Czy Spółka powinna traktować otrzymywane faktury jako zaliczki czy też jako koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia tych wydatków.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka powinna traktować otrzymywane faktury, jako zaliczki, czy też jako koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia tych wydatków.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 26 października 2022 r. Wezwanie zostało odebrane 9 listopada 2022 r.  uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 16 listopada 2022 r.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - spółka Z sp. z o.o. sp.k. (dalej Spółka Z) zawarła umowę z podmiotem specjalizującym się w zarządzaniu biznesem restauracyjnym (dalej Zarządca). Umowa została zawarta w okresie, gdy nie istniały pomiędzy Zarządcą a Spółką powiązanie osobowe ani kapitałowe. W chwili obecnej Pan A jest w zarządzie zarówno Zarządcy jak i Spółki.

W momencie zawierania umowy Spółka nie miała żadnego istotnego doświadczenia w prowadzeniu restauracji. Obiekty gastronomiczne w jednostkach były prowadzone przez dzierżawców, którym spółka matka Spółki wynajmowała lokale i pobierała czynsz.

Zaangażowanie doświadczonego operatora miało na celu zabezpieczenie odpowiednio wysokiej jakości świadczonych usług gastronomicznych w jednym ze strategicznych lokali należących do grupy Z. Zarządca wniósł do działalności gastronomicznej cały know-how w zamian za ustalone wynagrodzenie w wysokości X% EBIT płatne przez okres umowy czyli 10 lat.

Co miesiąc jest sporządzany raport zysków i start w układzie UoR oraz Zarządczym i budżetowym prezentujący wyniki finansowe i współczynniki określone w umowie.

Zarządca wystawia na tej podstawie fakturę za zarządzanie w wysokości X% EBIT. Faktura nie wskazuje, że płatność ma charakter zaliczkowy.

Umowa zawarta z Zarządcą przewiduje, że „wynagrodzenie będzie zaliczkowo rozliczane w cyklach miesięcznych z dołu w oparciu o wyniki finansowe Spółki”. Dalej umowa wskazuje, że „zaliczki z tytułu wynagrodzenia Zarządcy będą wypłacane z dołu w terminie 15 dni od doręczenia faktury, która to zostanie wystawiona w oparciu o wyniki Spółki, które przedstawione zostanie później niż do 15 dnia następnego miesiąca”.

Umowa wskazuje, że „ostateczne rozliczenie wynagrodzenia Zarządcy nastąpi po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Spółki za dany rok obrachunkowy”.

Zarówno z perspektywy ujęcia bilansowego jak i podatkowego wydatki na wynagrodzenie za zarządzanie są ujmowane jako koszty ogólnego zarządu czyli koszty pośrednie.

Spółka ujmuje wynagrodzenie za zarządzanie na koncie kosztowym traktując je jako należne do roku którego to wynagrodzenie dotyczy.

Wydatki na wynagrodzenie nie są ujmowane jako rezerwy albo rozliczenia międzyokresowe bierne lub czynne.

Na moment zamykania ksiąg za dany rok Spółka nie przewiduje już zmian wykazanego wynagrodzenia za zarządzanie, a zatwierdzenie sprawozdania w rzeczywistości ma jedynie formalny charakter.

Gdyby po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za dany rok finansowy przez Zgromadzenia wspólników Spółki doszło do zmiany wysokości wynagrodzenia to skorygowanie pierwotnego wynagrodzenia z okresu poszczególnych miesięcy danego roku finansowego zostałoby dokonane poprzez wystawienie zbiorczej faktury korygującej in minus lub in plus a taka faktura zostałaby ujęta w wyniku podatkowym zgodnie z przepisami.

W uzupełnieniu wniosku  wskazali Państwo że:

Przedmiotem umowy nie było wniesienie know-how, ale usługi z wykorzystaniem know-how. Zakres umowy obejmuje dokładnie zarządzanie i prowadzenie Restauracji. Umowa precyzuje też, że Wykonawca umowy będzie odpowiedzialny za :

-    zapewnienie know-how w zakresie prowadzenia działalności restauracyjnej;

-    zapewnienie procesu sprzedaży oraz nadzoru nad odpowiednim poziomem kosztów działalności Restauracji (w szczególności kosztów składników gastronomicznych i napoi, kosztów wynagrodzeń załogi oraz kosztów funkcjonowania Restauracji);

-    rekrutację personelu Restauracji;

-    zapewnienie ciągłości i należytej jakości dostaw produktów spożywczych przeznaczonych następnie do dystrybucji w Restauracji zachowując niezmienione lub lepsze parametry jakościowe oraz kosztowe, przy uwzględnieniu kosztów dostaw;

-    zapewnienie funkcjonowania Restauracji zgodnie z wszelkimi przepisami prawa regulującymi ten typ działalności.

Umowa została zawarta na warunkach rynkowych.

Po powstaniu powiązań pomiędzy Wnioskodawcą, a Zarządcą, powiązania nie wpłynęły na warunki zawartej umowy.

Wniesiony przez Zarządcę do działalności gastronomicznej know-how nie jest  zmaterializowanym know -how - chodzi w nim o doświadczenie w branży gastronomicznej - prowadzenie restauracji z wieloletnią historią. W praktyce jest to wiedza z następujących obszarów:

-    zapewnienie optymalnego procesu sprzedaży;

-    nadzór na odpowiednim poziomem kosztów działalności Restauracji;

-    rekrutacja personelu Restauracji dostosowanego do potrzeb działalności;

-    zapewnienie ciągłości i należytej jakości dostaw produktów spożywczych;

-    negocjowanie zasad współpracy z dostawcami;

-    zapewnienie funkcjonowania Restauracji zgodnie z przepisami prawa;

-    bezpośredniego, cyklicznego nadzoru oraz szkoleń pracowników przez Szefa Kuchni z restauracji należącej do Zarządcy;

-    stałego doradztwa w zakresie obowiązującego jak i proponowanego menu;

-    współpracy z kontrahentami w akcjach pro-sprzedażowych i marketingowych;

-    stałej bieżącej obsługi marketingowej, a w szczególności strony internetowej restauracji, obsługi (...);

-    zapewnienie aby działalność Restauracji miała pozytywny wynik EBITDA w każdym kolejnym roku wykonywania Umowy;

-    zapewnienie aby łączny koszt zakupu produktów spożywczych (Food Cost), zakupu napojów (Beverage Cost) oraz koszty zatrudnienia personelu Restauracji (Labaour Cost) nie przekraczał X% przychodów z tytułu działalności Restauracji.

Know-how o którym mowa we wniosku nie został wniesiony w drodze aportu do Wnioskodawcy.

Know-how o którym mowa we wniosku nie stanowi dla Wnioskodawcy wartości niematerialnej i prawnej o której mowa w art. 16b ustawy o pdop.

Płatności uiszczane przez Wnioskodawcę, nie stanowią wpłaty ani należności na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Wg oceny Wnioskodawcy to płatności na poczet bieżących usług.

Wynagrodzenie nie stanowi odpłatności wyłącznie za wskazany we wniosku know –how. Istotą świadczenia jest usługa z wykorzystaniem posiadanego know-how.

Wynagrodzenie to nie podlega zwrotowi.

Wynagrodzenie Zarządcy jest ustalane jako swoiste „wynagrodzenie za sukces” (success fee) jakim jest osiągnięcie dodatniego EBITDA w danym roku obrachunkowym.

W sytuacji, w której w danym roku obrachunkowym działalność Restauracji przyniesie Wnioskodawcy stratę Zarządca nie będzie uprawniony do uzyskania jakiegokolwiek wynagrodzenia Zarządcy z tytułu świadczonych usług (w odniesieniu do usług świadczonych w okresie straty). W przypadku wygenerowania prze Wnioskodawcę negatywnego wyniku EBITDA udział w stracie Zarządcy (X%) pomniejszy wynagrodzenie należne Zarządcy w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Zarządca jest zobowiązany zapewnić, aby: łączne koszty zakupu produktów spożywczych (Food Cost), zakupu napojów (Beverage Cost) oraz koszty zatrudnienia personelu Restauracji (Labour Cost) nie przekraczały X% przychodów z tytułu działalności Restauracji. Kwota wynikająca z przekroczenia poziomu X% dla tych kosztów w roku obrachunkowym będzie obciążała Zarządcę i będzie pomniejszać należne wynagrodzenie.

W praktyce jeśli wskaźnik EBITDA jest dodatni wynagrodzenie jest wypłacane, w okresie (miesiącu) gdy ten wskaźnik jest ujemny jest wystawiana przez Zarządcę faktura korygująca in minus do poprzedniego okresu (miesiąca) gdy ten wskaźnik był dodatni.

Pytanie

Czy Spółka powinna traktować otrzymywane faktury jako zaliczki, czy też jako koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia tych wydatków?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki wydatki na poszczególne faktury za usługę zarządzania powinny zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodu w roku, w którym poniesiono te wydatki czyli w roku którego dotyczą, a nie w roku w którym doszło do zatwierdzenia sprawozdania finansowego i ostatecznego rozliczenia należnego Zarządcy wynagrodzenia.

Uzasadnienie

Zgodnie z ogólną zasadą, jako koszty pośrednie należy traktować te koszty, w przypadku których nie jest możliwe przypisanie określonego przychodu z nimi związanego jak również okresu, w którym ten przychód został uzyskany. Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. koszty pośrednie będą potrącalne dla celów podatkowych „w dacie poniesienia”, o ile nie dotyczą rezerw oraz rozliczeń międzyokresowych biernych.

Za „dzień poniesienia” kosztów pośrednich uważa się dzień, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Dodatkowo, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią KUP proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Obecnie przyjmuje się, że sformułowanie „dzień poniesienia” odnosi się tylko do wskazania daty (roku podatkowego), pod jaką dany wydatek może zostać rozpoznany jako koszt podatkowy (tj. dzień ujawnienia danego wydatku w księgach rachunkowych).

Trzeba podkreślić, że w analizowanej sytuacji:

-    faktura od Zarządcy nie była ujęta jako rezerwa ani jako RMK bierna czy czynna.

-    Zobowiązanie Spółki wynikające z tej faktury za dany rok jest już pewne i znane na koniec danego roku właśnie na podstawie faktury oraz umowy.

-    Wydatki ujęte przez Spółkę są ewidentnie kosztami danego roku, a nie roku w którym jest zatwierdzane sprawozdanie.

-    Zatwierdzenie sprawozdania jest de facto formalnością i na moment zamykania ksiąg za dany rok podatkowy właściwie nie może się zdarzyć nic, co spowoduje że koszt tej faktury nie będzie ostateczny a zapłacona przez Spółkę kwota nie ma już charakteru zwrotnego. Wyniki prezentowane na koniec danego roku przy wystawianiu ostatniej faktury są już de facto ostateczne.

-    W historii funkcjonowania umowy nie zdążyło się żeby wynagrodzenie uległo zmianie.

-    Intencją stron umowy było wprowadzenie okresu rozliczeniowego i ujmowania płatności do danego roku którego ona dotyczy.

-    Bilansowo FV jest ujęta do roku którego dotyczy a nie do roku zatwierdzenia sprawozdania.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że wynagrodzenie ujęte w księgach danego roku na podstawie otrzymanych faktur powinno być kosztem w dacie jego poniesienia. Fakt nazwania w umowie cząstkowych płatności zaliczkami pozostaje w tym wypadku bez znaczenia gdyż wynagrodzenie nie ulegnie już zasadniczo zmianie po ustaleniu wyniku na koniec danego roku. Ewentualne zmiany mogą zostać dokonane i ujęte w wyniku podatkowym i bilansowym za pomocą faktur korygujących.

Spółka zwraca uwagę, iż odmienne podejście mogłoby prowadzić do sytuacji w której koszty danego roku podatkowego o charakterze pośrednim byłby ujmowane w roku następującym po danym roku podatkowym co prowadziłoby do wykazywania wyniku podatkowego nie oddającego rzeczywistości i sprzecznego z kosztami ujętymi już w księgach na podstawie otrzymanych faktur. Trzeba też wskazać, że w tym szczególnym przypadku wynagrodzenie ma charakter definitywnego, ponieważ nie może zostać zwrócone lub rozliczone w inny sposób. Gdyby nawet założyć konieczność korekty to korekty byłyby odnoszone zgodnie z przepisami ustawy o CIT do roku, którego dotyczą. Ciężko sobie wyobrazić sytuację żeby taka korekta nie była spowodowana błędem rachunkowym tkwiącym w przeszłości, a więc w roku którego korekta dotyczy co prowadzi do wniosku, że również z tego powodu faktury miesięczne od Zarządcy powinny być ujmowane na bieżąco w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.

W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z przychodami.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop,

W myśl art. 15 ust. 4b updop,

Jak stanowi art. 15 ust. 4c updop,

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym – w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy. Koszty bezpośrednie należy więc ujmować podatkowo w momencie wykazania odpowiadających im przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 4d updop,

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e updop,

Przepisy powyższe stanowią autonomiczną regulację w zakresie potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów, niezależną od zasad rachunkowych. Wystarczy zatem, by dany koszt został ujęty w księgach rachunkowych (z wyjątkiem kosztów rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów), żeby ten moment uznać za moment potrącenia pośredniego kosztu uzyskania przychodów, niezależnie od rachunkowego rozliczenia tego kosztu.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że z wniosku wynika, iż zawarliście Państwo umowę o zarządzanie restauracją. Z tego tytułu uiszczacie Państwo na rzecz Zarządcy wynagrodzenie, które jest ustalone na podstawie sporządzanego co miesiąc raportu zysków i strat, przedstawiającego wyniki finansowe i współczynniki określone w umowie. Na tej podstawie wystawiana jest przez Zarządcę faktura.

Umowa zawarta z Zarządcą przewiduje, że „wynagrodzenie będzie zaliczkowo rozliczane w cyklach miesięcznych z dołu w oparciu o wyniki finansowe Spółki”. Dalej umowa wskazuje, że „zaliczki z tytułu wynagrodzenia Zarządcy będą wypłacane z dołu w terminie 15 dni od doręczenia faktury, która to zostanie wystawiona w oparciu o wyniki Spółki, które przedstawione zostanie później niż do 15 dnia następnego miesiąca”.

Umowa wskazuje, że „ostateczne rozliczenie wynagrodzenia Zarządcy nastąpi po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Spółki za dany rok obrachunkowy”. Jak wskazano we wniosku zarówno z perspektywy ujęcia bilansowego jak i podatkowego wydatki na wynagrodzenie za zarządzanie są ujmowane jako koszty ogólnego zarządu czyli koszty pośrednie.

Spółka ujmuje wynagrodzenie za zarządzanie na koncie kosztowym traktując je jako należne do roku którego to wynagrodzenie dotyczy. Wydatki na wynagrodzenie nie są ujmowane jako rezerwy albo rozliczenia międzyokresowe czynne lub bierne. Na moment zamykania ksiąg za dany rok Spółka nie przewiduje już zmian wykazanego wynagrodzenia za zarządzanie, a zatwierdzenie sprawozdania w rzeczywistości ma jedynie formalny charakter.

Gdyby po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za dany rok finansowy przez Zgromadzenia wspólników Spółki doszło do zmiany wysokości wynagrodzenia to skorygowanie pierwotnego wynagrodzenia z okresu poszczególnych miesięcy danego roku finansowego zostałoby dokonane poprzez wystawienie zbiorczej faktury korygującej in minus lub in plus a taka faktura zostałaby ujęta w wyniku podatkowym zgodnie z przepisami.

We wniosku wskazano także, iż płatności uiszczane przez Wnioskodawcę, nie stanowią wpłaty ani należności na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Wg oceny Wnioskodawcy to płatności na poczet bieżących usług.

Wynagrodzenie Zarządcy jest ustalane jako swoiste „wynagrodzenie za sukces” (success fee) jakim jest osiągnięcie dodatniego EBITDA w danym roku obrachunkowym.

W sytuacji, w której w danym roku obrachunkowym działalności Restauracji przyniesie Wnioskodawcy stratę Zarządca nie będzie uprawniony do uzyskania jakiegokolwiek wynagrodzenia Zarządcy z tytułu świadczonych usług (w odniesieniu do usług świadczonych w okresie straty). W przypadku wygenerowania przez Wnioskodawcę negatywnego wyniku EBITDA udział w stracie Zarządcy (X%) pomniejszy wynagrodzenie należne Zarządcy w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Zarządca jest zobowiązany zapewnić, aby: łączne koszty zakupu produktów spożywczych (Food Cost), zakupu napojów (Beverage Cost) oraz koszty zatrudnienia personelu Restauracji (Labour Cost) nie przekraczały X% przychodów z tytułu działalności Restauracji. Kwota wynikająca z przekroczenia poziomu X% dla tych kosztów w roku obrachunkowym będzie obciążała Zarządcę i będzie pomniejszać należne wynagrodzenie.

W praktyce jeśli wskaźnik EBITDA jest dodatni wynagrodzenie jest wypłacane, w okresie (miesiącu) gdy ten wskaźnik jest ujemny jest wystawiana przez Zarządcę faktura korygująca in minus do poprzedniego okresu (miesiąca) gdy ten wskaźnik był dodatni.

Biorąc powyższe pod uwagę w pierwszej kolejności zauważyć należy, że bez wątpienia wskazane we wniosku wydatki w postaci wynagrodzenia za zarządzanie restauracją mogą stanowić koszt podatkowy. Stanowią one bowiem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Odnosząc się do momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych zauważyć należy, że zapłaty otrzymanych faktur od Zarządcy nie można zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, a zatem wydatek ten nie mieści się w dyspozycji norm prawnych określonych w art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c updop, określających zasady rozpoznania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Nie można bowiem przyporządkować konkretnej wartości kosztu do konkretnej wartości sprzedaży w danym roku podatkowym.

W konsekwencji, koszt zapłaty faktur od Zarządcy należy uznać za pośredni koszt podatkowy.

Z wniosku wynika, że co miesiąc sporządzany jest raport zysków i strat prezentujący wyniki finansowe i współczynniki określone w umowie. Zarządca wystawia na tej podstawie fakturę za zarządzanie. Na moment zamykania ksiąg za dany rok Spółka nie przewiduje już zmian wykazanego wynagrodzenia za zarządzanie a zatwierdzenie sprawozdania w rzeczywistości ma jedynie formalny charakter.

Biorąc pod uwagę, że wydatki z ww. tytułu nie stanowią, jak twierdzi Wnioskodawca wpłaty, ani należności na poczet usług, które zostaną wykazane w następnych okresach sprawozdawczych, jak również, że koszt ten stanowi „wynagrodzenie za sukces” w związku z uzyskaniem określonego EBITDA, stwierdzić należy, że koszt ten wynikający z wystawionej przez Zarządcę faktury jest kosztem prawidłowo ustalonym, a późniejsze zdarzenia skutkować mogą co najwyżej korektą wysokości tego kosztu. Tym samym, stwierdzony fakturą wydatek, jako koszt podatkowy może stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy.

Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. W konsekwencji, taki koszt będzie potrącalny w momencie poniesienia określonym zgodnie z art. 15 ust. 4e cytowanego przepisu, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (co jak wynika z wniosku nie ma miejsca w niniejszej sprawie).

Zatem, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że wydatek z tytułu otrzymanych faktur , stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, stanowić będzie koszty uzyskania przychodów inny niż koszty bezpośrednio związane z przychodem, potrącalny (jednorazowo) w dacie jego poniesienia, a więc w dacie pod którą poszczególne faktury otrzymane od Zarządcy zostaną ujęte w prowadzonych przez Państwa księgach rachunkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w(…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).