W tym stanie należy rozważyć, czy wydatki poniesione na zlecenie innym podmiotom działań zmierzających do redukcji emisji CO₂ lub wytworzenia jednostek redukcji emisji VER będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu. Odnośnie kryterium pierwszego, tj. pozytywnej przesłanki uznania za koszt podatkowy, należy stwierdzić, że art. 15 ust. 1 uCIT nie stawia wprost wymogu, by poniesiony wydatek przyniósł określony przychód, lecz był poniesiony w celu jego osiągnięcia. Zatem kosztem uzyskania przychodów będą uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła. Co do zasady podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zlecenie osobie trzeciej dokonania działań faktycznych mających na celu redukcję śladu węglowego, takich jak np. dokonanie nasadzeń umówionych rodzajów drzew na umówionym obszarze gruntu pozostającym we władaniu tej osoby trzeciej lub gruncie należącym do Wnioskodawcy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, jako że będą one bezpośrednio związane z zabezpieczeniem źródła przychodu. Przede wszystkim należy wskazać, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zlecenie działalności pro-ekologicznej oraz redukcję dwutlenku węgla wyemitowanego do atmosfery lub na nabycie jednostek VER są kluczowym elementem działalności Wnioskodawcy. Jeśli Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności pro-ekologicznej oraz nie będzie redukował dwutlenku węgla wyemitowanego do atmosfery ziemskiej (samemu lub zlecając taką działalność osobom trzecim) to istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że inne osoby trzecie zaprzestaną dokonywania wpłat na rzecz Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, niewydatkowanie własnych środków na poczet działalności ekologicznej – redukcji śladu węglowego oraz nabywania jednostek redukcji emisji (VER) przełoży się bezpośrednio na spadek wysokości wpłat otrzymywanych na ten cel od osób trzecich.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 ustawy, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze oraz wartości pieniężne – w tym także te otrzymywane jako wpłaty od osób trzecich poprzez system Wnioskodawcy. W rezultacie, ponoszenie wydatków na działalność ekologiczną oraz redukcję dwutlenku węgla, między innymi poprzez zlecenie podmiotom trzecim podejmowania działań ekologicznych (np. sadzenie drzew) lub poprzez wytwarzanie lub zlecenie wytwarzania tzw. jednostek redukcji emisji VER od kontrahentów, będzie miało wprost na celu zabezpieczenie i zachowanie przychodów osiąganych ze źródła w postaci wpłat od osób wspierających działalność Wnioskodawcy. Odnośnie kryterium drugiego, tj. negatywnej przesłanki uznania za koszt podatkowy, w ocenie Wnioskodawcy wydatek w postaci wynagrodzenia z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych na rzecz wspólnika nie spełnia żadnej z negatywnych przesłanek uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodów, określonych w art. 16 ust. 1 uCIT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na zlecenie działań związanych z redukcją śladu węglowego, w tym na wytworzenie jednostek redukcji emisji (VER), będą stanowiły koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy i będą mogły zostać zaliczone w poczet tych kosztów.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się jedynie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na zlecenie działań związanych z redukcją śladu węglowego lub wydatków na wytworzenie lub zlecenie wytworzenia jednostek VER w koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „updop”),

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 updop,

Mając na uwadze powyższe, skoro podstawą opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 updop jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, to tym samym pomiędzy podatkowym przychodem a podatkowym kosztem istnieje zależność tego rodzaju, iż poniesiony koszt musi w sposób bezpośredni albo pośredni wpływać na przychód podatkowy, jego osiągnięcie zachowanie albo zabezpieczenie.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 updop,

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop.

W myśl art. 15 ust. 1 updop,

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

A zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Przez koszty związane z zabezpieczeniem źródła przychodów należy przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika oraz prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, do której zalicza się koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Taki właśnie sposób interpretowania wskazanego przepisu wyznaczony został w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por.m.in. wyroki z 5 lipca 2022 r. (sygn. akt II FSK 3006/19), z 23 listopada 2021 r. (sygn. akt II FSK 507/19), z 23 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 228/14), z 23 stycznia 2018 r. (sygn. akt II FSK 86/16), z 4 października 2018 r. (sygn. akt II FSK 2840/16), z 7 lutego 2019 r. (sygn. akt II FSK 318/1), z 3 września 2019 r. (sygn. akt II FSK 3245/17), z 22 kwietnia 2015 r. (II FSK 626/13). Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Kwalifikując dany wydatek jako koszt podatkowy uwzględniać należy kwestię logicznego ciągu zdarzeń determinujących określone i konkretne działania podatnika, począwszy od momentu zawarcia wszystkich umów składających się na określone zdarzenie gospodarcze.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje podjęcie działalności gospodarczej w zakresie redukcji śladu węglowego. W ramach tej działalności  Wnioskodawca zamierza zbierać wpłaty od dowolnych osób trzecich. Środki z uzyskanych wpłat Wnioskodawca będzie przeznaczał na podejmowanie lub zlecanie osobom trzecim działań z zakresu poprawy klimatu i redukcji negatywnego wpływu działalności ludzi na środowisko, związanego z emisją do atmosfery nadmiernej ilości dwutlenku węgla. Do działań tych będzie należało w szczególności nabywanie usług redukcji śladu węglowego, tj. wszelkich usług nakierowanych na zmniejszenie negatywnego wpływu ludzi na środowisko poprzez neutralizację emitowanego do atmosfery dwutlenku węgla, np. poprzez dokonywanie i utrzymywanie nasadzeń dużej ilości drzew, lub też wytwarzanie lub nabywanie tzw. jednostek VER.

Osiągnięcie wskazanego celu może następować m.in. poprzez:

- wytworzenie jednostek VER, np. poprzez zlecenie osobie trzeciej wytworzenia jednostek redukcji emisji VER, lub

- nabycie jednostek VER, wytworzonych przez inne projekty proekologiczne, lub

- dokonanie lub zlecenie działań pro-ekologicznych, takich jak przykładowo dokonanie nasadzeń określonych drzew na umówionym obszarze gruntu, które przez samo swoje istnienie będą neutralizowały CO₂ obecny w atmosferze poprzez proces fotosyntezy, czy też wybudowanie i utrzymywanie instalacji oczyszczających powietrze lub przeciwdziałających zanieczyszczeniu środowiska; efekty tych działań mogą być przeliczane przez Wnioskodawcę na jednostki VER.

Niezależnie od przyjętej formy, celem zlecanych działań będzie wyłącznie dokonanie redukcji emitowanych przez ludzi do atmosfery tlenków węgla. Monitorowanie efektów podejmowanych działań, w tym w szczególności ilości i jakości wytworzonych lub nabytych VER, będzie podejmowane w oparciu o know-how wypracowany przez Wnioskodawcę.

Opisana działalność Wnioskodawcy będzie miała charakter działalności podejmowanej w celu podtrzymywania dobra wspólnego, jakim jest środowisko naturalne, przy czym będzie nosiła wszelkie znamiona działalności gospodarczej – będzie bowiem stanowiła działalność o charakterze ciągłym i zorganizowanym, a nadto nastawionym w całości na uzyskanie zysku. Zysk będzie efektem działalności w tym sensie, że Wnioskodawca zakłada, że wypracowany przez niego know-how pozwoli mu na zlecanie lub prowadzenie działalności w zakresie redukcji śladu węglowego w sposób bardziej efektywny i wymierny niż byłyby w stanie robić to poszczególne osoby dokonujące wpłat (fundatorzy VER), a w rezultacie, że z tej przyczyny, osoby te będą skłonne dokonywać wpłat na rzecz Wnioskodawcy zamiast prowadzić działalność pro-ekologiczną we własnym zakresie. Jednostka „VER" nie inkorporuje żadnych praw majątkowych ani nie stanowi również instrumentów finansowych. Wnioskodawca zamierza ponosić wydatki na wynagrodzenie kontrahentów Wnioskodawcy, którzy będą na jego zlecenie lub w jego imieniu podejmowali działania ekologiczne mające na celu redukcję emisji CO₂ do atmosfery, w konsekwencji, będą wytwarzali jednostki VER. Wydatki poniesione na wynagrodzenie kontrahentów Wnioskodawcy będą pokrywane z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Wartość wydatków nie zostanie zwrócona Wnioskodawcy w żaden sposób.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę będą służyły zabezpieczeniu źródeł przychodów w ten sposób, że osoby dokonujące wpłat na rzecz Wnioskodawcy będą dokonywały wpłat, aby Wnioskodawca mógł prowadzić działalność ekologiczną. Jeśli Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności ekologicznej, to osoby dokonujące wpłat nie będą posiadały motywacji do dokonywania wpłat na rzecz Wnioskodawcy – w konsekwencji, Wnioskodawca utraci źródło przychodu.

Z wniosku wynika, że jednostki VER (Voluntary Emission Reduction) stanowią jednostki zweryfikowanych redukcji emisji, które potwierdzają pośrednio lub bezpośrednio zmniejszenie emisji dwutlenku węgla i są weryfikowane na podstawie różnych standardów obowiązujących na rynku dobrowolnym. Rynek dobrowolny pozwala przedsiębiorstwom, organizacjom pozarządowym i osobom fizycznym do dobrowolnego pokrycia swoich emisji poprzez zakup uprawnień do emisji. Rynek dobrowolny działa w oparciu o własną (korporacyjną) odpowiedzialność społeczną (Corporate social responsibility: CSR) i/lub jako odpowiedź na presję ze strony rynku i opinii publicznej a nie jako obowiązek prawny.

Jednostki VER wykorzystywane są przez organizacje, które chcą dobrowolnie zneutralizować emisję CO₂. Jedna jednostka VER to odpowiednik jednak tony zredukowanych emisji CO₂.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia wydatków na zlecenie działań związanych z redukcją śladu węglowego lub wydatków na wytworzenie lub zlecenie wytworzenia jednostek VER w koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że wydatki na rzecz podmiotów trzecich, które mają na zlecenie Wnioskodawcy lub w jego imieniu podejmować działania ekologiczne zmierzające do redukcji emisji CO₂ nie wypełniają podstawowej przesłanki, jaką jest celowość poniesionego wydatku, czyli nakierowanie na osiągnięcie bądź też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca dotychczas nie prowadził działalności gospodarczej. Aktywność, którą ma rozpocząć będzie polegała na wydatkowaniu kwot, które na zasadzie dobrowolności będą wpłacać osoby fizyczne i prawne, na działania ekologiczne w zakresie redukcji negatywnego wpływu działalności ludzi na środowisko, związanego z emisją do atmosfery nadmiernej ilości dwutlenku węgla. Ponieważ Wnioskodawca sam nie będzie posiadał zasobów umożliwiających mu zarówno podejmowanie działań ekologicznych, jak i monitorowanie efektów tych działań, będzie ponosił wydatki na rzecz podmiotów trzecich, które mają na zlecenie Wnioskodawcy lub w jego imieniu podejmować działania ekologiczne zmierzające do redukcji emisji CO₂ − przy czym, jak wynika z wniosku, działania osób trzecich będą polegać na nasadzaniu umówionych rodzajów drzew na umówionym obszarze gruntu pozostającym we władaniu tej osoby trzeciej lub gruncie należącym do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów ani ze sprzedaży towarów wytworzonych lub nabytych, nie świadczy też żadnych usług, za które otrzymywałby wynagrodzenie. Jak wynika z wniosku, osoby dokonujące wpłaty na rzecz Wnioskodawcy nie będą miały żadnego roszczenia dotyczącego osiągnięcia przez Wnioskodawcę konkretnego efektu odnośnie redukcji śladu węglowego lub wytworzenia danej ilości VER, w tym, nie będą miały roszczenia o dokonanie nasadzenia konkretnej ilości drzew w jakimkolwiek konkretnym miejscu lub podjęcia jakichkolwiek innych sprecyzowanych działań przez Wnioskodawcę. Dokonanie wpłaty w konkretnej wysokości nie będzie więc wiązało się z obowiązkiem wykonania przez Wnioskodawcę jakiegokolwiek rzeczywistego świadczenia wzajemnego, ani w momencie wpłaty, ani w przyszłości, jak też ani wobec ofiarodawcy, ani wobec żadnego innego podmiotu. Opisana we wniosku „działalność” Wnioskodawcy nie ma więc charakteru działalności gospodarczej, uzyskane wpłaty nie stanowią tym samym przychodu na podstawie art. 12 ust. 3 updop (przychód powstaje na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop).

Pomimo stwierdzenia Wnioskodawcy, że działalność będzie nosiła wszelkie znamiona działalności gospodarczej, w szczególności będzie nastawiona w całości na uzyskanie zysku, ocena opisanych działań Wnioskodawcy takiego stwierdzenia nie uzasadnia. Wnioskodawca tłumaczy, że „zysk będzie efektem działalności w tym sensie, że Wnioskodawca zakłada, że wypracowany przez niego know-how pozwoli mu na zlecanie lub prowadzenie działalności w zakresie redukcji śladu węglowego w sposób bardziej efektywny i wymierny niż byłyby w stanie robić to poszczególne osoby dokonujące wpłat”. Powyższe stwierdzenie nie wyjaśnia w żaden sposób jaki konkretnie zysk osiągać będzie z „wypracowanego” przez siebie know-how i jaką konkretnie wiedzę i doświadczenie (mające konkretny wymiar finansowy realizujący się przy jego zbyciu innemu podmiotowi), nieznaną dotychczas podmiotom podejmującym działania proekologiczne i przydatną do wykonywania tego rodzaju działalności, „wypracuje” Wnioskodawca.

Jak już wspomniano Wnioskodawca nie świadczy żadnej usługi ani dla wpłacającego środki ani dla nikogo innego. Chronologia zdarzeń jest następująca: Wnioskodawca uzyskuje najpierw środki pieniężne od osób trzecich, a następnie przekazuje je innym podmiotom, aby te dokonały nasadzeń drzew, co ma się przełożyć na neutralizację emitowanego do atmosfery CO₂. Jak pisze sam Wnioskodawca, jego działalność będzie miała charakter działalności podejmowanej w celu podtrzymywania dobra wspólnego, jakim jest środowisko naturalne. Takie działania są charakterystyczne dla organizacji niedziałających dla zysku np. w formie fundacji, zresztą jak wynika z wniosku, od strony formalnej osoba dokonująca wpłaty będzie fundatorem VER. Osoba ta będzie otrzymywała od Wnioskodawcy oświadczenie informujące ile jednostek VER wytworzył lub też ile ton wyemitowanego do atmosfery CO₂ zostanie lub zostało zneutralizowanych. Jednostki VER nie stanowią instrumentu finansowego i nie inkorporują żadnych praw majątkowych (w przeciwieństwie do certyfikowanych jednostek redukcji CER). W świetle definicji przytoczonej za wnioskodawcą stanowią one „rodzaj kompensacji emisji dwutlenku węgla wymienianej na dobrowolnym lub pozagiełdowym rynku certyfikatów redukcji emisji (tzw. kredytów) węglowych, które są certyfikowane w ramach procesu certyfikacji wedle wybranego standardu. VER są zwykle tworzone przez projekty, które zostały zweryfikowane poza Protokołem z Kioto. Jeden VER odpowiada 1 tonie emisji CO₂. Istnienie VER pozwala osobom fizycznym lub prawnym na dobrowolne zrekompensowanie emisji CO₂ oraz wniesienie dodatkowego wkładu w łagodzenie zmian klimatu”.

Skoro Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych przychodów z działalności gospodarczej nie można uznać, że wydatki na rzecz osób trzecich z tytułu zlecenia im działań w celu redukcji śladu węglowego, w tym wspomnianych we wniosku nasadzeń drzew, stanowią koszty uzyskania przychodów. Na aprobatę nie zasługuje argumentacja Wnioskodawcy, sprowadzająca się do tego, że wydatki będą służyły zabezpieczeniu źródła przychodów ponieważ, jeżeli Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności ekologicznej, to osoby dokonujące wpłat nie będą posiadały motywacji do dokonywania wpłat na rzecz Wnioskodawcy, w konsekwencji Wnioskodawca utraci źródło przychodów. Argumentacja ta nie znajduje potwierdzenia w treści opisanego zdarzenia przyszłego. Jak już wspomniano chronologia zdarzeń jest następująca: Wnioskodawca najpierw uzyskuje środki pieniężne od fundatorów VER, a następnie wydatkuje je na rzecz podmiotów trzecich dokonujących nasadzeń. Tak więc, osoby te będą „posiadać motywację” do dokonywania wpłat, pomimo iż Wnioskodawca nie podjął jeszcze żadnych działań proekologicznych, nie mówiąc już o tym, aby działania te przyniosły wymierny skutek. Ponadto, jak wynika z wniosku, osoby dokonujące wpłaty nie będą miały żadnego roszczenia dotyczącego osiągnięcia przez Wnioskodawcę konkretnego efektu odnośnie redukcji śladu węglowego lub wytworzenia danej ilości VER. Oznacza to, że Wnioskodawca otrzymuje środki pieniężne od fundatorów niezależnie od tego czy, i w jaki sposób, wydatkuje następnie te środki.

W związku z tym wydatków na rzecz osób trzecich przekazanych im w związku ze zleceniem wykonania działań proekologicznych (np. nasadzenia drzew na umówionym obszarze gruntu pozostającym we władaniu tej osoby trzeciej lub gruncie należącym do Wnioskodawcy) nie można uznać za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki na zlecenie działań związanych z redukcją śladu węglowego lub wydatki na wytworzenie lub zlecenie wytworzenia jednostek VER nie będą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).