Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków prawnych podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży perfum i kosmetyków.

Wnioskodawca zamierza prowadzić sprzedaż produktów, m.in. za pośrednictwem sklepu internetowego.

Jednym sposobem dokonania zakupów w sklepie internetowym będzie złożenie zamówienia i dokonanie wpłaty środków w pełnej wysokości „z góry”, tj. przed realizacją dostawy towarów. Wpłacana należność dotyczy przyszłych dostaw towarów, w szczególności planowanych w okresie rozliczeniowym następującymi po okresie dokonania wpłaty.

W treści regulaminu sklepu internetowego zawarto postanowienie, na bazie którego otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty płatności będą traktowane jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia i będą podlegały rozliczeniu. W treści regulaminu przewiduje się również procedurę zwrotu wpłaconych środków w pewnych okolicznościach.

Pytanie

Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego.

Równocześnie, zaliczki (przedpłaty) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danej usługi bądź do danego towaru i konkretnego nabywcy.

Dodatkowo, w świetle art. 12 ust. 3g ustawy o CIT, w przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, za datę powstania przychodu podatnik może uznać dzień pobrania wpłaty. W przypadku wyboru takiego sposobu ustalania daty powstania przychodu, podatnik jest obowiązany stosować go przez cały rok podatkowy. Nie ulega wątpliwości, że taki sposób ustalania daty powstania przychodu (w dacie pobrania wpłaty) jest fakultatywny i zależy od decyzji podatnika. Jeżeli podatnik nie dokonana wyboru ww. sposobu rozpoznania przychodu, to otrzymane kwoty na poczet świadczenia usług czy dostaw towarów zrealizowanych w następnych okresach sprawozdawczych nie stanowią przychodu podatkowego podlegającego CIT.

W związku z powyższym, poza wyjątkiem wskazanym w art. 12 ust. 3g ustawy o CIT (który w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania), otrzymaną zaliczkę Wnioskodawca zobowiązany jest ująć jako przychód, lecz nie w momencie jej otrzymania, a dopiero w momencie dostawy towarów/wystawienia faktury. Innymi słowy, zaliczka będzie ujęta w przychody podatkowe dopiero wówczas, gdy dostawa towarów zostanie zrealizowana lub wcześniej wystawiona faktura końcowa.

W świetle wyroku NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 419/11, badając prawidłowość stosowania normy wyrażonej w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT należy uwzględnić fakt, że „nie ogranicza się on tylko do zaliczek. Jego treść wyraźnie wskazuje, że nawet otrzymanie pełnej ceny nie rodzi przychodu po stronie otrzymującego zapłatę, jeżeli zapłata dotyczy świadczenia usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.”

Prawidłowość powyższego poglądu znajduje również potwierdzenie w doktrynie podatkowej. W glosie autorstwa Władysława Vargi aprobującej powyższe stanowisko NSA wskazano, że norma wynikająca z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT jest jasna. Jeżeli świadczenie (wykonanie usługi lub dostawa towarów) zostanie wykonane w przyszłości (w następnych okresach sprawozdawczych), otrzymane na poczet jej wykonania środki nie stanowią przychodów. W ocenie autora ww. glosy w „przepisie nie ma mowy o tym czy wpłaty są definitywne, czy też nie, próżno też szukać sformułowań, które wykluczałyby wpłaty całkowite (stuprocentowe). Regulacja nie operuje w ogóle przesłanką relacji dokonanej wpłaty do całkowitej wartości towaru lub usługi. Innymi słowy, z normatywnego punktu widzenia nie ma żadnego znaczenia czy wpłata stanowi dziesięć, czy sto procent wartości przedmiotu umowy oraz jaki ma charakter. Wystarczy, że jest dokonana przed wykonaniem usługi lub dostawą towaru – wówczas jest objęta hipotezą przepisu”. Co więcej zdaniem autora, pogląd zakładający rozróżnienie dokonywanych wpłat jako definitywnych bądź nie, nie ma żadnych podstaw w treści przepisu. W jego ocenie, przesłanka „definitywnego” charakteru zapłaty jest zresztą „wadliwa nie tylko z uwagi na fakt, że nie wynika w żaden sposób z przepisu, ale dodatkowo jeszcze ze względu na brak wyznaczonych granic semantycznych. Cóż bowiem znaczy, że zapłata jest „definitywna”? Kiedy zapłaty są „niedefinitywne”? Ani sądy w omawianych orzeczeniach, ani organy podatkowe w żaden sposób nie wyjaśniają, co rozumieją pod pojęciem definitywnego charakteru wpłat. Dodają tym samym do przepisu w procesie wykładni dodatkową przesłankę, nie wskazując, z czego miałaby ona wynikać i co oznaczać. Tak dokonywana interpretacja nie tylko prowadzi do dowolności pojęciowej i chaosu interpretacyjnego, ale ma też fatalne skutki w zakresie poczucia pewności prawa oraz stosunku podatników do stanowionego prawa podatkowego. Skoro bowiem organ podatkowy może w procesie wykładni zmienić treść przepisu w sposób niemający żadnego pokrycia w jego treści i prowadzący do nieracjonalnych skutków ekonomicznych (por. dalej), a sąd z takim podejściem się zgadza, na czym ma się opierać podatnik w trakcie samoobliczania podatku i stosowania prawa podatkowego?”.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, brzmienie przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że nie ogranicza się on wyłącznie do zaliczek, a jego treść wyraźnie wskazuje, iż nawet otrzymanie pełnej ceny nie rodzi przychodu po stronie otrzymującego zapłatę, jeżeli zapłata dotyczy świadczenia (dostawy towarów), które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Prawidłowość powyższego poglądu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie. Przykładowo w świetle wyroku WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4182/06, art 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT „nie ogranicza się wyłącznie do zaliczek. Stanowi on bowiem, iż do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, nie stawiając jednak wymogu, aby należności lub wpłaty miały charakter zaliczek. Z jego literalnego brzmienia wynika jednoznacznie, iż nawet otrzymanie całkowitej zapłaty nie kreuje przychodu po stronie otrzymującego, jeżeli zapłata ta dotyczy dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane dopiero w następnych okresach sprawozdawczych. Bez znaczenia pozostaje [...] czy przedmiotowa zapłata miała charakter zaliczkowy”.

Bez względu na powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w treści regulaminu sklepu internetowego zawarto postanowienie, na bazie którego otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty płatności będą traktowane jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia i będą podlegały rozliczeniu. W treści regulaminu przewiduje się również procedurę zwrotu wpłaconych środków w pewnych okolicznościach. W ocenie Wnioskodawcy, powyższe okoliczności uzasadniają stanowisko, zgodnie z którym dokonana wpłata stanowi zaliczkę na poczet dostawy towarów i nie wywołuje powstania przychodu podatkowego w dacie jej otrzymania.

Traktowanie wpłat w pełnej wysokości należności jako zaliczek nie powodujących powstania przychodu podatkowego, znajduje aprobatę również w pismach władz skarbowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 4 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.164.2018.2.ŚS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „skoro otrzymane przez Spółkę środki pieniężne nie są ostateczną zapłatą za wykonaną usługę, a stanowią zaliczkę (przedpłatę) częściową, jak i 100% (pod warunkiem, że strony przewidziały w postanowieniach zawartej umowy jakiekolwiek warunki zwrotu należności czy też jej zmniejszenia oraz znajduje to odzwierciedlenie w treści dokumentacji (zaliczka nie ma charakteru definitywnego)), uiszczoną na poczet usługi, która ma być wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, to przychód podatkowy powstanie w momencie wykonania usługi”.

W świetle powyższego, na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, powinien rozpoznać przychód podatkowy w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury – bez względu na wartość otrzymanej wpłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie zawiera legalnej definicji przychodu, a jedynie precyzuje – poprzez przykładowe wyliczenie – rodzaje podlegających opodatkowaniu tym podatkiem przysporzeń majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Na mocy ww. przepisu, przychodem z działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3g tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:

W świetle ww. przepisu o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność, to przychód powstaje w tym dniu.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT:

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Należy jednak podkreślić, że ww. zaliczki (zadatki) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danego towaru i konkretnego nabywcy. Z faktury lub umowy powinno jednoznacznie wynikać, które pobrane wpłaty są zaliczkami. Do przychodów nie zalicza się bowiem tylko tych zaliczek, które można przyporządkować do dostawy konkretnego towaru, która zostanie wykonana w określonym terminie. Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT sformułowanie „zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych” wskazuje, iż chodzi o takie dostawy towarów, co do których w momencie pobrania wpłaty nie ma wątpliwości, że zostaną faktycznie wykonane.

Norma z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT dotyczy przysporzeń niepodatkowych, które w sposób enumeratywny zostały przez ustawodawcę wymienione, na co wskazuje sformułowanie „do przychodów nie zalicza się”. Powyższy charakter regulacji oraz jej umiejscowienie w ustawie podatkowej w ramach zbiorczej kategorii przysporzeń niepodatkowych wskazuje, że pomiędzy przepisami art. 12 ust. 3a oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT zachodzi relacja wyjątku. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 jest wyjątkiem od ogólnej zasady ustalania momentu powstania przychodu określonego w art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Uwaga ta ma istotne znaczenie przy interpretacji przepisów podatkowych w świetle zagadnienia przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza prowadzić sprzedaż produktów m.in. za pośrednictwem sklepu internetowego. Jednym ze sposobów zakupu w sklepie internetowym będzie złożenie zamówienia opłaconego „z góry” w pełnej wysokości. Regulamin sklepu internetowego przewidywać będzie, że ww. opłaty będą traktowane jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia oraz będą podlegały rozliczeniu. Dodatkowo zapisy regulaminu będą przewidywać we wskazanych okolicznościach procedurę zwrotu wpłaconych środków.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy w przypadku otrzymania przez Spółkę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów planowanych w następnych okresach sprawozdawczych powinny być rozpoznane jako przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, czyli w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

O kwalifikacji otrzymanej kwoty na poczet przyszłych okresów sprawozdawczych decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy kwoty niestanowiące przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, nie mają takiego charakteru ze względu na możliwość ich zwrotu przed terminem dostawy towaru, na poczet której zostały wpłacone – przy  zachowaniu warunków właściwych dla danego rodzaju przedpłaty. Fakt, że dana wpłata stanowi zadatek lub zaliczkę na poczet konkretnej dostawy towaru, która zostanie wykonana w przyszłości, musi zatem wynikać z postanowień zawartej umowy i powinien znaleźć odzwierciedlenie w treści dokumentacji.

Kwoty wpłacanej przez klientów („100% zaliczki” - jak nazywa to Wnioskodawca) nie można nazwać zaliczką. W momencie wpłaty Wnioskodawca uzyskuje przysporzenie, które nie ma charakteru zaliczki (przedpłaty) na poczet wykonanych w przyszłości usług lub sprzedaży towarów. Jest to dla niego przysporzenie ostateczne, z góry określone, za wykonanie konkretnej usługi, czy zakup konkretnego towaru.

Odwołując się do językowego znaczenia słowa „zaliczka” należy uznać, że zaliczka to kwota pieniężna przyjmowana przez sprzedającego jako wyraz chęci zakupu i zazwyczaj wliczana później w płatność ostateczną. W przedmiotowej sprawie natomiast, klient kupuje dany towar w sposób ostateczny. Płatność następuje zatem jeszcze przed wykonaniem dostawy.

Zapłata ceny przez klienta jest więc zapłatą za kompletną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz klienta – kupno konkretnego towaru. Przysporzenie Spółki ma więc charakter definitywny. Klient, uiszczając wskazaną cenę, dokonuje zakupu towaru, nie zaś deklaruje chęć jego zakupu pod pewnymi warunkami. Okoliczności tej nie zmienia możliwość ewentualnego zwrotu klientowi otrzymanej kwoty, jeżeli Spółka nie wykona zamówienia. Zapłata ceny nie może być więc traktowana jako wpłata na poczet realizacji zamówienia, ponieważ jest zapłatą za konkretną usługę (konkretny towar).

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że przysporzenie otrzymywane w ramach zapłaty ceny przez klienta posiada cechę definitywności. W tym stanie rzeczy konieczne jest sięgnięcie do zasad ogólnych rozpoznawania momentu powstania przychodu podatkowego powstałego w związku z wykonywaną przez podatnika działalnością gospodarczą, a które zostały przez ustawodawcę opisane w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Dla zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy o CIT niezbędne jest wykazanie, że otrzymywany przychód daje się powiązać z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego czy też wykonaniem usługi, w całości lub części. W rezultacie za bezsporne należy uznać, że cena otrzymana przez Spółkę pozostaje w związku ze zbyciem konkretnego towaru. Przy czym samego istnienia takiego związku nie należy mylić z rzeczywistym wykonywaniem usług (wydaniem rzeczy) już w momencie otrzymania za nie zapłaty. W ocenie organu wystarczające jest samo istnienie należności, której źródło będzie wynikało z usług świadczonych w przyszłości.

To, że przedmiotową regulację można stosować do usług wykonanych w przyszłości, za które otrzymano już zapłatę, wynika z samego jej brzmienia. Ustawodawca dając bowiem prymat – przy przychodach rozpoznawanych memoriałowo – zasadzie, że wykonanie usług (wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego) powoduje powstanie przychodu podatkowego i to niezależnie od otrzymania za te czynności zapłaty. Art. 12 ust. 3a ustawy o CIT stanowi jednocześnie, że moment rozpoznania przychodu nie może być późniejszy od wystawienia faktury czy też uregulowania należności. Memoriałowe rozpoznawanie przychodu jest zatem zawsze limitowane momentem, gdy za daną usługę podatnik otrzymuje zapłatę (dochodzi do uregulowania należności). W sytuacji zatem, gdy należność uregulowana zostaje przed wykonaniem usługi/wydaniem rzeczy, przychód podatkowy powstaje nie w momencie jej wykonania w całości lub w części, ale w momencie „granicznym" określonym przez ustawodawcę na dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (na powyższe wskazuje brzmienie normy - „nie później niż dzień"). W przedmiotowej sprawie momentem tym jest zapłata „100 % zaliczki", ponieważ już wówczas dochodzi do uregulowania w całości należności.

Podsumowując, zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe i wpłaty na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT). Otrzymana zapłata (uregulowana należność) niemająca charakteru zaliczki (przedpłaty), podlegającej w późniejszym terminie rozliczeniu, jest przychodem na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód podatkowy, z tytułu złożonego zamówienia w sklepie internetowym opłaconego w pełnej wysokości „z góry”, powstaje w dacie dostawy towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast tut. Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów,  to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).