Temat interpretacji
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze wstąpieniem przez Nowego Wierzyciela w prawa zaspokojonego wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji (art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego), Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)? Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze spłatą na rzecz Nowego Wierzyciela odsetek od Pożyczki z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku u źródła z tytułu przychodu osiąganego przez Nowego Wierzyciela?
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:
- prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze wstąpieniem przez Nowego Wierzyciela w prawa zaspokojonego wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji (art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego), Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła),
- prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze spłatą na rzecz Nowego Wierzyciela odsetek od Pożyczki z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku u źródła z tytułu przychodu osiąganego przez Nowego Wierzyciela.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 października 2022 r., które wpłynęło tego samego dnia.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka kapitałowa utworzona zgodnie z prawem polskim, posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Nowy Wierzyciel”). Nowy Wierzyciel prowadzi działalność deweloperską i posiada wolne środki pieniężne. Fundusz inwestycyjny prowadzący działalność w formie spółki kapitałowej S z siedzibą w (…) (dalej: „Fundusz” albo „Obecny Wierzyciel”) udzielił w przeszłości pożyczki spółce kapitałowej utworzonej zgodnie z prawem polskim, która posiada siedzibę na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania („Spółka albo Wnioskodawca”). W konsekwencji, Fundusz posiada wobec Spółek wierzytelność z tytułu udzielonej pożyczki, która obejmuje jej kwotę główną, jak również naliczone, niespłacone i jeszcze niewymagalne odsetki (Wierzytelności). Fundusz zainteresowany jest wcześniejszą spłatą pożyczki, ale nie pozwala na to sytuacja finansowa Spółki. Jednocześnie odpowiednimi środkami finansowymi dysponuje Nowy Wierzyciel. W konsekwencji, planowane jest, w celu zagospodarowania środków pieniężnych, którymi dysponuje Nowy Wierzyciel aby to właśnie ta spółka stała się wierzycielem z tytułu Wierzytelności dzięki czemu będzie mógł uzyskiwać dochody z odsetek od pożyczki. W wyniku Subrogacji, Funduszowi przestaną przysługiwać Wierzytelności wobec Spółki, a Nowy Wierzyciel nabędzie Wierzytelności i stanie się nowym wierzycielem Spółek z tego tytułu. W oparciu o powyższe ustalenia, Wnioskodawca będzie spłacał na rzecz Nowego Wierzyciela zarówno kwoty główne udzielonych pożyczek, jak i należne odsetki wynikające z Wierzytelności, nabyte przez Nowego Wierzyciela w wyniku Subrogacji. Wierzytelności zostaną przekazane Nowemu Wierzycielowi na podstawie umowy subrogacji zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego (Subrogacja). Na podstawie umowy Subrogacji, Nowy Wierzyciel, za zgodą Spółki (oraz potencjalnych innych podmiotów, których zgoda może być wymagana), spłaci wierzyciela tj. Fundusz i nabędzie spłaconą Wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty. Powyższe oznacza, że Nowy Wierzyciel nabędzie Wierzytelności w wysokości kwoty głównej każdej z pożyczek oraz wszystkich naliczonych do dnia zawarcia umowy Subrogacji odsetek i w konsekwencji wstąpi w prawa zaspokojonego wierzyciela wynikające z nabytych Wierzytelności. Przyjęcie formy umowy subrogacji wynika z faktu, że obecny pożyczkodawca oczekuje spłaty wierzytelności, a nie otrzymania ceny za wierzytelności. Umowa sprzedaży wierzytelności jest regulowana art. 535 Kodeksu cywilnego i rządzi się innymi prawami niż umowa subrogacji. W związku z powyższym, Wnioskodawca oświadcza, że w nie zostanie zawarta umowa sprzedaży Wierzytelności, o której mowa w art. 535 Kodeksu cywilnego. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego we wniosku, Wierzytelności zostaną przekazane Wnioskodawcy na podstawie umowy Subrogacji, zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego. Niezależnie od powyższego Nowy Wierzyciel podkreśla, iż Wierzytelności zostaną przekazane Nowemu Wierzycielowi na podstawie umowy Subrogacji, na zasadach przewidzianych w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego. Umowa Subrogacji będzie czynnością prawną odrębną od innych czynności cywilnoprawnych wymienionych w Kodeksie cywilnym (w tym sprzedaży, uregulowanej w art. 535 Kodeksu cywilnego). Nowy Wierzyciel wskazuje, iż intencją jego oraz Funduszu nie jest dokonanie czynności cywilnoprawnej w postaci umowy sprzedaży czy zamiany rzeczy lub praw majątkowych, ani żadnej innej czynności cywilnoprawnej wymienionej w Kodeksie cywilnym innej niż umowa Subrogacji, o której mowa w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego. Biorąc pod uwagę powyższe, należy podkreślić, że przedstawiona we wniosku subrogacja nie będzie nosiła znamion innych umów cywilnoprawnych, w tym w szczególności umowy sprzedaży. Umowa subrogacji uregulowana jest w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego i nie może tym samym być uznana za inne zdarzenie prawne wskazane w Kodeksie cywilnym (w szczególności umowę sprzedaży uregulowaną w art. 535 Kodeksu cywilnego). W wyniku subrogacji osoba trzecia nie nabywa nowej wierzytelności, lecz wstępuje w istniejący stosunek zobowiązaniowy (tak m.in. „Kodeks cywilny. Komentarz do art. 450-1088. Tom II” pod red. prof. dr. hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2013, CH Beck, zgodnie z którym: osoba trzecia nie nabywa nowej wierzytelności, dotychczas nieistniejącej, a przedmiotem nabycia jest ta sama wierzytelność, która przysługiwała spłaconemu wierzycielowi). Umowa Subrogacji przybierze formę umowy nienazwanej, na podstawie której Wierzytelności zostaną nabyte przez Nowego Wierzyciela na warunkach subrogacji ustawowej, przewidzianej w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego i na jej podstawie dojdzie do umownego wstąpienia przez Nowego Wierzyciela w prawa zaspokojonego wierzyciela (Funduszu) z tytułu Wierzytelności. W wyniku Subrogacji, Obecnemu Wierzycielowi – tj. Funduszowi przestanie przysługiwać Wierzytelność wobec Spółki, a Nowy Wierzyciel nabędzie Wierzytelność i stanie się nowym wierzycielem Spółki z tego tytułu. Dla Spółki zadłużenie się nie zmieni i ciągle będzie zobowiązana do spłaty kwoty głównej Pożyczki wraz z naliczonymi i niespłaconymi odsetkami. W oparciu o powyższe ustalenia, Spółka będzie spłacała na rzecz Nowego Wierzyciela zarówno kwotę główną udzielonej Pożyczki jak i należne odsetki wynikające z Wierzytelności, nabyte przez Nowego Wierzyciela w wyniku Subrogacji.
Pytania
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze wstąpieniem przez Nowego Wierzyciela w prawa zaspokojonego wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji (art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego), Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła)?
2.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w związku ze spłatą na rzecz Nowego Wierzyciela odsetek od Pożyczki z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku u źródła z tytułu przychodu osiąganego przez Nowego Wierzyciela?
Państwa stanowisko w sprawie
1.W związku ze wstąpieniem przez Nowego Wierzyciela w prawa zaspokojonego wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji (art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego), Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła.
2.W związku ze spłatą na rzecz Nowego Wierzyciela odsetek od Pożyczki z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku u źródła z tytułu przychodu osiąganego przez Nowego Wierzyciela.
Uzasadnienie.
Ad. 1. W opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie konstrukcja prawna określona w treści art. 518 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 518 § 1 Kodeksu cywilnego osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty:
a.jeżeli płaci cudzy dług, za który jest odpowiedzialna osobiście albo pewnymi przedmiotami majątkowymi;
b.jeżeli przysługuje jej prawo, przed którym spłacona wierzytelność ma pierwszeństwo zaspokojenia;
c.jeżeli działa za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa wierzyciela; zgoda dłużnika powinna być pod nieważnością wyrażona na piśmie;
d.jeżeli to przewidują przepisy szczególne.
Stosownie do § 2 ww. artykułu, w wypadkach powyższych wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia, które jest już wymagalne. W oparciu o § 3 powołanego wyżej artykułu, jeżeli wierzyciel został spłacony przez osobę trzecią tylko w części, przysługuje mu co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed wierzytelnością, która przeszła na osobę trzecią wskutek zapłaty częściowej. Innymi słowy następuje zmiana po stronie podmiotu, który może domagać się od pożyczkobiorców zwrotu wierzytelności. W efekcie tylko Nowy Wierzyciel będzie mógł domagać się od Spółki zapłaty z tytułu przejętej Wierzytelności, a Spółki zobowiązane będą dokonać spłaty Nowego Wierzyciela. Zmianie nie ulegnie natomiast przedmiot zobowiązania Spółki, tzn. nadal będzie ona zobowiązana do spłaty Pożyczki, tj. kwoty głównej Pożyczki wraz z należnymi odsetkami. A zatem, poza zmianą podmiotową, w mocy pozostanie treść dotychczasowych stosunków prawnych i ich przedmiot. Podkreślić więc należy, że Wierzytelność na skutek spłacenia Nowego Wierzyciela nie wygaśnie dla Spółki, lecz będzie trwać nadal, jedynie ze zmienionym podmiotem po stronie wierzyciela (z Obecnego Wierzyciela na Nowego Wierzyciela). Natomiast, Spółka pozostanie dłużnikiem w stosunku do Pożyczki i odsetek. Powyższe podejście jest zgodne z ugruntowanym stanowiskiem doktryny, stosownie do którego: konstrukcja jurydyczna subrogacji ustawowej zakłada, że stosunek zobowiązaniowy łączący wierzyciela z dłużnikiem, po spełnieniu świadczenia przez osobę trzecią, trwa nadal. Nie dochodzi zatem do powstania nowego stosunku obligacyjnego między nowym wierzycielem a dłużnikiem. W związku z tym osoba trzecia wstępuje z mocy ustawy w pozycję prawną dotychczasowego wierzyciela, przy zachowaniu tożsamości dotychczasowej więzi prawnej i co do wszystkich jej elementów („Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania Część ogólna (art. 353-534)” Witold Kurowski, Wolters Kluwer Polska, 2018, komentarz do art. 518 Kodeksu cywilnego). Powyższe rozważania znajdują potwierdzenie w stanowisku sądów, np.:
- w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 marca 2017 r. (sygn. II FSK 253/15), zgodnie z którym: W konsekwencji subrogacji nabywca wierzytelności wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki dotychczasowego wierzyciela. Należy jednak zaznaczyć, że w ramach takiego podstawienia podatnik nie może przekazać drugiemu podatnikowi więcej praw niż sam posiada (nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet), w tym praw, z których już skorzystał,
- w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 20 lutego 2017 r. (sygn. I ACa 725/16), zgodnie z którym: Subrogacja ustawowa prowadzi do wstąpienia subrogowanego ex lege w istniejącą już prawnie ukształtowaną wierzytelność poprzednio uprawnionego. Jednakże od tego momentu jego uprawnienia odrywają się już od uprawnień wierzyciela. Uprawnienie wynikające z tego, że wierzyciel później uzyskał tytuł zasądzający subrogowane roszczenie, już nie przechodzi na subrogowanego,
- w wyroku Sądu Najwyższego z 24 lipca 2008 r. (sygn. IV CSK 164/08), zgodnie z którym: Nowy wierzyciel kontynuuje bowiem ten sam jurydycznie stosunek obligacyjny do czasu uzyskania świadczenia od dłużnika. Innymi słowy, wstępuje w sytuację prawną wierzyciela wobec dłużnika.
W związku z powyższym, dokonanie płatności przez Nowego Wierzyciela na rzecz Obecnego Wierzyciela tj. Funduszu nie może zostać potraktowane jako wypełnienie zobowiązania przez Spółkę. Płatność ta będzie dokonana przez Nowego Wierzyciela tytułem przejęcia Wierzytelności. Płatność tą otrzyma Obecny Wierzyciel w zamian za to, że na podstawie przepisów prawa, inny podmiot uzyska uprawnienie do dochodzenia Wierzytelności od Spółki. Natomiast pierwotne zobowiązanie pożyczkowe Spółki, tj. obowiązek spłaty wierzyciela, nadal będzie istnieć - wykonanie zobowiązań i spłata Pożyczki wraz z należnymi odsetkami, nastąpi dopiero z chwilą spłaty Nowego Wierzyciela przez Spółkę.
Stosownie do postanowień art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Należy przy tym jednak zaznaczyć, iż w zakresie ich opodatkowania zastosowanie znajdą nie tylko przepisy prawa krajowego (polskiego), lecz również postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.
Zgodnie z art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 21 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Artykuł 26 ust. 1 ustawy o CIT mówi, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem art. 26 ust. 2, 2b i 2d ustawy o CIT, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e ww. ustawy. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika. W opisanej sytuacji Spółka nie dokona wypłaty odsetek ani w inny sposób nie ureguluje odsetek, zatem nie ma podstaw do potrącania podatku u źródła przez Spółkę. Nowy Wierzyciel nabędzie Wierzytelność przysługującą Obecnemu Wierzycielowi, tj. Funduszowi, natomiast zobowiązanie Spółki do spłaty Pożyczki wraz z odsetkami na podstawie zawartej wcześniej z Obecnym Wierzycielem, tj. Funduszem umowy nie wygaśnie w wyniku Subrogacji - będzie one nadal istnieć, z tym, że należność z tytułu Wierzytelności będzie podlegała zapłacie na rzecz Nowego Wierzyciela, który stanie się podmiotem uprawnionym do żądania od Spółki spłaty wynikającej z Wierzytelności. Spółka podkreśla, że związku z Subrogacją nie dojdzie do zmiany wysokości Wierzytelności (tzn. Subrogacja nie będzie miała wpływu na kwotę główną oraz wartość naliczonych odsetek od Pożyczki). Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z ustawą o CIT, Spółka może być zobowiązana jako płatnik do poboru i wpłaty podatku u źródła tylko wówczas, jeśli dokonuje wypłat należności wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, płatnikiem może być tylko podmiot wypłacający określone należności regulujący w dowolnej formie swoje zobowiązanie w związku z tymi należnościami. Ustawodawca przydzielił bowiem funkcję płatnika co do zasady takim podmiotom, które w momencie powstania zobowiązania podatkowego mogą dysponować środkami finansowymi podatnika z tytułu podatku u źródła. W związku z powyższym, należy uznać, że Spółka, jako niedokonująca wypłat należności z art. 21 ust. 1 oraz z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT i nieregulująca w innej formie tych należności, nie może być obciążana obowiązkami płatnika na gruncie ustawy o CIT. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, na podstawie umowy Subrogacji nie dojdzie również w żaden sposób do wykonania zobowiązania Spółki wobec Obecnego Wierzyciela, tj. Funduszu z tytułu odsetek naliczonych od Pożyczki, w rozumieniu art. 26 ustawy o CIT, co również oznacza, że Spółka nie będzie zobowiązana do występowania jako płatnik podatku u źródła. Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności:
- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 maja 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.106.2019.1.AJ), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: W konsekwencji, zdaniem Spółki, w związku z wstąpieniem przez Inwestora w prawa zaspokojonego wierzyciela w ramach Subrogacji na podstawie art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego. Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik do pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego,
- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 maja 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-314/15-2/AJ), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: Zdaniem Spółki, w związku z wstąpieniem przez Nowych Pożyczkodawców w prawa zaspokojonego wierzyciela w ramach subrogacji na podstawie art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego, o której mowa w pkt 5 zdarzenia przyszłego, Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego,
- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 października 2014 r. (sygn. IPPB5/423-637/14-2/PS), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym: w związku z wstąpieniem przez Nowego Pożyczkodawcę w prawa zaspokojonego wierzyciela w ramach subrogacji na podstawie art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu Cywilnego (...) Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania i wypłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego,
- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 września 2010 r. (sygn. IPPB5/423-365/10-2/AJ), w której organ potwierdził, że: z uwagi na jednoznaczną treść art. 518 Kodeksu cywilnego płatność, którą Wnioskodawca dokona na rzecz Pożyczkodawcy stanowić będzie zapłatę za możliwość wstąpienia w prawa Pożyczkodawcy związane z Wierzytelnościami. Nie będzie stanowić jednak spłaty tych Wierzytelności w imieniu Pożyczkobiorców. W związku z powyższym, wskazana płatność nie będzie podlega regulacjom określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności zaś płatność ta nie będzie stanowić zapłaty z tytułu odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż nie będzie ona wynikać z umów pożyczek (w związku z treścią art. 359 § 1 Kodeksu cywilnego), lecz będzie płatnością znajdującą swoją podstawę w art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego. W efekcie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tej płatności.
Ad. 2.
Jak już zostało powyżej przytoczone, w wyniku Subrogacji nastąpi jedynie zmiana wierzyciela w ramach już istniejącego stosunku prawnego wynikającego z udzielonej przez Obecnego Wierzyciela Pożyczki, tj. Fundusz. Na Spółce wciąż będzie spoczywać taki same obowiązek wynikający z Wierzytelności (tj. polegający na spłacie kwot Pożyczki wraz z odsetkami), z tą różnicą, że świadczenie te będzie podlegać zapłacie na rzecz Nowego Wierzyciela, który stanie się podmiotem uprawnionym do żądania od Spółki zapłaty z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji. W wyniku Subrogacji Spółka nie będzie już związana żadnym stosunkiem prawnym z Obecnym Wierzycielem. Obecny Wierzyciel przestanie zaś być podmiotem uprawnionym do uzyskania spłaty z tytułu udzielonej Pożyczki. Tym samym, płatność odsetek w przyszłości będzie dokonywana do Nowego Wierzyciela będącego polskim rezydentem podatkowym. W związku z tym przepis art. 21 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji, spłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz Nowego Wierzyciela po Subrogacji nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła, ponieważ będą dokonywane między podmiotami mającymi siedzibę na terenie Polski. Powyższe rozważania znajdują potwierdzenie w stanowisku wyrażanym przez organy podatkowe, np.:
- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 maja 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.106.2019.1.AJ), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy: w związku ze spłatą odsetek od wierzytelności nabytej przez Inwestora w ramach Subrogacji Spółka nie będzie zobowiązana, jako płatnik, do pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dochodu osiąganego przez Inwestora,
- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.63.2018.3.JKT), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym Spółka będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z poboru podatku u źródła, bądź obniżonej stawki podatku wynikającej z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do odsetek od długu będącego przedmiotem subrogacji,
- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 maja 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-314/15-2/AJ), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe w pełnym zakresie stanowisko, zgodnie z którym: w związku ze spłata odsetek od pożyczki na rzecz Nowych Pożyczkodawców (z tytułu wierzytelności nabytej przez Nowych Pożyczkodawców w ramach subrogacji o których mowa w pkt 5 zdarzenia przyszłego) Spółka nie będzie, na podstawie UPO FR, zobowiązana jako płatnik, do pobrania i wpłacenia podatku z tytułu dochodu osiąganego przez Nowych Pożyczkodawców,
- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 października 2014 r. (sygn. IPPB5/423-637/14-2/PS), w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym: w związku ze spłatą odsetek od pożyczki na rzecz Nowego Pożyczkodawcy (...) Spółka nie będzie, na podstawie UPO FR, zobowiązana, jako płatnik, do pobrania wpłacenia podatku z tytułu dochodu osiągniętego przez Nowego Pożyczkodawcę,
- w interpretacji z dnia 23 kwietnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-3.4010.53.2020.2.PC.
Podsumowując, zdaniem Spółki, w związku ze spłatą na rzecz Nowego Wierzyciela odsetek od Pożyczki z tytułu Wierzytelności nabytej przez Nowego Wierzyciela na podstawie umowy Subrogacji, Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła z tytułu odsetek wypłacanych na rzecz Nowego Wierzyciela.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.