W zakresie możliwości zaliczenia składki ubezpieczeniowej wpłacanej na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia składki ubezpieczeniowej wpłacanej na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z o.o. która planuje w przyszłości wprowadzić motywacyjny system wynagradzania pracowników oraz osób pełniących funkcje w organach spółki przy współpracy z firmą X poprzez zakup dla tych osób ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną (…) zachęcając pracowników i zarządzających do stałej i efektywnej współpracy i budując z nimi długofalowe relacje Wobec trudności na rynku pracy Spółka ocenia, iż te działania spowodują wzrost atrakcyjności zatrudnienia kluczowych pracowników w Spółce. W pierwszej kolejności umowy ubezpieczenia będą zawierane dla kluczowych pracowników zajmujących bardzo istotne dla Spółki stanowiska, w późniejszym okresie planowane jest zawieranie polis dla szeregowych pracowników zatrudnionych na różnych stanowiskach.

Ubezpieczenie, które chce zakupić Spółka to rozwiązanie długofalowe oparte na wpłatach regularnych z możliwością alokacji kwot dodatkowych w minimalnej wysokości 100 zł. Umowa ubezpieczeniowa przewiduje obowiązek opłacania składek regularnych z częstotliwością miesięczną w wysokości co najmniej 400 zł miesięcznie.

Produkt ubezpieczeniowy, który ma zostać nabyty dzieli się na część ochroną i kapitałową. Podział składki podstawowej na część ochronną i kapitałową następuje w ten sposób, że około 95% stanowi część kapitałowa(kumulacja składki na koncie podstawowym) natomiast pozostałe 5% stanowi część ochronna. Wpłaty składki podstawowej dokonuję się w następujący sposób: pierwsza składka opłacana jest do wniosku ubezpieczeniowego. Każda następna składka podstawowa jest opłacana cyklicznie co miesiąc zaczynając od miesiąca następnego po dacie rozpoczęcia obowiązywania umowy (składka opłacona do wniosku pokrywa pierwszy miesiąc trwania polisy). Wpłaty na konto dodatkowe są dobrowolne. Klient ma możliwość dokonywania wpłat w dowolnym czasie. Wypłata z konta dodatkowego może być zrealizowana raz w miesiącu.

Okres obowiązywania polisy: Polisa zawierana jest na min. 10 lat z możliwością jej przedłużenia nie dłużej niż do 65 roku życia osoby ubezpieczonej.

W przypadku tego produktu składka podstawowa jest obowiązkowa, płatna miesięcznie, dzieli się na część ochronną i kapitałową. Część ochronna stanowi bezpośredni przychód pracownika - należy od wysokości tej składki odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ZUS. Część kapitałowa tej składki „odkłada” się na koncie polisy i w przypadku dotrwania do końca umowy jest wypłacana kwota wszystkich zebranych składek. Przykładowo: 1.000 zł składki podstawowej dzieli się na 50 zł części ochronnej oraz 950 zł części kapitałowej (kumulacja składki i wypłata na koniec umowy). Kwota 950 zł odkładana co miesiąc x 12 m-cy x 10 lat = 114.000 zł wypłaty z tytułu końca umowy.

Dodatkowo w tym produkcie klient ma do dyspozycji konto dodatkowe, na które może dokonywać wpłat w wysokości 10-krotności składki podstawowej opisanej powyżej. Ponadto możliwe jest dokonywanie wypłat z tego konta jeden raz w miesiącu na podstawie pisemnego zlecenia wypłaty potwierdzonego własnoręcznym podpisem i wysłanego do towarzystwa w formie papierowej listem poleconym. Towarzystwo ma 14 dni na wypłatę środków z konta dodatkowego. Polisa nie rozwiązuje się oraz nie przewiduje żadnych opłat przy częściowym wykupie z konta dodatkowego.

Właścicielem polisy jest spółka (ubezpieczający), a Ubezpieczony jest beneficjentem polisy.

W sytuacji zakończenia umowy o pracę lub pełnienia funkcji w organach spółki umowa ubezpieczenia jest wypowiadana co wiąże się z opłatą likwidacyjną 4% oraz dodatkowo przepada depozyt pobierany przez towarzystwo ubezpieczeniowe. Depozyt pobierany jest przez pierwsze trzy lata trwania polisy i wynosi 30% środków wpłaconych w każdym roku polisowym na koncie podstawowym polisy.

Spółka dopuszcza możliwość dokonywania wpłat dodatkowych na konto polisy z której to będą dokonywane wypłaty przez osoby fizyczne (pracowników/osoby pełniące funkcje w organach Wnioskodawcy).

Umowa ubezpieczenia którą zamierza zawrzeć Spółka należeć będzie do umów dotyczących grup ryzyka 1,3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2021r., poz 1130 ze zm.)

Uprawnionym do otrzymywania świadczeń wynikających z zawartej umowy ubezpieczenia będzie ubezpieczony lub inna osoba wskazana przez ubezpieczającego - Spółkę.

Pracodawca nie będzie dokonywał wypłat z umowy ubezpieczenia z konta dodatkowego na swoją rzecz. Spółka może dokonać wypłaty z konta inwestycyjnego (dodatkowego) na dowolne konto nawet własne jednakże nie zamierza tego czynić. Ewentualne wypłaty będą jedynie na rzecz pracowników jako dodatkowe świadczenie motywacyjne.

Ubezpieczającym będzie pracodawca a Ubezpieczonym pracownik.

Przez pracowników w świetle art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz.U.2020.1320 t.j. z dnia 2020.07.30) należy rozumieć osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania, spółdzielczej umowy o pracę.

Natomiast zgodnie z art. 3 w/w Kodeksu pracy Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Pracodawca nie będzie uprawniony do otrzymywania świadczenia zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2021.1800 t.j. z dnia 2021.10.04) i art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128 t.j. z dnia 2021.06.24).

Uprawnionym do otrzymania świadczeń wynikających z zawartej umowy ubezpieczeniowej będzie ubezpieczony lub osoba wskazana przez Spółkę - pracodawcę.

Przedmiotem umowy będzie życie Ubezpieczonego oraz lokowanie środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu umowy ubezpieczenia w okresie na jaki umowa będzie zawarta. Zakres ubezpieczenia obejmie następujące zdarzenia ubezpieczeniowe:

a)dożycie przez Ubezpieczonego daty dożycia oraz

b)śmierć Ubezpieczonego w okresie ubezpieczenia.

Zawarta umowa ubezpieczeniowa będzie wykluczała:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Umowa umożliwia uzyskanie świadczenia wykupu w każdym czasie trwania umowy, przy czym przez okres pierwszych 5 lat jej trwania świadczenie to może być wypłacone tylko z tzw. inwestycyjnej części uiszczanych składek (nie z części podstawowej). Ubezpieczający ma prawo odstąpić od umowy po upływie terminów w niej wskazanych i w takim przypadku wypłacana jest kwota równa kwocie świadczenia wykupu.

Świadczenia z tytułu ubezpieczenia na życie mają charakter osobisty i są niezbywalne czyli nie mogą być w ogóle przedmiotem zastawu co wynika z przepisów art. 327 Kodeksu cywilnego. Sama umowa nie odnosi się do tych kwestii.

Produkt ubezpieczeniowy jest tak skonstruowany, iż warunkiem skutecznego zawarcia umowy jest min. nieukończenie w dniu zawarcia umowy 56 lat przez uprawnionego pracownika, co w praktyce uniemożliwia wypłatę świadczenia z tytułu dożycia przed upływem 5 lat obowiązywania polisy.

Pytania

1.  Czy w kontekście zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, powstanie u Pracodawcy obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, określonego w art. 31 i art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2021.1128 t.j. z dnia 2021.06.24), w związku z opłacaniem przez Pracodawcę na rzecz pracowników składki ubezpieczeniowej na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym? (Pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2.  Czy w kontekście zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, istnieje możliwość zaliczenia na bieżąco (w miarę opłacania kolejnych składek) składki ubezpieczeniowej ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, do kosztu uzyskania przychodów Pracodawcy? (Pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia opłaconych składek z tytułu ubezpieczenia na życie związanego z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2021.1800 t.j. z dnia 2021.10.04), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W opinii Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym opłacane przez niego składki na ubezpieczenie pracowników będą spełniały przesłankę wskazaną w art. 15 ust.1.

Celem poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów składek na ubezpieczenie pracowników będzie bowiem osiągniecie przychodu. Osiągniecie tego celu jest możliwie poprzez zwiększenie lojalności ubezpieczonych pracowników, zmotywowanie ich do pracy w zwiększonej efektywności.

Dodatkowo koszty składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych umów ubezpieczenia pracowników nie mieszczą się w katalogu przesłanek negatywnych wskazanych w art. 16 ust.1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 16 ust.1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania: składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Przedstawione we wniosku ubezpieczenie zawiera się w wyjątkach wymienionych w powyższym akcie prawnym co wskazuje, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z kontekstem zadanych pytań oraz własnego stanowiska w sprawie przedmiotem interpretacji była kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek opłaconych na ubezpieczenie wyłącznie pracowników.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT,

Kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2021 r., poz. 1130 ze zm.), tj. ubezpieczenia:

- na życie (dział I, grupa 1),

- na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

- wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

- wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

- choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Z powyższego przepisu wynika, że możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast zgodnie z trzecią, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Należy podkreślić, że niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia składek na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że wpłacane przez Wnioskodawcę składki (zarówno w części ochronnej, jak i inwestycyjnej) z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Należy bowiem wskazać, że z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako ubezpieczający, będzie opłacał składki na ubezpieczenie na rzecz pracowników Spółki. Pomimo, iż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu rozpatrywanej sprawy wynika, że powyższe warunki zostały spełnione. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, ubezpieczonymi będą osoby fizyczne, które będą jego pracownikami. Właścicielem polisy jest spółka (ubezpieczający), a beneficjentem polisy jest ubezpieczony pracownik. Pracodawca nie będzie dokonywał wypłat z umowy ubezpieczenia z konta dodatkowego na swoją rzecz.

Umowa ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawca, została wymieniona w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej - w dziale I pt. „Ubezpieczenia na życie” i należy do grupy pierwszej określonej mianem „ubezpieczenia na życie” oraz umowa ubezpieczenia wykluczać będzie w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono: wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).