Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje jej prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków na organizację wyjazdu integracyjnego w zakresie dotyczącym Współpracowników ponieważ cel poniesienia tego wydatku jest zgodny z celem określonym w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa o CIT”) i nie jest to koszt reprezentacji, o jakim mowa w art. 16 ust 1 pkt 28 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Treść przywołanej regulacji implikuje wniosek, iż dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie Ustawy o CIT konieczne jest spełnienie następujących warunków:

a) istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła,

b) właściwe udokumentowanie wydatku,

c) wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów,

d) wydatek został poniesiony przez podatnika i ma charakter definitywny.

W praktyce, jeżeli chodzi o możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych Spółki wydatków na wyjazd integracyjny, istotne są dwie kwestie:

a) uznanie, że wyjazd integracyjny związany jest z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła,

b) wykluczenie wydatków na organizację wyjazdu z kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT.

Ad lit. a)

Przy określaniu czy dany wydatek może być uznany za koszt podatkowy istotna jest jego celowość tzn. konieczne jest aby jego poniesienie było ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Drugorzędne znaczenie ma przy tym fakt czy wydatek ostatecznie doprowadzi do powstania przychodu - ustawodawca formułując powyższą regulację położył nacisk na możliwość przypisania działaniom podatnika przymiotu celowości i zasadności, poprzez przyjęcie, iż przychód na którego osiągnięcie (zachowanie, zabezpieczenie) ukierunkowane są te działania ma jedynie potencjalny charakter.

Istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a potencjalnym przychodem jest kluczowym elementem dla możliwości rozpoznania kosztu podatkowego u danego podatnika. Zdaniem Spółki wydatek na wyjazd integracyjny w części dotyczącej Współpracowników można uznać za celowy, racjonalny i związany z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów.

Bez wątpienia koszty wyjazdu integracyjnego, którego głównym celem jest zacieśnianie relacji zarówno pomiędzy Pracownikami i Współpracownikami oraz relacji z pracodawcą/ zleceniodawcą, mogą być sklasyfikowane jako koszty uzyskania przychodów. Efektywne współdziałanie Współpracowników i Pracowników jest konieczne dla osiągnięcia pozytywnego wyniku na Projekcie, co wprost przekłada się na większą sprzedaż usług przez Spółkę.

Jednocześnie, wyjazdy integracyjne - oraz szerzej wszelkie imprezy/eventy dla Zespołu - poprzez poprawę atmosfery pracy, stanowię, obok wynagrodzenia, czynnik który także może wpływać na decyzję danego Pracownika/Współpracownika o kontynuowaniu współpracy z danym podmiotem, co również przekłada się na zabezpieczenie źródła przychodów pracodawcy/zleceniodawcy. Jest to szczególnie ważne w branży w której działa Wnioskodawca, gdzie rotacja Pracowników oraz Współpracowników jest szczególnie duża.

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że wyjazd wpłynął pozytywnie na wzmocnienie relacji w Zespole, jak również relacji Pracownik/Współpracownik - Spółka, co będzie skutkować podniesieniem motywacji do pracy, zaangażowania oraz jakości komunikacji i wykonywanej pracy. To z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki. Takich korzyści wynikających ze zintegrowanego, dobrze skomunikowanego Zespołu nie przyniosłaby Spółce organizacja wyjazdu wyłącznie dla Pracowników z pominięciem Współpracowników. Wydatek poniesiony przez Spółkę na organizację wyjazdu tylko dla Pracowników byłby całkowicie bezsensowny i niezasadny, nie przyniósłby bowiem efektu na którym zależało Spółce, tj. zintegrowanie wszystkich członków Zespołów.

Co więcej, trudno wyobrazić sobie aby Spółka - jako racjonalnie działający przedsiębiorca - poniosła zbędny wydatek na organizację kilkudniowego zagranicznego wyjazdu integracyjnego, gdyby nie była przekonana, że wydatek ten przełoży się wprost na wyniki na Projektach (a tym samym sprzedaż usług) poprzez zwiększenie efektywności i współpracy w Zespołach.

Pogląd o związku spotkań/imprez integracyjnych z osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów potwierdzają również interpretacje organów podatkowych, m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.104.2018.2.MS1, w której stwierdzono, że „W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego, którego celem była integracja pracowników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, zwiększenie ich zaangażowania w działalność Spółki oraz wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami a Spółką jako pracodawcą i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę - to wówczas spełniają one warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych”.

Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.653.2016.1.AW, w której stwierdzono, że „(...) jak wynika z opisu zdarzenia, dominującym celem organizacji imprezy jest integracja całego zespołu, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywacja zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki.

(...) Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki na organizację imprezy integracyjnej w opisanym we wniosku zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”.

Uwzględniając powyższe, bez wątpienia należy uznać, że wydatki na wyjazd integracyjny, którego celem jest integracja Zespołu, budowanie więzi pomiędzy członkami Zespołu oraz pomiędzy członkami Zespołu, a Spółką stanowią wydatki ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła.

Ad lit. b)

Kolejnym elementem niezbędnym dla uznania, iż wydatek na organizację wyjazdu integracyjnego stanowi koszt podatkowy jest brak możliwości zakwalifikowania tego wydatku do tzw. kosztów reprezentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Organy podatkowe wskazują, iż pojęcie reprezentacji odnosi się do relacji podatnika z zewnętrznym kontrahentem, a celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pozytywnego wizerunku podatnika, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami itp.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż wydatki poniesione przez Spółkę na organizację wyjazdu integracyjnego, w części dotyczącej Współpracowników, nie stanowią kosztów reprezentacji. Jak wskazano w opisie stanu faktyczego, Współpracownicy są częścią Zespołów wykonujących w Spółce pracę na rzecz kontrahentów zewnętrznych. Współpracownicy nie są kontrahentami Spółki na rzecz których Spółka sprzedawałaby swoje usługi. Tym samym, nie są to podmioty, na których Spółka chce wywrzeć pozytywne wrażenie w celu sprzedaży swoich usług.

Biorąc pod uwagę wskazany całokształt okoliczności, nie może być mowy o uznaniu, że wydatki na organizację wyjazdu integracyjnego, w części dotyczącej Współpracowników, stanowią wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Potrzeba organizowania tego rodzaju wyjazdów integracyjnych z udziałem Współpracowników wynika ze wskazanego modelu organizacji pracy (w Zespołach mieszanych, tj. Pracowników i Współpracowników) oraz z faktu posiadania przez Spółkę biur na terenie całego kraju, a nie z chęci wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki na zewnątrz Organizacja wyjazdu integracyjnego bez udziału Współpracowników - będących równoprawnymi członkami Zespołów - z pewnością nie przyniosłaby zamierzonego przez Spółkę celu.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, zgodnie z którym wydatki na wyjazdy (oraz szerzej imprezy integracyjne) - w części dotyczącej Współpracowników niebędących pracownikami Spółki - stanowią koszt podatkowy znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych. Dla przykładu można wskazać wyrok WSA w Poznaniu z 11 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Po 676/20. W cytowanym wyroku Sąd wskazał, że: „(...) niezasadne jest stanowisko organu, zgodnie z którym, wydatki na opisane we wniosku spotkania integracyjne na rzecz współpracowników nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów”.

Dalej Sąd zauważył, że: „Współpracownicy (jako podwykonawcy) nie są klientami spółki, co wynika wprost z przedstawionego przez skarżącą stanu faktycznego, którym organ i Sąd są związani. Fakt ten wyklucza możliwość przypisania przedmiotowym wydatkom reprezentacyjnego charakteru, co oznacza, że w opisanych okolicznościach art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na:

   - możliwość uznania, iż wydatki na organizację wyjazdu integracyjnego, którego celem jest budowanie więzi pomiędzy członkami Zespołów oraz pomiędzy członkami Zespołów a Spółką stanowią wydatki ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła,

   - brak możliwości uznania, iż wydatki na wyjazd integracyjny w części dotyczącej Współpracowników stanowią tzw. wydatki reprezentacyjne przedmiotowe wydatki Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

        - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

        - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

        - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

        - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

        - został właściwie udokumentowany,

        - nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych;

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne w zakresie dotyczącym Współpracowników.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest międzynarodową firmą specjalizującą się w (…).

Główną siedzibą działalności Spółki jest (…), niemniej Spółka prowadzi działalność również w biurach zlokalizowanych w innych miastach Polski, korzystając z pracy osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (dalej jako: „Pracownicy”), jak również podwykonawców, tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B) oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy zlecenia (dalej łącznie jako: „Współpracownicy”).

Współpracownicy są stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w projektach realizowanych przez Spółkę na podobnej zasadzie jak Pracownicy. Przyjęty w Spółce model organizacji pracy jest modelem powszechnie występującym w branży IT i niejako „wymuszonym przez rynek”.

Co do zasady, nad danymi projektami pracują zatem wspólnie zarówno Pracownicy jak i Współpracownicy.

Z uwagi na powyższy model organizacji pracy oraz rozlokowanie biur Spółki w różnych miastach, osoby te nie mają często możliwości poznać się osobiście i zintegrować. Sprawne wykonywanie projektów wymaga zaś by osoby z Zespołu dobrze ze sobą współpracowały, co w praktyce sprowadza się do konieczności nawiązania koleżeńskiej relacji osobiście.

Aby zapewnić powyższy cel Spółka podejmuje różne starania mające na celu integrację Zespołów, zapoznanie nowych członków Zespołu z pozostałymi Pracownikami i Współpracownikami oraz zacieśnienie już istniejących więzi pomiędzy Pracownikami i Współpracownikami. Jednym z takich kroków była organizacja kilkudniowego, zagranicznego wyjazdu integracyjnego, który miał miejsce w tym roku.

Uczestnikami wyjazdu byli wszyscy Pracownicy oraz Współpracownicy Spółki którzy wyrazili chęć uczestnictwa. Dodatkowo - mając na uwadze międzynarodowy aspekt współpracy w Zespołach - w wyjeździe uczestniczyli również osoby zatrudnione lub współpracujące z zagranicznymi spółkami z Grupy S.

Wyjazd miał na celu przede wszystkim:

   - zintegrowanie Pracowników oraz Współpracowników Spółki pracujących na wspólnych Projektach, którzy niejednokrotnie nie mają okazji osobistego spotkania i bliższego poznania,

   - zintegrowanie Pracowników oraz Współpracowników Spółki pracujących na różnych Projektach, którzy, mogą ze sobą współpracować na wspólnych Projektach w przyszłości,

   - umożliwienie Pracownikom oraz Współpracownikom wymiany wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad Projektami Spółki,

   - zakomunikowanie przez Zarząd wyników Spółki oraz wizji i strategii na najbliższe kwartały,

   - umożliwienie nowym Pracownikom oraz Współpracownikom zapoznanie się z resztą zespołu i zbudowanie silnych więzi interpersonalnych, w celu podniesienia jakości komunikacji.

W wyjeździe nie uczestniczyli klienci Spółki (kontrahenci), którym Spółka sprzedaje swoje usługi.

Wyjazd zorganizowany został przez zewnętrzną firmę świadczącą profesjonalne usługi w zakresie organizacji wyjazdów i eventow integracyjno-szkoleniowych dla firm. Spółka została obciążona fakturami (faktury zaliczkowe oraz faktura końcowa) za kompleksową organizację wyjazdu.

Na koszt wyjazdu składał się w szczególności koszt przejazdów i przelotu, zakwaterowania w hotelu, wyżywienia, organizacji imprez integracyjnych (gry zespołowej), wycieczek, fotografa, DJ'a, ubezpieczenia, oprawy graficznej, prowizji dla usługodawcy. Z ostrożności Spółka nie zaliczyła wydatków związanych z uczestnictwem w wyjeździe Współpracowników do kosztów uzyskania przychodu i postanowiła wystąpić z wnioskiem o interpretację podatkową w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wyjazd integracyjny na rzecz Współpracowników, tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B) oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, które uczestniczą w realizacji projektów na rzecz Spółki, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W ocenie tut. Organu wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, ponieważ ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Umowa współpracy zakłada bowiem równorzędność i niezależność podmiotów i stwarza warunki do przyjęcia założenia, że jeden podmiot chce wykreować swój pozytywny wizerunek względem drugiego, w celu ułatwienia wzajemnej współpracy.

Stwierdzić zatem należy, że przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wyjazd integracyjny w zakresie dotyczącym Współpracowników, tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy (tzw. B2B) oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, które uczestniczą w realizacji projektów na rzecz Spółki, ponieważ wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, a ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe Państwa stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroku sądowego stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).