 za wartość niematerialną podlegającą amortyzacji u Wnioskodawcy jako podatnika:

‒Licencja 1 została nabyta przez Wnioskodawcę od Kontrahenta;

‒od dnia przyjęcia do używania Licencja nadaje się do wykorzystania przez Spółkę w prowadzonej działalności, Licencja 1 została w szczególności wykorzystana przez Spółkę do opracowania Technologii;

‒Wnioskodawca przewiduje, że będzie użytkował Licencję 1 przez okres dłuższy niż rok (okres roku od rozpoczęcia użytkowania już upłynął);

‒Licencja 1 jest wykorzystywana przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wykorzystuje Licencję 1 do prac dotyczących opracowywania Technologii.

Podsumowując należy uznać, że Licencja 1 stanowi dla Wnioskodawcy wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT.

2.Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

2.1.Przepisy ustawy o CIT dotyczące kwalifikacji przychodów z opłat licencyjnych do źródła przychodów

Zgodnie z art. 7 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Z przywołanego przepisu wynika, że ustawa o CIT rozróżnia dwa źródła przychodów, tj. przychody z zysków kapitałowych oraz inne źródła przychodów.

Katalog przychodów kwalifikowanych do przychodów z zysków kapitałowych został szczegółowo określony w art. 7b ustawy o CIT, natomiast przychody niewskazane w niniejszym przepisie kwalifikują się do innych źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in. przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika.

W art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT wskazane zostały poniższe prawa majątkowe:

‒autorskie lub pokrewne prawa majątkowe (pkt 4);

‒licencje (pkt 5);

‒prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (pkt 6);

‒wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) (pkt 7).

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że przychody z licencji zasadniczo stanowią przychody z zysków kapitałowych. Wyłączone z tego źródła przychodów są natomiast:

‒przychody z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych;

‒przychody z praw wytworzonych przez podatnika.

2.2.Charakter prawa będącego przedmiotem Licencji 2

W celu określenia prawidłowej kwalifikacji podatkowej przychodów z tytułu Opłat licencyjnych, należy w pierwszej kolejności określić charakter Technologii będącej przedmiotem licencji. W szczególności należy ocenić w jakiej relacji opracowana przez Wnioskodawcę Technologia pozostaje do przedmiotu licencji zakupionej od Kontrahenta, która została wykorzystana przy opracowaniu Technologii.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Licencja 1 zakupiona przez Wnioskodawcę od Kontrahenta obejmowała rozwiązanie będące na poziome gotowości technologicznej 4 (TRL 4).

Spółka wykorzystując przedmiot licencji zakupionej od Kontrahenta przeprowadziła szereg prac efektem których było opracowanie Technologii na poziome rozwoju technologicznego TRL 7 który zostaje osiągnięty w momencie demonstracji opracowanego prototypu w otoczeniu operacyjnym. Spółka wykorzystując zakupione rozwiązanie stworzyła więc samodzielnie w ramach przedmiotu prowadzonej działalności nowe prawo (Technologię), które w istotny sposób różni się od rozwiązania zakupionego od Kontrahenta. Rozwiązanie zostało rozwinięte od etapu badań laboratoryjnych do momentu, w którym istnieje możliwość jego skutecznego zastosowania w terapii nowotworowej.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku poziom modyfikacji jest tak daleko posunięty, że nie możemy mówić już o tożsamości rozwiązania zakupionego od Kontrahenta z Technologią opracowaną przez Spółkę. Rozwój, którego w odniesieniu do Technologii dokonała Spółka wiąże się z tym, że mamy do czynienia z nowym prawem, które zostało wytworzone przez podatnika (Wnioskodawcę) w ramach prowadzonej działalności.

W związku z powyższym należy uznać, że prace przeprowadzone przez Wnioskodawcę na tyle istotnie rozwinęły rozwiązanie zakupione od Kontrahenta, że Technologia jest już zupełnie innym prawem, którego poziom rozwoju umożliwia jego komercyjne wykorzystanie w terapii.

2.3.Kwalifikacja przychodów z Opłat licencyjnych na gruncie ustawy o CIT

Przekładając powyższe uwagi na treść przepisów ustawy o CIT należy wskazać, że w świetle art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, Technologię należy uznać za prawo wytworzone przez podatnika (Wnioskodawcę). Z uwagi na istotny poziom modyfikacji nie można natomiast uznać, że Technologia jest tożsama z rozwiązaniem zakupionym od Kontrahenta.

Jako, że Spółka będzie uzyskiwała przychody z tytułu Licencji której przedmiotem będzie Technologia, na podstawie przywołanego powyżej przepisu należy uznać, że przychody z tego tytułu nie będą kwalifikowały się do przychodów z zysków kapitałowych. Z uwagi na okoliczność, że Technologa stanowi prawo wytworzone przez podatnika, zastosowanie będzie miało wyłączenie przewidziane w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT, w efekcie przychody z tytułu udzielenia Licencji powinny zostać zakwalifikowane do innych źródeł przychodów.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy należy wskazać, że przychody Wnioskodawcy z tytułu Opłat licencyjnych powstałe w związku z udzieleniem Licencji 2 na korzystanie z opracowanej Technologii będą dla Wnioskodawcy stanowiły przychody z praw wytworzonych przez Wnioskodawcę jako podatnika i w konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia przychodów z tytułu Opłat licencyjnych do innych źródeł przychodów na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT a contrario.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1  ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: updop),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 6 updop:

Jak stanowi art. 16b ust. 1 updop:

W myśl art. 16h ust. 1 updop:

Podsumowując przytoczone przepisy, aby uznać składnik majątku podatnika za WNiP na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składnik ten powinien spełniać następujące kryteria:

‒kwalifikować się jako jedno z praw określonych w art. 16b ust. 1,

‒zostać nabyty od innego podmiotu,

‒nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

‒posiadać przewidywany okres używania dłuższy niż rok,

‒być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia definicji licencji. W celu zdekodowania tego pojęcia można się posłużyć regulacjami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: „Ustawa PAiPP”) w ramach wykładni systemowej zewnętrznej.

Na podstawie art. 1 ust. 1 Ustawy PAiPP, utwór stanowi każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy PAiPP przedmiotem prawa autorskiego w szczególności są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Z kolei zgodnie z art. 74 ust. 1 programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 7 Ustawy PAiPP nie stanowią inaczej.

Ustawa PAiPP w art. 41 ust. 2 wymienia dwa rodzaje umów stanowiących podstawę obrotu prawami autorskimi:

‒umowa przeniesienia autorskich praw majątkowych,

‒umowa o korzystanie z utworu (licencja).

Co istotne, w świetle tego przepisu umowa o korzystanie z utworu (licencja) nie przenosi autorskich praw majątkowych, tylko stanowi podstawę legalnego używania utworu.

Takie rozumienie wskazanego przepisu wynika nie tylko z jego wykładni literalnej, ale również kolejnych przepisów Ustawy PAiPP. Zgodnie z art. 64 Ustawy PAiPP umowa zobowiązująca do przeniesienia autorskich praw majątkowych przenosi na nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego korzystania z utworu na określonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej. Natomiast w art. 66 ust. 1 Ustawy PAiPP wskazano, że umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba że w umowie postanowiono inaczej.

W rezultacie należy uznać, że przeniesienie autorskich praw majątkowych nie jest cechą charakterystyczną umowy licencyjnej (tylko umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych). Cechą charakterystyczną umowy licencyjnej jest bowiem uprawnienie do korzystania z utworu.

Jak wskazują R. Sarbińki i M. Siciarek: W prawie autorskim rozróżnia się dwa typy umów: umowę licencyjną i umowę przenoszącą prawa. (...) Zasadnicza różnica to kwestie zmiany podmiotu uprawnionego – w przypadku przeniesienia praw autorskich zmienia się podmiot uprawniony.

Nabywca uzyskuje prawa, które przedtem należały do zbywcy. W przypadku zaś umowy licencyjnej licencjobiorca nie nabywa praw autorskich, a jedynie posiada uprawnienie do korzystania z utworu. Twórca nadal posiada prawa autorskie do danego utworu, zezwala jednak kontrahentowi na korzystanie z utworu - w sytuacjach określonych w umowie, (por. R. Sarbiński (red.), M. Siciarek (red.), Prawo autorskie. Komentarz do wybranych przepisów, Lex/el 2014).

Ponadto, na co zwraca uwagę D. Flisak: Tytuł rozdziału 5 może być mylący, ponieważ przepisy w nim zawarte nie dotyczą wyłącznie przeniesienia praw autorskich (i w konsekwencji umów je przenoszących), ale także umów licencyjnych, które nie przenoszą praw autorskich. Tytuł ten jest zatem wyrazem pewnej niezręczności ustawodawcy. Nie jest w szczególności uzasadnione wyciąganie z niego jakichkolwiek wniosków dotyczących tzw. natury umowy licencyjnej (zwłaszcza w kierunku postrzegania jej jako umowy przenoszącej jakąś część prawa autorskiego i dlatego rozporządzającej). (por. D. Flisak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, Lex/el 2015).

Stosownie do art. 67 ust. 2 Ustawy PAiPP jeżeli umowa licencyjna nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna). Ponadto, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji (art. 67 ust. 3 ustawy PAiPP).

Możliwe są zatem sytuacje, w których umowy licencyjne:

a)zastrzegają wyłączność korzystania z utworu jedynie przez konkretnego licencjobiorcę,

b)nie zawierają takiego ograniczenia, a w rezultacie twórca (właściciel autorskich praw majątkowych) może upoważniać także inne osoby do korzystania z utworu (oprócz konkretnego licencjobiorcy),

c)nie pozawalają na udzielanie przez licencjobiorcę dalszych licencji podmiotowi trzeciemu (tzw. sublicencje),

d)pozwalają na udzielanie przez licencjobiorcę sublicencji.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że nabyli Państwo licencję, przedmiotem której jest:

‒opatentowana sekwencja genetyczna, która odpowiada za specyficzne rozpoznawanie komórek nowotworowych przez komórki efektorowe (limfocyty T) poddane modyfikacji genetycznej, które wtedy stają się substancją czynną produktu CAR-T;

‒dane z przedklinicznych badań laboratoryjnych, które wskazują na wstępną skuteczność niszczenia komórek nowotworowych przez genetycznie zmienione limfocyty T (produkt CAR-T z opatentowaną sekwencją);

‒dane z przedklinicznych badań na zwierzętach dowodzące skuteczności rozwiązania;

‒dane dotyczące zastosowania produktu CAR-T u ludzi potwierdzające obserwacje dowodzące remisji choroby nowotworowej po podaniu limfocytów, do których została wprowadzona sekwencja będąca przedmiotem licencji.

Licencję tę zakupili Państwo w celu wykorzystania jej do opracowania Technologii. Mając na uwadze specyfikę Państwa działalności (rozwój i wdrażanie terapii CAR-T), zakupiona od Kontrahenta Licencja 1 jest dla Państwa w pełni nadająca się do wykorzystania. Potwierdza to okoliczność, że w praktyce przedmiot Licencji 1 jest przez Państwa używany w ramach prowadzonych badań i rozwoju Technologii. Będziecie Państwo użytkowali Licencję 1 przez okres dłuższy niż rok.

Biorąc powyższe pod uwagę, Licencja 1 o jakiej mowa we wniosku, która została nabyta przez Państwa jako składnik majątkowy  wprost wymieniony w art. 16b ust. 1 updop, stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.         

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

‒z zysków kapitałowych oraz

‒z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 updop:

Przepis art. 7b ust. 1 zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Wskazany powyżej przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop wprost odnosi się do art. 16b updop, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika „wartości niematerialne i prawne”, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Prawami majątkowymi wymienionymi w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop są:

‒autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

‒licencje,

‒prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

‒wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku przedmiot Licencji 1 został przez Państwa wykorzystany w ramach prac nad opracowaniem Technologii. W związku z tym, że opracowana przez Państwa Technologia jest na zaawansowanym etapie technologicznym i może być wykorzystywana w terapii nowotworowej, planujecie Państwo udzielić podmiotowi trzeciemu licencji na wytwarzanie produktów leczniczych terapii genowej w oparciu o opracowaną Technologię (Licencja 2).  

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane uregulowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop nie odnosi się do praw wytworzonych przez podatnika.

Przychody z praw majątkowych wytworzonych we własnym zakresie, tj. w sytuacji, gdy dane prawo nie zostało nabyte od innego podmiotu należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł niż zyski kapitałowe.

Z opisu sprawy wynika natomiast, że Technologia, na korzystanie z której udzielicie Państwo licencji, została opracowana przez Państwa.

Biorąc powyższe pod uwagę, przychody z tytułu Opłat licencyjnych nie będą stanowiły przychodów z zysków kapitałowych, a tym samym  powinni je Państwo zaliczyć do innych źródeł przychodów.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.         

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).