a) kwotę zysków niepodzielonych i kwotę zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

 b) kwotę niepokrytych strat poniesionych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Zgodnie natomiast art. 7aa ust. 2 ww. ustawy,

a)przychodom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do przychodów, o których mowa w art.  12 ust. 1, oraz

b)kosztom zaliczonym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

a)przychodom zaliczonym do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

b)kosztom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, oraz

3)dochód z przekształcenia w kwocie odpowiadającej sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień - w przypadku podatnika utworzonego w wyniku przekształcenia spółki, którego pierwszy rok podatkowy po przekształceniu jest jednocześnie pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Art. 7aa ust. 3 ustawy o CIT stanowi natomiast, że

Zgodnie z art. 7aa ust. 4 ww. ustawy,

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnik na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zobowiązany jest sporządzić informację o przychodach podatkowych oraz kosztach uzyskania przychodów wynikających z różnic ich ujmowania dla celów podatkowych i rachunkowych. Przychody i  koszty przypisuje się odpowiednio do źródła przychodów, z których generowane są te przychody i koszty, tj. albo do zysków kapitałowych albo do dochodów osiągniętych z innych źródeł przychodów.

Efektem korekty wstępnej przychodów i kosztów jest wyeliminowanie:

- podwójnego opodatkowania tych samych przychodów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych przychodów,

- podwójnego odliczenia tych samych kosztów

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych kosztów.

Dzięki wskazanemu rozliczeniu przychodów i kosztów podatnik dokonuje ujednolicenia swoich rozliczeń podatkowych i rachunkowych, gdyż po wyborze ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty podatnika ustalane dla celów rachunkowych staną się również kategoriami podatkowymi.

Jak wynika z art 7aa ust. 3 ustawy o CIT przepisów ust. 2 pkt 1-2 nie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4, oraz kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych przychodów i kosztów, które podlegają rozliczeniu w innych terminach lub okresach zgodnie z przepisami o rachunkowości. Celem tego przepisu jest wskazanie, iż korekta wstępna przychodów dotyczy tych kategorii, które są rozpoznawane dla celów podatkowych (wg zasad ogólnych CIT).

Przepis art. 7aa ustawy o CIT w zakresie korekty wstępnej będzie mieć zatem zastosowanie do takich kategorii jak np. odsetki, które podlegają rozliczeniu również na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ale w innym terminie lub okresie niż wskazuje art. 12 ust. 4 czy art. 15 i 16 ustawy o CIT. Przykładowo odsetki, co do zasady, podlegają rozliczeniu w dochodzie podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT ale dopiero w momencie, kiedy zostaną faktycznie otrzymane. Fakt ich naliczenia (bez uregulowania) pozostaje obojętny podatkowo na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT.

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym. Takie różnice wynikają z  nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o  rachunkowości. Przykładowo nie będą podlegały rozliczeniu w korekcie wstępnej przychody wyłącznie podatkowe, np. przychody z nieodpłatnych świadczeń.

Na taki przejściowy charakter przedmiotowych różnic wskazuje brzmienie przepisów objętych art. 7aa ustawy o CIT, które odwołują się do braku "dotychczasowego" uwzględnienia danej kategorii w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z  przepisami o  rachunkowości.

Informacje, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, sporządza się za każdym razem, gdy podatnik przystępuje do ryczałtu od dochodów spółek, chyba że rok rozpoczęcia przez niego działalności jest pierwszym rokiem opodatkowania w tym systemie (z wyjątkiem rozpoczęcia działalności po restrukturyzacji).

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów (korekta wstępna) zgodnie z  art. 7aa ustawy o CIT nie odnosi się do konkretnego momentu w czasie, w którym takie różnice powstały, lecz dotyczy wszelkich kategorii, które mają aktualny charakter. W  Przewodniku do ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. wskazano przykładowo, że nie będzie wymagać przedmiotowej korekty transakcja już zakończona, np. transakcja pożyczki - udzielonej i  spłaconej z odsetkami kilka lat temu, czy zamortyzowanego już (tak dla celów podatkowych jak i rachunkowych) środka trwałego. Różnice należy jednak uwzględniać narastająco - oznacza to, że nie odnoszą się one jedynie do różnic (np. z  wysokości odpisów amortyzacyjnych) powstałych w roku bezpośrednio poprzedzającym opodatkowanie ryczałtem, lecz do wszystkich poprzednich lat podatkowych (np. od dnia rozpoczęcia amortyzacji danego środka trwałego), w których dana operacja była rejestrowana w księgach rachunkowych lub dla celów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje przystąpić do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek od 1 stycznia 2023 r.

Spółka nabyła w 2006 r. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, które wprowadziła do ewidencji środków trwałych i amortyzowała bilansowo, jednakże odpisy amortyzacyjne od tych praw nie stanowiły dla Spółki na gruncie podatkowym kosztu uzyskania przychodu. Spółka planuje także zakupić kolejne prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych. Ponadto Spółka zamierza przekształcić nabyte prawa wieczystego używania nieruchomości, w tym nabyte w 2006 r. – w prawa własności. Następnie Spółka zamierza sprzedać ww. nieruchomości gruntowe. Sprzedaż ww. nieruchomosci gruntowych nastąpi po przejściu Spółki na rozliczenie w formie ryczałtu od dochodów spółek. Nieruchomości gruntowe,nabyte wyłącznie w celu odsprzedaży a zatem będące towarami, zostaną zakupione przez Spółkę jeszcze przed rozpoczęciem opodatkowania ryczałtem.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności kwestia ustalenia czy w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek od 1 stycznia 2023 r. Spółka ma prawo uwzględnić w ramach korekty wstępnej nadwyżkę kosztów uzyskania przychodu nad przychodami w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa wart. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT i tym samym rozliczyć dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16c ustawy CIT,

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy,

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i  prawnych, bez względu na czas ich poniesienia;

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o  rachunkowości (Dz. U z 2021 poz. 217 ze zm.),

Jak stanowi art. 32 ww. ustawy,

Z powyższych przepisów wynika, że prawo użytkowania wieczystego gruntu, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy o rachunkowości, zalicza się do środków trwałych. Dla celów bilansowych podlega ono amortyzacji według zasad określonych w art. 32 ustawy o  rachunkowości. Oznacza to, że odpisów amortyzacyjnych od takiego prawa dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji.

Jednocześnie z przepisów ustawy CIT wyraźnie wynika, że dla potrzeb podatkowych prawo wieczystego użytkowania gruntu nie podlega amortyzacji. Wydatki na nabycie tego prawa mogą zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów dopiero w razie jego odpłatnego zbycia.

Spółka powinna zatem wykazać w rozliczeniu za rok podatkowy poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem jako koszt uzyskania przychodu w myśl art. 7aa ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy CIT dokonane dla celów bilansowych odpisy amortyzacyjne od wskazanych we wniosku praw wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych, nabytych w 2006 r. Wynika to z  faktu, że Wnioskodawca dla celów bilansowych zaliczył do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od ww. praw, które dla celów podatkowych nie podlegały amortyzacji. Koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych Wnioskodawca mógłby   zatem dopiero wykazać w momencie sprzedaży ww. praw. Tymczasem do wskazanej sprzedaży dojdzie w momencie kiedy Spółka będzie już w systemie estońskiego CIT, w  którym to kategoria kosztu podatkowego nie istnieje.

Skoro wydatki na nabycie prawa wieczystego użytkowania nie są zaliczane do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów to nie może w tej sytuacji mieć zastosowania przepis art. 7aa ust. 3 ustawy CIT, z którego wynika, że przepisu art. 7aa ust. 2 pkt 1  i pkt 2 ustawy CIT nie stosuje się do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powstaje zatem w tym przypadku różnica przejściowa między wynikiem finansowym a  podatkowym, która powinna być rozliczona przed wejściem w ryczałt.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należało zatem uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia ustalenia czy poniesione przed 1 stycznia 2023 r. wydatki na zakup towarów (nieruchomości gruntowych), które zostaną sprzedane po 1 stycznia 2023 r. czyli po rozpoczęciu opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, Wnioskodawca winien rozliczyć dla celów ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z  art. 28m ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy CIT,

a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

Rozpatrując moment zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku                                    z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

  - bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT,

   - inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy CIT,

koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie jak wskazano już wcześniej, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy CIT, wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, zaktualizowane zgodnie z  odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów dopiero w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i  prawnych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego zakupione przed 1 stycznia 2023 r. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, które przekształcone zostaną docelowo w prawa własności ww. nieruchomości stanowić będą towar handlowy w działalności Wnioskodawcy. W opisanej sytuacji nie znajdzie zatem zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy CIT, albowiem prawa, o których mowa we wniosku, stanowić będą towary handlowe a nie wartości niematerialne i prawne lub środki trwałe.

Zrealizowanie celu gospodarczego Spółki, to jest uzyskanie przychodu ze sprzedaży towarów handlowych jakimi będą docelowo prawa własności nieruchomości gruntowych, uzależnione jest od poniesienia wydatków na ich nabycie. W opisanych we wniosku okolicznościach koszty poniesione przez Wnioskodawcę, tj. m.in. wydatki na zakup prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych stanowić będą dla celów podatkowych bezpośrednie koszty uzyskania przychodu rozliczane na zasadach ogólnych w momencie sprzedaży prawa własności tych nieruchomości gruntowych.

Wskazane we wniosku prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowych (które zostaną następnie przekształcone w prawa własności ww. nieruchomości), nabyte przed 1  stycznia 2023 r. celem dalszej odsprzedaży, z uwagi na to, że stanowić będą towar handlowy, nie będą dla celów bilansowych podlegały amortyzacji na zasadach określonych dla środków trwałych. Wydatki na nabycie ww. praw wykazane zostaną w  wyniku finansowym jako koszt uzyskania przychodu, w  momencie ich sprzedaży.

W omawianej sytuacji w związku z wyborem przez Wnioskodawcę z dniem 1 stycznia 2023 r. opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek nie dojdzie więc do powstania różnicy przejściowej, w związku z odmiennym ujęciem wydatków na nabycie wskazanych „towarów handlowych” (nieruchomości gruntowych) dla celów bilansowych i  podatkowych.

Skoro zatem przychód związany ze sprzedażą nabytych przed 1 stycznia 2023 r. towarów handlowych powstanie po 1 stycznia 2023 r. a zatem w okresie kiedy Wnioskodawca rozliczać się będzie już według zasad tzw. estońskiego CIT i w tym samym momencie rozpoznane zostaną koszty związane z nabyciem ww. towarów handlowych to zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wskazane koszty będą rozliczane dla celów ryczałtu od dochodów spółek zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy CIT, tj. będą wpływały na wysokości zysku netto Spółki wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem.

Ad. 3

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

a) z wierzytelności,

b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c) z części odsetkowej raty leasingowej,

d) z poręczeń i gwarancji,

e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

 f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

 g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

 a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

 b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

W myśl natomiast art. 28j ust. 3 ww. ustawy,

Podatnik, aby móc wybrać ryczałt jest zobowiązany jest łącznie spełnić w każdym okresie opodatkowania ryczałtem warunki określone w przepisie art. 28j ust. 1 pkt 2-6.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników ani nie ponosi miesięcznych wydatków w  kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę. Spółka zamierza zatrudnić co najmniej 3 osoby przed 1 stycznia 2023 r. Przez cały okres stosowania zryczałtowanego systemu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych Spółka będzie zatrudniać na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami spółki, co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Przedmiotem watpliwosci Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy w opisanej sytuacji Spółka będzie spełniać warunek, o którym mowa wart. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy CIT przez cały okres opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że aby skorzystać z ryczałtu od dochodu spółek podatnik powinien zatrudniać na podstawie umowy o pracę (w przeliczeniu na etaty w  pełnym wymiarze czasu pracy), nie mniej niż 3 pracowników niebędących wspólnikami, co najmniej przez okres 300  dni roku podatkowego. W przypadku, gdy rok podatkowy podatnika nie pokrywa się z  rokiem kalendarzowym – okres 300 dni podlega proporcjonalnemu dostosowaniu.

Do minimalnego poziomu zatrudnienia wlicza się zarówno osoby fizyczne, które podatnik zatrudniał przed przystąpieniem do Ryczałtu od dochodów spółek jak i osoby, które zostały zatrudnione przez podatnika już w trakcie opodatkowania Ryczałtem.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w  pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, warunek dotyczący zatrudnienia na podstawie umowy o pracę uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia co najmniej 1 osobę fizyczną w  przeliczeniu na pełne etaty, przez okres wskazany w tym przepisie, tj. co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym.

Do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się wspólników tego podatnika.

W kolejnych latach, tj. począwszy od drugiego roku opodatkowania ryczałtem, mały podatnik zobowiązany jest już w pełni spełniać warunek dotyczący zatrudnienia. Dotyczy to zarówno zatrudnienia na podstawie umowy o pracę oraz na podstawie innej umowy.

Biorąc pod uwagę powyższe zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że Spółka ma prawo stosować opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek od 1 stycznia 2023 r pomimo, iż na dzień składania niniejszego wniosku spółka nie zatrudnia pracowników, bowiem zatrudni 3  pracowników przed 1 stycznia 2023 r. i będzie spełniać warunek, o którym mowa w art 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy CIT przez cały okres opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiazujacego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie wskazanym w sformułowanych przez Państwa we wniosku pytaniach.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

       - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).