Temat interpretacji
Czy w opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony do uznania za koszty kwalifikowane, o których mowa w treści przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP: 1. całości należności ze stosunku pracy (w tym również za okresy, w których Pracownicy nie świadczyli pracy) Pracowników, których cały faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu obejmował wyłącznie wykonywanie działalności badawczo - rozwojowej (tj. zajmowali się w czasie wykonywania pracy tylko pracami typu A i B)? 2. części należności ze stosunku pracy Pracowników, których faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu składał się zarówno z działalności badawczo - rozwojowej (prac typu A i B) jak i działalności jej niestanowiącej (prac typu C), obliczonej według proporcji czasu faktycznie poświęconego na działalność badawczo - rozwojową (tj. Prac A i B) w ogólnym czasie świadczenia pracy tego Pracownika w tym okresie (tj. Prac A, B i C) tj. bez uwzględnienia w proporcji okresów, w których Pracownik nie świadczył pracy?
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi badawczo-rozwojowej.
Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 22 lipca 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UPDOP”) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Podstawowym obszarem działalności operacyjnej Spółki jest produkcja i handel wyrobami chemicznymi, głownie z obszaru surfaktantów. Oferta obejmuje kilkaset różnych produktów i formulacji chemicznych. Produkty Spółki znajdują zastosowanie w wielu różnych branżach przemysłowych. Do najważniejszych obszarów wykorzystania surfaktantów należą w szczególności: artykuły chemii gospodarczej i przemysłowej, kosmetyki (w tym środki higieny osobistej), farby i lakiery, tworzywa sztuczne, agrochemikalia czy artykuły budowlane. Znajdują one szerokie zastosowanie także w produkcji wyrobów spożywczych, farmaceutycznych, włókienniczych, skórzanych i metalowych. Surfaktanty jako samodzielna substancja pełnią rolę reagentów, płynów funkcyjnych i cieczy roboczych w przemysłowych procesach technicznych i technologicznych. Jednocześnie stanowią one także składniki różnego rodzaju produktów gotowych.
Spółka projektuje i produkuje surfaktanty również na specjalne zamówienie klientów, a dzięki modyfikacjom, które dostosowują produkty do ich unikalnych potrzeb, spełnia oczekiwania nawet najbardziej wymagających odbiorców. Część z nich to produkty, które znajdą zastosowanie w produkcji wysokiej jakości kosmetyków i środków higieny osobistej o łagodnym oddziaływaniu. Inne, będące produktami specjalistycznymi do zastosowań przemysłowych, są dedykowane takim branżom, jak czyszczenie przemysłowe, produkcja papieru i przetwórstwo spożywcze.
Działalność badawczo-rozwojowa realizowana jest w Spółce głównie na potrzeby wewnętrzne. Spółka traktuje działalność badawczo-rozwojową jako kluczowy czynnik decydujący o jej pozycji konkurencyjnej, relacji z klientami, wysokości marży, czy wielkości obrotów. Wnioskodawca konsekwentnie pracuje nad rozwojem własnego portfela produktów, które mają generować wyższe marże, zwiększając tym samym dochody ze sprzedaży. Dzięki posiadanym zasobom ludzkim i technicznym w zakresie wyodrębnionego działu realizującego prace badawczo-rozwojowe Spółka ma możliwość samodzielnego opracowywania i rozwijania wysoce innowacyjnych, kompleksowych rozwiązań w dziedzinie wyrobów i technologii chemicznych. Jednocześnie Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.
Prowadzone przez Spółkę prace badawczo-rozwojowe skupiają się na opracowywaniu nowych i/lub udoskonalaniu (wprowadzeniu znaczącej zmiany) istniejących produktów i technologii, a także poszukiwaniu nowych zastosowań (nowych rynków, nowych aplikacji) dla wytwarzanych już wyrobów. Spółka prowadzi prace badawczo - rozwojowe począwszy od fazy koncepcyjnej, poprzez badania laboratoryjne, analitykę, prace aplikacyjne, skalowanie aż po wytworzenie partii informacyjnych na istniejących instalacjach produkcyjnych. Dopiero potwierdzenie, że produkt wytworzony (i/lub zastosowanie technologii) w pełnej skali technicznej spełnia wymagania rynku oraz Wnioskodawcy stanowi o zakończeniu projektu badawczo-rozwojowego. Spółka nie prowadzi badań podstawowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca pokrywa koszty realizacji prac badawczo-rozwojowych ze środków własnych. W przypadku zwrotu wydatków w jakiejkolwiek formie (np. w przypadku dofinansowań, dotacji) Spółka koryguje odpowiednio wartość kosztów kwalifikowanych tak, aby nie uwzględniać wydatków zwróconych w kalkulacji ulgi na działalność badawczo - rozwojową (dalej również jako: „Ulga B+R”). Wnioskodawca nie uwzględnia również w uldze na działalność badawczo-rozwojową wydatków odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wnioskodawca aktualnie nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a UPDOP.
Spółka funkcjonuje w oparciu o strukturę dywizjonalną, gdzie działalność badawczo-rozwojowa podlega bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu Spółki i skupiona jest w wyodrębnionym w jego strukturze Dziale Rozwoju, którym kieruje Dyrektor ds. Badawczo-Rozwojowych. W Dziale Rozwoju zlokalizowane są również następujące jednostki organizacyjne: Pracownia Aplikacji Surfaktantów, Pracownia Syntezy Surfaktantów, Pracownia Analityczna, Pracownia Farb i Lakierów.
Wszystkie koszty generowane przez Dział Rozwoju (a więc zarówno ponoszone na działalność badawczo-rozwojową w zakresie wyodrębnionych i niewyodrębnionych projektów jak i te, które nie dotyczą działalności badawczo-rozwojowej sensu stricto) są pierwotnie ewidencjonowane na koncie analitycznym wyodrębnionym księgowo w prowadzonej przez Spółkę ewidencji rachunkowej tj. na odrębnym MPK-u (Miejscu Powstawania Kosztów).
W Dziale Rozwoju Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy o pracę kilkadziesiąt osób będących specjalistami w różnych dziedzinach chemii (dalej: „Pracownicy”), które stanowią przedmiot zainteresowania Spółki w zakresie działalności badawczo-rozwojowej w szczególności, w kontekście udoskonalenia oferowanych przez nią produktów bądź opracowania nowych. Z tytułu zatrudnienia Pracowników, Spółka - jako pracodawca - ponosi wydatki w postaci należności wynikających ze stosunku pracy wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne w tym zakresie.
Czynności dokonywane przez Pracowników można podzielić na:
A. prace stanowiące działalność badawczo-rozwojową, dotyczące projektów, które są enumeratywnie wyodrębnione przez Wnioskodawcę w systemie księgowym SAP dla celów bilansowych (dalej: „prace typu A”);
B. prace stanowiące działalność badawczo-rozwojową dotyczące projektów, które nie zostały enumeratywnie wyodrębnione przez Wnioskodawcę w systemie księgowym SAP dla celów bilansowych (dalej: „prace typu B”);
C. prace niestanowiące działalności badawczo-rozwojowej sensu stricto, które stanowią w szczególności wsparcie wydziałów produkcyjnych wyodrębnionych w strukturze organizacyjnej Spółki (dalej: „prace typu C”).
Pracownicy z racji praw przysługujących im na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: „KP”) pobierają wynagrodzenie nie tylko za czas faktycznie przepracowany, ale również za okresy, w których nie świadczą pracy (czyli w okresie urlopów, zwolnień, szkoleń etc.).
Spółka w okresach miesięcznych prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy Pracowników w podziale na Prace typu A, B i C, na podstawie której jest w stanie precyzyjnie ustalić wysokość wydatków na wynagrodzenia przypadających proporcjonalnie na każdy z tych typów Prac (tj. wysokości kosztów wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenia społeczne) oraz przypadających proporcjonalnie na okresy, w których pracownicy nie świadczyli pracy. Kwestia sposobu prowadzenia ewidencji nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.
Z racji, iż wyodrębniony w strukturze Spółki Dział Rozwoju zajmuje się zarówno działalnością badawczo - rozwojową (Prace typu A i B) jak i wsparciem procesów produkcyjnych niestanowiącym działalności badawczo - rozwojowej (Prace typu C), w każdym miesiącu - na podstawie prowadzonej ewidencji - Pracowników Spółki można podzielić na następujące grupy:
- takich, którzy w ramach faktycznie przepracowanego czasu pracy w danym miesiącu wykonywali wyłącznie działalność badawczo - rozwojową (tj. wykonywali tylko Prace typu A i B);
- takich, którzy w ramach faktycznie przepracowanego czasu pracy w danym miesiącu wykonywali zarówno działalność badawczo - rozwojową oraz działalność jej niestanowiącą (tj. wykonywali Prace typu A, B oraz C).
W Spółce nie występują przypadki, aby cały faktycznie przepracowany czas pracy Pracownika przypadał na Prace typu C. Przedmiotem wniosku nie jest też sytuacja, w której w danym miesiącu Pracownik w ogóle nie świadczy pracy.
W oparciu o prowadzoną ewidencję, Spółka kalkuluje wysokość kosztów kwalifikowanych w odniesieniu do ponoszonych wydatków na rzecz Pracowników, uznając je za należności stanowiące przychody ze stosunku pracy Pracowników, o których mowa w treści przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP. Wnioskodawca obecnie za koszty kwalifikowane uznaje wyłącznie wydatki te w części takiej, która odpowiada proporcji faktycznego wykonywania działalności badawczo - rozwojowej przez Pracowników, (tj. faktycznie poświęconego na prace typu A i B) do całości normatywnego czasu pracy w danym miesiącu. Tym samym, Wnioskodawca obecnie w kalkulacji Ulgi B+R nie uwzględnia wydatków ponoszonych na wynagrodzenia przypadających proporcjonalnie na okresy, w których Pracownicy nie świadczyli pracy.
Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, iż przedmiotem jego wątpliwości nie jest kwestia możliwości uznania działalności prowadzonej przez Dział Rozwoju za działalność badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 UPDOP.
Spółka wskazuje, że, w zakresie stosowania ulgi na działalność badawczo - rozwojową, wobec wydatków ponoszonych przez Spółkę na działalność prowadzoną przez Dział Rozwoju, uzyskała interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 14 grudnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.594.2018.1.PC, oraz w dniu 21 grudnia 2021 r., sygn.
0111.KDIB1-3.4010.460.2021.2.IM, które jednak nie odnoszą się do kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku.
W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca doprecyzował, jakie koszty wchodzą lub mogą wchodzić w skład wynagrodzenia na rzecz osób wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę. Poza wynagrodzeniem zasadniczym (w tym za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy pracownika, m.in. związanej ze zwolnieniami lekarskimi i urlopem wypoczynkowym), Spółka ponosi lub może ponosić następujące koszty z uwagi na zatrudnianie pracowników realizujących działalność badawczo-rozwojową:
- premie (kwartalne, roczne, dodatkowe) i nagrody,
- dodatki stażowe i funkcyjne,
- dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych/za pracę ponad wymiar,
- dodatek za urlop wypoczynkowy,
- wynagrodzenie chorobowe,
- zasiłki chorobowe,
- dodatkowe wynagrodzenie za III zmianę - za pracę w porze nocnej (pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej),
- wynagrodzenie za wewnętrzny audyt działu (w tym przypadku wewnętrzny audyt Działu Rozwoju),
- ekwiwalent urlopowy,
- odprawa emerytalna.
Wszystkie składniki wymienione powyżej stanowią należności pracowników z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych.
Pytania
Czy w opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony do uznania za koszty kwalifikowane, o których mowa w treści przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP:
1. całości należności ze stosunku pracy (w tym również za okresy, w których Pracownicy nie świadczyli pracy) Pracowników, których cały faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu obejmował wyłącznie wykonywanie działalności badawczo - rozwojowej (tj. zajmowali się w czasie wykonywania pracy tylko pracami typu A i B)?
2. części należności ze stosunku pracy Pracowników, których faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu składał się zarówno z działalności badawczo - rozwojowej (prac typu A i B) jak i działalności jej niestanowiącej (prac typu C), obliczonej według proporcji czasu faktycznie poświęconego na działalność badawczo - rozwojową (tj. Prac A i B) w ogólnym czasie świadczenia pracy tego Pracownika w tym okresie (tj. Prac A, B i C) tj. bez uwzględnienia w proporcji okresów, w których Pracownik nie świadczył pracy?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do uznania za koszty kwalifikowane, o których mowa w treści przepisu art 18d ust 2 pkt 1 UPDOP, zarówno:
- całości należności ze stosunku pracy (w tym również za okresy, w których Pracownicy nie świadczyli pracy) Pracowników, których cały faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu obejmował wyłącznie wykonywanie działalności badawczo - rozwojowej (tj. zajmowali się w czasie wykonywania pracy tylko pracami typu A i B);
- części należności ze stosunku pracy Pracowników, których faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu składał się zarówno z działalności badawczo - rozwojowej (prac typu A i B) jak i działalności jej niestanowiącej (prac typu C), obliczonej według proporcji czasu faktycznie poświęconego na działalność badawczo - rozwojową (tj. Prac A i B) w ogólnym czasie świadczenia pracy tego Pracownika w tym okresie (tj. Prac A, B i C) tj. bez uwzględnienia w proporcji okresów, w których Pracownik nie świadczył pracy.
IV. Uzasadnienie
Na podstawie regulacji zawartej w przepisie art. 18d ust. 1 UPDOP, od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.
Do kosztów kwalifikowanych stosownie do przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP, zalicza się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.
Z powyższego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, wynika, że obliczenie kosztów kwalifikowanych, o których mowa w treści przepisu art. 18d ust 2 pkt 1 UPDOP, wymaga znajomości trzech różnych wartości, tj.:
1. wysokości należności z tytułów wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UPDOF”) ponoszonych na rzecz pracowników zajmujących się działalnością badawczo - rozwojową oraz składek z tytułu tych przychodów, o których mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;
2. czasu pracy faktycznie przeznaczonego na wykonanie prac badawczo-rozwojowych w danym miesiącu oraz;
3. ogólnego czasu pracy tych pracowników w danym miesiącu.
Należy wskazać, iż znajomość powyższego pozwoli na ustalenie wysokości kosztu kwalifikowanego, bowiem z treści art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP, jednoznacznie wynika, że należności z pkt 1 powyżej będą stanowiły koszt kwalifikowany w takiej części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.
Wobec powyższego, odnosząc się do wysokości należności z tytułów wskazanych w art. 12 ust. 1 UPDOF i składek na ubezpieczenia w tym zakresie (pkt 1), należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 12 ust 1 UPDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Podkreślenia wymaga, iż powyższego katalogu Ustawodawca w żaden sposób nie ogranicza na potrzeby stosowania ulgi B+R. Należy zwrócić uwagę, iż powyższy wykaz jest otwarty o czym świadczy użycie terminu „w szczególności”. Jednocześnie, Ustawodawca wprost wskazuje, iż przychodami ze stosunku pracy będą m.in. wynagrodzenia zasadnicze, za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody i ekwiwalenty za niewykorzystany urlop. W związku z tym przedmiotowe należności z pewnością będą stanowić koszty kwalifikowane.
Mając na uwadze, iż powyższe pojęcia są terminami „swoiście prawnymi” wprost zaczerpniętymi z innej gałęzi prawa, tj. prawa pracy, ich znaczenia należy poszukiwać w aktach prawnych regulujących tę gałąź prawa. W związku z tym wskazać należy, iż zgodnie z art. 80 Kodeksu pracy, wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.
Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu wskazać należy, iż Ustawodawca przewiduje występowanie sytuacji, w których pracownik ma prawo do wynagrodzenia wymienionego w treści przepisu art. 12 ust. 1 UPDOF (a więc de facto je otrzymuje) pomimo tego, że faktycznie tej pracy nie wykonuje (wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy). Jako przepisy regulujące takie sytuacje, Spółka wskazuje w szczególności:
- przepis art. 92 Kodeksu pracy, który stanowi, że za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
1) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
2) wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
3) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - w okresie wskazanym w pkt 1 - pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
- przepis art. 172 Kodeksu pracy, który stanowi, że za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu; w przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do 12 miesięcy;
- przepis art. 188 Kodeksu pracy, który stanowi, że Pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.
- przepis art. 1032 Kodeksu pracy, który stanowi, że urlop szkoleniowy, o którym mowa w art. 1031 § 2 pkt 1, przysługuje w wymiarze:
- 6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminów eksternistycznych;
- 6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminu maturalnego;
- 6 dni - dla pracownika przystępującego do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie lub egzaminu zawodowego;
- 21 dni w ostatnim roku studiów - na przygotowanie pracy dyplomowej oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminu dyplomowego.
Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 171 § 1 Kodeksu pracy „w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny”.
Wnioskodawca podkreśla, iż w Kodeksie pracy przewidziane są także inne okresy, w których pracownicy nie świadczą pracy, a mimo tego zachowują prawo do wynagrodzenia, w związku z czym powyższe wyliczenie należy traktować wyłącznie przykładowo.
Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż wynagrodzenie - które jest wprost wymienione w treści art. 12 ust. 1 UPDOF - przysługuje także za ustawowo określone okresy, w których praca nie jest świadczona. Co więcej, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop także jest należnością wymienioną w treści przepisu art. 12 ust. 1 UPDOF.
Tym samym, niewątpliwie wydatki przypadające proporcjonalnie na okresy, w których praca nie jest świadczona także stanowią przychody ze stosunku pracy, o których mowa w przepisie art. 12 ust. 1 UPDOF, co z kolei przesądza o tym, iż stanowią one należności, do których to odwołuje się przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP. Należy wskazać, iż, skoro w odniesieniu do należności z tytułu stosunku pracy Ustawodawca odwołuje się wprost do należności z przepisu art. 12 ust. 1 UPDOF, to nie ma podstaw do wyłączania z ich zakresu należności za okresy nieświadczenia pracy, takich jak przykładowo wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, zwolnienie chorobowe oraz składek odprowadzanych z tego tytułu zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Jednocześnie, należy wskazać, że zgodnie z treścią przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP „in fine” kosztem kwalifikowanym będą powyższe należności wyłącznie w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.
Wobec powyższego, Spółka podnosi, że zgodnie z przepisem art. 128 § 1 Kodeksu pracy, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zdaniem Wnioskodawcy, definicja ta odpowiada pojęciu „ogólnego czasu pracy”, o którym mowa w końcowej części powyższego przepisu i oznacza czas faktycznie przepracowany, okres, w którym pracownik świadczył pracę. Nie jest to pojęcie tożsame z wymiarem czasu pracy w okresie rozliczeniowym, o którym mowa wart. 130 Kodeksu pracy.
W związku z powyższym, należy wskazać, że z treści przytaczanych przepisów jednoznacznie wynika, że kosztem kwalifikowanym będą należności z przepisu art. 12 ust. 1 UPDOF, w takiej części w jakiej czas przeznaczony na faktyczne wykonywanie działalności badawczo - rozwojowej pozostaje w czasie, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy.
Odnosząc powyższe do przedstawionego w treści niniejszego wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że za koszt kwalifikowany należałoby uznać przychody ze stosunku pracy Pracowników w takiej części w jakiej pozostaje proporcja czasu poświęconego na działalność badawczo - rozwojową (prace typu A i B) w faktycznie przepracowanym czasie pracy (tj. suma prac typu A, B i C).
Zdaniem Wnioskodawcy, ustalona w ten sposób proporcja powinna znaleźć zastosowanie do wszystkich należności, o których mowa w treści przepisu art. 12 ust. 1 UPDOF, wypłacanych na rzecz Pracowników.
Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż:
- odnośnie do pracowników Spółki, którzy w faktycznie przepracowanym czasie pracy w danym miesiącu świadczyli pracę wyłącznie w zakresie działalności badawczo - rozwojowej (prac typu A i B) - zasadne będzie uznanie za koszty kwalifikowane z przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP, wszystkich wydatków poniesionych na ich wynagrodzenia, także za okresy w których Pracownicy nie świadczyli pracy, lecz zachowywali prawo do wynagrodzenia;
- odnośnie do pracowników Spółki, którzy w faktycznie przepracowanym czasie pracy danym miesiącu świadczyli pracę zarówno w zakresie działalności badawczo - rozwojowej (prace typu A i B) jak i w innym zakresie (prace typu C) - zasadne będzie uznanie za koszty kwalifikowane z przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 UPDOP, odpowiedniej części wydatków poniesionych na ich wynagrodzenie według proporcji czasu faktycznie poświęconego na działalność badawczo-rozwojową (tj. Prac A i B) w ogólnym czasie świadczenia pracy tego Pracownika w tym okresie (tj. Prac A, B i C) tj. bez uwzględnienia w proporcji okresów, w których Pracownik nie świadczył pracy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „uCIT”):
podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
W myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:
poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 uCIT).
Ponadto, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 uCIT,
podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.
W myśl art. 18d ust. 7 uCIT,
kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:
1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.
Natomiast, stosownie do art. 18d ust. 8 uCIT:
odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.
Zgodnie z art. 18e uCIT:
podatnicy korzystający z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, oraz podatnicy, którym przysługuje kwota określona w art. 18da, są obowiązani wykazać w zeznaniu poniesione koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu lub stanowiące podstawę do wyliczenia przysługującej podatnikowi kwoty.
Z art. 9 ust. 1b uCIT, wynika ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.
Natomiast, stosownie do art. 9 ust. 1 uCIT:
podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT:
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:
- podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
- koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu uCIT,
- koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 uCIT,
- podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a, odliczał jedynie koszty kwalifikowane, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia,
- w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b uCIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
- podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
- kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w uCIT,
- koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
Odnosząc się zatem do stanowiska Wnioskodawcy, w zakresie kwalifikowania do kosztów kwalifikowanych ulgi B+R, poszczególnych należności z tytułu umowy o pracę pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe w projektach A i B oraz pracach nie będących pracami badawczo-rozwojowymi w projektach typu C, tut. Organ wskazuje co następuje.
Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.
Zatem, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności B+R.
Ponadto, ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.
W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: „updof”):
za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.
Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (…) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w «projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej». Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).
Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Mając powyższe na uwadze, należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.
W objaśnieniach dotyczących ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zawartych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów wskazano, że każda ulga w podatku dochodowym ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Ulgi podatkowe z jednej strony zmniejszają obciążenia fiskalne podatnika, z drugiej zaś dochody sektora finansów publicznych. W konsekwencji, wszelkie przepisy prawa podatkowego, które dotyczą szeroko rozumianych preferencji podatkowych, należy wykładać ściśle.
Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty kwalifikowane mogą stanowić wszystkie składniki wynagrodzenia wynikające z przepisów prawa pracy, w tym należności nie tylko za czas faktycznie przepracowany, ale również za okresy, w których pracownicy nie świadczą pracy (czyli w okresie urlopów, zwolnień etc.). Za słusznością przyjętego przez Wnioskodawcę stanowiska nie przemawia argument wskazujący, że w Kodeksie pracy przewidziane są także inne okresy, w których pracownicy nie świadczą pracy, a mimo tego zachowują prawo do wynagrodzenia i tym samym, wydatki przypadające proporcjonalnie na okresy, w których praca nie jest świadczona, stanowią przychody ze stosunku pracy, o których mowa w przepisie art. 12 ust. 1 updof.
Odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, w myśl art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w rozpatrywanej sprawie, nie będą zatem podlegać:
- dodatek za urlop wypoczynkowy,
- wynagrodzenie chorobowe,
- zasiłki chorobowe.
Choć ww. składniki wynagrodzenia stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 uCIT, to z uwagi na fakt, że otrzymujący te wynagrodzenia pracownicy przebywając na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, nie wykonywali/nie realizowali/nie realizują na rzecz Spółki w tym okresie prac badawczo-rozwojowych, nie mogą zostać uznane za koszt kwalifikowany możliwy do odliczenia w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową, na zasadach określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.
Reasumując, stanowisko w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe.
Przechodząc natomiast do odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, tut. Organ również nie może się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, że wskazana proporcja powinna znaleźć zastosowanie do wszystkich należności, o których mowa w treści przepisu art. 12 ust. 1 updof, wypłacanych na rzecz Pracowników. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.
Zatem, do ww. proporcji nie można zaliczyć:
- dodatku za urlop wypoczynkowy,
- wynagrodzenia chorobowego,
- zasiłków chorobowych.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony do uznania za koszty kwalifikowane, o których mowa w treści przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT:
1. całości należności ze stosunku pracy (w tym również za okresy, w których Pracownicy nie świadczyli pracy) Pracowników, których cały faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu obejmował wyłącznie wykonywanie działalności badawczo - rozwojowej (tj. zajmowali się w czasie wykonywania pracy tylko pracami typu A i B),
2. części należności ze stosunku pracy Pracowników, których faktycznie przepracowany czas pracy w danym miesiącu składał się zarówno z działalności badawczo - rozwojowej (prac typu A i B) jak i działalności jej niestanowiącej (prac typu C), obliczonej według proporcji czasu faktycznie poświęconego na działalność badawczo - rozwojową (tj. Prac A i B) w ogólnym czasie świadczenia pracy tego Pracownika w tym okresie (tj. Prac A, B i C) tj. bez uwzględnienia w proporcji okresów, w których Pracownik nie świadczył pracy,
- jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).