Temat interpretacji
Czy w świetle opisanych powyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), w momencie sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej, wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku dochodowym od osób prawnych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca Sp. z o. o. z siedzibą (…) (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka zajmuje się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami.
Wnioskodawca, na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia (…) (dalej jako: „Nabycie Wierzytelności 1”), nabył za łączną kwotę (…) zł wierzytelności wymagalne przysługujące wobec spółki X S.A z siedzibą w (….) (dalej jako: „Dłużnik”):
- z tytułu umowy o kredyt w rachunku bieżącym (…) na łączną kwotę (…) zł (wierzytelność oraz odsetki w dacie nabycia),
- z tytułu umowy o kredyt w rachunku bieżącym (…) na łączną kwotę (…) zł (wierzytelność oraz odsetki w dacie nabycia),
- z tytułu umowy o kredyt długoterminowy (…) na łączną kwotę (…) zł (wierzytelność oraz odsetki w dacie nabycia),
- z tytułu umowy o kredyt długoterminowy (…) na łączną kwotę (…) zł (wierzytelność oraz odsetki w dacie nabycia).
Powyższe wierzytelności zabezpieczone są rzeczowo na majątku Dłużnika, jak wskazano w dalszej części wniosku - w ramach opisu propozycji układowych Wniosku restrukturyzacyjnego.
Należy ponadto dodać, że na podstawie wniosków pierwotnego wierzyciela prowadzone są postępowania egzekucyjne wobec poręczycieli wierzytelności nabytych przez Wnioskodawcę od Bank (…). Wnioskodawca jako aktualny wierzyciel umarzając postępowanie egzekucyjne (na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c., po przejęciu majątku Dłużnika w sposób opisany poniżej) zobowiązany zostanie do poniesienia kosztów postępowania egzekucyjnego. Zgodnie z art. 29 ustawy o kosztach komorniczych w przypadku, kiedy do umorzenia postępowania dojdzie na wniosek wierzyciela, komornik obciąża go opłatą stosunkową w wysokości 5% kwoty pozostałej do wyegzekwowania (jednak nie mniej niż xxx zł i nie więcej niż xxx. zł). W związku z tym, że są prowadzone trzy postępowania egzekucyjne, Wnioskodawca będzie miał do zapłaty ok. xxx zł kosztów postępowania egzekucyjnego (dalej jako: „Koszty zakończenia postępowania egzekucyjnego 1”)
Ponadto w ramach innych transakcji Wnioskodawca nabył (dalej jako: „Nabycie Wierzytelności 2”) za kwotę (…) zł inne wierzytelności wymagalne przysługujące wobec Dłużnika na łączną kwotę (…) zł (wierzytelność plus odsetki w dacie nabycia), niezabezpieczone na majątku Dłużnika.
Działalność Dłużnika była oparta na produkcji, konfekcji oraz dystrybucji opakowań z tworzyw sztucznych. Model biznesowy Dłużnika opierał się na produkcji i sprzedaży innowacyjnych produktów opakowaniowych dostarczanych do dużych sieci handlowych w ilościach hurtowych, w rozsądnych cenach. W wyniku problemów wewnętrznych Spółki oraz skomplikowanego otoczenia rynkowego, Dłużnik znalazł się w trudnej sytuacji ekonomicznej, w której wartość zobowiązań przekroczyła wartość majątku Dłużnika. Dłużnik stał się niewypłacalny i nie ma realnej możliwości generowania przychodu czy pozyskania finansowania zewnętrznego. W związku z powyższą sytuacją, Dłużnik złożył wniosek restrukturyzacyjny na podstawie ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1588 ze zm., dalej jako: „Prawo restrukturyzacyjne”) w postaci wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego z propozycją likwidacji majątku dłużnika (dalej jako: „Wniosek restrukturyzacyjny”)
Majątek Dłużnika (na moment sporządzenia Wniosku restrukturyzacyjnego tj. 28 lutego 2021) obejmuje:
- prawo własności nieruchomości gruntowej obejmującej działkę ewidencyjną nr xxx o powierzchni xxx m2, zabudowaną budynkami produkcyjno-magazynowymi oraz biurowo-socjalnymi o łącznej powierzchni użytkowej wynoszącej xxx m2, księga wieczysta nr (…) prowadzona przez Wydział Ksiąg Wieczystych (…), na której dodatkowo posadowione są hale namiotowe pełniące funkcje magazynowe, o łącznej wartości (…) zł (dalej łącznie jako: „Nieruchomość”).
oprawa własności linii do produkcji folii „stretch” (…) o wartości (…) zł oraz owijarki, sprężarki i silosu do produkcji folii o wartości (…) zł (dalej razem jako: „Ruchomości”, o łącznej wartości (….))
- wierzytelności (należności) o wartości nominalnej (…) zł
- środki pieniężne w kasie w wysokości (…) zł
Wartość majątku Nieruchomości i linii do produkcji folii „stretch” (…) została określona na podstawie wyceny biegłych.
Łącznie zobowiązania Dłużnika (na moment sporządzenia Wniosku restrukturyzacyjnego tj. 28 października 2021 r.) wynoszą (….) zł. Głównym wierzycielem Dłużnika jest Wnioskodawca (przysługująca wartość nominalna wierzytelności plus odsetki na łączną kwotę (…). Wnioskodawca wyraził zgodę na złożenie Wniosku restrukturyzacyjnego we wskazanym poniżej kształcie. Wniosek restrukturyzacyjny w zakresie propozycji układowych przewiduje m.in.:
1. Propozycje układowe określają sposób restrukturyzacji zobowiązań Dłużnika.
2. Propozycje układowe przewidują podział wierzycieli na trzy grupy obejmujących poszczególne kategorie interesów według kryterium charakteru prawnego wierzytelności.
3. Jeśli po dniu zawarcia układu, ujawnione zostaną wierzytelności z mocy prawa objęte układem, które nie zostały objęte spisem wierzytelności (tzw. „ujawnione wierzytelności niesporne”) lub też w wyniku prawomocnego orzeczenia sądowego, ostatecznej decyzji administracyjnej, ugody sądowej lub innego aktu jurysdykcyjnego z mocy prawa wiążącego Dłużnika, wierzytelność dotychczas sporna (tzw. „ujawnione wierzytelności sporne”) stanie się bezsporna - podlegają one zaliczeniu do odpowiednich grup wierzycieli określonych przyjętymi propozycjami układowymi. Ujawnione wierzytelności niesporne i ujawnione wierzytelności sporne podlegają zaspokojeniu zgodnie z propozycjami układowymi, przy czym termin płatności liczony będzie odpowiednio, od dnia ujawnienia wierzytelności niespornej w księgach z zastrzeżeniem ewentualnego zarzutu potrącenia, a dla ujawnionych wierzytelności spornych od dnia stwierdzenia prawomocności lub ostateczności orzeczenia, decyzji, stwierdzenia wykonania ugody lub innego aktu jurysdykcyjnego.
4. Wierzycieli spornych dopuszczonych do udziału w zgromadzeniu wierzycieli na podstawie art. 107 ust. 3 Prawo Restrukturyzacyjne traktuje się jako opisane powyżej ujawnione wierzytelności sporne.
5. Propozycje układowe zakładają zawarcie układu likwidacyjnego w rozumieniu art. 159 Prawo Restrukturyzacyjne, w wykonaniu którego Wnioskodawca przejmie majątekDłużnika (w postaci Nieruchomości i Ruchomości).
6. Na podstawie art. 160 ust. 2 Prawo Restrukturyzacyjne wskazuje się, że Wnioskodawca jest wierzycielem, który przejmie obowiązek wykonania zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
II. PODZIAŁ NA GRUPY ORAZ ZASAD Y ZASPOKOJENIA WIERZYCIELI
1. GRUPA I
Opis Grupy
Wnioskodawca, tj. wierzyciel, którego wierzytelności zabezpieczone są na majątku Dłużnika ograniczonymi prawami rzeczowymi w postaci:
(1) następujących hipotek ustanowionych na prawie własności Nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…):
(a) hipoteka umowna nr (…) do kwoty (…) zł zabezpieczająca kredyt z należnymi odsetkami (kredytowe i za opóźnienie), prowizjami, kosztami i innymi opłatami związanymi z kredytem, wynikające z umowy o kredyt długoterminowy nr (…) z dnia (…) oraz kredyt z należnymi odsetkami (kredytowe i za opóźnienie), prowizjami, kosztami i innymi opłatami związanymi z kredytem, wynikające z umowy o kredyt długoterminowy nr (…) z dnia (…),
(b) hipoteka umowna nr (…) do kwoty (…) zł zabezpieczająca kredyt, należne odsetki (kredytowe i za opóźnienie), prowizje, koszty i inne opłaty związane z kredytem, wynikające z umowy o kredyt w rachunku bieżącym nr (…) z dnia (…),
(c) hipoteka umowna nr (…) do kwoty (…) złotych zabezpieczająca kredyt, odsetki i inne należności uboczne wynikające z umowy, umowa nr (…) z dnia (…);
(2) zastawu rejestrowego ustanowionego na rzeczach ruchomych oznaczonych co do
tożsamości, niebędących pojazdami mechanicznymi, tj. na linii do produkcji folii „stretch ” (…), wpisany do Rejestru Zastawów pod numerem (…), do najwyższej sumy zabezpieczenia wynoszącej (…) zł [zestaw rejestrowy zabezpiecza wierzytelności (…)]
Zasady restrukturyzacji wierzytelności
Zaspokojenie wierzytelności poprzez przejęcie majątku Dłużnika w postaci Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę z obowiązkiem spłaty wierzycieli Dłużnika na następujących zasadach:
(1)zawarcie umowy, na podstawie której Wnioskodawca nabędzie majątek Dłużnika w postaci Nieruchomości i Ruchomości za cenę xxx złotych (xxx złotych i zero groszy);
(2)cena zostanie uregulowana przez Wnioskodawcę w sposób następujący:
(a)pierwsza część ceny będzie odpowiadała równowartości spłaty wierzycieli z Grupy II i Grupy III i zostanie uregulowana poprzez zapłatę wprost na rzecz wierzycieli w terminach i wysokości wynikającej z niniejszego układu, dalej jako: „Pierwsza Część Ceny”;
(b)druga część ceny będzie odpowiadała równowartości wierzytelności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego, których płatnikiem jest dłużnik, a więc składek niepodlegających układowi w postępowaniu restrukturyzacyjnym, przy czym zapłata nastąpi bezpośrednio na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a jeśli taka konstrukcja nie będzie akceptowalna przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zapłata nastąpi na rzecz Dłużnika, a Dłużnik środki przekaże na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dalej jako: „Druga Część Ceny ”;
(c)trzecia część ceny będzie odpowiadała różnicy pomiędzy kwotą (…) zł a sumą Pierwszej Części Ceny i Drugiej Część Ceny, a jej zapłata nastąpi w drodze umorzenia przysługujących Wnioskodawcy wobec Dłużnika części wierzytelności objętej układem odpowiadającej równowartości trzeciej części ceny (datio in solutum), dalej jako: „Trzecia Część Ceny ”;
(3)zawarcie opisanej wyżej umowy nabycia majątku Dłużnika (w postaci Nieruchomości i Ruchomości) nastąpi w formie aktu notarialnego w terminie 14 (czternastu) dni od dnia doręczenia Wnioskodawcy postanowienia o zatwierdzeniu układu ze stwierdzeniem prawomocności;
(4)z chwilą spełnienia przez Wnioskodawcę świadczeń na poczet uregulowania Pierwsze] Części Ceny, Drugie] Części Ceny oraz Trzecie] Części Ceny nastąpi umorzenie wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy wobec Dłużnika w pozostałym zakresie, tj. w zakresie niezaspokojonym w wykonaniu niniejszego układu;
(5)(...)
(6)z chwilą zawarcia umowy nabycia majątku Dłużnika, Wnioskodawca staje się podmiotem odpowiedzialnym za zaspokojenie wierzycieli Dłużnika, w tym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na zasadach wynikających z prawomocnie zatwierdzonego układu, w szczególności górna granica odpowiedzialności Wnioskodawcy odpowiada poziomowi zaspokojenia wierzycieli z Grupy II oraz Grupy III na zasadach wynikających z niniejszego układu;
(7)z chwilą zawarcia umowy nabycia majątku Dłużnika w postaci Nieruchomości i Ruchomości uchyleniu (wygaśnięciu) podlegają wszelkie prawa zabezpieczające wierzytelności przysługujące wierzycielom Dłużnika, w szczególności ograniczone prawa rzeczowe w postaci hipotek obciążających Nieruchomość oraz zastaw rejestrowy obciążający linii do produkcji folii „stretch”. Podstawą wykreślenia praw z księgi wieczystej lub innego rejestru jest prawomocne postanowienie sądu restrukturyzacyjnego o zatwierdzeniu układu wraz z oświadczeniem Nadzorcy Wykonaniu Układu potwierdzającym zawarcie pomiędzy Dłużnikiem i Wnioskodawcą umowy zbycia majątku Dłużnika złożonym w formie pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym. Uprawnionym do złożenia wniosku o wykreślenie ograniczonych praw rzeczowych z ksiąg wieczystych i rejestrów jest Dłużnik lub Wnioskodawca;
(8)Wnioskodawca, jako osoba uprawniona do wykonania układu, staje się podmiotem uprawnionym do złożenia do sądu restrukturyzacyjnego wniosku o stwierdzenie wykonania układu (art. 172 ust. 1 p.r.).
2. GRUPA II
Opis Grupy
Zakład Ubezpieczeń Społecznych w zakresie wierzytelności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez dłużnika jako pracodawcę, z tytułu składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Emerytur Pomostowych, z tytułu składek na własne ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne dłużnika oraz innych wierzytelności dłużnika wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zasady restrukturyzacji wierzytelności
Zaspokojenie wierzytelności w całości zarówno w odniesieniu do wierzytelności głównej, jak i wszelkich wierzytelności i ubocznych, w tym odsetek, w następujący sposób:
(a) płatność nastąpi w 120 (stu dwudziestu) równych ratach miesięcznych, płatnych do ostatniego dnia roboczego każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego, przy czym płatność pierwszej raty nastąpi do ostatniego dnia roboczego trzeciego pełnego miesiąca kalendarzowego następującego po dniu doręczenia Wnioskodawcy prawomocnego postanowienia o zatwierdzeniu układu;
spłata nastąpi przez Wnioskodawcę na podstawie art. 160 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego.
3.GRUPA III
Opis Grupy
Pozostali wierzyciele, niezakwalifikowani do Grupy I lub Grupy II.
Zasady restrukturyzacji wierzytelności
Zaspokojenie wierzytelności na poziomie 3% (trzech procent) ogólnej sumy wierzytelności głównych przysługujących wierzycielowi oraz umorzenie wierzytelności przysługujących wierzycielowi w pozostałym zakresie, w tym zarówno w odniesieniu do wierzytelności głównej, jak i odsetek od wierzytelności głównej naliczonych do dnia poprzedzającego dzień otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego, jak i po tym dniu, a także umorzenie w całości innych kosztów ubocznych, w tym kosztów związanych z dochodzeniem wierzytelności, w następujący sposób:
(a)jednorazowa płatność w terminie 3 (trzech) miesięcy od dnia doręczenia Wnioskodawcy postanowienia o zatwierdzeniu układu ze stwierdzeniem prawomocności;
(b)spłata nastąpi przez Wnioskodawcę.
Zgodnie ze wskazanymi we Wniosku Restrukturyzacyjnym przepisami Prawa restrukturyzacyjnego:
- art. 159 Prawa restrukturyzacyjnego:
1) Propozycje układowe mogą przewidywać również zaspokojenie wierzycieli przez likwidację majątku dłużnika.
2) Sprzedaż dokonana w wykonaniu układu, który przewiduje zaspokojenie wierzycieli przez likwidację majątku dłużnika, nie wywołuje skutków sprzedaży egzekucyjnej.
- art. 160 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego: Jeżeli układ przewiduje przejęcie całości majątku dłużnika przez osobę trzecią lub wierzyciela, dopłaty lub spłaty między wierzycielami, w układzie wskazuje się wierzyciela lub osobę trzecią, którzy przejmą obowiązek wykonania zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przejęcie obowiązku nie zmienia charakteru wierzytelności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i możliwości ich przymusowego dochodzenia z uwzględnieniem uprzywilejowania wynikającego z przepisów regulujących dochodzenie wierzytelności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Na podstawie decyzji ZUS otrzymanej po złożeniu wniosku restrukturyzacyjnego, wiadomo że zobowiązanie wobec ZUS do pokrycia przez Wnioskodawcę wyniesie (…) zł (plus odsetki od dnia 10 grudnia 2021 do dnia zapłaty). Zobowiązanie wobec pozostałych wierzycieli (Grupa III) zostanie ustalone ostatecznie w postępowaniu restrukturyzacyjnym.
Dodatkowo Wnioskodawca ponosi koszty obsługi prawnej związanej z uczestnictwem w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika oraz zobowiązał się do pokrycia niezbędnych kosztów postępowania restrukturyzacyjnego i realizacji przyspieszonego postępowania układowego (dalej: „Koszty postępowania restrukturyzacyjnego”). Koszty postępowania restrukturyzacyjnego nie są w całości znane, ale szacunkowo wyniosą ok. 150 tys. zł.
Wnioskodawca w kolejnym kroku planuje sprzedaż składników majątku Dłużnika (Nieruchomość i Ruchomości), nabytych uprzednio w ramach postępowania restrukturyzacyjnego Dłużnika. Z uwagi na powyższe, Nieruchomość i Ruchomości nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i nie będą amortyzowane.
Wskazany sposób postępowania mający na celu przejęcie Nieruchomości i Ruchomości jest dla Wnioskodawcy uzasadniony gospodarczo (względem alternatyw np. egzekucji hipotecznej), ponieważ Wnioskodawca nie ryzykuje utraty kontroli nad Nieruchomością i Ruchomością oraz możliwego zwiększenia ceny majątku w przypadku licytacji składników majątku Dłużnika.
Podsumowując powyższe, Wnioskodawca w związku z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika poniósł/poniesie następujące wydatki:
A. Nabycie Wierzytelności 1 – (…) zł, powiększone o Koszty zakończenia postępowania egzekucyjnego 1,
B. Nabycie Wierzytelności 2 - (…) zł ,
C. pokrycie zobowiązania wobec ZUS i pozostałych wierzycieli Dłużnika w postępowaniu restrukturyzacyjnym (Pierwsza Część Ceny, Druga Część Ceny),
D. pokrycie Kosztów postępowania restrukturyzacyjnego.
Łącznie wskazane powyżej „wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości” po stronie Wnioskodawcy nie przekroczą ceny nabycia majątku Dłużnika określonej w postępowaniu restrukturyzacyjnym (…) zł.
W związku z przewidywanym, opisanym powyżej, sposobem nabycia Nieruchomości i Ruchomości oraz planowaną dalszą ich sprzedażą, Wnioskodawca występuje z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w celu upewnienia się, że przy dalszej sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości będzie miał prawo do zaliczenia jako koszt uzyskania przychodu, wydatków związanych z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika.
Pytanie
Czy w świetle opisanych powyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), w momencie sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej, wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanych powyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4 ustawy o CIT, w momencie sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej, wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
- został właściwie udokumentowany;
- wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.
Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione w opisie zdarzenia przyszłego Wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika, spełniają wskazane powyżej cechy kosztu uzyskania przychodu o charakterze bezpośrednim, jako związane z późniejszą sprzedażą nabytych w postępowaniu restrukturyzacyjnym Nieruchomości i Ruchomości.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.
Rozpatrując moment zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych, podatnik powinien z kolei rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.
Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT,
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT:
- koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Natomiast, art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT stanowi:
- że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W myśl art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT:
-za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4 ustawy o CIT, w momencie sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej, wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.
Biorąc pod uwagę charakter działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że zrealizowanie celu gospodarczego Spółki, to jest uzyskanie przychodu ze sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości, uzależnione jest od poniesienia wskazanych we wniosku wydatków. W opisanych we wniosku okolicznościach nie ulega wątpliwości, że koszty poniesione przez Wnioskodawcę, stanowić będą bezpośrednie koszty uzyskania przychodów rozliczane na zasadach ogólnych w momencie sprzedaży tych Nieruchomości i Ruchomości.
Mając powyższe na względzie, prawidłowe jest Państwa stanowisko, że w świetle opisanych powyżej okoliczności zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4 ustawy o CIT, w momencie sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej, wydatki związane z nabyciem Nieruchomości i Ruchomości w postępowaniu restrukturyzacyjnym Dłużnika będą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).