Temat interpretacji
W zakresie ustalenia, czy wskazane we wniosku usługi pośrednictwa handlowego mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Spółka jest obowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego na rzecz Agentów wynagrodzenia
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wskazane we wniosku usługi pośrednictwa handlowego mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Spółka jest obowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego na rzecz Agentów wynagrodzenia.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 września 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.512.2022.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 11 października 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka Akcyjna - dalej „Wnioskodawca”, „Spółka”, „Strona” jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, działającym w branży produkcji i dystrybucji mebli z płyty i drewna. Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce, opodatkowanym w Polsce. Rok podatkowy Wnioskodawcy odpowiada rokowi kalendarzowemu. Spółka należy do Grupy (dalej: X). (...)
Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegająca na produkcji i sprzedaży wyrobów meblowych w (...). Spółka sprzedaje swoje produkty zarówno w kraju, jak i zagranicą.
W celu zwiększenia sprzedaży wyrobów za granicą, Spółka wykorzystuje agentów/pośredników handlowych działających na terenie rynków zagranicznych (dalej: „Agent”). Agenci posiadają status osób prawnych, spółek osobowych oraz działają w ramach jednoosobowych działalności gospodarczych, a swoje siedziby posiadają zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i poza jej obszarem. Agenci nie są polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawca zawarł stosowne umowy w oparciu, o które jest wyliczane należne Agentom wynagrodzenie (prowizja). Wynagrodzenie ustalone jest w wysokości procentowej od wartości każdej zrealizowanej i zapłaconej transakcji dokonanej na podstawie umowy handlowej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem pozyskanym przez Agenta lub na podstawie zamówienia złożonego przez klienta.
Zgodnie z zawartą umową, usługi świadczone są przez Agenta na określonym terytorium geograficznym, leżącym poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i polegają na:
- Wyszukiwaniu potencjalnych klientów, którzy będą prowadzić dystrybucję towarów Wnioskodawcy,
- Pośredniczenia przy zawieraniu umów handlowych, a także przekazywania Spółce wszystkich niezbędnych informacji o kliencie,
- Tłumaczenia na język polski rozmów oraz wszystkich tekstów i korespondencji przesyłanych przez klienta sporządzonych w innym języku niż polski i angielski.
Agent pozyskuje klientów poprzez własne (...) spotkania z klientami. Zgodnie z zawartymi umowami Spółka udostępnia Agentowi i na jego prośbę Klientom, materiały techniczne i reklamowe w uzgodnionej ilości: katalogi, karty techniczne, zdjęcia, próbki etc.
Agent nie jest upoważniony do zawierania z klientami umów oraz zaciągania zobowiązań w imieniu Wnioskodawcy. Spółka przy tym podkreśla, że Agenci pełnią wyłącznie rolę pośredników, a sama sprzedaż produktów ma miejsce bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą a klientem.
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 5 października 2022 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie o treści: Czy w ramach wskazanych we wniosku usług pośrednictwa handlowego agenci (pośrednicy) świadczą na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe przez które należy rozumieć działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów, wskazał, że agenci (pośrednicy) nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy usług reklamowych.
Spółka jedynie udostępnia Agentom katalogi i oferty produktowe, które są następnie przekazywane określonym klientom zainteresowanym zakupem konkretnych wyrobów. Czynności Agenta polegają na prezentacji produktów Spółki potencjalnym nabywcom przy pomocy przekazywanych materiałów. Nie są to czynności kierowane do nieustalonego adresata, informacje nie są rozpowszechniane poprzez środki masowego przekazu umożliwiające dotarcie z nimi do jak najszerszego kręgu. Ponadto Agenci sami nie wytwarzają tych materiałów, gdyż są to materiały przekazane przez Spółkę. Agenci spełniają jedynie funkcję pośredniczącą pomiędzy Spółką i klientami.
W ramach wskazanych we wniosku usług pośrednictwa handlowego agenci (pośrednicy) nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy:
-usług badania rynku przez które należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych,
-usług doradztwa przez które należy rozumieć udzielanie fachowych zaleceń, porad.
Pytanie
Czy usługi pośrednictwa handlowego mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Spółka jest obowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego na rzecz Agentów wynagrodzenia?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej - „ustawa o CIT”), można podzielić na dwie grupy.
Pierwsze stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawie o CIT jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Prawidłowa wykładnia pojęcia „świadczenie o podobnym charakterze” prowadzi zatem do wniosków, że świadczenie takie to nie każde świadczenie niematerialne, ale tylko świadczenie równorzędne pod względem prawnym do (świadczeń) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń.
Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa handlowego, których zasadniczym celem jest zwiększenie sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę poprzez wyszukiwanie potencjalnych klientów oraz doprowadzenie do złożenia zamówienia przez klienta, nie zostały wymienione w treści normy art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jak również nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń, w związku z czym Spółka dokonując płatności na rzecz Agenta z tytułu pośrednictwa handlowego, nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Wykonywanie czynności, które są niezbędne do podpisania umowy, tj. przekazywania niezbędnych informacji o kontrahencie czy też tłumaczenie korespondencji, tekstów czy rozmów w języku innym niż angielski lub polski nie posiadają cech charakterystycznych do świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Usługi pośrednictwa handlowego wypełniają zatem inne cele niż rodzaje usług wyraźnie wymienionych w katalogu określonymi w analizowanym przepisie i nie mają istotnych cech podobnych do tych usług. Za takim podejściem przemawia dodatkowo sposób wynagradzania Agentów, który standardowo ustalany jest jako prowizja (procent) od zrealizowanej sprzedaży na rzecz klientów pozyskanych przez Agentów. W tym przypadku wynagrodzenie powiązane jest bezpośrednio z wynikami sprzedaży. Innymi słowy, Agent uzyskuje tym wyższe wynagrodzenie, im większą sprzedaż uda się Spółce wygenerować z umów zawartych za pośrednictwem Agenta.
Dodatkowo Spółka zwraca uwagę, że w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wydanego na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676), usługi pośrednictwa (jako usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej) sklasyfikowane zostały odrębnie od usług, o których mowa jest w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.
W uwagach zawartych we wspomnianej PKWiU wskazano ponadto, że usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej obejmują usługi maklerów, sprzedawców komisowych, agentów, akwizytorów i innych sprzedawców hurtowych.
W ocenie Strony, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że Agent będzie otrzymywał od Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne, które jest charakterystyczne dla umów pośrednictwa, w przeciwieństwie do usług doradczych lub badania rynku, które są wynagradzane w sposób zryczałtowany (kwotowy).
Wśród przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT brak jest przychodów z tytułu pośrednictwa w sprzedaży. Usługi pośrednictwa handlowego nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym, przychody uzyskane przez Agentów z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT, w związku z tym Spółka nie jest obowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz Agenta.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800, ze zm., dalej „ustawa o CIT”),
podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,
za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; 2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości; 3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających; 4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości; 4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej; 5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; 6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,
za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.
Natomiast co do oceny, czy przychody zagranicznych osób prawnych powstały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, Organ zauważa, że – w świetle ww. przepisu – decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi, wykonywania czynności lub miejsca dokonania wypłaty. Zatem bez znaczenia pozostaje fakt świadczenia usług poza terytorium Polski, gdyż tak jak wskazano, zasadnicze znaczenie ma miejsce położenia źródła. W tym przypadku zagraniczne podmioty będą uzyskiwać dochody od Spółki, będącej polskim rezydentem podatkowym. W konsekwencji należy przyjąć, że źródło dochodów będzie położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jego źródłem jest Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym. Powyższe rozważania na temat miejsca świadczenia usług i ich wpływu na powstanie podatku u źródła są dygresją do głównej kwestii przedstawionej Organowi do rozstrzygnięcia sformułowanej w zadanym we wniosku pytaniu. Poprzez zadane pytanie Wnioskodawca chce uzyskać wiedzę, czy powinien pobierać i odprowadzać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy (tzw. podatku u źródła) od wynagrodzenia wypłacanego Agentom za świadczone przez nich usługi opisane we wniosku.
Przechodząc do oceny stanowiska Spółki w tym zakresie należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:
1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów; 3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, 4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,
przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.
W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.
W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,
osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT,
jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:
1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT,
Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jednocześnie szczegółowe reguły składnia tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j ustawy o CIT.
Podkreślić należy, że jak wynika z art. 26 ust. 9 ustawy o CIT:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że zajmujecie się Państwo produkcją i sprzedażą wyrobów meblowych (...). Spółka sprzedaje swoje produkty zarówno w (...).
W celu zwiększenia sprzedaży wyrobów za granicą, Spółka wykorzystuje agentów/pośredników handlowych działających na terenie rynków zagranicznych (dalej: „Agent”). Agenci posiadają status osób prawnych, spółek osobowych oraz działają w ramach jednoosobowych działalności gospodarczych, a swoje siedziby posiadają zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i poza jej obszarem. Agenci nie są polskimi rezydentami podatkowymi. Zawarliście Państwo stosowne umowy w oparciu, o które jest wyliczane należne Agentom wynagrodzenie (prowizja). Wynagrodzenie ustalone jest w wysokości procentowej od wartości każdej zrealizowanej i zapłaconej transakcji dokonanej na podstawie umowy handlowej zawartej pomiędzy Państwem a kontrahentem pozyskanym przez Agenta lub na podstawie zamówienia złożonego przez klienta.
Zgodnie z zawartą umową, usługi świadczone są przez Agenta na określonym terytorium geograficznym, leżącym poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i polegają na:
- Wyszukiwaniu potencjalnych klientów, którzy będą prowadzić dystrybucję Państwa towarów,
- Pośredniczeniu przy zawieraniu umów handlowych, a także przekazywaniu Spółce wszystkich niezbędnych informacji o kliencie,
- Tłumaczeniu na język polski rozmów oraz wszystkich tekstów i korespondencji przesyłanych przez klienta sporządzonych w innym języku niż polski i angielski,
Agent pozyskuje klientów poprzez własne kontakty, (...) spotkania z klientami. Zgodnie z zawartymi umowami Spółka udostępnia Agentowi i na jego prośbę Klientom, materiały techniczne i reklamowe w uzgodnionej ilości: katalogi, karty techniczne, zdjęcia, próbki etc.
Agent nie jest upoważniony do zawierania z klientami umów oraz zaciągania zobowiązań w Państwa imieniu. Spółka przy tym podkreśla, że Agenci pełnią wyłącznie rolę pośredników, a sama sprzedaż produktów ma miejsce bezpośrednio pomiędzy Państwem a klientem.
Agenci (pośrednicy) nie świadczą na Państwa rzecz usług reklamowych.
Spółka jedynie udostępnia Agentom katalogi i oferty produktowe, które są następnie przekazywane określonym klientom zainteresowanym zakupem konkretnych wyrobów. Czynności Agenta polegają na prezentacji produktów Spółki potencjalnym nabywcom przy pomocy przekazywanych materiałów. Nie są to czynności kierowane do nieustalonego adresata, informacje nie są rozpowszechniane poprzez środki masowego przekazu umożliwiające dotarcie z nimi do jak najszerszego kręgu. Ponadto Agenci sami nie wytwarzają tych materiałów, gdyż są to materiały przekazane przez Spółkę. Agenci spełniają jedynie funkcję pośredniczącą pomiędzy Spółką i klientami.
W ramach wskazanych we wniosku usług pośrednictwa handlowego agenci (pośrednicy) nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy:
-usług reklamowych przez które należy rozumieć działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów,
-usług badania rynku przez które należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych,
-usług doradztwa przez które należy rozumieć udzielanie fachowych zaleceń, porad.
Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy usługi pośrednictwa handlowego mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym Spółka jest obowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego na rzecz Agentów wynagrodzenia.
Odnosząc się do wskazanych powyżej Państwa wątpliwości zauważyć należy, że zgodnie z definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego, wydawnictwo PWN; http://sjp.pwn.pl) „pośrednictwo” to:
- działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron,
- kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.
Przy czym, usługi pośrednictwa mają charakter niejednorodny. Mogą być bowiem świadczone na różnych podstawach prawnych. W szczególności wskazać można na następujące formy świadczenia tego rodzaju usług:
- pełnomocnictwo – kiedy to osoba ustanowiona na mocy oświadczenia reprezentowanego uprawniona jest do wykonywania w jego imieniu i na jego rzecz czynności ogólnego zarządu (pełnomocnictwo ogólne) albo określonej czynności (pełnomocnictwo szczególne),
- zlecenie – kiedy to przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej (np. usługi pośrednictwa) dla dającego zlecenie,
- umowa agencyjna – w której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.
Usługi pośrednictwa mogą być wykonywane na podstawie umów nienazwanych, niewymienionych w kodeksie, które mogą być zawierane pomiędzy stronami, zgodnie z ogólną zasadą swobody kontraktowania.
Wskazać również należy, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług pośrednictwa, usług doradczych, usług badania rynku, usług zarządzania czy usług reklamowych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.
W tym też kontekście zauważyć należy, że jak wskazano we wniosku, usługi pośrednictwa handlowego świadczone przez agentów polegają na wyszukiwaniu potencjalnych klientów, którzy będą prowadzić dystrybucję Państwa towarów, pośredniczeniu przy zawieraniu umów handlowych, a także przekazywaniu Spółce wszystkich niezbędnych informacji o kliencie, tłumaczeniu na język polski rozmów oraz wszystkich tekstów i korespondencji przesyłanych przez klienta sporządzonych w innym języku niż polski i angielski.
W uzupełnieniu wniosku jednoznacznie wskazali Państwo, że agenci nie świadczą na Państwa rzecz usług reklamowych, badania rynku czy usług doradczych (wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie potraktowano, jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy).
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że opisane we wniosku usługi pośrednictwa handlowego świadczone przez pośredników (agentów), nie są usługami wymienionymi w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a w szczególności usługami reklamowymi, badania rynku czy doradczymi, ani (biorąc pod uwagę charakter wskazanych we wniosku usług) innymi usługami wskazanymi w tym przepisie, czy też usługami podobnymi do tych usług.
W konsekwencji nie jesteście Państwo zobowiązani do pobierania jako płatnik zryczałtowanego podatku od wypłacanego agentom wynagrodzenia.
Wobec powyższego Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Końcowo Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.
Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).