Przedmiotem niniejszej interpretacji są pytania oznaczone we wniosku numerami 4 i 6. Natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Uwagi wstępne

Zdaniem Wnioskodawcy stosunek prawny łączący Wnioskodawcę oraz Inwestora w ramach opisanej Umowy Inwestycyjnej wykazuje cechy tzw. spółki cichej.

Należy wyjaśnić, że w obecnym stanie prawnym brak jest przepisów regulujących spółkę cichą, a przy tym żaden z przepisów prawa nie zabrania zawierania tego rodzaju umów. Zatem stosunek prawny nazywany spółką cichą stanowi umowę nienazwaną. Dopuszczalność nawiązywania stosunku spółki cichej wywodzi się przede wszystkim z przepisu art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (zwanej dalej Kodeks cywilny). W praktyce przyjmuje się za charakterystyczne dla spółki cichej cechy, które wynikały z uprzednio obowiązujących przepisów Kodeksu handlowego z dnia 27 czerwca 1934 r., regulujących spółkę cichą (księga II Czynności handlowe art. 682-695 Kodeksu handlowego). Występowanie stosunku prawnego nazywanego spółką cichą jest uznawane zarówno przez doktrynę prawa, jak i utrwalone orzecznictwo (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2017 r., sygn. II FSK 2513/15; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2003 r., sygn. III CZP 67/03).

W ramach stosunku spółki cichej występują dwie strony przedsiębiorca i wspólnik cichy. Wspólnikiem cichym może być zarówno osoba fizyczna, osoba prawna, jak i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, ale posiadająca zdolność prawną. Wspólnik cichy jest zobowiązany do wniesienia wkładu do przedsiębiorstwa, a przedsiębiorca ma roszczenie o dokonanie wkładu. Wniesiony wkład pieniężny lub aport staje się własnością przedsiębiorcy. Przedsiębiorca prowadzi przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek, podczas gdy wspólnik cichy nie jest ujawniany na zewnątrz jako wspólnik przedsiębiorcy i nie podlega zgłoszeniu do żadnego rejestru, jak i nie jest ujawniany w firmie przedsiębiorstwa. W związku z tym, iż na zewnątrz działa przedsiębiorca, tylko on ponosi odpowiedzialność za zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ryzyko ekonomiczne wspólnika cichego wynikające z uczestnictwa w stosunku spółki cichej, w zależności od przyjętego modelu spółki cichej, nie występuje (przedsiębiorca jest zawsze zobowiązany zwrócić otrzymany wkład) albo ryzyko ekonomiczne wspólnika ogranicza się do wniesionego wkładu (możliwe jest, że wspólnik cichy nie uzyska choćby zwrotu wniesionego wkładu).

Opisany w niniejszym wniosku stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą i Inwestorem spełnia opisane powyżej cechy spółki cichej. Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wynajmu Namiotów należy uznać w ramach stosunku spółki cichej za stronę nazywaną przedsiębiorcą. Z kolei Inwestor powinien być w ramach spółki cichej uważany za wspólnika cichego. Należy bowiem wskazać, że Inwestor w ramach opisanego w niniejszym wniosku stosunku prawnego wpłaca Wnioskodawcy wkład pieniężny w celu nabycia prawa do udziału w przychodach z działalności Wnioskodawcy polegającej na wynajmie Namiotów. Jednocześnie, co charakterystyczne dla wspólnika cichego, Inwestor nie jest ujawniany na zewnątrz jako podmiot w jakikolwiek sposób zaangażowany w działalność gospodarczą Wnioskodawcy, a także Inwestor nie jest uprawniony do współdecydowania w sprawach związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ad. pytanie nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy środki pieniężne płatne na rzecz Wnioskodawcy przez Inwestora tytułem Ceny Sprzedaży nie stanowią przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

Wpłata środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy przez Inwestora nazwana w Umowie Inwestycyjnej Ceną Sprzedaży stanowi w istocie wkład pieniężny Inwestora do spółki cichej. Zważywszy, że celem Inwestycji opisanej w niniejszym wniosku jest osiąganie przez Inwestora i Wnioskodawcę w ramach spółki cichej zysków z działalności Wnioskodawcy, to należy uznać, że Inwestor (wspólnik cichy) przystępując do tej inwestycji oczekuje otrzymać od Wnioskodawcy wypłaty zysku z inwestycji. Wskazane powyżej wypłaty zysku w pierwszej kolejności powinny być uważane za zwrot wniesionego wkładu. Natomiast kwoty wypłacane Inwestorowi ponad wartość wniesionego uprzednio wkładu, powinny być uważane za zysk Inwestora jako wspólnika cichego. Podkreślenia jednakże wymaga, że otrzymanie przez Inwestora (wspólnika cichego) powyższych wypłat od Wnioskodawcy oraz wartość tych wypłat jest uzależniona od ekonomicznego powodzenia przedsięwzięcia będącego przedmiotem spółki cichej. Jeżeli bowiem inwestycja nie przyniesie oczekiwanych zysków, Inwestor nie otrzyma zwrotu środków pieniężnych choćby wyrównujących wpłacony przez niego wkład pieniężny (Cenę Sprzedaży). W tych okolicznościach uzasadnione jest, iż Umowa Inwestycyjna nie określa momentu zwrotu wkładu na rzecz Inwestora. Zwrot wkładu pieniężnego Inwestorowi jest bowiem zdarzeniem niepewnym, uzależnionym od ekonomicznych wyników przedsięwzięcia będącego przedmiotem spółki cichej. Powyższa niepewność co do zwrotu wniesionego wkładu, wynikająca z ryzyka ekonomicznego związanego z inwestycją, jest charakterystyczną cechą stosunku prawnego spółki cichej, odróżniającą ten stosunek prawny od umowy pożyczki, w przypadku której dłużnik jest zobowiązany zwrócić co najmniej kwotę główną pożyczki.

Ponadto należy zaznaczyć, że brak zawarcia w treści Umowy Inwestycyjnej postanowień nakładających na Wnioskodawcę zobowiązanie do zwrotu Ceny Sprzedaży nie oznacza, że takie zobowiązanie nie mogłoby powstać. Biorąc pod uwagę, że Umowa Inwestycyjna kreuje między Inwestorem a Wnioskodawcą umowę nienazwaną w postaci spółki cichej, to należy uznać, że Inwestor mógłby domagać się zwrotu wkładu (Ceny Sprzedaży) na podstawie ogólnych przepisów prawa cywilnego, w szczególności z uwzględnieniem wykładni prawa opartej na dorobku orzecznictwa i doktryny prawa w przedmiocie spółki cichej.

W świetle powyższych uwag należy więc uznać, że zapłata wkładu do spółki cichej (Ceny Sprzedaży) na rzecz Wnioskodawcy przez Inwestora nie stanowi po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu Ustawy o CIT. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy co do braku przychodu z tytułu wkładu do spółki cichej potwierdza ugruntowana linia interpretacyjna organów podatkowych, np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 czerwca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL3-1.4011.179.2018.1.KF) lub Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2017 r. (sygn. 0115-KDIT2-3.4010.65.2017.2.JG).

Ad. pytanie nr 6

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby uznać, iż Cena Sprzedaży zapłacona na rzecz Wnioskodawcy przez Inwestora stanowi przychód Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT, to konsekwentnie wypłata środków pieniężnych na rzecz Inwestora przez Wnioskodawcę tytułem Przychodu z Inwestycji powinna stanowić po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Zważywszy, że stosunek prawny pomiędzy Inwestorem i Wnioskodawcą wykazuje cechy spółki cichej, to wniesienie przez Inwestora wkładu do spółki cichej w postaci wpłaty Ceny Sprzedaży przyczyni się, przynajmniej pośrednio, do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy z realizacji inwestycji. W konsekwencji, koszty Wnioskodawcy związane z uzyskaniem i wykorzystaniem wpłaty od Inwestora (wspólnika cichego), będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy. W szczególności do tego rodzaju kosztów powinny być zaliczone wypłaty dokonywane na rzecz Inwestora przez Wnioskodawcę tytułem Przychodów z Inwestycji, gdyż to właśnie perspektywa otrzymania Przychodów z Inwestycji stanowi dla Inwestora kluczowy ekonomiczny bodziec, by zainwestować w przedsięwzięcie (spółkę cichą) Wnioskodawcy.

Ponadto, gdyby przyjąć stanowisko, że Cena Sprzedaży zapłacona na rzecz Wnioskodawcy przez Inwestora stanowi przychód Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT, to spójność rozliczeń podatkowych wymaga, aby wypłata Przychodów z Inwestycji na rzecz Inwestora była uważana za koszt Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że w przypadku uznania Ceny Sprzedaży za przychód w rozumieniu przepisów Ustawy CIT, błędne byłoby twierdzenie, że wydatek Wnioskodawcy na wypłatę Przychodów z Inwestycji stanowi realizację podziału zysku osiągniętego w ramach wspólnego przedsięwzięcia Inwestora i Wnioskodawcy w postaci umowy spółki cichej. Rozliczenia w ramach wspólnego źródła przychodów (np. spółki cichej) powinny być bowiem neutralne podatkowo dla podmiotu dokonującego tych rozliczeń tj. wpłaty otrzymywane tytułem wkładu pieniężnego nie powinny stanowić przychodu, zaś wypłaty środków pieniężnych tytułem udziału w zyskach nie powinny stanowić kosztu uzyskania przychodu. Jeżeli jednak wkład pieniężny zostałby uznany za przychód przyjmującego wkład (w tym przypadku Wnioskodawcy), to dalsze rozliczenia w postaci wypłat środków pieniężnych (Przychodów z Inwestycji) przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora nie powinny być podatkowo rozpoznawane jako wypłaty zysku ze wspólnego źródła (spółki cichej), lecz jako świadczenie pieniężne Wnioskodawcy na rzecz Inwestora. Tego rodzaju świadczenie, zgodnie z wcześniejszymi uwagami, niewątpliwie powinno być uważane za poniesione w celu osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodu z inwestycji. Zatem w takim przypadku wypłata Przychodów z Inwestycji powinna stanowić po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy z tytułu otrzymania środków pieniężnych przekazanych przez wspólników spółki cichej celem realizacji wspólnej inwestycji, jest prawidłowe.

Ad. pytanie nr 4

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca jest dzierżawcą nieruchomości, na której rozpoczął realizację inwestycji polegającej na stworzeniu kempingu. W celu realizacji inwestycji, Wnioskodawca zawiera z inwestorami umowy inwestycyjne, na podstawie których Wnioskodawca uzyskuje dodatkowe środki pieniężne od Inwestorów.

Przedmiotem wątpliwości zgłoszonych we wniosku jest m.in. to, czy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy z tytułu otrzymania środków pieniężnych przekazanych przez Inwestorów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że jak wskazał Wnioskodawca w niniejszej sprawie ma miejsce zawarcie umowy spółki cichej pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorami.

Umowa spółki cichej nie została uregulowana w polskim systemie prawnym. Stanowi ona umowę nienazwaną i bazuje na zasadzie swobody zawierania umów wyrażonej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, dalej: KC). Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zasadniczo umowa spółki cichej polega na współdziałaniu wspólników w celu osiągnięcia zysku z działalności gospodarczej. W doktrynie wskazuje się, że spółka cicha w typowej jej postaci polega z założenia na niejawnym uczestniczeniu jednego podmiotu (wspólnik cichy) w zysku wypracowywanym przez przedsiębiorstwo prowadzone we własnym imieniu przez inny podmiot (przedsiębiorcę) w zamian za wniesienie wkładu. Oznacza to, że spółka cicha nie jest podmiotem prawa, bowiem to wspólnik jawny jest przedsiębiorcą i to on występuje na zewnątrz w obrocie, ponosząc wszelkie tego konsekwencje. Zobowiązanie wspólnika cichego, sprowadzające się do wniesienia wkładu, może mieć zarówno charakter pieniężny, jak i niepieniężny.

Wobec braku ustawowych regulacji dotyczących spółki cichej dla oceny charakteru prawnego tej umowy szczególne znaczenie ma praktyka obrotu gospodarczego, która wskazuje, że w przypadku typowej umowy spółki cichej wspólnik cichy:

• ma charakter anonimowy,

• uczestniczy wkładem majątkowym w cudzym przedsiębiorstwie,

• w zamian za wniesiony wkład uczestniczy w zysku wypracowanym przez to przedsiębiorstwo, ma ograniczone możliwości kontroli nad działalnością przedsiębiorstwa,

• nie ma żadnego udziału w majątku przedsiębiorstwa, nie prowadzi spraw przedsiębiorstwa,

• nie odpowiada za zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Specyfika umowy spółki cichej skłania do stwierdzenia, że na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: updop), dochody podmiotów w niej uczestniczących powinny podlegać opodatkowaniu na zasadach właściwych dla przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, określonych w art. 5 ust. 1 updop.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji pojęcia wspólnego przedsięwzięcia. Pojęciu temu należy nadać szeroki zakres, przy czym cel takiego wspólnego przedsięwzięcia powinien być zarobkowy. Działalność wykonywana w ramach przedsięwzięcia też może mieć każdy charakter, np. może to być działalność handlowa. Wspólne przedsięwzięcie powinno być ujęte w pewne normy organizacyjne. Nie muszą to być jednakże ramy sztywne i zinstytucjonalizowane. Wystarczy, by pozwalały na sprawne przeprowadzenie przedsięwzięcia, osiąganie przychodów oraz rozliczenie zysków, przypadających każdemu z podmiotów w nim uczestniczących. Do wspólnego przedsięwzięcia należy zatem zaliczyć wskazaną w opisie stanu faktycznego umowę spółki cichej, przede wszystkim z uwagi na udział kapitałowy Inwestorów (wspólników cichych) w działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz zapisy dotyczące uczestnictwa Inwestorów w zyskach z prowadzonej inwestycji.

Na podstawie art. 5 ust. 1 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop). Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu.

Dodać przy tym trzeba, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Wskazać jednak należy, że w sytuacji, w której Wnioskodawca w ramach zawartej umowy spółki cichej otrzymuje od Inwestorów środki pieniężne, wartość tych środków nie może być traktowana jako przychód w rozumieniu art. 12 updop. Przekazana bowiem przez Inwestorów w ramach wspólnego przedsięwzięcia kwota pieniężna jest wkładem inwestycyjnym we wspólne przedsięwzięcie. Oznacza to tym samym, że samo wniesienie wkładów jest neutralne podatkowo z punktu widzenia opodatkowania podatkiem dochodowych od osób prawnych. Sytuację tę należy odróżnić od operacji związanych z realizacją zadań w ramach wspólnego przedsięwzięcia z wykorzystaniem środków pieniężnych uzyskanych z tytułu wkładów. Skutki takiej realizacji zadań należy już oceniać z uwzględnieniem art. 5 ust. 1 i 2 updop.

Skoro zatem działalność gospodarcza dotycząca wynajmu Namiotów prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach zawiązanej umowy spółki cichej stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 updop, to tym samym przychodami (i kosztami uzyskania przychodów) Wnioskodawcy będą wyłącznie przychody (i koszty) przypadające na Spółkę zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartej umowy. Jednocześnie, rozliczenia pomiędzy stronami wspólnego przedsięwzięcia (Wnioskodawcą i wspólnikami) są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z najemcami, tj. podmiotami trzecimi. W opisanym stanie faktycznym wkłady pieniężne wspólników do spółki cichej, przekazywane na rzecz Wnioskodawcy, są jedynie wkładem inwestycyjnym we wspólne przedsięwzięcie i nie będą stanowiły po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy z tytułu otrzymania środków pieniężnych przekazanych przez wspólników spółki cichej celem realizacji wspólnej inwestycji (pytanie nr 4), należy uznać za prawidłowe.

W konsekwencji powyższego, bezprzedmiotowa stała się odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 6, na które Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi w przypadku uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej