Rezerwy a przychód

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych (przekazany do rozpatrzenia zgodnie z właściwością przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w ...)  w zakresie ustalenia, czy nierozwiązanie rezerw o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a i c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z powodu przeniesienia przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej skutkuje powstaniem przychodu o którym mowa w art. 12 ust.  1 pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - Syndyk masy upadłości działający w imieniu Banku w upadłości.

Wniosek o wydanie interpretacji dotyczy upadłego podatnika. Zgodnie z art. 144 ustawy Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1228, ze zm.) wszelkie postępowania sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne, dotyczące masy upadłości, mogą być wszczęte i  prowadzone wyłącznie przez syndyka. Syndyk prowadzi postępowania na rzecz upadłego, lecz w  imieniu własnym.

We wszystkich sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

Syndyk jest więc stroną w znaczeniu formalnym (procesowym), natomiast stroną w znaczeniu materialnym, pomimo ogłoszenia upadłości, dalej pozostaje upadły. To do niego, do czasu likwidacji, należy masa upadłości.

Tym samym, Syndyk jest w pełni uprawniony do występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji prawa podatkowego mającego zastosowanie do stanu faktycznego sprawy, w  której istotą jest ukształtowanie obowiązków podatkowych, a które to obowiązki ma wypełniać działając na rachunek upadłego podatnika, w tym przypadku Banku w upadłości.

Bank, wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy pod numerem KRS (…), jest podmiotem z rezydencją podatkową na terenie RP (dalej: „Bank”, „Podmiot w restrukturyzacji”).

W dniu (…) na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz.U. z  2019, poz. 795 ze   zm., dalej: „ustawa o BFG”) Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG, Fundusz) wydał decyzję o rozpoczęciu przymusowej restrukturyzacji Banku  z siedzibą w (…). Ze  względu na złą sytuację kapitałową Banku  Fundusz przejął nad nim kontrolę oraz wyznaczył administratora.

Przymusowa restrukturyzacja Banku odbywa się z użyciem Instytucji pomostowej - Banku S.A., utworzonego przez BFG na podstawie art. 181 ust. 1 ww. ustawy. Bank S.A. (dalej: „Instytucja pomostowa”) jest osobą prawną - spółką akcyjną, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W drodze decyzji (…) Bankowy Funduszu Gwarancyjny oszacował wartości aktywów i pasywów Banku, umorzył instrumenty kapitałowe, przeniósł do Instytucji pomostowej zobowiązania i  prawa majątkowe szczegółowo wymienione w decyzji, pokrył dotacją różnicę pomiędzy wartością przenoszonych praw a  zobowiązaniami, zobowiązał Podmiot w restrukturyzacji do wydania Instytucji pomostowej mienia, w  tym dokonania wszelkich czynności faktycznych związanych z tym przeniesieniem oraz udostępnienia wszelkich dokumentów księgowych, informacji i korespondencji, określił, iż z dniem przeniesienia na Instytucję pomostową przechodzą zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane Bankowi na podstawie przepisów obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z jego działalnością, określił zasady zwrotnego przeniesienia przedsiębiorstwa lub wybranych praw majątkowych lub zobowiązań, które są przedmiotem decyzji i określił, iż na Bankowy Fundusz Gwarancyjny przechodzi prawo podejmowania uchwał w sprawach zastrzeżonych w ustawie i  statucie do właściwości organów podmiotu w restrukturyzacji.

Jak wskazano, w stosunku do Banku zastosowano instrument przymusowej restrukturyzacji w  formie Instytucji pomostowej, w ten sposób, że do Instytucji pomostowej - Bank S.A. z  siedzibą w (…) z dniem (…) wniesione zostało ze skutkiem określonym w art. 191 ust. 1 ustawy o  Bankowym Funduszu Gwarancyjnym między innymi przedsiębiorstwo Podmiotu w  restrukturyzacji - Banku, obejmujące ogół praw majątkowych Podmiotu w restrukturyzacji według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, ujętych w jego ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych, ze szczególnym uwzględnieniem praw wynikających z  zawartych i obowiązujących umów, z wyłączeniem środków pieniężnych w kwocie 5.000.000,00 (słownie: pięć milionów) złotych oraz środków pieniężnych w wysokości odpowiadającej zobowiązaniom Podmiotu w restrukturyzacji wobec organów podatkowych i  zobowiązań z tytułu ubezpieczeń społecznych oraz akcji i udziałów w spółkach prawa handlowego.

Instrument przejęcia przedsiębiorstwa umożliwia Funduszowi przeniesienie części lub całości działalności zagrożonego podmiotu do innej zdrowej instytucji finansowej albo sprzedaż jego akcji nowemu inwestorowi, który zapewni stabilność i rozwój tego podmiotu.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z ww. decyzją - w związku z tym, że określona w  oszacowaniu wartość przenoszonych zobowiązań przekracza wartość przenoszonych praw majątkowych, różnica pomiędzy wartością przenoszonych zobowiązań a wartością przenoszonych praw majątkowych Podmiotu w restrukturyzacji, zostanie pokryta dotacją, o  której mowa w  art.  112 ust. 3 pkt 2) ustawy o  BFG. Zapłata wynagrodzenia za przejmowane przedsiębiorstwo Podmiotu w restrukturyzacji następuje przez przejęcie przez Instytucję pomostową zobowiązań Podmiotu w restrukturyzacji - pkt. 5 zdanie drugie decyzji z dnia (…).

Zgodnie ze wskazaną regulacją art. 112 ust. 3 pkt 2 ustawy o BFG - Fundusz może udzielić wsparcia z  funduszy przymusowej restrukturyzacji w celu zastosowania instrumentu przejęcia przedsiębiorstwa lub przeniesienia, o którym mowa w art. 188 ust. 1, polegającego na udzieleniu dotacji w celu pokrycia różnicy między wartością zobowiązań i wartością praw majątkowych podmiotu w restrukturyzacji, określonych na podstawie oszacowania, o którym mowa w art. 137 ust. 2 i 3, w części niepokrytej środkami, o których mowa w art. 179 lub art.  188 ust. 5 ustawy o  BFG.

W sprawozdaniach i zapisach księgowych przejmowanego przedsiębiorstwa Podmiotu w  restrukturyzacji na dzień (…) widnieją utworzone we wcześniejszym okresie rezerwy na pokrycie wierzytelności (ekspozycji kredytowych) w wysokości 141.717.143,56 zł zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 16 ust.  1 pkt 26 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z treści wskazanej decyzji dotyczącej przymusowej restrukturyzacji wynika również, iż do Instytucji pomostowej zostały wniesione zobowiązania Podmiotu w restrukturyzacji, obejmujące ogół zobowiązań związanych z działalnością Podmiotu w restrukturyzacji według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, ujęte w jego ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych ze szczególnym uwzględnieniem zobowiązań wynikających z zawartych i  obowiązujących umów z wyłączeniem zobowiązań podatkowych Podmiotu w restrukturyzacji, także powstałych po wszczęciu przymusowej restrukturyzacji.

BFG nie nakazał zamknięcia ksiąg rachunkowych w Banku do czego posiada uprawnienia na mocy art.  141 ustawy o BFG. W istniejącym stanie faktycznym nastąpiło przeniesienie zapisów księgowych, obrotów i sald z Banku do Instytucji pomostowej, bez zamykania ksiąg rachunkowych Banku.

Na dzień przeniesienia przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej Bank nie rozwiązał wskazanych powyżej rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności (ekspozycji kredytowych) w  wysokości 141.717.143,56 zł zaliczonych uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów w  rozumieniu ustawy o  podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt  26 lit. a i c ustawy o  podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy nierozwiązanie rezerw o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z powodu przeniesienia przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej skutkuje powstaniem przychodu o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o  podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy - nierozwiązanie rezerw o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a i  c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z powodu przeniesienia przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej nie skutkuje powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku CIT wskazuje, iż nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość rezerw dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na pokrycie:

a)w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:

-wymagalnych a nieściągalnych - udzielonych kredytów (pożyczek),

-wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1  stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek),

-udzielonych kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą została utworzona rezerwa,

-należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności, na którą została utworzona rezerwa,

        c)   w bankach, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw:

-kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii stracone, na podstawie przepisów, o  których mowa w ust. 3,

-należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii stracone, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3,

-kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów,

             których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 50% tej kwoty kredytu (pożyczki),  

             na którą została utworzona rezerwa,

-należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 50% tej kwoty należności, na którą została utworzona rezerwa.

Art. 16 ust. 3 ustawy CIT wskazuje, iż przepisy ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z  działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Zgodnie regulacją art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy o CIT, wierzytelność o której mowa w art. 16 ust.  1 pkt 26 ustawy o CIT uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku wymagalnych a  nieściągalnych kredytów (pożyczek), wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) oraz wymagalnych a  nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego, o których mowa odpowiednio w  ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze oraz w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze, jeżeli:

a)dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, został postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo

b)zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o  zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w  ustawie z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c)opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy, a  ponadto:

-wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego albo

-wierzytelność została skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

-miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego majątek, mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku.

Rozwiązanie przedmiotowych rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności następuje dopiero, gdy wygasną przyczyny ich utworzenia.

Do przyczyn powodujących rozwiązanie rezerw o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o  CIT należy zaliczyć miedzy innymi zwrot wierzytelności w całości lub w części, wyegzekwowanie od dłużnika, umorzenie, przedawnienie, zmniejszenie z jakiekolwiek innej przyczyny, ustanie przyczyn z powodu których zostały utworzone rezerwy. Ustanie przyczyn z  powodu których rezerwy zostały utworzone następuje też w sytuacji zbycia wierzytelności na rzecz innego podmiotu.

Korekta w tym zakresie odbywa się poprzez konstrukcję dodatkowych przychodów zgodnie z  art.  12 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, który określone rezerwy w przypadku ich rozwiązania, wykorzystania, zmniejszenia itd. uznaje za przychód dla celów podatkowych.

Jako przyczynę wygaśnięcia rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności można również wskazać zbycie przedsiębiorstwa. Jednak należy pamiętać, iż nie każde zbycie przedsiębiorstwa musi skutkować rozwiązaniem rezerw. Do takich przypadków, które pozostają bez wpływu na utworzone rezerwy należy zaliczyć fuzję przedsiębiorstw poprzez łączenie udziałów lub akcji albo co ma miejsce w przypadku Banku przeniesienie przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej, w wyniku którego Instytucja pomostowa wstępuje w miejsce Podmiotu w  restrukturyzacji. W wyniku tego wstąpienia Instytucja pomostowa przejmuje z mocy prawa Bank, a ten przekazuje do Instytucji pomostowej zapisy księgowe, obroty i salda bez zamykania ksiąg rachunkowych, co powoduje iż dotychczasowe zapisy księgowe Banku stają się zapisami księgowymi Instytucji pomostowej i są przez nią kontynuowane.

Tym samym, nierozwiązanie rezerw o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a i c ustawy z  dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z powodu przeniesienia przedsiębiorstwa Banku do Instytucji pomostowej nie skutkuje powstaniem przychodu o  którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie Organ informuje, że przepisy ustawy CIT nie regulują ani zasad tworzenia  rezerw przez banki, ani przypadków, kiedy rezerwy takie podlegają rozwiązaniu. Zasady tworzenia rezerw przez banki stosujące polskie zasady rachunkowości reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z  działalnością banków (Dz.U. z 2021 r., poz. 1238). Z tego względu okoliczność, że „Bank nie rozwiązał wskazanych powyżej rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności (ekspozycji kredytowych) w wysokości 141.717.143,56 zł zaliczonych uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” przyjęto jako element stanu faktycznego.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedłożonej do rozstrzygnięcia kwestii w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15  lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z  osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

·musi być poniesiony przez podatnika,

·musi być definitywny,

·musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

·nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

·musi być właściwie udokumentowany.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Wskazać należy, że na gruncie przepisów ustawy o CIT wszelkie tworzone przez podatnika tego podatku rezerwy oraz odpisy, dokonywane na podstawie innych przepisów, nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT, jeżeli nie dotyczą one zdarzeń gospodarczych, które u podatnika wykreowały wystąpienie przychodu należnego.

W przypadku banków ustawodawca poczynił jednak szereg wyjątków, pozwalających tym podatnikom na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tworzonych przez nich rezerw w  związku z prowadzoną przez te instytucje działalnością finansową (przepisy art. 16 ust. 1 pkt  25-27 oraz art. 16 ust. 3c-3i ustawy CIT).

Możliwość uznania przez Bank tworzonych zgodnie z odrębnymi przepisami rezerw za koszty uzyskania przychodu nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż zagadnienie to pozostaje poza zainteresowaniem Wnioskodawcy zawartym w treści sformułowanego pytania. Z punktu widzenia przedłożonego Organowi do rozstrzygnięcia zagadnienia  istotne jest brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że przychodem w bankach jest:

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że ma on zastosowanie do rezerw utworzonych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Omawiana norma może zatem, co do zasady, znaleźć zastosowanie w  przedmiotowej sprawie bowiem Wnioskodawca będący bankiem utworzył rezerwy, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a i b ustawy o CIT zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślenia wymaga, że z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby w sprawie znalazło zastrzeżenie o jakim mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT.

Dla rozpoznania przychodu konieczne jest jednak rozwiązanie lub zmniejszenie rezerw, uprzednio ujętych w kosztach uzyskania przychodów. Ten warunek w przedmiotowej sprawie nie zostanie spełniony. Jak bowiem wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca „Bank nie rozwiązał wskazanych powyżej rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności (ekspozycji kredytowych)”.

Ponieważ wysokość utworzonych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów rezerw odpowiada wysokości rezerw przeniesionych do Instytucji pomostowej, nie można przyjąć, że rezerwy te uległy także zmniejszeniu. Skoro zatem powołany wcześniej art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT, powstanie przychodu łączy m.in. z rozwiązaniem lub zmniejszeniem rezerw, to w  przedstawionej we wniosku sytuacji po stronie Banku nie powstanie przychód w rozumieniu omawianego przepisu, pomimo spełnienia przez Bank pozostałych warunków koniecznych dla rozpoznania przychodu, tzn. utworzenia rezerwy na pokrycie wierzytelności (ekspozycji kredytowych) oraz zaliczenia jej w koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit.  a i c ustawy o CIT. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz  dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art.  47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29  sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).