Temat interpretacji

1. Czy opisane przez Wnioskodawcę działania zmierzające do ulepszenia istniejącej linii produkcyjnej stanowią działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT? 2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej określonej w ustawie o CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 marca 2020 r. (data wpływu 8 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• opisane przez Wnioskodawcę działania zmierzające do ulepszenia istniejącej linii produkcyjnej stanowią działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT,
• Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej określonej w ustawie o CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opisane przez Wnioskodawcę działania zmierzające do ulepszenia istniejącej linii produkcyjnej stanowią działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, oraz czy w związku z tym Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 4 czerwca 2020 r. znak 0111-KDIB1-3.4010.159.2020.1.MMU wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło 18 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją, łączeniem i montażem elementów i detali elektrotechnicznych stosowanych w branży motoryzacyjnej i elektrotechnicznej w tym m.in.: trzymadeł szczotek, przewodów zasilających, linek oraz innych wyrobów elektrotechnicznych produkowanych z metali kolorowych i tworzyw sztucznych wykorzystywanych ww. branżach.

Znaczną większość odbiorców firmy stanowią zakłady produkcyjne zlokalizowane w Polsce oraz w krajach UE. W mniejszym stopniu firma realizuje swoje zamówienia do hurtowni elektrotechnicznych oraz zakładów zajmujących się regeneracją części dla branży motoryzacyjnej.

Główną technologią wykorzystywaną w ramach usług montażu i łączenia elementów jest zgrzewanie rezystancyjne. Proces realizowany jest w oparciu o manualne urządzenia zgrzewalnicze jak i automatyczne i półautomatyczne stanowiska. Głównym materiałem z którego składają się komponenty i detale łączone w procesie zgrzewania jest miedź. Dbając o najwyższe standardy jakości, firma wdrożyła zintegrowany System Zarządzania Jakością wg normy ISO 9001 potwierdzony certyfikatem jednostki akredytacyjnej T. Mając na uwadze dalszy rozwój, podnoszenie standardów oraz chęć sprostania oczekiwaniom najbardziej wymagających klientów, firma wdraża obecnie System Zarządzania Jakością wg normy IATF wymaganej przez odbiorców branży motoryzacyjnej. Wnioskodawca realizuje produkcje skupiając w sobie trzy zasadnicze procesy. Procesami tymi są: zarządzanie komponentami produkcyjnymi, produkcja, oraz kontrola i pakowanie wyrobu gotowego. Sam proces produkcji realizowany jest w typie produkcji wieloseryjnej w większości na liniach produkcyjnych. Linie składają się, w zależności od wyrobu, ze stanowisk do manualnego lub automatycznego montażu i zgrzewania komponentów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej opisanej powyżej, Wnioskodawca pracuje nad unowocześnieniem linii produkcyjnej, polegającym na przebudowie już istniejącej. Modernizacja linii montażowej prowadzi do jej udoskonalenia poprzez redukcję kosztów wytworzenia, poprawę ergonomii pracy oraz redukcję wad wyrobu gotowego - eliminacja sztuk wadliwych. Dzięki takim działaniom Wnioskodawca może zwiększyć produktywność linii. Nakłady inwestycyjne służą również polepszeniu stanowisk pracy. Działania podejmowane przez zespół pracowników, poprzez wykorzystanie ich wiedzy, prowadzą do ulepszenia istniejącej linii. Dla Wnioskodawcy takie działania mają charakter innowacyjny przede wszystkim w aspekcie zmian i ulepszeń kluczowych procesów produkcyjnych i około produkcyjnych. Wdrożenie innowacyjnych rozwiązań w przedsiębiorstwie jest każdorazowo poprzedzone szczegółową analizą kosztów i korzyści wynikających z wprowadzenia danej zmiany. Następnie realizowane są prace koncepcyjne i konstrukcyjne mające charakter oryginalny w skali przedsiębiorstwa i ściśle dostosowany do jego indywidualnych potrzeb.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę nakierowane są na tworzenie ulepszeń w istniejącej już linii produkcyjnej. Działania opierają się na zdobytym wcześniej doświadczeniu z jej użytkowania. Dzięki modernizacji, istniejąca linia, staje się efektywniejsza. Jej unowocześnienie prowadzi do rozwiązań, które dotychczas nie były stosowane przez Wnioskodawcę i w znacznym stopniu różnią się od rozwiązań, które do tej pory funkcjonowały u Wnioskodawcy.

W celu unowocześnienia linii produkcyjnej, Wnioskodawca część prac, badań rozwojowych prowadzi sam, zaś z usług firm zewnętrznych korzysta w następującym zakresie:

• obróbki maszynowej,
• badania składu chemicznego materiałów,
• badanie grubości powłok galwanicznych elementów krytycznych,
• wykonywanie procesów specjalnych (spawanie, lakierowanie).

W związku z pracami mającymi na celu przebudowę linii, Wnioskodawca korzysta z materiałów takich jak:

• stale (stopowe, węglowe),
• metale kolorowe,
• materiały kompozytowe,
• tworzywa sztuczne.

Celem prac prowadzonych przez Wnioskodawcę zarówno we własnym zakresie jak i przy korzystaniu z pomocy podmiotów trzecich, jest dalsze udoskonalanie techniczne urządzeń, a co za tym idzie opracowywanie nowych metod produkcji, które mają charakter oryginalny, nie były wcześniej stosowane u Wnioskodawcy.

Pracami mającymi na celu unowocześnienie linii produkcyjnej, zajmują się zatrudnieni u Wnioskodawcy pracownicy. Nie są to pracownicy, którzy zatrudnieni zostali tylko i wyłącznie do prac związanych z unowocześnieniem linii produkcyjnej. Część czasu pracy, poświęcają na modernizacji linii produkcyjnej. Na podstawie czasu pracy jaki poświęcają modernizacji linii, można wyliczyć jaka część wynagrodzenia stanowi koszt związany z modernizacją linii.

Wnioskodawca w sposób uporządkowany, wedle kolejności, podejmuje czynności, które prowadzą do opracowania i realizacji każdego nowego rozwiązania.

Innowacyjne działania u Wnioskodawcy są rezultatem szczegółowych i cyklicznie prowadzonych analiz procesu produkcyjnego i okołoprodukcyjnego.

Decyzje o podjęciu działań rozwojowych są podejmowane na podstawie szczegółowych i udokumentowanych raportów sporządzanych cyklicznie oraz według standardów przyjętych w przedsiębiorstwie.

Jednym z głównych efektów uporządkowanych działań rozwojowych jest systematyczne budowanie zasobów wiedzy z zakresu kluczowych procesów produkcyjnych. Rezultaty i wyniki prac są archiwizowane i następnie implementowane na pozostałe tożsame lub podobne procesy produkcyjne.

Plan według którego działa Wnioskodawca przedstawia się następująco:

1. Zainicjowanie projektu wynikające z potrzeby (optymalizacja czasu pracy, optymalizacja kosztów produkcji, optymalizacja ergonomii stanowiska pracy),
2. Opracowanie wstępnej koncepcji rozwiązania,
3. Wstępne budżetowanie,
4. Opiniowanie koncepcji u przedstawicieli pracowników produkcji i jakości,
5. Wykonanie modelu trójwymiarowego,
6. Konsultacje wewnętrzne,
7. Wykonanie projektu docelowego,
8. Wycenianie,
9. Wykonanie fizycznego urządzenia / narzędzia,
10. Próby funkcjonalności (ewentualne korekty),
11. Wdrożenie do stosowania w przedsiębiorstwie.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę mają na celu unowocześnienie i usprawnienie istniejącej linii. W ramach prac tworzone są nowe rozwiązania, które wcześniej nie były u Wnioskodawcy stosowane. Prace wykonywane w ramach działalności przeprowadzane są nie tylko przez technologów, ale również angażowane są firmy zewnętrzne. Modernizacja linii polega na wprowadzeniu dodatkowych elementów do już istniejącej linii w celu zwiększenia jej wydajności, co oznacza, że zdobyta w tym zakresie wiedza wykorzystywana jest do stworzenia nowych rozwiązań.

W wyniku prac wykonywanych przez Wnioskodawcę, powstały następujące rozwiązania, które wcześniej nie były stosowane, tj:

• przyrządy zapewniające pewność pomiarową,
• dedykowane narzędzia pomiarowe (sprawdziany),
• narzędzia optymalizujące proces produkcyjny,
• oprzyrządowanie dla nowych linii produkcyjnych,
• elementy dostosowujące posiadane narzędzia do maszyn innego typu,
• urządzenia optymalizujące pracę (automatyzacja pracy),
• rozwiązania umożliwiające modyfikację technologii wytwarzania w celu zwiększenia zdolności procesu.

W uzupełnieniu wniosku z 15 czerwca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca wyodrębnia koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późń.zm., dalej: ustawy o CIT),
2. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.
3. Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie korzysta ze zwolnień podatkowych o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 341ub 34a ustawy o CIT.
4. Koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
5. Wnioskodawca ponosi koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opisane przez Wnioskodawcę działania zmierzające do ulepszenia istniejącej linii produkcyjnej stanowią działalność badawczo-rozwojową o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod pojęciem działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie spójnika lub wskazuje, że w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub aby prowadził prace rozwojowe. Oczywiście może również jednocześnie prowadzić badania naukowe i prace rozwojowe. W każdej z trzech sytuacji spełniona zostanie definicja działalności badawczo-rozwojowej. Sformułowanie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z tym przepisem, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, aby dana działalność stanowiła działalność badawczo-rozwojową muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. musi to być działalność twórcza,
2. działalność taka obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe,
3. działalność taka podejmowana jest w sposób systematyczny,
4. działalność podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sposób jego działania, który opisany został w stanie faktycznym, spełnia powyższe przesłanki prowadzenia prac rozwojowo-badawczych (B+R).

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace polegające na modernizacji linii produkcyjnej wpisują się zarówno w zdarzeniu przyszłym, jak i zaistniałym stanie faktycznym w prace badawczo-rozwojowe. Nie prowadzi on badań naukowych, prac badawczych, ale prowadzi prace rozwojowe. Jego działalność prowadzona w sposób zorganizowany, opierająca się na wiedzy i umiejętnościach prowadzi do unowocześnienia linii produkcyjnej. Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki w zakresie opisywanych prac badawczo-rozwojowych ma charakter twórczy.

Prace, wykonywane przez Wnioskodawcę, poprzez wykorzystywanie i rozwijanie dostępnych technologii i specjalistycznej wiedzy pracowników, prowadzą do ulepszeń linii produkcyjnej.

W pracach nad unowocześnieniem linii, Wnioskodawca korzysta również z wiedzy, doświadczenia i umiejętności firm zewnętrznych. Rezultatem takich działań są rozwiązania, które wcześniej nie były stosowane, a które maja wpływ na efektywność pracy, co przedkłada się na zyski firmy. Oznacza to, że niewątpliwie mają charakter twórczy. Wytworzone nowe rozwiązania stanowią wytwór intelektu, doświadczenia, pomysłowości i umiejętności pracowników Spółki o indywidualnym i oryginalnym charakterze. Z pewnością nie są to działania rutynowe lub odtwórcze, które maja na celu powielenie rozwiązań wcześniej istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę.

Twórczy charakter prac jest najszerszym kryterium uznania działalności Podatnika za działalność badawczo-rozwojową. Biorąc pod uwagę powyższe, czynności realizowane przez pracowników Spółki w ramach prowadzonej działalności mają charakter twórczy, bowiem Spółka ulepsza i rozwija istniejącą linię. Rozwiązania przez nich stworzone są innowacyjne. Dzięki pracom prowadzonym przez Spółkę możliwa jest poprawa ergonomii pracy, redukcja kosztów wytworzenia oraz eliminacja sztuk wadliwych.

Zgodnie z powyżej przytoczoną definicją prac rozwojowych, prace rozwojowe wiążą się zarówno z nabywaniem, jak i przetwarzaniem wiedzy w celu m.in. projektowania i wytworzenia nowych bądź ulepszonych produktów czy procesów.

Osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę przy unowocześnianiu linii produkcyjnej wykorzystują posiadaną wiedzę a także zdobywaj nową, w celu wprowadzenia zmian, ulepszenia linii już istniejącej. Ich praca polega na wniesieniu innowacji do stosowanych rozwiązań technologicznych. Nie są to prace rutynowe lub okresowe zmiany. W wyniku prac powstają nowe rozwiązania, które nie byty wcześniej stosowane.

Wiedza, jaką posiadają technolodzy zatrudnieni przez Wnioskodawcę wykorzystywana jest w celu wprowadzenia pewnych rozwiązań. Zdobyte doświadczenie i wiedza, pozwala wprowadzać usprawnienia i unowocześnienia skutkujące lepszą wydajnością istniejącej już linii produkcyjnej. Poprzez doświadczenie, obserwacje i wiedzę zdobytą podczas pracy na linii produkcyjnej możliwe Jest tworzenie nowych rozwiązań przez technologów, które usprawniają linię, co przekłada się na dochodowość firmy.

Biorąc pod uwagę powyższe, prace podejmowane przez Spółkę spełniają definicję prac rozwojowych.

Wnioskodawca spełnia również kolejne kryterium uznania jego prac za działalność badawczo-rozwojową, a mianowicie jego działalność w tym zakresie prowadzona jest w sposób systematyczny.

Spółka działa według ustalonego schematu, co opisane zostało w stanie faktycznym. Realizowane przez nią zadania mają z góry określony cel, harmonogram i etapy oraz osoby odpowiedzialne za wykonanie konkretnych zadań. Niemożliwe jest wykonanie kolejnej czynności bez zrealizowania czynności jej poprzedzającej. Wszystko robione jest w kolejności, w sposób uporządkowany, zgodnie z wcześniej ustalonym planem. Prace wykonywane są przez specjalistów, którzy mają odpowiednie przygotowanie merytoryczne, wiedzę, wykształcenie oraz doświadczenie w niniejszej dziedzinie. Po wprowadzeniu zmian linia produkcyjna jest przez nich testowana, czy spełnia swoje funkcje i działa prawidłowo.

Wobec niniejszego uznać należy, że mają one charakter metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, nie są działaniami jedynie incydentalnymi.

W związku z tym, że Wnioskodawca jest firmą produkcyjną, zaś unowocześnienie linii prowadzi do wzrostu zyskowności firmy. Istnieje pewność, że Spółka również w przyszłości będzie podejmowała oraz realizowała prace tego rodzaju. Ulgą nie zostaną zatem objęte incydentalne działania Spółki, ale bieżące działania podejmowane w ramach prac badawczo-rozwojowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność podejmowana przez Spółkę w ramach prac badawczo-rozwojowych podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Poprzez pracę technologów oraz firm zewnętrznych, Wnioskodawca zdobywa a następnie wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę, która posłuży mu do wprowadzenia usprawnień w istniejącej linii produkcyjnej. Zastosowane, w linii produkcyjnej, rozwiązania, zwiększą jej wydajność co przełoży się na zwiększenie zyskowności.

Aby wprowadzić nowe rozwiązania. Wnioskodawca opiera się na zasobach wiedzy, zdobytej w dotychczasowej praktyce.

Podsumowując, działalność Spółki spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Działalność prowadzona przez Spółkę jest bowiem działalnością twórczą, obejmującą prace rozwojowe lub badania aplikacyjne, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w zakresie wskazanym w cytowanym zapisie ustawowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków i kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: uCIT), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 uCIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 uCIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 uCIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Rodzaje kosztów kwalifikowanych zostały wskazane w art. 18d ust. 2 i 3 uCIT.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 uCIT).

Natomiast zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 uCIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Jak stanowi art. 18d ust. 7 uCIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 uCIT).

Zgodnie z art. 18e uCIT, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Z art. 9 ust. 1b uCIT, wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

• podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu uCIT,
• koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 uCIT,
• ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu uCIT,
• podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
• w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b uCIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
• podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
• kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w uCIT,
• koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową należy przeprowadzić analizę nakierowaną na:

1. zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 4a pkt 26-28 uCIT);
2. określenie kosztów działalności badawczo-rozwojowej (poprzez zidentyfikowanie kosztów spełniających definicję kosztów kwalifikowanych o jakich mowa w art. 18d uCIT);
3. zidentyfikowanie dokumentacji uzasadniającej prawo do skorzystania z ulgi oraz wypełnienie obowiązków formalnych (przede wszystkim w celu realizacji obowiązku wskazanego w art. 9 ust. 1b uCIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 uCIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 uCIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwie rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4a pkt 28 uCIT oraz art. 4 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 uCIT.

Analizując przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wskazana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 uCIT, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18d ust. 7 uCIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy działalność Spółka w przedstawionych okolicznościach faktycznych, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z art. 4a pkt 28 ustawy CIT, co w konsekwencji uprawni Wnioskodawcę do skorzystania z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej określonej w ustawie o CIT jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej