Temat interpretacji

w zakresie możliwości skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem e-puap 7 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na częściowe pokrycie kosztów opieki medycznej pracowników w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym);
• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów grupowego ubezpieczenia na życie pracowników mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym);
• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na finansowanie składek związanych z uczestnictwem pracowników w pracowniczym programie emerytalnym mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ww. ustawy (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na częściowe pokrycie kosztów opieki medycznej pracowników w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym);
• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów grupowego ubezpieczenia na życie pracowników mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym);
• wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na finansowanie składek związanych z uczestnictwem pracowników w pracowniczym programie emerytalnym mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ww. ustawy (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim producentem oprogramowania. Wnioskodawca podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce bez względu na miejsce ich uzyskania.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje projekty, w których prowadzone są prace badawczo-rozwojowe. W strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy nie ma odrębnego działu badawczo-rozwojowego. Prace badawczo-rozwojowe są wykonywane zarówno przez pracowników Wnioskodawcy, jak i przez osoby wykonujące usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umów zlecenia oraz o dzieło.

W związku z prowadzonymi pracami badawczo-rozwojowymi Wnioskodawca ponosi różnego rodzaju wydatki stanowiące w danym roku koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, o których mowa w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: Ustawa o PDOP, dalej łącznie jako koszty kwalifikowane).

W interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2019.3.MR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP określonych składników wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace badawczo-rozwojowe oraz składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracodawcę (tj. w zakresie kosztów wynagrodzeń pracowników konkretnie wskazanych w tej interpretacji) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu/okresie rozliczeniowym.

Celem niniejszego wniosku jest potwierdzenie możliwości uznania za koszty kwalifikowane dodatkowych składników wynagrodzenia pracowników, niewskazanych w opisie stanu faktycznego we wniosku, w wyniku którego została wydana interpretacja indywidualna z 30 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2019.3.MR.

W ramach kosztów wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę wraz z dodatkowymi składnikami tych wynagrodzeń (tj. przychody ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej jako Ustawa o PDOF), Wnioskodawca ponosi również wydatki na:

1. częściowe pokrycie kosztów opieki medycznej w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej;
2. pokrycie kosztów grupowego ubezpieczenia na życie pracowników;
3. finansowanie składek związanych z uczestnictwem pracowników w pracowniczym programie emerytalnym.

Ad. 1.

Wnioskodawca stwarza swoim pracownikom możliwość przystąpienia do opieki medycznej oferowanej przez L.

Opieka medyczna jest dobrowolna.

Pracownik ma do wyboru trzy pakiety: Comfort (pakiet podstawowy), Complex i Premium. Opieka medyczna dla pracownika jest finansowana przez pracodawcę do wysokości pakietu Comfort.

W skład ceny pakietu Comfort wchodzi: świadczenia zdrowotne medycyny pracy (w kwocie X zł miesięcznie) oraz dodatkowe świadczenia zdrowotne dla pracowników (w kwocie Y zł miesięcznie, która to kwota jest przychodem pracownika).

Od wartości Y zł miesięcznie pracownik pokrywa koszt podatku i składki ZUS oraz ewentualną różnicę pomiędzy wysokością opłaty za wybrany wyższy pakiet niż pakiet Comfort.

Ad. 2.

Wnioskodawca pokrywa części swoich pracowników koszt dodatkowego ubezpieczenia grupowego na życie, finansując je poprzez dodatkowy składnik wynagrodzenia.

Ad. 3.

W przedsiębiorstwie Wnioskodawcy funkcjonuje pracowniczy program emerytalny, zgodny z przepisami ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 686).

Program emerytalny jest oferowany pracownikom w formie umowy o wnoszenie przez pracodawcę składki podstawowej i składki dodatkowej pracowników do funduszy.

Uczestnikiem programu emerytalnego może być każdy pracownik zatrudniony przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, oraz osoba zatrudniona przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub wyboru do organu reprezentującego Wnioskodawcę.

W celu przystąpienia do programu emerytalnego pracownik składa Wnioskodawcy pisemną deklarację o przystąpieniu do tego programu. Składając deklarację o przystąpieniu pracownik dokonuje wyboru jednego lub więcej subfunduszy wydzielonych w ramach jednego z funduszy, do których wnoszone będą składki.

Wysokość składki podstawowej finansowanej przez Wnioskodawcę wynosi 3,50% wynagrodzenia pracownika. Przez wynagrodzenie pracownika rozumiany jest przychód uzyskiwany od Wnioskodawcy stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy. Składki są całościowo odprowadzane za dany miesiąc jednorazowym przelewem na koniec miesiąca.

Wszystkie wydatki wymienione powyżej w pkt 1, 2 i 3 dotyczą świadczeń przysługujących pracownikom w określonej wysokości, niezależnie od tego, czy np. przez część danego miesiąca pracownik przebywał na urlopie wypoczynkowym lub zwolnieniu chorobowym. Oznacza to, że wartość tych świadczeń nie ulega zmianie (pomniejszeniu) o dni nieobecności w pracy.

Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć wszystkie wydatki wymienione powyżej w pkt 1, 2 i 3 w części do kosztów kwalifikowanych w wyniku zastosowania przyjętego klucza alokacji, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo - rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu/okresie rozliczeniowym.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że:

• ponoszone przez niego wydatki, które mogą stanowić koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R, są i będą przez Wnioskodawcę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów danego roku;
• ponoszone wydatki Wnioskodawca planuje odpisać od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy o PDOP w zeznaniach za poszczególne lata podatkowe, w których te wydatki poniesiono;
• poszczególne składniki wynagrodzeń będące przedmiotem wniosku dotyczą pracowników realizujących prace badawczo - rozwojowych w ramach stosunku pracy oraz są/będą należnościami ze stosunku pracy;
• koszty kwalifikowane, co do zasady, nie są zwracane Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie ani nie podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. W przypadku zwrotu części wydatków związanych z realizacją projektu badawczo-rozwojowego (przykładowo w formie dotacji), zwrócona część zostaje wyłączona z sumy kosztów kwalifikowanych;
• Wnioskodawca nie jest i nie był mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej;
• Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego;
• Wnioskodawca składa corocznie sprawozdanie o działalności badawczo-rozwojowej na formularzu PNT-01 do Głównego Urzędu Statystycznego;
• Wnioskodawca uzyskuje przychody z zysków kapitałowych, lecz nie planuje dokonać w tym zakresie odliczenia kosztów kwalifikowanych ponoszonych w ramach prac badawczo-rozwojowych, o których mowa w art. 18d Ustawy o PDOP. Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty kwalifikowane związane są tylko i wyłącznie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy opodatkowaną na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na częściowe pokrycie kosztów opieki medycznej pracowników w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na częściowe pokrycie kosztów opieki medycznej pracowników w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym).
2. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów grupowego ubezpieczenia na życie pracowników mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym).
3. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na finansowanie składek związanych z uczestnictwem pracowników w pracowniczym programie emerytalnym mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym).

Wynika to z poniższej argumentacji.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem wniosku nie jest ocena, czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych podlegających odliczeniu. Kwestia ta została przyjęta jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Przedmiotem wniosku jest tylko kwestia ustalenia, czy określone wydatki Wnioskodawcy mogą być uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP (w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym). Ponadto należy zwrócić uwagę, że przedmiotem wniosku nie jest ocena prawidłowości ustalenia wskaźnika B+R.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o PDOP, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W art. 18d ust. 5 Ustawy o PDOP, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosownie do art. 18d ust. 6 Ustawy o PDOP, podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 Ustawy o PDOP, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a,
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a-150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5,
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Z art. 9 ust. 1b Ustawy o PDOP wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 Ustawy o PDOP).

Zgodnie z art. 18e Ustawy o PDOP, podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy o PDOP,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 Ustawy o PDOP;
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Ustawy o PDOP,
5. podatnik, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b Ustawy o PDOP, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w Ustawie o PDOP
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
   
   
   

Należnościami z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, obejmujące wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, rożnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu Ustawy o PDOF uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 Ustawy o PDOF).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej zatrudnia pracowników, którzy są zaangażowani w wykonywanie prac badawczo-rozwojowych.

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki z tytułu poszczególnych składników wynagrodzeń w postaci:

1. częściowego pokrycia kosztów opieki medycznej w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej;
2. pokrycia kosztów grupowego ubezpieczenia na życie pracowników;
3. finansowania składek związanych z uczestnictwem pracowników w pracowniczym programie emerytalnym.

-są ponoszone na rzecz pracowników Wnioskodawcy, zatrudnionych w ramach stosunku pracy.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF, zwrot w szczególności oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W konsekwencji, wszystkie wyżej wymienione składniki wynagrodzeń pracowników Wnioskodawcy realizujących prace badawczo-rozwojowe są należnościami z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF, ponieważ stanowią przychody ze stosunku pracy, które obejmują wszelkie wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym należy uznać, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) poszczególne składniki wynagrodzeń wypłacanych pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace badawczo-rozwojowe mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o PDOP, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu/okresie rozliczeniowym.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.630.2018.2.BM, w której uznano, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę dotyczące dodatkowego świadczenia z tytułu finansowania uczestnictwa pracownika w programach Multibenefit, Multisport, z tytułu grupowego ubezpieczenia na życie, dodatkowego ubezpieczenia zdrowotnego lub innych dodatkowych świadczeń (nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych) (...) mogą stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w proporcji czasu pracy poświęconego przez danego pracownika na realizację działalności B+R w ogólnym czasie pracy tego pracownika w danym miesiącu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej