b)zaliczyć go do środków trwałych podlegających amortyzacji, ująć go w rejestrze środków trwałych i dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddaniu go do używania lub w następnym miesiącu;

c)dokonywać amortyzacji od jego wartości początkowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h-16m Ustawy o CIT.

W Państwa ocenie, poszczególne elementy Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczających nie mogą być uznane za osobne środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT, gdyż samodzielnie nie spełniają one wymogu kompletności i zdatności do użytku.

Ustawa o CIT nie definiuje, w jaki sposób należy rozumieć wymóg kompletności i zdatności do użytku środka trwałego. W doktrynie prawa podatkowego podnosi się, że: „Językowa wykładnia tych pojęć prowadzi do wniosku, że dany środek, aby spełniać powyższe przesłanki, powinien być „zupełny" („całkowity”), „pozbawiony braków”, a przy tym „nadający się do gospodarczego wykorzystania” (M. Wilk [w:] A. Krajewska, A. Mariański, A. Nowak-Piechota, J. Żurawiński, M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. IV, Warszawa 2016, art. 16(a)). Wskazuje się, że na ocenę spełnienia przesłanki kompletności i zdatności do użytku środka trwałego wpływ ma przede wszystkim przeznaczenie danego środka trwałego dla prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Ponadto, przedstawiciele doktryny prawa podatkowego zaznaczają, że: „Przez kompletność należy rozumieć, iż dany składnik majątkowy jest funkcjonalną całością, która nie wymaga dodawania dalszych elementów” (J. Godyń, M. Szkorupa [w:] K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, wyd. 3, Warszawa 2019).

Również w orzecznictwie sądów administracyjnych zwraca się uwagę, że: „Zarówno w piśmiennictwie, jak i w judykaturze podkreśla się, że pojęcie "kompletny i zdatny do użytku" ma charakter subiektywny, zależny od wielu czynników, w tym prowadzonej przez podatnika działalności, charakteru środka trwałego, jego technicznych parametrów i możliwości uzyskiwania przychodów, jako elementu niezbędnego dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy. Nie można przy odkodowywaniu znaczenia "kompletny i zdatny do użytku" pomijać, że ustawodawca wiąże to pojęcie z wykorzystywaniem środka trwałego w działalności gospodarczej. Zdatność do użytku i kompletność należy zatem oceniać z punktu widzenia przydatności danego środka do prowadzonej działalności gospodarcze/' (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. akt. II FSK 2222/18, LEX nr 3209488).

Mając na uwadze powyższe, w Państwa ocenie, pojedyncze elementy Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń nie mogą być uznane za kompletne i zdatne do użytku środki trwałe, gdyż nie mogą być one wykorzystane samodzielnie. Nie stanowią urządzenia ani konstrukcji, które spełniałoby swój cel gospodarczy. Dopiero bowiem połączenie (montaż i instalacja) kilku odpowiednich elementów składowych pozwala na skompletowanie Modułu ogrodzeniowego lub Systemu zabezpieczeń i uznanie ich za funkcjonalną całość, która spełnia swój cel z punktu widzenia działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Ponadto, wartość pojedynczego elementu składowego nie przekracza 10.000,00 zł netto.

W tym miejscu podkreślą Państwo, że na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabywają pojedyncze elementy składowe, a nie gotowe zestawy (komplety). Nie jest możliwe pogrupowanie pojedynczych elementów składowych Modułów ogrodzeniowych lub Systemów zabezpieczeń w gotowe, dowolne zestawy o różnej wielkości i o różnej wartości. Moduły ogrodzeniowe i Systemy zabezpieczeń kompletowane są przez Spółkę dopiero na potrzeby konkretnego wynajmu, zgodnie ze szczegółowymi wytycznymi i ustaleniami zawartymi z klientem Spółki (najemcą). Poszczególne elementy składowe mogą stanowić więc część różnych kompletów. W tym miejscu dodatkowo należy podkreślić, że nawet poszczególne elementy skompletowane w Moduł ogrodzeniowy, czy System zabezpieczeń łącznie nie przekroczą wartości 10.000 zł netto (w praktyce wynajęty może być jeden Moduł ogrodzeniowy/System zabezpieczeń jak i znaczne ich ilości).

Odnosząc się do kwestii amortyzacji bilansowej, wskazują Państwo, że nabywają w danym miesiącu elementy składowe Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń, a następnie przyjmują je na magazyn zbiorczo, w ramach jednego dokumentu „OT”, nie dokonując jednak ich kompletacji w Moduły ogrodzeniowe/Systemy zabezpieczeń. Na potrzeby bilansowe elementy te są traktowane jako jeden, zbiorczy środek trwały, który amortyzowany jest przez okres 10 lat. Amortyzacja bilansowa stosowana jest w Spółce w celu rozłożenia w czasie kosztów związanych ze zużyciem określonych elementów majątku Wnioskodawcy, co zostało uzgodnione z audytorem Spółki aby zapewnić współmierność kosztów. Podkreślają Państwo ponownie, że elementy, które traktowane są na potrzeby bilansowe jako zbiorczy środek trwały nie tworzą automatycznie gotowych zestawów/kompletów. Wnioskodawca nie tworzy też odrębnych dokumentów „OT” dla potrzeb podatkowych.

Zaznaczają Państwo, że ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.) zawiera autonomiczną, niezależną od tej zawartej w Ustawie o CIT definicję „środka trwałego” oraz zasady dotyczące amortyzacji bilansowej. W związku z tym, w Państwa ocenie, fakt, że nabywane w danym miesiącu poszczególne elementy składowe Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń traktowane są przez Państwa jako podlegający amortyzacji zbiorczy środek trwały dla celów bilansowych, nie oznacza, że powinny być one traktowane również jako środek trwały dla celów podatkowych. Określony składnik majątku podatnika może być uznany za środek trwały dla celów podatkowych, tylko jeżeli spełnia wymogi przewidziane w art. 16a Ustawy o CIT. Według Państwa pojedyncze elementy składowe Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń, które są traktowane dla celów bilansowych jako zbiorcze środki trwałe, nie tworzą zestawów lub kompletów, które mogłyby cechować się kompletnością i zdatnością do użytku. Wobec tego, nie mogą być one traktowane jako środki trwałe dla celów podatkowych, w rozumieniu art. 16a Ustawy o CIT.

Stanowisko Państwa znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych w podobnych sprawach, przykładowo:

‒„Ponadto, jak słusznie zauważono w powołanym wyroku, pojedynczych elementów rusztowań - a o takie chodziło we wniosku - nie można uznać za kompletne i zdatne do użytku, gdyż samodzielnie nie stanowią urządzenia ani nie tworzą konstrukcji spełniającej cel gospodarczy. W odniesieniu do nich nie został więc spełniony warunek uznania ich za środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CiT. Natomiast ze względu na ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1), jak i definicję kosztów stanowiących odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6) oraz definicję środków trwałych (art. 16a ust. 1), zwolnienie z obowiązku amortyzowania środków niskocennych (art. lód ust. 1) i możliwość amortyzacji jednorazowej (art. 16f ust. 3) należało uznać, że skarżąca ma prawo uwzględniania wartości zakupionych elementów jako kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w dacie ich poniesienia" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 września 2022 r., sygn. akt I SA/Łd 458/22);

‒„Natomiast pojedynczych elementów - co wydaje się niesporne - niewątpliwie nie można uznać za kompletne i zdatne do użytku, gdyż samodzielnie nie stanowią urządzenia ani nie tworzą konstrukcji spełniającej cel gospodarczy; nie są więc co do zasady środkami trwałymi w rozumieniu art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p."(wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3128/17);

‒(Zakupione elementy rusztowań nie spełniają przesłanek koniecznych dla uznania ich za środek trwały, jeżeli elementy te nabywane były jako pojedyncze części rusztowania, w tym wykorzystane jako szalunki budowlane, a nie jako kompletne zestawy"', „W kwestii rozstrzygnięcia, czy poszczególne elementy rusztowań stanowić mogą odrębne środki trwałe, istotne znaczenie ma ustalenie, czy elementy te można uznać za kompletne i zdatne do użytku. Rusztowanie jest konstrukcją budowlaną tymczasową służącą do wielokrotnego użytku składającą się z wielu elementów. Poszczególne elementy rusztowania nie mogą funkcjonować oddzielnie, wymagają one montażu, instalowania i dopiero wówczas stanowią urządzenie (narzędzie) kompletne i zdatne do użytku. Biorąc pod uwagę powyższe - opierając się na przedstawionym przez wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym - stwierdzić należy, że zakupione elementy rusztowań nie spełniają przesłanek koniecznych dla uznania ich za środek trwały. Elementy te nabywane były przez spółkę jako pojedyncze części rusztowania, w tym wykorzystane jako szalunki budowlane, a nie jako kompletne zestawy. Z punktu widzenia rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej przewidywany okres używania niektórych elementów jest krótszy niż rok, a wartość żadnego z nich nie przekracza 3.500 zł" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 67/17).

Z uwagi na powyższe, stoją Państwo na stanowisku, że w analizowanym stanie faktycznym wydatki poniesione na nabycie pojedynczych elementów składowych Modułów ogrodzeniowych oraz Systemów zabezpieczeń nie stanowią kosztu nabycia środków trwałych, a w konsekwencji powinny być zaliczane jednorazowo i bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

‒pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

‒być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Z kolei w myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy,

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle cytowanych przepisów, składniki majątku trwałego mogą zostać zaliczone do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

‒stanowią własność lub współwłasność podatnika,

‒zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

‒są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

‒przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

‒składniki te są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W myśl art. 16d ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z kolei w myśl art. 16f ust. 3 ww. ustawy,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych unormowań wynika, że podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, którego wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł (jest równa lub niższa), dla celów podatkowych może:

‒nie zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, odnosząc w miesiącu oddania ich do używania jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów,

‒zaliczyć go do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując go w stosownej ewidencji środków trwałych po czym:

‒dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym, lub

‒dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h–16m.

Natomiast, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł, podatnik jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (z wyjątkiem środków trwałych wymienionych w art. 16c tej ustawy).

Jednocześnie dodaje się, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy), stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy, który odwołuje się do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe lub rusztowania składające się z szeregu pojedynczych elementów, które nie mogą funkcjonować samodzielnie.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą polegajaca na wynajmnie naziemnych modułów ogrodzeniowych (dalej jako: „Moduły ogrodzeniowe”) oraz systemów zabezpieczeń krawędzi, otworów technologicznych i ciągów komunikacyjnych (dalej jako: „Systemy zabezpieczeń”) przede wszyskim dla firm budowlanych, organizatorów imprez itp. Łączna wartość pojedynczych elementów składowych Modułów ogrodzeniowych i/lub Systemów zabezpieczeń nabywanych przez Spółkę w danym miesiącu z reguły przekracza kwotę 10. 000,00 zł netto. Wartość poszczególnych elementów składowych z osobna nie przekracza 10.000,00 zł netto. Przewidywany przez Spółkę okres użytkowania elementów składowych Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń jest dłuższy niż rok.

W kwestii rozstrzygnięcia, czy ww. elementy Modułów ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń stanowić mogą odrębne środki trwałe, istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie, czy elementy te można uznać za kompletne i zdatne do użytku.

Jednocześnie należy stwierdzić, że to podatnik dokonuje oceny, czy dany środek trwały jest kompletny i zdolny do użytku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego m.in. wynika, że nabyte przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej działalności gospodarczej elementy składowe Modułów Ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń można konfigurować w różne zestawy, w zależności od szczegółowych postanowień umowy wynajmu (a w konsekwencji o różnej wartości).

Zatem, jeżeli wartość danego zestawu Modułów Ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń na potrzeby konkretnej umowy wynajmu, przekracza 10 000 zł (składnik majątku wprowadzony do ewidencji środków trwałych), to z chwilą oddania go po raz pierwszy do używania, Wnioskodawca winien zaliczyć wydatki z nim związane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 16a-16m ustawy. W ten sam sposób należy postąpić z każdym kolejnym zestawem, którego wartość początkowa przekracza 10 000 zł.

Jeżeli natomiast wartość początkowa danego zestawu, na który składają się poszczególne jego elementy, nie przekraczała 10 000 zł, to podatnik ma możliwość wyboru, tj. zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków z nim związanych, bądź też uznania go za środek trwały i dokonywania jednorazowej amortyzacji, bądź też dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w art. 16h–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wskazać należy, że czasowy brak wykorzystywania poszczególnych elementów Modułów Ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń (z po raz pierwszy utworzonych kompletów) w przypadku kontynuowania prowadzonej działalności w zakresie wynajmu, w której te środki były wykorzystywane, nie spowoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w przypadku:

‒wartości początkowej danego kompletu Modułów Ogrodzeniowych i Systemów zabezpieczeń na potrzeby konkretnej budowy/ imprezy, przekraczającej 10 000 zł – jest nieprawidłowe,

‒wartości początkowej danego kompletu, na który składają się poszczególne jego elementy, nie przekracza 10 000 zł – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja dotyczy stanu faktycznego. Który Państwo przestawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

‒Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).