Czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia ekwiwalentów pieniężnych za pranie i używanie odzieży roboczej do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia ekwiwalentów pieniężnych za pranie i używanie odzieży roboczej do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 26 sierpnia 2022 r. (data wpływu 26 sierpnia 2022 r.) oraz pismem z 14 września 2022 r. ( data wpływu 14 września 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ze względu na specyfikę głównej i podstawowej działalności firmy, polegającej na przewożeniu nowych samochodów osobowych (m.in. Audi Q7, Porsche Cayenne), gdzie w jednym transporcie Wnioskodawca przewozi 6-7 sztuk (łączna wartość ładunku to często 3-4 miliony złotych), kierowca zobowiązany jest do posiadania specjalistycznego stroju - kombinezonu (bez żadnych, klamr, guzików, odstających elementów), który zawsze musi być czysty. Podyktowane jest to nie tylko kwestią zmniejszenia ilości szkód powstałych w transporcie w wyniku niewłaściwego, brudnego stroju. Należy zwrócić uwagę, że każdy wystający element stroju może uszkodzić ładunek, gdzie w trakcie jego ładowania jest bardzo mało miejsca na jakiekolwiek większe manewry. Analogicznie wygląda to w stosunku do samej zabudowy oraz przyczepy, których wartość jako zestawu wynosi ponad 1 milion złotych. Wreszcie zobowiązują Wnioskodawcę do tego również procedury jakościowe koncernów takich jak Ford, Grupa Volkswagen, Stellantis, do których przestrzegania zobowiązany jest poprzez realizowane zlecenia. Poza szkodami, które może spowodować zły stan i rodzaj stroju trzeba również liczyć się z karami umownymi nakładanymi przez place załadunkowe /rozładunkowe za nieprawidłowości z tym związane oraz z blokadami zarówno kierowców jak i ciężarówek co uniemożliwia pracę. Wnioskodawca nadmienił, że kierowcy autotransporterów, w przeciwieństwie do pozostałych rodzajów transportów ciężkich - sami wykonują załadunki oraz rozładunki ładunków, przez co permanentnie narażeni są na zabrudzenie od różnego rodzaju smarów, olejów, kurzu, ogólnego brudu.

Aby utrzymać wymagane standardy w tym zakresie kierowca będąc w trasie musi korzystać z pralni oraz suszarni, co powoduje wbrew pozorom wysokie koszty. W załącznikach o numerach 5, 6, 9, 10, 11, 12 i 13 mogą Państwo zapoznać się z przykładowymi cennikami z Niemiec, Słowenii, Szwajcarii oraz Austrii. Należy założyć, że kierowca pranie musi zrobić przynajmniej 3 razy w tygodniu. Zestaw ubrań, które należy wyprać to - kombinezon roboczy/bluza x 3, spodnie x 2, koszulka x 4. Koszt prania takiego zestawu idąc kolejno wg załączników (cenników) to 146 euro, 62 euro, 143,50 euro, 79,50 euro, 84 euro, 65,75 euro oraz 38 euro. Łącznie na tydzień trzeba liczyć uśredniony koszt 265,18 euro za samo pranie. Należy też wziąć pod uwagę dojazd z parkingu do pralni i z powrotem co również zwiększa nam koszty o kolejne 120 euro (3x40 euro). Razem za pranie i dojazd za dzień wynosi 77,04 euro przy uśrednionej liczbie 20 dni (4 -tygodnie) pracy w miesiącu. Szczegółowe podsumowanie znajdą Państwo w załączniku 14 - tabelka.

W załącznikach ponadto przykładowe wymogi stawiane przez klientów (załączniki 3,7 i 8) oraz szkoda (załącznik nr 4), za którą zostaliśmy obciążeni na kwotę ponad 2000 euro spowodowana klamrą paska od spodni. Obciążenie jasno wskazuje jak istotna jest to kwestia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką zajmuje się transportem samochodów na terenie Europy. Ze względu na specyfikę głównej i podstawowej działalności firmy Spółki Sp. z o.o. polegającej na przewożeniu nowych samochodów osobowych, często o wartości przekraczających 500 tys. zł za sztukę (m.in. Audi Q7, Porsche Cayenne), gdzie w jednym transporcie przewozimy 6-7 sztuk (łączna wartość ładunku to często 3-4 miliony złotych),kierowca zobowiązany jest do posiadania specjalistycznego stroju – kombinezonu ( bez żadnych klamr, guzików, odstających elementów), który musi być czysty.

Podyktowane jest to nie tylko kwestią zmniejszenia ilości szkód powstałych w transporcie w wyniku niewłaściwego, brudnego ubioru. Należy zwrócić uwagę, że każdy wystający element stroju może uszkodzić ładunek, gdzie w trakcie ładowania jest bardzo mało miejsca na jakiekolwiek większe manewry. Analogicznie wygląda to w stosunku do samej zabudowy oraz przyczepy, których wartość jako zestawu wynosi ponad 1 milion złotych. Wreszcie zobowiązują Wnioskodawcę do tego również procedury jakościowe koncernów takich jak Ford, Grupa Volkswagen, Stellantis do których przestrzegania zobowiązany jest Wnioskodawca poprzez realizowane zlecenia.

Poza szkodami, które mogą spowodować zły stan i rodzaj stroju trzeba również liczyć się z karami umownymi nakładanymi przez place załadunkowe/ rozładunkowe za nieprawidłowości z tym związane oraz z blokadami zarówno kierowców jak i ciężarówek co uniemożliwia pracę.  Wnioskodawca również nadmienił, że kierowcy autotransporterów, w przeciwieństwie do pozostałych rodzajów transportów ciężkich – sami wykonują załadunki oraz rozładunki ładunków, przez co permanentnie narażeni są na zabrudzenie od różnego rodzaju smarów, olejów, kurzu, ogólnego brudu.

Aby utrzymać wymagane standardy w tym zakresie kierowca będąc w trasie musi korzystać z pralni oraz suszarni, co powoduje wbrew pozorom wysokie koszty. W załącznikach numer 5,6,9,10,11,12 i 13 mogą Państwo zapoznać się z przykładowymi cennikami z Niemiec, Słowenii, Szwajcarii oraz Austrii. Należy założyć, że kierowca pranie musi zrobić przynajmniej 3 razy w tygodniu. Zestaw ubrań, które należy wyprać to – kombinezon roboczy/bluza x 3, spodnie x 2, koszulka x 4. Koszt prania takiego zestawu idąc kolejno wg załączników (cenników) to 146 euro, 62 euro, 143,50 euro, 79,50 euro, 84 euro, 65,75 euro oraz 38 euro. Łącznie na tydzień trzeba liczyć uśredniony koszt 265,18 euro za samo pranie. Należy też wziąć pod uwagę dojazd z parkingu do pralni i z powrotem co również zwiększa nam koszty o kolejne 120 euro (3-40 euro). Razem za pranie i dojazd za dzień wynosi 77,04 euro dziennie przy uśrednionej liczbie 20dni ( 4 tygodnie ) pracy w miesiącu.

W załączniku przykładowe wymogi stawiane przez klientów oraz szkoda spowodowana klamrą paska od spodni, za którą zostaliśmy obciążeni.

Tak skalkulowany ekwiwalent będzie wypłacany ze środków pracodawcy. Wypłata ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej wynikać będzie z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy - z art. 237 ⁹ Kodeksu pracy zgodnie z którym:

„ § 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

§ 3. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.( Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.)”.

Główny kontrahent Wnioskodawcy, z którym obroty kształtowały się w ramach 1,7 mln zł i sukcesywnie wzrastają, za ostatni miesiąc wyniosły 2,8 mln złotych, którego kontrakty opiewają na kilkaset milionów złotych nie może pozwolić sobie na utratę dobrej reputacji, co mogłoby spowodować stratę. Wnioskodawca nadmienił ,że klient podniósł ceny o 35% pod warunkiem zachowania procedur jakościowych tzn. czysty ubiór.

Ekwiwalent będzie wypłacony jako składnik wynagrodzenia na podstawie wewnętrznych przepisów zawartych w zarządzeniu Spółki. Ekwiwalent został skalkulowany w porozumieniu pracodawcy z pracownikami.

Pytanie

Czy ekwiwalent za pranie i używanie odzieży roboczej na stanowisku kierowcy skalkulowany zgodnie z cenami rynkowymi w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, będzie kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z punktu widzenia spółki do osiągnięcia przychodów wypłacony ekwiwalent przyczynia się prawidłowego i zgodnie z określonymi procedurami wykonania załadunku i rozładunku, związane jest z prawidłowym wykonaniem zleceń. Ponieważ koszty te nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art.16 ust.1 podatku dochodowego osób prawnych, a tym samym przyczyniają się do osiągnięcia dochodu zgodnie z art.15 ust. 1 pkt 1 podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zatrudnia pracowników, którzy otrzymują odzież roboczą, wszyscy taką samą, korzystają też z odzieży osobistej. Spółka zamierza w 2022 roku w oparciu o treść art. 237 ⁹ § 3 Kodeksu pracy wypłacić pracownikom ekwiwalent za pranie odzieży w kwocie skalkulowanej w oparciu o ceny usług pralni stanowiącej równowartość jednego prania za każdy miesiąc począwszy od czerwca 2022 r.

Wypłata ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej wynikać będzie z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy - z art. 237 ⁹ Kodeksu pracy zgodnie z którym: „ § 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

 § 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

§ 3. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „uCIT”, „updop”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty

- z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi

- w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 uCIT, oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Podkreślić jednak należy, że – jak wskazano na wstępie – poniesiony wydatek, aby mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, musi spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 updop, tj. musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła) przychodów spoczywa na podatniku. To właśnie on musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności. Decydując się na poniesienie określonych wydatków musi sam dokonać oceny, czy wydatki, które poniósł mają na celu uzyskanie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, a następnie podjąć decyzję o ich ewentualnym zakwalifikowaniu do kosztów podatkowych.

Zauważyć należy, że zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy  w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że poniesiony wydatek przysporzy mu spodziewanego przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia ekwiwalentów za pranie i używanie odzieży roboczej na stanowisku kierowcy skalkulowany zgodnie z cenami rynkowymi, do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział IX „Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze” ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy,

pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ponadto na podstawie art. 237⁹ § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

W myśl art. 237⁹ § 3 Kodeksu pracy,jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B. Warszawa 2007).

Z powołanych powyżej przepisów Kodeksu pracy wynika, że zarówno dostarczenie pracownikowi odzieży roboczej i obuwia, jak również ich konserwacja, pranie, naprawa, odpylanie i odkażanie jest obowiązkiem pracodawcy.

Należy zauważyć, że wysokość ekwiwalentu za pranie odzieży może być ustalona także w sposób inny, niż tylko na podstawie dokumentów przedłożonych przez pracowników. Jako ekwiwalent, wypłacane pracownikom kwoty mają stanowić rekompensatę kosztów przez nich poniesionych. Wysokość kosztów może być ustalana we wzajemnym porozumieniu pracodawcy i pracowników– jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Wszyscy pracownicy otrzymują odzież roboczą. W związku ze specyfiką wykonywanej pracy odzież tych pracowników jest narażona na zabrudzenia. Wnioskodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej w trasie, dlatego też zamierza w roku 2022 wypłacać pracownikom ekwiwalent za pranie odzieży roboczej. Wnioskodawca wskazał, że ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży będzie wypłacany bezpośrednio przez Spółkę. Ekwiwalent będzie wypłacony jako składnik wynagrodzenia na podstawie wewnętrznych przepisów zawartych w zarządzeniu Spółki oraz na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy tj. art. 237⁷ § 1, § 2, § 3 Kodeksu pracy. Ekwiwalent został skalkulowany w porozumieniu pracodawcy z pracownikami.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę  w postaci ekwiwalentu za pranie i używanie odzieży roboczej na stanowisku kierowcy skalkulowane, zgodnie z cenami rynkowymi w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej,  nie znajdują się w katalogu, zawartym w art. 16 ust. 1 updop oraz wykazuje związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że ekwiwalent za pranie i używanie odzieży roboczej na stanowisku kierowcy skalkulowany, zgodnie z cenami rynkowymi w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, będzie kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust.1 podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez stronę postępowania

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).