Czy rekompensaty otrzymane przez Spółkę stanowią dotacje w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 września 2022 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z 1 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy rekompensaty otrzymane przez Spółkę stanowią dotacje w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 października 2022 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu ).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, czynnym podatnikiem od towarów i usług oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego m.in. w zakresie opodatkowania energii elektrycznej. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu (sprzedaży) energią elektryczną m.in. dla podmiotów będących nabywcami końcowymi na terytorium kraju. Działalność ta prowadzona jest w oparciu o koncesję udzieloną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezesa URE”), zgodnie z uregulowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716).

Z uwagi na wprowadzenie ustawy z dnia 13 czerwca 2019 roku zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw, ustawę o efektywności energetycznej oraz ustawę o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. 2019 poz. 1210) Wnioskodawca był zobowiązany do „zamrożenia” cen energii elektrycznej dla odbiorców końcowych na poziomie wskazanym w ww. ustawie.

Następnie na podstawie art. 8 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 roku o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2018 poz. 2538) Spółka złożyła wnioski do Zarządcy Rozliczeń Cen, na podstawie których otrzymała poniższe rekompensaty:

- pismem z dnia 28.10.2019 r. (znak pisma ZR.421-296/19.5) za okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2019 roku;

- pismem z dnia 18.03.2020 (znak pisma ZR.421-708/20.2) za lipiec 2019;

- pismem z dnia 18.03.2020 (znak pisma ZR.421-709/20.2) za sierpień 2019;

- pismem z dnia 18.03.2020 (znak pisma ZR.421-710/20.2) za wrzesień 2019;

- pismem z dnia 18.03.2020 (znak pisma ZR.421-711/20.2) za październik 2019;

- pismem z dnia 18.03.2020 (znak pisma ZR.421-713/20.2) za grudzień 2019;

- pismem z dnia 23.03.2020 (znak pisma ZR.421-712/20.4) za listopad 2019;

- pismem z dnia 12.11.2020 (znak pisma ZR.421-1020/20.4) korekta za okres 1 stycznia 2019 - 31 grudnia 2019.

Powyższe rekompensaty zostały sfinansowane z Funduszu Wypłat Różnicy Ceny (dalej: „Fundusz”). Wnioskodawca podkreśla, że Fundusz jest państwowym funduszem celowym, a dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw energii.

Wyżej wskazane rekompensaty wpłynęły na rachunek bankowy Spółki w 2019 i 2020 roku.

Pytanie

Czy rekompensaty otrzymane przez Spółkę stanowią dotacje w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i podlegają zwolnieniu z opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy otrzymane przez Spółkę rekompensaty stanowią dotacje w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT i podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie wskazanego przepisu.

Stanowisko Spółki oparte jest na poniższej argumentacji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT „Wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach”.

Zdaniem Wnioskodawcy rozważania sprowadzają się do oceny czy na gruncie ww. przepisu pojęcie „rekompensata” należy rozumieć jako „dotacja”, a w konsekwencji czy podlegają zwolnieniu z opodatkowania otrzymane przez Spółkę rekompensaty.

W opinii Wnioskodawcy fundamentalne reguły wykładni przepisów prawnych za punkt wyjścia przyjmują założenie o racjonalnym ustawodawcy, a więc takim ustawodawcy, który tworzy przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy (Z. Ziembiński, Teoria Prawa, Warszawa 1978, s. 106 i nast.). Odnosząc się do wykładni językowej to wykładnia językowa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa podatkowego, ale także zakreśla jej granice (por. R. Mastalski, interpretacja prawa podatkowego. Źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 94).

Zdaniem Wnioskodawcy w procesach interpretacji prawa przyjmuje się zasadnie domniemanie, że ustawodawca posługuje się językiem powszechnym (por. J. Wróblewski, Rozumienie prawa i jego wykładnia Wrocław 1990, s. 79). W związku z tym, jeżeli jakieś pojęcie nie jest zdefiniowane, zasadą powinno być potoczne rozumienie tego terminu (por. M. Zieliński, Wyznaczniki reguł wykładni prawa, RPEiS 1998/nr 3-4, s. 16).

Przekładając powyższe na opisany stan faktyczny należy zaznaczyć, że użyte w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT pojęcie „dotacja” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ani w Ordynacji podatkowej.

Definicja ta została zawarta w art. 126 ustawy o finansach publicznych, jednak zdaniem Wnioskodawcy ww. przepis nie ma zastosowania, ponieważ gdyby racjonalny ustawodawca tworząc zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT chciał skorzystać z tej definicji to dokonałby stosownego odesłania, tak jak to uczynił np. w treści art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w myśl, którego: „Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie”.

Skoro zatem racjonalny ustawodawca tego nie uczynił należy uznać, że był to zabieg celowy.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy w sprawie należy posłużyć się językiem potocznym. W myśl Nowego Słownika Języka Polskiego (red. nauk. B. Dunaj), Warszawa 2005, s. 104 pod pojęciem „dotacja” należy rozumieć „bezzwrotną pomoc finansową udzielaną jakiejś instytucji na określony cel”. Natomiast Słownik Języka Polskiego PWN pod pojęciem „dotacji” rozumie „bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji lub organizacji ze środków publicznych” (www. https://sjp.pwn.pl/szukaj/dotacja.html (data dostępu: 12 lipca 2022 r.]). Dekodując normę prawną z treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT należy uznać, że wolne od podatku (dochodowego od osób prawnych) są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona m.in. przedsiębiorstwu ze środków publicznych - m.in. z budżetu państwa.

Powyższe potwierdzone zostało również w prawomocnym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2021 roku, sygn. akt II FSK 1276/21, w którym wskazano:

„Dekodując normę prawną z treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 updop należy zatem uznać, że wolne od podatku [dochodowego od osób prawnych] są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona m.in. przedsiębiorstwu ze środków publicznych - m.in. z budżetu państwa. Tego rodzaju przesłanki spełnia natomiast rekompensata wypłacana przez Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych spełnia ww. definicję”.

Biorąc powyższe pod uwagę w opinii Wnioskodawcy otrzymane przez Spółkę rekompensaty spełniają ww. definicję i podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. 

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 updop:

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania. Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 updop, przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Art. 17 ust. 1 pkt 47 updop stanowi, że:

wolne od podatku dochodowego są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Ustawa nie definiuje przy tym pojęcia „dotacja” dla celów podatkowych. Należy w związku z tym uznać, że rozumienie tego pojęcia należy przyjmować w znaczeniu, jakie nadają mu przepisy innych ustaw, regulujące kwestię dotacji - w szczególności ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.; dalej: „u.f.p.”).

Zgodnie z zamieszczoną w art. 126 u.f.p. definicją ogólną:

Dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca złożył wnioski do Zarządcy Rozliczeń Cen na podstawie których za wskazanych we wniosku okresach 2019 r. otrzymał rekompensaty na podstawie art. 8 Ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2538).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 updop „zwrotu różnicy ceny”, o którym mowa we wniosku.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2538 oraz Dz.U. z 2019 poz. 1210):

Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną oraz odbiorca końcowy kupujący energię elektryczną na własny użytek na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 312) lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244) lub za pośrednictwem towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego prowadzącego działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi mogą zwrócić się do Zarządcy Rozliczeń S.A., o którym mowa w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1571 i 2538), zwanego dalej „zarządcą rozliczeń cen”, z wnioskiem o wypłatę odpowiednio:

 1) kwoty na pokrycie różnicy między wielkością przychodów za obrót energią elektryczną na rzecz odbiorców końcowych, o których mowa w art. 5 ust. 1, określoną na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym powiększonej o pozostałe koszty jednostkowe, o których mowa w ust. 4 pkt 1, a wielkością przychodów wynikających z zastosowania cen energii elektrycznej, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, lub cen i stawek opłat za energię elektryczną stosowanych w dniu 30 czerwca 2018 r., o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, obliczonej zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., lub

 2) kwoty na pokrycie różnicy między wielkością kosztów nabycia energii elektrycznej na własne potrzeby przez tego odbiorcę końcowego, zużytej w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r., określonych na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym a wielkością kosztów nabycia energii elektrycznej w czerwcu 2018 r., określonych na podstawie średnioważonej wolumenem ceny energii elektrycznej na rynku hurtowym, obliczonej zgodnie ze wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2

   - jako rekompensaty odpowiednio z tytułu obowiązku sprzedaży energii elektrycznej po cenach lub stawkach opłat za energię elektryczną określonych w art. 5 ust. 1 albo nabycia energii elektrycznej po cenach wyższych niż ceny nabycia w dniu 30 czerwca 2018 r., zwanej dalej „kwotą różnicy ceny”.

„Kwota różnicy ceny”, o której mowa powyżej jest to rekompensata z tytułu obowiązku nałożonego na przedsiębiorstwa obrotu, polegającego na sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowych po cenach obowiązujących w roku 2018 oraz rekompensata dla odbiorców końcowych energii elektrycznej, którzy kupują energię elektryczną na giełdzie z pominięciem przedsiębiorstw obrotu po cenach wyższych niż ich ceny nabycia w dniu 30 czerwca 2018 r.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ww. ustawy:

Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia sposób obliczenia kwoty różnicy ceny przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną oraz odbiorcę końcowego, o którym mowa w ust. 1

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 i 1b, składa się do zarządcy rozliczeń cen przy użyciu formularza udostępnionego na platformie elektronicznej utworzonej w tym celu przez zarządcę rozliczeń cen i opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

W myśl art. 10a ww. ustawy:

W sprawach decyzji, wydawanych przez zarządcę rozliczeń cen, organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133), w stosunku do zarządcy rozliczeń cen, jest minister właściwy do spraw energii, jako dysponent Funduszu Wypłaty Różnicy Ceny, zwanego dalej „Funduszem”.

Stosownie do art. 11 ww. ustawy:

1. Tworzy się Fundusz.

2. Kwoty różnicy ceny, rekompensaty finansowe oraz dofinansowania finansowane są z Funduszu.

3. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

4. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw energii.

5. Zarządzanie Funduszem powierza się zarządcy rozliczeń cen.

6. Szczegółowe zasady współpracy zarządcy rozliczeń cen oraz dysponenta Funduszu w zakresie zarządzania Funduszem określa umowa.

7. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „BGK”, prowadzi obsługę bankową Funduszu. 

W art. 12 tej ustawy wskazano natomiast, że:

Przychodami Funduszu są:

 1) 80% środków uzyskanych w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1201 i 2538);

 2) środki stanowiące zwrot kwot różnicy ceny, rekompensat finansowych oraz dofinansowań, jak również rekompensat lub zaliczek, o których mowa w art. 62g ust. 1 lub art. 62h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz w art. 8, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U. poz. 202);

 3) dotacje celowe z budżetu państwa;

 4) odsetki od wolnych środków finansowych Funduszu przekazanych w zarządzanie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2077, z późn. zm.89);

 5) dobrowolne wpłaty, darowizny i zapisy;

 6) wpływy z innych środków publicznych;

 7) wpływy z innych tytułów.

W myśl art. 13 ww. ustawy:

Środki Funduszu przeznacza się na:

 1) wypłatę kwot różnicy ceny, rekompensat finansowych oraz dofinansowań;

 2) wypłatę wynagrodzenia dla BGK za prowadzenie obsługi bankowej Funduszu;

 3) wypłatę rekompensat lub zaliczek, o których mowa w art. 62g ust. 1 lub art. 62h ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz w art. 8, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców paliw gazowych w związku z sytuacją na rynku gazu.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw „kwota różnicy ceny” spełnia definicję przychodu o której mowa art. 12 ust. 1 updop. Jednocześnie „kwota różnicy ceny” nie wypełnia ustawowej definicji dotacji zawartej w art. 126 u.f.p.

Zauważyć należy, że otrzymana przez podatnika „kwota różnicy ceny” nie podlega żadnym procedurom rozliczania. W przypadku dotacji obowiązuje mechanizm, zgodnie z którym jednostka dotowana otrzymuje określoną sumę pieniędzy na cel publiczny. Następnie po upływie określonego czasu jednostka taka obowiązana jest do stosowanego rozliczenia dotacji (o czym stanowi przykładowo art. 151 ust. 1 i art. 152 ust. 1-3 u.f.p).

Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymuje określoną kwotę na skutek złożenia wniosku do Zarządcy Rozliczeń Cen. Przyznanie „kwoty różnicy ceny” jest definitywne i nie podlega rozliczeniu, które jest wymagane w przypadku otrzymanej dotacji.

Ponadto otrzymana „kwota różnicy ceny” nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Stanowi ona wyłącznie rekompensatę dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. W opisanym stanie faktycznym beneficjentem dotacji nie jest Wnioskodawca tylko Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (…) realizujący zadanie publiczne w postaci rekompensaty dla podatnika.

W wyroku z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt II GSK 159/13 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że środki przyznane w ramach dotacji mają „znaczony” charakter i podmiot je otrzymujący nie ma swobody w ich wykorzystaniu, chyba że pozwalają mu na to przepisy szczególne. W uzasadnieniu wyroku NSA podkreślił: „Wskazać należy, że środki z dotacji przekazane na konto beneficjenta nie uzyskują przymiotu wartości prywatnej, co stwarzałoby możliwość swobodnego nimi dysponowania. Mają one nadal charakter publiczny i w konsekwencji można je wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także, w nauce prezentowany jest pogląd, że nie zachodzi zmiana statusu dotacji ze środków publicznych na wartość prywatną beneficjenta. Beneficjent nie włada bowiem dotacją, jak właściciel, bez ograniczeń - wręcz przeciwnie może ją wykorzystać jedynie w sposób ściśle określony przez dotującego. Także zwrot dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem następuje w drodze decyzji organu administracji, a nie w drodze procesu cywilnego”.

Ponadto sam ustawodawca posługując się pojęciem „kwota różnicy ceny” jednoznacznie wskazuje, iż otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi część składową ceny, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „kwota różnicy ceny” a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny. Brak określenia omawianej kwoty pojęciem „dotacja” stanowi dodatkowy argument przemawiający za wykluczeniem stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 updop w opisanym przypadku.

Konkludując, wykładnia literalna (językowa) jak i wykładnia systemowa prowadzą do jednoznacznego wniosku, iż „kwota różnicy ceny” nie stanowi dotacji w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, a co za tym idzie nie została objęta dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 47 updop.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, iż otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata będzie dochodem (przychodem) wolnym od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 updop jako dotacja otrzymana z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych -uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Ponadto odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).