1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka powinna rozliczyć przychód podatkowy w momencie realizacji dostawy towarów w roku 2022, a otrzymane w roku 2021 na poczet tych dostaw płatności (udokumentowane FZ i FPZ) nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego w roku 2021? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty związane z realizacją dostaw w roku 2022 powinny stanowić dla Spółki bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w roku 2022 (w momencie realizacji dostaw towarów)?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

- Spółka powinna rozliczyć przychód podatkowy w momencie realizacji dostawy towarów w roku 2022, a otrzymane w roku 2021 na poczet tych dostaw płatności (udokumentowane FZ i FPZ) nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego w roku 2021;

- koszty związane z realizacją dostaw w roku 2022 powinny stanowić dla Spółki bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w roku 2022 (w momencie realizacji dostaw towarów).

(pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka zajmuje się produkcją oraz sprzedażą produktów do placówek oświatowych. W roku 2021 Ministerstwo Edukacji ogłosiło program dla Szkół - „Laboratoria Przyszłości”.

„Laboratoria Przyszłości” to inicjatywa skierowana do szkół podstawowych w całej Polsce. Dzięki programowi szkoły otrzymają środki finansowe na zakup nowoczesnych narzędzi wspierających odkrywanie talentów i rozwijanie kompetencji przyszłości, takich jak współpraca, interdyscyplinarność, kreatywność i rozwiązywanie problemów.

Założeniem programu jest zakup przez szkoły produktów na wyposażenie laboratoriów w szkołach. Program zakłada wydatkowanie 60% środków przypadających na daną szkołę do końca roku 2021 z dostawą produktów do 1 września 2022 r.

Spółka jako dostawca produktów objętych programem, złożyła oferty ich sprzedaży szkołom. Nawiązywanie współpracy przez. Spółkę ze szkołami odbywało się zasadniczo w dwóch modelach współpracy:

1)bez podpisywania formalnej umowy (dalej: „Opcja 1”): w takim wypadku po złożeniu oferty przez Spółkę i jej akceptacji przez daną szkołę, Spółka otrzymywała zamówienie i kontrahent dokonywał płatności na podstawie oferty albo też płatność dokonywana była przez daną szkołę na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury pro forma; w obu tych przypadkach Spółka wystawiała fakturę zgodnie z art. 106f Ustawy VAT po otrzymaniu płatności (dalej: „Faktura Zaliczkowa”, „Faktury Zaliczkowe”, „FZ”),

2)z zawarciem umowy w formie pisemnej (dalej: „Opcja 2”): w takim wypadku po podpisaniu umowy Spółka wystawiała fakturę przed dokonaniem płatności (dalej: „Faktura przed Zaliczką”, „Faktury przed Zaliczką”, „FPZ”); po wystawieniu FPZ dana szkoła dokonywała zapłaty; wszystkie FPZ zostały opłacone w przeciągu 30 dni od ich wystawienia; w umowach ujęto m.in. następujące zapisy, zgodnie z którymi:

a)Na podstawie zawartej umowy, Dostawca (tj. Spółka) zobowiązuje się do wytworzenia i dostarczenia oraz montażu ustalonych elementów wyposażenia placówki w ramach projektu „Laboratoria Przyszłości”, zaś Odbiorca (tj. dana szkoła) zobowiązuje się do odbioru wyposażenia i zapłaty umówionej ceny;

b)Za wykonanie przedmiotu umowy Odbiorca zapłaci Dostawcy określone w umowie wynagrodzenie;

c)Wynagrodzenie będzie płatne do 30 dni od wystawienia faktury.

Po otrzymaniu płatności, Spółka co do zasady nie wystawiała żadnych dodatkowych faktur w roku 2021. W sporadycznych przypadkach Spółka dysponowała częścią zamówionego towaru już w roku 2021. W takim wypadku po otrzymaniu płatności Spółka realizowała zamówienie - dostawę towarów (w części, w której towar był w posiadaniu Spółki) jeszcze w roku 2021 oraz wystawiała fakturę rozliczającą.

Zarówno FZ jak i FPZ:

1)obejmują w niektórych wypadkach całość należnej płatności (100% wartości zamówienia), a w niektórych wypadkach jedynie jej część;

2)wskazują precyzyjnie zakres zamówionych towarów (rodzaj, ilość, cenę - netto, VAT, brutto);

3)zostały wystawione w roku 2021 i dotyczą płatności otrzymanych w roku 2021 lub na początku roku 2022, natomiast dostawy w ramach programu „Laboratoria Przyszłości” realizowane będą fizycznie przez Spółkę co do zasady w roku 2022.

Dostawy towarów realizowane przez Spółkę na rzecz szkół mają charakter odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT (towary znajdujące się w Polsce dostarczane są do lokalizacji szkół w Polsce).

FPZ zawierają następujące elementy:

1)datę wystawienia,

2)kolejny numer faktury,

3)nazwę Spółki i nabywcy towarów (danej szkoły / gminy) oraz ich adresy,

4)NIP Spółki,

5)NIP nabywcy (danej szkoły / gminy),

6)dane dotyczące zamówienia:

a)numer zamówienia

b)nazwę towaru, przy czym dla każdego rodzaju towaru wskazano:

-cenę jednostkową netto,

-ilość zamówionych towarów,

-wartość zamówionych towarów bez kwoty podatku,

-stawkę podatku.

-wartość zamówionych towarów brutto;

7)w podsumowaniu faktury ujęto:

a)stawkę podatku,

b)łączną wartość netto wszystkich towarów oraz z podziałem na stawki,

c)łączną kwotę VAT oraz z podziałem na stawki,

d)łączną wartość brutto oraz z podziałem na stawki;

8)dodatkowo ujęto również:

a)wartość zamówienia brutto,

b)razem kwota do zapłaty.

Na FPZ nie wskazano daty otrzymania zapłaty; wskazano natomiast termin płatności (konkretną datę) nieprzekraczającą 30 dni od daty wystawienia faktury.

Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Pytania:

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka powinna rozliczyć przychód podatkowy w momencie realizacji dostawy towarów w roku 2022, a otrzymane w roku 2021 na poczet tych dostaw płatności (udokumentowane FZ i FPZ) nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego w roku 2021?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty związane z realizacją dostaw w roku 2022 powinny stanowić dla Spółki bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w roku 2022 (w momencie realizacji dostaw towarów)?

(pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko w zakresie pytania nr 1:

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka powinna rozliczyć przychód podatkowy w momencie realizacji dostawy towarów w roku 2022, a otrzymane w roku 2021 na poczet tych dostaw płatności (udokumentowane FZ i FPZ) nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego w roku 2021.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym koszty związane z realizacją dostaw w roku 2022 powinny stanowić dla Spółki bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w roku 2022 (w momencie realizacji dostaw towarów).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „Ustawa CIT”) przychodami, z zastrzeżeniem m.in. ust. 3 i 4, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z treści art. 12 ust. 3a Ustawy CIT wynika, że za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

- wystawienia faktury albo

- uregulowania należności.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika zatem generalna zasada, że przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku dostawy towarów, powstaje w dniu wydania rzeczy. Wyjątek od tej zasady stanowi:

-wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż wydanie rzeczy - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury (o ile uregulowanie należności nie nastąpiło wcześniej),

-uregulowanie należności przed wydaniem rzeczy - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności (o ile wcześniej nie wystawiono faktury).

Jednocześnie wskazać należy, że za przychód podatkowy w rozumieniu przepisów prawa podatkowego mogą zostać uznane tylko takie przysporzenia podatnika, które mają charakter definitywny, tj. w sposób bezzwrotny i trwały powiększają jego majątek. Przychody należne to bowiem wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Stanowisko to potwierdzają także przedstawiciele doktryny, w ocenie których przychodem podatkowym są wyłącznie tylko takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej (por.: P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, Warszawa 2021, art. 12.).

Ustawodawca przewidział również sytuacje, w których otrzymanie środków pieniężnych przychodu podatkowego nie stanowi.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się w szczególności pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodu z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane lub należne kwoty mają charakter zaliczek (przedpłat) na poczet towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W praktyce oznacza to, że nie zawsze wystawienie faktury albo uregulowanie należności będzie skutkować powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Przepis ten stanowi „lex specialis” w stosunku do zasad ogólnych dotyczących momentu powstania przychodu. Innymi słowy, przepis ten należy stosować w pierwszej kolejności przed przepisami ogólnymi dotyczącymi zasad rozpoznawania przychodu należnego.

Sensem powyższego wyłączenia jest wykluczenie z kategorii „przychodów” takich przysporzeń majątkowych, które nie posiadają cechy „definitywności”, która przemawiałaby za tym, aby uznać je za „przychody należne”.

Dla uznania, że dane przysporzenie majątkowe ma cechy przychodu podatkowego konieczne jest zatem wykazanie, że owo przysporzenie ma charakter definitywny, tzn. wiąże się z definitywnym, trwałym i bezwarunkowym przysporzeniem po stronie podatnika.

Według definicji słownikowych (por. słownik języka polskiego PWN dostępny w serwisie https://sjp.pwn.pl) „przedpłata” oznacza określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wypłaconą z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Z kolei „zaliczka” to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności.

Należy jednak zwrócić uwagę, że nie zawsze wcześniejsze otrzymanie należności (przed ostatecznym wydaniem rzeczy) oznacza zaliczkę lub przedpłatę, która nie powoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. O kwalifikacji otrzymanej zapłaty jako przychodu lub jako przedpłaty (zaliczki) decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny (ostateczny), podczas gdy przedpłata, zaliczka nie mają takiego charakteru ze względu na każdorazową możliwość ich zwrotu przed terminem wydania rzeczy, na poczet których zostały wpłacone.

Można zatem uznać, że art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy CIT, wyłączający z przychodów zaliczki/przedpłaty, odnosi się jedynie do takich zaliczek/przedpłat, które:

1)są pobierane na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w przyszłości (tj. w kolejnych okresach sprawozdawczych),

2)które w momencie ich zapłaty nie są ostateczne, tzn. do czasu dostawy towaru podatnik nie ma pewności, że dana należność ma charakter definitywny (bezzwrotny),

3)w odniesieniu, do których ustalenia pomiędzy stronami przewidują okoliczności, w których dostawca będzie zobowiązany do ich zwrotu na rzecz dokonującego ich zapłaty.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (m.in. stanowisko w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 marca 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.16.2022.2.BS; z 18 listopada 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.382.2021.1.AW; z 19 listopada 2020 r., nr 0111-KDIB1- 1.4010.321.2020.4.DK).

Jednocześnie nie ma znaczenia, czy:

-kwota zaliczki stanowi 100% wynagrodzenia, na poczet którego zostaje wpłacona, czy też np. jedynie jego część (istotny jest bowiem charakter płatności, przede wszystkim, to czy w określonych przez strony sytuacjach może ona podlegać zwrotowi);

-podmiot otrzymujący zaliczkę dokumentuje jej otrzymanie fakturą, czy też nie (data wystawienia faktury miałaby znaczenie, gdyby zaliczka generowała przychód - wówczas, na gruncie w art. 12 ust. 3a pkt 1 Ustawy CIT, przychód mógłby powstać właśnie w dacie wystawienia faktury: jednakże art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy CIT stanowi odstępstwo od tej zasady - skoro przychód podatkowy w ogóle jeszcze nie występuje to bezprzedmiotowa jest również kwestia określania daty jego powstania).

W tym kontekście zwrócić należy uwagę, że zgodnie z regulacjami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., dalej: „KC”):

- Art. 491 § 1 KC: Jeżeli jedna ze stron dopuszcza się zwłoki w wykonaniu zobowiązania z umowy wzajemnej, druga strona może wyznaczyć jej odpowiedni dodatkowy termin do wykonania z zagrożeniem, iż w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu będzie uprawniona do odstąpienia od umowy. Może również bądź bez wyznaczenia terminu dodatkowego, bądź też po jego bezskutecznym upływie żądać wykonania zobowiązania i naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki;

- Art. 494 § 1 KC: Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

Mając na uwadze, iż Spółka zobowiązana jest do dokonania dostawy towarów na rzecz szkół, to brak realizacji tego obowiązku w świetle ww. regulacji rodzi ryzyko odstąpienia nabywcy (szkoły, gminy) od umowy. Brak realizacji dostawy towarów i odstąpienie od umowy wiązałoby się natomiast po stronie Spółki w myśl powyższych regulacji z obowiązkiem zwrotu otrzymanych świadczeń pieniężnych przed dostawą towarów, udokumentowanych za pomocą FZ i FPZ.

Powyższe zasady mają zastosowanie bez względu na okoliczność, czy współpraca Spółki ma charakter mniej sformalizowany (bez pisemnej umowy w Opcji 1) czy też odbywa się przy zachowaniu bardziej formalnego podejścia biznesowego (zawarcie umowy w Opcji 2).

Innymi słowy, nie sposób uznać, że płatności mają na moment ich otrzymania charakter definitywny, bowiem brak działań ze strony Spółki związanych z realizacją dostawy towarów, skutkować będzie ich zwrotem. Innymi słowy zatrzymanie płatności otrzymanych przed dostawą udokumentowanych FPZ i FZ ma charakter warunkowy, a nie definitywny.

W rezultacie w przypadku płatności otrzymanych przez Spółkę przed dostawą w ramach modelu współpracy w Opcji 1 i Opcji 2 udokumentowanych FPZ i FZ:

1)płatności w momencie ich otrzymania nie stanowią dla Spółki przychodu w roku 2021 zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy CIT,

2)Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w momencie realizacji dostaw towarów w roku 2022 zgodnie z art. 12 ust. 3a Ustawy CIT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1)bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

2)inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Ponadto, zgodnie z:

-art. 15 ust. 4b Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego,

3)są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

-art. 15 ust. 4c Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z art. 15 ust. 4, 4b i 4c Ustawy CIT wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym, w którym osiągnięto przychód (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego). W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Z kolei koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się co do zasady dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie (lub wytworzenie) towaru i przychód ze zbycia tego towaru. Tym samym, wydatki Spółki na nabycie artykułów i wyposażenia, które będą podlegały sprzedaży na rzecz placówek oświatowych, powinny zostać zasadniczo rozpoznane jako koszty podatkowe w momencie uzyskania przez Spółkę przychodu z tego tytułu.

Jak wskazano uprzednio w uzasadnieniu do pytania nr 1. Spółka powinna wykazać przychód z tytułu dostaw towarów realizowanych w roku 2022, w tym właśnie roku 2022. W związku z faktem, iż osiągnięcie przychodu podatkowego będzie miało miejsce dopiero w momencie wydania rzeczy (tj. w 2022 r.), w tym samym momencie należałoby potrącić koszty związane z nabyciem poszczególnych towarów.

W związku z tym za zasadne należy uznać stanowisko, zgodnie z którym koszty związane z realizacją dostaw towarów w roku 2022 powinny stanowić dla Spółki bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w roku 2022 (w momencie realizacji dostaw towarów).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług (tj. pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.