Temat interpretacji

w zakresie uwzględnienia w podstawie opodatkowania (w zeznaniu rocznym) kosztów i przychodów alokowanych do Zakładu w Holandii w danym roku podatkowym

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2020 r. (data wpływu 20 stycznia 2020 r.), uzupełnionym 5 i 9 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uwzględnienia w podstawie opodatkowania (w zeznaniu rocznym) kosztów i przychodów alokowanych do Zakładu w Holandii w danym roku podatkowym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uwzględnienia w podstawie opodatkowania (w zeznaniu rocznym) kosztów i przychodów alokowanych do Zakładu w Holandii w danym roku podatkowym. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.27.2020.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 5 i 9 marca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka świadczy wszechstronne usługi inżynieryjne, przy czym istotą jej działalności jest relokacja, demontaż oraz instalacja maszyn i urządzeń przemysłowych. Przedmiotem prac wykonywanych przez Spółkę mogą być zarówno maszyny przemieszczane w ramach istniejącego zakładu, bądź też dużych rozmiarów linie produkcyjne, przenoszone z jednej lokalizacji do drugiej, w tym do innych krajów. Kontrahenci Spółki, należą do sektorów wytwórczych i przemysłowych, przy czym ich działalność obejmuje zarówno obszar jednego kraju (lokalnie), jak i obszar wielu państw (międzynarodowo), co świadczy o globalnej skali działalności Spółki.

Obecnie, w związku z zawartą umową o świadczenie usług z kontrahentem austriackim prowadzącym działalność gospodarczą w Holandii, Spółka na terenie Holandii prowadzi projekt o charakterze inżynieryjno-instalacyjnym (dalej: Projekt lub Projekt holenderski). Spółka nie posiada na terytorium Holandii miejsca zarządu (takowe znajduje się w Polsce). W ramach Projektu, Spółka, za pomocą wyspecjalizowanych pracowników, świadczy prace inżynieryjne dotyczące konstrukcji budowlanej (nieruchomości), polegające na instalacji systemów rurociągów. Projekt holenderski rozpoczął się w 2018 r. i w założeniu miał trwać nie dłużej niż dziewięć miesięcy. Jednakże, wbrew założeniom, Projekt uległ przedłużeniu, a w rezultacie czas jego trwania przekroczy okres dwunastu miesięcy. Obecnie, Spółka planuje zakończyć Projekt w 2020 r. (niemniej data ta może ulec zmianie).

Działalność Spółki na terenie Holandii stanowi zakład podatkowy (dalej: Zakład) w rozumieniu art. 5 ust. 3 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120, dalej: UPO PL-NL).

W związku z powstaniem Zakładu, Spółka dokonała odpowiedniej rejestracji podatkowej i gospodarczej w Holandii, czyli uzyskała holenderski numer identyfikacji podatkowej (tzw. RSIN) oraz numer rejestracyjny w Holenderskiej Izbie Handlowej.

Spółka przewiduje, że całościowo przychody alokowane do Zakładu w trakcie trwania Projektu holenderskiego będą niższe niż odpowiadające im koszty (przy czym może się zdarzyć, że w niektórych latach podatkowych przychody będą przewyższać koszty i w związku z tym Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w Holandii w danym roku podatkowym).

W uzupełnieniu do wniosku pismem z 5 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne zakładu podatkowego Spółki na terenie Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, biorąc pod uwagę metodę unikania podwójnego opodatkowania obowiązującą zgodnie z UPO PL-NL (tzw. metodę zaliczenia), Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce (w zeznaniu rocznym) w całości koszty i przychody alokowane do Zakładu w Holandii w danym roku podatkowym obliczone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania w Polsce ewentualną nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Zakład?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę zaliczenia), Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce (w zeznaniu rocznym) w całości koszty i przychody alokowane do Zakładu w Holandii w danym roku podatkowym obliczone zgodnie z przepisami ustawy o CIT, a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania ewentualną nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Zakład.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przepis ten reguluje tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy dot. podatników podatku dochodowego od osób prawnych będących rezydentami podatkowymi w Polsce.

Z kolei, zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przepis art. 7 ust. 1, zatem określa przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych tj. m.in. dochód z innych niż kapitałowe źródeł przychodów podatnika.

Ponadto, jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy podkreślić, że przepisy art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o CIT w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, obejmują rezydentów podatkowych w Polsce osiągających dochód również poza granicami kraju.

Z kolei stosownie do regulacji art. 20 ust. 1 omawianej ustawy, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zastosowanie mają także przepisy UPO PL-NL.

Należy wskazać, że stosownie do art. 23 ust. 5 UPO PL-NL w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unika się w ten sposób, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Jak wynika z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD - stanowiącego wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - istniejące konwencje stosują dwie główne zasady unikania opodatkowania przez państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę - zasadę wyłączenia oraz zasadę odliczenia proporcjonalnego/zaliczenia (dalej: metoda zaliczenia). Metodę tę w Polsce reguluje wyżej wskazany art. 20 ust. 1 ustawy o CIT oraz w omawianym przypadku art. 23 UPO PL-NL. W związku z powyższym, metoda zaliczenia znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie do rozliczenia działalności Wnioskodawcy w Niderlandach.

W odróżnieniu od metody wyłączenia, w przypadku metody zaliczenia przychody wraz z kosztami ich uzyskania, osiągnięte w danym państwie - np. w Holandii - są w całości brane pod uwagę w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. I następnie dopiero od tak obliczonego podatku odlicza się podatek zapłacony zagranicą.

Należy wskazać, że fakt, że metoda zaliczenia w swojej istocie uwzględnia przychody i koszty uzyskania przychodów osiągnięte także w państwie niebędącym państwem rezydencji, w ocenie Wnioskodawcy, sprawia, że w ramach tej metody możliwe jest rozpoznanie wszystkich kosztów i przychodów poniesionych przez zakład zagraniczny, niezależnie od tego czy przychody alokowane do tego zakładu przewyższają koszty czy też nie.

Jak wskazane zostało w doktrynie (zob. T. Krywań, Metody unikania podwójnego opodatkowania w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (na stronie internetowej www.lex.pl)) podstawowa różnica między tymi metodami polega na tym, że metoda wyłączenia dotyczy dochodu, natomiast metoda zaliczenia dotyczy podatku. Z tego wynika, że metoda zaliczenia nie wyłącza dochodu tak jak robi to metoda wyłączenia.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 sierpnia 2015 r., nr ILPB4/4510-1-221/15-2/MC, gdzie Organ wskazał, że biorąc pod uwagę metodę zaliczenia konieczne jest zsumowanie przychodów zakładu podatkowego z przychodami osiągniętymi w Polsce oraz łącznego ujęcia kosztów uzyskania tych przychodów:

Reasumując - przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości bezpośredniego odliczenia w Polsce straty, która powstała na skutek działalności Oddziału (zakładu) położonego i opodatkowanego na Słowacji, strata ta jednak, przez konieczność zsumowania przychodów osiągniętych za 2015 r. przez zakład na Słowacji z przychodami osiągniętymi w Polsce, a także łącznego ujęcia kosztów uzyskania tych przychodów ma wpływ na wysokość dochodu (straty) osiągniętego przez Spółkę za 2015 r.

Wnioskodawca ma świadomość, że przywołana w niniejszym wniosku interpretacja nie jest dla Organu podatkowego wiążąca, została bowiem wydana w indywidualnej sprawie innego podatnika. Wnioskodawca podkreśla, że ponieważ przedstawiony w niej stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz stan prawny może być podobny do Wnioskodawcy, to stanowić może on wskazówkę interpretacyjną przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę zaliczenia), Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce w całości koszty i przychody alokowane do Zakładu w Holandii, a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Zakład.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 tej ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Z powyższego wynika, że aby podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym mogli skorzystać z omawianego zwolnienia, muszą jednocześnie zostać spełnione następujące warunki:

• muszą osiągnąć dochód za granicą,
• umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną, zwalnia ten dochód od opodatkowania w Polsce.

W niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę Konwencję zawartą między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120, dalej: UPO PL-NL).

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na modelu OECD, zwalniają z opodatkowania w kraju siedziby podatnika niektóre dochody na rzecz ich opodatkowania za granicą, w kraju źródła. Umowy jednocześnie wskazują zastosowanie odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania wobec uzyskanych dochodów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 UPO PL-NL, określenie zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 2 ww. Konwencji, określenie zakład obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

W myśl art. 5 ust. 3 UPO PL-NL, plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO PL-NL, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 UPO PL-NL).

Z kolei przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej (art. 7 ust. 3 ww. Konwencji).

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 5 ww. Konwencji w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.
2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej konwencji dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to jednak Polska przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby może wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce. W związku z zawartą umową o świadczenie usług z kontrahentem austriackim prowadzącym działalność gospodarczą w Holandii, Spółka na terenie Holandii prowadzi projekt o charakterze inżynieryjno-instalacyjnym. Spółka nie posiada na terytorium Holandii miejsca zarządu. Spółka, za pomocą wyspecjalizowanych pracowników, świadczy prace inżynieryjne dotyczące konstrukcji budowlanej (nieruchomości), polegające na instalacji systemów rurociągów. Projekt uległ przedłużeniu, a czas jego trwania przekroczy okres dwunastu miesięcy. Obecnie, Spółka planuje zakończyć Projekt w 2020 r. (data ta może ulec zmianie). Działalność Spółki na terenie Holandii stanowi zakład podatkowy w rozumieniu art. 5 ust. 3 ww. Konwencji. W związku z powstaniem Zakładu, Spółka dokonała odpowiedniej rejestracji podatkowej i gospodarczej w Holandii. Spółka przewiduje, że całościowo przychody alokowane do Zakładu w trakcie trwania Projektu holenderskiego będą niższe niż odpowiadające im koszty (przy czym może się zdarzyć, że w niektórych latach podatkowych przychody będą przewyższać koszty i w związku z tym Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w Holandii w danym roku podatkowym).

Reasumując, rejestracja na terytorium Holandii zakładu, w rozumieniu art. 5 UPO PL-NL będzie skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w Holandii.

Przychody (dochody) uzyskiwane ze źródeł położonych poza terytorium Polski poprzez zakład funkcjonujący na terytorium Holandii na podstawie art. 5 ust. 3 ww. Konwencji, oraz związane z tym koszty uzyskania przychodów wykazuje się w zeznaniu rocznym Wnioskodawcy. Przychody te łączy się z przychodami ze źródeł przychodów położonych w Polsce i odpowiadającymi im kosztami ich uzyskania.

W sytuacji, w której umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę odliczenia proporcjonalnego, stratę poniesioną na zagranicznym zakładzie można uwzględnić przy rozliczeniu dochodu na podstawie art. 7 ustawy o CIT. Rozliczając się z podatku dochodowego od osób prawnych łączymy wszystkie przychody i koszty danej jednostki również w sytuacji, gdy koszty zakładu przewyższają przychody zakładu i nie dokonujemy wyłączenia z dochodu (straty) zagranicznego zakładu. Zatem ekonomicznie konsumujemy stratę z działalności zakładu zagranicznego; nie ma tylko podatku, który można byłoby odliczyć.

Biorąc pod uwagę metodę proporcjonalnego odliczenia (metoda zaliczenia), w przypadku której przychody wraz z kosztami uzyskania osiągnięte w danym państwie (Holandii) są w całości brane pod uwagę w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce Wnioskodawca prawidłowo przyjął, że w ramach tej metody możliwe jest rozpoznanie wszystkich kosztów i przychodów poniesionych przez zakład zagraniczny, niezależnie od tego czy przychody alokowane do tego zakładu przewyższają koszty czy też nie.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.). Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej