Temat interpretacji
Dotyczy ustalenia, czy w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, oznaczającego zwrot Rekompensaty w całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku CIT) Spółka byłaby obecnie uprawniona do uzyskania zwrotu uiszczonego w związku z jej otrzymaniem CIT za lata 2005-2011.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 lutego 2022 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, oznaczającego zwrot Rekompensaty w całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku CIT) Spółka byłaby obecnie uprawniona do uzyskania zwrotu uiszczonego w związku z jej otrzymaniem CIT za lata 2005-2011.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2022 r. (data wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej również: „CIT”). Przedmiotem działalności Spółki jest eksploatacja koncesyjnego odcinka autostrady ... w kraju.
Na podstawie Aneksu nr 6 z dnia ... r. do Umowy koncesyjnej z 12 września 1997 r. dotyczącej budowy i eksploatacji autostrady płatnej ... na odcinkach (…) i (…) (dalej odpowiednio: „Aneks 6” oraz „Umowa Koncesyjna”), Wnioskodawca w okresie od 1 września 2005 r. do 30 czerwca 2011 r. otrzymywał pomoc publiczną w postaci rekompensaty finansowej (dalej: „Rekompensata”).
Bezpośrednią przyczyną przyznania Spółce Rekompensaty była potrzeba wyrównania utraconych przez Wnioskodawcę przychodów w związku z ustawowym zwolnieniem pojazdów ciężarowych wykupujących winietę w celu korzystania z dróg krajowych w Polsce z uiszczania opłat za przejazd autostradą, na podstawie ustawy z 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U z 2005 r. poz. 155 nr 1297). Zwolnienie takie powodowało utratę przez Wnioskodawcę przychodów z opłat za przejazd autostradą, do których pobierania Wnioskodawca uprawniony był na podstawie Umowy Koncesyjnej zawartej ze stroną publiczną - stąd konieczność zrekompensowania przez stronę publiczną utraty możliwości pobierania opłat przez Wnioskodawcę.
Zgodnie z załącznikiem 1 do Aneksu 6 kwota miesięcznej Rekompensaty kalkulowana była m.in. w oparciu o liczbę przejazdów zwolnionych z opłat pojazdów ciężarowych oraz stawkę netto opłaty obowiązującą dla tych pojazdów według odpowiedniej kategorii uzgodnionej pomiędzy stronami umowy.
25 sierpnia 2017 r. (…) wydała decyzję w sprawie pomocy Państwa (…) wdrożonej przez (…) na rzecz Wnioskodawcy (dalej: „Decyzja”). W Decyzji (…) uznała, iż Rekompensata za okres od 1 września 2005 r. do 30 czerwca 2011 r. wynosząca (…) zł, przyznana przez Polskę na rzecz Spółki stanowi pomoc państwa w rozumieniu (…) oraz jest niezgodna z prawem, ponieważ została przyznana z naruszeniem obowiązku zgłoszenia, a także jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym. Komisja zobowiązała także Polskę w Decyzji do odzyskania od Spółki przyznanej pomocy. Spółka zaskarżyła Decyzję do Sądu Unii Europejskiej, który jednak wyrokiem z 24 października 2019 r. oddalił skargę Spółki.
11 listopada 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) oddalił odwołanie Spółki od wyroku Sądu Unii Europejskiej. W konsekwencji, Decyzja została utrzymana w mocy i stała się ostateczna (prawomocna). Oznacza to, że określona w Decyzji wartość Rekompensaty wypłacana w latach 2005-2011 na rzecz Wnioskodawcy została uznana za pomoc publiczną niezgodną z rynkiem wewnętrznym.
Uzyskanie Rekompensaty, następnie zakwalifikowanej w drodze prawomocnej Decyzji jako niezgodnej z rynkiem wewnętrznym, zostało rozpoznane przez Spółkę (jako podatnika CIT) w pełnej wysokości jako opodatkowany CIT przychód. Prawidłowość kwalifikacji otrzymanych środków dla celów CIT nie stanowi przedmiotu sporu.
Zgodnie ze sprawozdaniem niezależnego biegłego rewidenta z weryfikacji zgodności ustalonych kwot podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług dotyczących nadmiernej pomocy publicznej otrzymanej w latach 2005-2011 ze zbadanymi sprawozdaniami finansowymi za lata 2005-2011, a także zgodnie z dokumentacją księgową z 19 lutego 2018 r. oraz opinią podatkową z 2 lutego 2018 r. sporządzoną przez profesjonalnych doradców podatkowych, łączny koszt CIT w związku z rekompensatami wyniósł: (…).
W odniesieniu do zobowiązań podatkowych w CIT za lata 2005-2011 nie wystąpiły żadne przesłanki zawieszenia bądź przerwania biegu terminu przedawnienia, które by powodowały, że obecnie termin przedawnienia tych zobowiązań jeszcze by nie upłynął.
Jednocześnie, zgodnie z pkt 184 Decyzji „W zakresie w jakim (…) odprowadziła podatek od otrzymanej pomocy, Polska może zgodnie ze swoimi krajowymi przepisami podatkowymi, uwzględnić wcześniejsze płatności podatku i odzyskać jedynie otrzymaną przez (…) kwotę netto”.
29 listopada 2017 r. w postępowaniu nakazowym przed Sądem Okręgowym w (…) wydany został nakaz zapłaty, w którym Sąd nakazał Spółce, aby zapłaciła na rzecz Skarbu Państwa kwotę (…) zł wraz z odsetkami oraz kosztami zastępstwa procesowego i opłatą sądową od pozwu z tytułu zwrotu ww. pomocy publicznej. Od wskazanego nakazu zapłaty Spółka wniosła 5 grudnia 2017 r. zarzuty. Postanowieniem z 16 kwietnia 2020 r. Sąd Okręgowy w (…) zawiesił postępowanie do czasu prawomocnego rozpoznania przez TSUE sprawy ze skargi Spółki na Decyzję.
W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość, czy w sytuacji gdyby aktualnie Wnioskodawca dokonał w wyniku orzeczenia sądu powszechnego zwrotu całości Rekompensaty, tj. nie pomniejszonej o uiszczony w związku z Rekompensatą CIT to mógłby poprzez skorygowanie swoich rozliczeń uzyskać zwrot tego podatku.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 18 lipca 2022 r.)
Czy w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, oznaczającego zwrot Rekompensaty (Wnioskodawca w okresie od dnia 1 września do dnia 30 czerwca 2011 r. otrzymywał pomoc publiczną w postaci rekompensaty finansowej) całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku CIT) Spółka będzie mogła odpowiednio zmniejszyć przychód oraz podatek do zapłaty wykazany w zeznaniach podatkowych w CIT za lata 2005-2011 o równowartość zwróconej Rekompensaty poprzez skuteczne złożenie korekty rozliczeń podatkowych w CIT za wskazane okresy?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 18 lipca 2022 r.)
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie miała możliwości wykazania w zeznaniach CIT za lata 2005-2011 przychodu (i w konsekwencji też podatku do zapłaty) pomniejszonego o równowartość zwróconych Rekompensat, ponieważ - z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego - nie będzie mogła skutecznie złożyć korekt rozliczeń podatkowych w CIT za lata 2005-2011.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Stosownie do art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zgodnie z art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej. Należy zatem przyjąć, że uprawnienie to przysługuje do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego określonego w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.
Powyższy pogląd pozostaje niekwestionowany w orzecznictwie sądowym. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w jednym z wyroków wskazuje „Powyższe stanowisko zgodne jest z art. art. 81 § 1 o.p., który dopuszcza możliwość dokonania korekty uprzedniego samoobliczenia podatku przez podatnika. Dopiero wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek wyłącza uprawnienie dokonania takiej korekty, przy czym granicą prawa do dokonania korekty deklaracji jest przedawnienie zobowiązania podatkowego” (wyrok NSA z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1413/19).
Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązania podatkowe przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten może jednak ulec przedłużeniu, jeżeli w odniesieniu do danego zobowiązania podatkowego wystąpią okoliczności stanowiące przesłankę zawieszenia (art. 70 § 2 i § 6 oraz art. 70a § 1 i 1a Ordynacji podatkowej) bądź przerwania (art. 70
§ 3 i § 4 Ordynacji podatkowej) biegu terminu przedawnienia.
Ponadto, z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej wynika prawo do złożenia przez podatnika wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku, jeżeli kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku. Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa jednak po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej).
W realiach niniejszej sprawy Rekompensata przyznawana była Spółce comiesięcznie w okresie od dnia 1 września 2005 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. W tych okresach Spółka uiszczała związane z otrzymaną Rekompensatą (traktowaną jako opodatkowany CIT przychód) należności podatkowe w CIT.
Wnioskodawca podkreśla, że w odniesieniu do zobowiązań podatkowych w CIT za lata 2005-2011 nie wystąpiły żadne przesłanki zawieszenia bądź przerwania biegu terminu przedawnienia, które by powodowały, że obecnie termin przedawnienia tych zobowiązań jeszcze nie upłynął.
W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego za wskazane powyżej okresy, nie będzie on mógł złożyć korekt zeznań podatkowych CIT za lata 2005-2011 wywołujących skutki prawne. Jeśli więc dojdzie do ziszczenia się zdarzenia przyszłego, oznaczającego uzyskanie zwrotu Rekompensaty w całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku CIT),
Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wykazania w zeznaniach CIT za lata 2005-2011 przychodu (i w konsekwencji też podatku do zapłaty) pomniejszonego o równowartość zwróconych Rekompensat.
Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na brak możliwości skutecznego złożenia korekt zeznań podatkowych, nie będzie możliwe też skuteczne wystąpienie przez niego o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w CIT za lata 2005-2011.
Zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania, to podmiot występujący z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie równocześnie z wnioskiem. W związku z tym bezpośrednią konsekwencją braku możliwości dokonania przez Wnioskodawcę skutecznej korekty zeznań podatkowych w CIT za lata 2005-2011 byłby brak uprawnienia do ubiegania się o stwierdzenie i uzyskanie zwrotu nadpłaconego podatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.),
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
W świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
W świetle art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
W myśl art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.
W świetle art. 12 ust. 3l pkt 1ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że przedmiotem działalności Spółki jest eksploatacja koncesyjnego (…). Na podstawie aneksu do umowy dotyczącej budowy i eksploatacji autostrady płatnej ..., Spółka w latach 2005-2011 otrzymywał pomoc publiczną w postaci rekompensaty.
Przyczyną przyznania Spółce rekompensaty była potrzeba wyrównania utraconych przez Wnioskodawcę przychodów w związku z ustawowym zwolnieniem pojazdów ciężarowych z uiszczania opłat za przejazd autostradą, do których pobierania Wnioskodawca był uprawniony na podstawie umowy koncesyjnej. Rekompensata była zaliczana do przychodów i opodatkowana podatkiem CIT.
25 sierpnia 2017 roku (…) wydała decyzję, w której uznała, że ww. rekompensata stanowi pomoc Państwa w rozumieniu (…) i jest niezgodna z prawem, ponieważ została przyznana z naruszeniem obowiązku zgłoszenia, a także jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym. Tym samym, (…) zobowiązała (…) do odzyskania od wnioskodawcy przyznanej
rekompensaty. Następnie wnioskodawca zaskarżył ww. decyzję do Sądu Unii Europejskiej, jednak skarga została przez Sąd oddalona.
11 listopada 2021 roku (…) oddalił odwołanie Wnioskodawcy od ww. wyroku, wobec czego decyzja (…) stała się prawomocna.
Zgodnie z pkt 184 Decyzji: W zakresie w jakim wnioskodawca odprowadził podatek od otrzymanej pomocy, Polska może zgodnie ze swoimi krajowymi przepisami podatkowymi, uwzględnić wcześniejsze płatności podatku i odzyskać jedynie otrzymaną przez Państwa kwotę netto.
Ponadto wskazali Państwo, że 29 listopada 2017 roku w postępowaniu nakazowym przed Sądem Okręgowym wydany został nakaz zapłaty przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa kwoty (…) zł wraz z odsetkami, kosztami zastępstwa procesowego i opłatą sądową, tytułem zwrotu pomocy publicznej. Po odwołaniu się przez Spółkę od ww. nakazu zapłaty, Sąd zawiesił postępowanie do czasu uprawomocnienia się decyzji.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, oznaczającego zwrot Rekompensaty całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku dochodowym od osób prawnych) Spółka będzie mogła odpowiednio zmniejszyć przychód oraz podatek do zapłaty wykazany w zeznaniach podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2005-2011 o równowartość zwróconej Rekompensaty poprzez skuteczne złożenie korekty rozliczeń podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za wskazane okresy.
Tym miejscu wskazać należy, że zobowiązanie podatkowe zostało zdefiniowane w art. 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym
zobowiązanie podatkowe jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.
Z kolei, w myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej,
zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
W świetle art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej,
bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:
1)wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2)wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3)wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4)doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5)doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.);
6)wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej „Radą”, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.
W myśl art. 70 § 7 Ordynacji podatkowej,
bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:
1)prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
2)doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;
3)uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4)wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu;
5)zakończenia postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
6)doręczenia stronie opinii Rady wydanej po wystąpieniu przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści, lub po dniu upływu terminu na wydanie tej opinii.
Natomiast, zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej,
jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.
W świetle art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej,
jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Przy czym, art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że
prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.
Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w sytuacji dokonania zwrotu przez Spółkę rekompensaty w całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku CIT), nie będą Państwo mogli dokonać korekty przychodu, jeśli wcześniej nieprawidłowo wykazali ją w zeznaniach podatkowych CIT za lata 2005-2011, z uwagi na przedawnienie zobowiązania podatkowego za te lata.
Wskazać należy, że zobowiązania podatkowe za lata 2005-2011 na chwilę obecną, tj. rok 2022 uległy przedawnieniu, albowiem minęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym upłynął termin płatności podatku oraz, jak wskazujecie Państwo w opisie zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do zobowiązań podatkowych nie wystąpiły żadne przesłanki zawieszenia bądź przerwania biegu terminu przedawnienia, które by powodowały, że obecnie termin przedawnienia tych zobowiązań jeszcze by nie upłynął.
Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, oznaczającego zwrot Rekompensaty całości (bez pomniejszenia jej o uiszczone w związku z jej otrzymaniem kwoty podatku dochodowym od osób prawnych) Spółka będzie mogła odpowiednio zmniejszyć przychód oraz podatek do zapłaty wykazany w zeznaniach podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2005-2011 o równowartość zwróconej Rekompensaty poprzez skuteczne złożenie korekty rozliczeń podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych za wskazane okresy, należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku
z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).