Temat interpretacji
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek zaliczenia kosztów transportu własnymi środkami transportu (wykorzystywanego do przewozu do nabywcy towarów zakupionych u Wnioskodawcy, a także przewozu surowców do produkcji u Wnioskodawcy czy ładunków na zlecenie osób trzecich) do kosztów związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz do kosztów nie związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na ww. podstawie z zastosowaniem zasady określonej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 stycznia 2022 r. za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 5 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie miał obowiązek zaliczenia kosztów transportu własnymi środkami transportu (wykorzystywanego do przewozu do nabywcy towarów zakupionych u Wnioskodawcy, a także przewozu surowców do produkcji u Wnioskodawcy czy ładunków na zlecenie osób trzecich) do kosztów związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz do kosztów nie związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na ww. podstawie z zastosowaniem zasady określonej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i na ogólnych zasadach podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów.
Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu (dalej dotychczasowy zakład).
W nowo wybudowanym zakładzie (dalej: „nowy zakład”) Wnioskodawca będzie produkować towary, które poprzez wskazane kody PKWiU będą objęte ww. decyzją o wsparciu. Nieruchomości, na których planowany jest nowy zakład i będzie prowadzona produkcja towarów, zostały wymienione w ww. decyzji o wsparciu. Wnioskodawca poniósł nakłady upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.
W celu produkcji i sprzedaży towarów z dostawą Wnioskodawca korzysta z transportu własnego i zewnętrznego (świadczonego przez podmioty trzecie). Dodatkowo własne środki transportu i transport zewnętrzny Wnioskodawca wykorzystuje w celu transportu surowców czy półproduktów do produkcji towarów.
W celu optymalizacji kosztów transportu Wnioskodawca w przypadku np. tzw. pustych przejazdów, dodatkowo realizuje usługi transportowe na zlecenie podmiotów trzecich. Usługi transportowe na zlecenie nie zostały wymienione ww. decyzji o wsparciu.
Zasadniczym celem posiadania transportu jest możliwość dowożenia towarów do nabywcy, transportu surowców i półproduktów. Transport towarów będzie dotyczył zarówno towarów produkowanych w nowym zakładzie, jak i w zakładzie dotychczasowym. Zwykle w jednym transporcie będą przewożone towary z jednego i drugiego zakładu. Podobnie sytuacja wygląda, jeżeli chodzi o transport surowców i półproduktów.
Wnioskodawca w zakresie transportu własnymi środkami transportowymi ponosi wydatki, m.in. na:
1) wynagrodzenia pracowników;
2) zakup paliwa;
3) naprawy środków transportu;
4) płyny eksploatacyjne do środków transportu;
5) opłaty za przejazdy drogami;
6) diety dla pracowników
a także odpisy amortyzacyjne od środków transportu.
Wnioskodawca ewidencjonuje te wydatki jako koszty uzyskania przychodu, jednak uważa, że nie będzie w stanie precyzyjnie przyporządkować tych kosztów do kosztów działalności opodatkowanej albo do kosztów działalności, z której dochód podlega zwolnieniu na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pytanie
Czy Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie miał obowiązek zaliczenia kosztów transportu własnymi środkami transportu (wykorzystywanego do przewozu do nabywcy towarów zakupionych u Wnioskodawcy, a także przewozu surowców do produkcji u Wnioskodawcy czy ładunków na zlecenie osób trzecich) do kosztów związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz do kosztów nie związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na ww. podstawie z zastosowaniem zasady określonej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów?
Państwa stanowisko w sprawie
Wnioskodawca jest zdania, że koszty własnego transportu związanego z dostawą towarów do klientów, gdy towary będą produkowane w nowym zakładzie (dochód z tego źródła co do zasady podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i w dotychczasowym zakładzie powoduje, że koszty związane z transportem powinny być przypisane do każdego z tych źródeł przychodów. W związku z tym, że Wnioskodawca nie ma możliwości szczegółowego określenia jakie koszty transportu ponoszone są w związku z przychodem dotyczącym dochodu opodatkowanego i dochodu zwolnionego, przede wszystkim z uwagi na brak możliwości jednoznacznego określenia kosztu transportu związanego lub przypadającego na towary wyprodukowane w dotychczasowym zakładzie i w nowym zakładzie, a także brak możliwości szczegółowego przypisania kosztów do poszczególnych transportów, Wnioskodawca powinien koszty związane z transportem własnymi środkami transportu przyporządkowywać do każdego ze źródła (rodzaju dochodu) według zasady określonej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:
wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”, „updop”),
wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami
Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,
zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI, przez nową inwestycję należy rozumieć:
1. inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu,
dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego
istniejącego zakładu lub
2. nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę
niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.
Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:
wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.
Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.
Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop:
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Stosownie do art. 7 ust. 2 updop,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:
- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem
dochodowym albo są wolne od podatku,
- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez
podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
Treść art. 15 ust. 1 updop stanowi, że
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.
Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ww. ustawy, czyli:
- został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu,
a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku
podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
- nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy,
- został właściwie udokumentowany.
Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:
podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m
Możliwość alokacji kosztów została uregulowana w art. 15 ust. 2-2a updop, o treści:
jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Z treści wniosku wynika, że celu produkcji i sprzedaży towarów z dostawą korzystacie Państwo z transportu własnego i zewnętrznego (świadczonego przez podmioty trzecie). Dodatkowo własne środki transportu i transport zewnętrzny wykorzystujecie Państwo w celu transportu surowców czy półproduktów do produkcji towarów.
W celu optymalizacji kosztów transportu w przypadku np. tzw. pustych przejazdów, dodatkowo realizujecie Państwo usługi transportowe na zlecenie podmiotów trzecich.
Transport towarów będzie dotyczył zarówno towarów produkowanych w nowym zakładzie, jak i w zakładzie dotychczasowym. Zwykle w jednym transporcie będą przewożone towary z jednego i drugiego zakładu. Podobnie sytuacja wygląda, jeżeli chodzi o transport surowców i półproduktów.
Wnioskodawca ewidencjonuje wydatki jako koszty uzyskania przychodu, jednak uważa, że nie będzie w stanie precyzyjnie przyporządkować tych kosztów do kosztów działalności opodatkowanej albo do kosztów działalności, z której dochód podlega zwolnieniu na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W tym miejscu należy wskazać, że warunkiem zastosowania przepisu art. 15 ust. 2 updop, jest wystąpienie takiej sytuacji, że nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła. Zastosowanie przychodowego klucza podziału koszów pośrednich, o którym mowa w przedmiotowym przepisie, do poszczególnych rodzajów przychodów należy rozpatrywać w kategoriach „wyjątku od zasady”, kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztu do danego źródła przychodów nie jest możliwe w danym stanie faktycznym (dany koszt dotyczy obu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodologii jego przypisania do danego źródła tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła).
Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania. Z całej bowiem ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu, uwzględniając przy tym odrębności wynikające z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz działalności opodatkowanej.
Ponownego podkreślenia wymaga, że omawiany powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają charakter szczególny. Zakresem ich zastosowania objęte są wyłącznie przypadki, gdy przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów tworzących dochód opodatkowany i innych przychodów nie jest obiektywnie możliwe, a nie sytuacje, gdy takie wyodrębnienie kosztów było możliwe na podstawie posiadanych dokumentów, lecz podatnik zaniechał dokonania tej czynności. Pamiętać także należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. W tym miejscu podkreślić należy, że Organ przyjął za Wnioskodawcą, że nie ma możliwości przyporządkowania kosztów związanych z transportem własnymi środami transportu do każdego ze źródeł przychodów.
Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 updop, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.
Biorąc pod uwagę powyższe, zgodzić się należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w sytuacji gdy nie jest możliwe precyzyjne przyporządkowanie opisanych kosztów do działalności zwolnionej z opodatkowania oraz działalności opodatkowanej mają Państwo prawo przyporządkować koszty związane z transportem własnymi środkami do każdego ze źródła (rodzaju dochodu) według zasady określnej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie miał obowiązek zaliczenia kosztów transportu własnymi środkami transportu (wykorzystywanego do przewozu do nabywcy towarów zakupionych u Wnioskodawcy, a także przewozu surowców do produkcji u Wnioskodawcy czy ładunków na zlecenie osób trzecich) do kosztów związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz do kosztów nie związanych z dochodem zwolnionym z opodatkowania na ww. podstawie z zastosowaniem zasady określonej w art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów, należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).