Temat interpretacji
Spółka może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną, warunkującą zawarcie umowy leasingu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku umów leasingu operacyjnego zawartych po 1 stycznia 2022 r., może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną, warunkującą zawarcie umowy leasingu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Na wezwanie tut. Organu uzupełnili Państwo wniosek pismem z 14 czerwca 2022 r. (data wpływu 15 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
(…) Sp. z o.o., dalej Wnioskodawca, uzyskał interpretację indywidualną udzieloną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z ... 2011 r., Znak: ..., w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej opłaty leasingowej.
Działający z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż opłata wstępna winna być rozliczona proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu.
Wnioskodawca rozliczał opłatę wstępną, na zasadach opisanych w uzyskanej interpretacji indywidualnej, do przedmiotów leasingu opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a także do umów leasingu zawartych po uzyskaniu interpretacji indywidualnej, w których warunkiem skuteczności umowy leasingu było uiszczenie opłaty wstępnej.
Z obserwacji poczynionych przez Wnioskodawcę wynika, że stanowisko organów podatkowych w przedmiotowym zakresie uległo zmianie w ten sposób, że opłata wstępna (czynsz inicjalny) ma często (chyba, że z postanowień umownych wynika inaczej) charakter opłaty samoistnej, bezzwrotnej (definitywnej) i niezależnej od pozostałych rat leasingowych, a tym samym wydatek ten (z uwagi na swój charakter) powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, bez konieczności jego proporcjonalnego rozliczania w czasie (przez okres trwania umowy). Stanowisko takie zostało zaprezentowane:
1.W piśmie Ministerstwa Finansów z 5 grudnia 2011 r., Znak: DD6/033/87/ORK/11/PK-1299, w którym podano, że: „Cechą charakterystyczną tych orzeczeń jest uznanie, że wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, natomiast jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłata ta jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu”. Sądy administracyjne podkreślają przy tym, że w sytuacji, w której dojdzie do wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu, zniszczenia przedmiotu leasingu, zaprzestania działalności przez korzystającego bądź leasingodawcę (finansującego), koncepcja organów, iż opłatę tę należy rozliczyć proporcjonalnie do czasu trwania umowy, nie znajduje poparcia. Taką linię orzecznictwa prezentują m.in. wyroki: WSA w Białymstoku z 1 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 614/08, WSA w Gorzowie Wlkp. z 28 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Go 214/09, WSA w Warszawie z 20 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1519/08, WSA w Gdańsku z 1 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 269/09, WSA we Wrocławiu z 5 października 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 633/09 oraz WSA w Krakowie z 23 września 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1076/09. We wskazanych wyżej wyrokach WSA stwierdzono, że dla potrzeb podatkowych wstępna opłata leasingowa powinna zostać rozliczona w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie. Opłatę taką wnosi leasingobiorca, zanim leasing zostanie uruchomiony. I to właśnie od wniesienia tej opłaty zależy czy do leasingu w ogóle dojdzie. W powołanych wyrokach wyraźnie zaznaczono, że w przypadku, gdy w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłata inicjalna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy ją uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia. Nie ma wówczas podstaw, by traktować ją jako koszt, który dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Taka kwalifikacja oznaczałaby, że nie ma żadnej różnicy między opłatą wstępną a jednorazową płatnością z tytułu świadczenia usługi leasingu za cały okres trwania tej umowy uiszczoną z góry. Według WSA użyty w ustawach o podatku dochodowym zwrot „kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy” odnosi się do wydatków dotyczących świadczeń wykonywanych w kilku okresach. Nie ma natomiast zastosowania do wydatków związanych ze świadczeniami wykonanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas, do jakich zaliczyć należy opłatę wstępną. Taką samą linię orzecznictwa przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 19 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1731/08, z 23 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1733/08 oraz z 18 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 864/10. W wyżej wymienionych wyrokach NSA wskazano, że fakt, iż opłata wstępna jest warunkiem zawarcia umowy leasingu, nie musi oznaczać, że dotyczy ona całego okresu trwania umowy. W ocenie Departamentu w przedmiotowej sprawie obecnie ukształtowała się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych odmienna od dotychczasowego stanowiska prezentowanego przez niektóre sądy administracyjne: WSA w Warszawie w wyroku z 3 października 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1080/08 oraz WSA w Lublinie w wyroku z 25 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 675/08, Ministerstwo Finansów oraz organy podatkowe. Mając na uwadze powyższe, Departament DD uważa, że wskazane jest uwzględnienie przy rozstrzyganiu wyżej wymienionej sprawy linii orzecznictwa potwierdzonej wyrokami NSA" (publikacja https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/dd6-033-87-ork-11-pk- 1299-wstepna-oplata-leasingowa-jako-184675178 - Biuletyn Skarbowy 2012/1/18-19).
2.Na stronie internetowej https://www.kis.gov.pl/web/kis/wyniki-wyszukiwania? q=leasing, w zakładce: Koszty uzyskania przychodów www.kis.gov.pl>document_ibrary > get_file, gdzie została opublikowana odpowiedź na pytania „W jaki sposób korzystający powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ponoszoną przez niego opłatę wstępną związaną z umową leasingu? Czy istnieje obowiązek rozliczania wspomnianej opłaty w czasie?" o następującej treści „Zgodnie z orzecznictwem NSA wstępną opłatę leasingową, która ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy, należy wiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia (wyrok z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2120/11)”. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1981/11), „dotyczy ona bowiem nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie przedmiotu leasingu”. Jest to zatem opłata jednorazowa o odmiennym charakterze aniżeli raty leasingowe – dlatego należy zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, a nie proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu. Podstawa prawna: - Art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865, ze zm.)”.
3.W interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 lipca 2020 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4011.408.2020.2.MT, z 3 października 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.263.2019.2.AA, z 18 czerwca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2 -2.4010.166.2018.1.AS oraz z 21 listopada 2017 r., Znak 0111-KDIB1-1.4010.120.2017.1.NL. Wnioskodawca zamierza, dla umów leasingu operacyjnego, zawartych po 1 stycznia 2022 r., w zakresie opłaty wstępnej (inicjującej), stanowiącej warunek zawarcia umowy leasingu, w przypadku umów leasingu operacyjnego, zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo. W zakresie umów leasingu, których realizacja rozpoczęła się przed 1 stycznia 2022 r., Wnioskodawca zamierza stosować dotychczasowe zasady rozliczania opłaty wstępnej, zgodnie z uzyskaną interpretacją, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu.
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 14 czerwca 2022 r. (data wpływu 15 czerwca 2022 r.) wskazali Państwo ponadto, że do dnia sporządzenia niniejszego pisma, została zawarta jedna umowa ... 2022 r., której realizacja uwarunkowana jest dokonaniem zapłaty opłaty wstępnej.
Pytanie
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku umów leasingu operacyjnego, zawartych po 1 stycznia 2022 r., może zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu opłatę wstępną, warunkującą zawarcie umowy leasingu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Państwa stanowisko w sprawie
Z informacji przedstawionych w pkt 1 i 2 opisu zdarzenia przyszłego wynika, że poglądy prezentowane przez sądy administracyjne, skłoniły organy podatkowe do zmiany stanowiska w zakresie sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu opłaty wstępnej, warunkującej zawarcie umowy leasingu i ostatecznie przyjmują, że opłatę wstępną należy ująć w kosztach uzyskania przychodu jednorazowo. Wnioskodawca zamierza stosować taki sposób zaliczania opłaty wstępnej do kosztów uzyskania przychodu, do umów leasingu zawartych po 1 stycznia 2022 r.
W ocenie Wnioskodawcy obowiązujące regulacje prawne nie sprzeciwiają się przyjęciu takiego sposobu rozliczania opłaty wstępnej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).
Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 ww. ustawy,
ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Natomiast stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o CIT,
opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy,
jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
1)art. 6,
2)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)
- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.
Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:
-przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów,
-jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron jest zobowiązana zapłacić.
Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 4 lutego 2022 r. zawarł umowę leasingu, której realizacja uwarunkowana jest dokonaniem zapłaty opłaty wstępnej.
Opłaty wstępne, co do zasady, mają charakter opłat samoistnych bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych, natomiast ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłaty takie wnosi leasingobiorca zanim leasing zostanie uruchomiony i to właśnie od ich wniesienia zależy czy do leasingu w ogóle dojdzie. W przypadku, gdy w umowie leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłaty te są opłatami na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy je uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia. Nie ma wówczas podstaw, by traktować je jako koszt, który dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Taka kwalifikacja oznaczałaby, że nie ma żadnej różnicy między opłatami wstępnymi a jednorazową płatnością z tytułu świadczenia usługi leasingu za cały okres trwania tej umowy uiszczoną z góry. Fakt, że opłaty wstępne są warunkiem zawarcia umowy leasingu, nie musi oznaczać, że dotyczą one całego okresu trwania umowy.
W celu prawidłowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem leasingu, oprócz spełnienia warunków umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Stosownie do treści ww. regulacji:
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Z kolei dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, ważne jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym.
Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.
Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b-4h ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,
koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opłata wstępna w postaci czynszu inicjalnego stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami, którego nie można powiązać z konkretnymi przychodami. Wobec tego należy stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci wstępnej opłaty leasingowej z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Niniejsza opłata stanowi zatem koszty pośrednio związane z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.
Ponadto wstępna opłata leasingowa warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego. Zatem nie jest opłatą dotyczącą całego okresu trwania umowy leasingu. Stąd opłata ta jest wydatkiem jednorazowym, związanym z zawarciem umowy leasingu. Tym samym wstępną opłatę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.
Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,
za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Podsumowując, z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane wyżej przepisy prawa, w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że opłata wstępna podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dniu, na który ujęto ją jako koszt w księgach rachunkowych. Wstępna opłata leasingowa, z uwagi na charakter opłaty samoistnej i bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia. Wobec powyższego, opłata wstępna, powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia.
W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, należało uznać za prawidłowe.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast tut. Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.
Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).