1. Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na zakup Towarów i Usług, w sytuacji gdy dokumenty źródłowe potwierdzające ich zakup, które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, będą archiwizowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych)? 2. Czy archiwizowanie przez Spółkę dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE, które Spółka otrzymała w formie papierowej, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych), nie będzie miało wpływu na wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych przyznawanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE (tj. regionalnej pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji)?

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 18 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 sierpnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1945/20;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 5), jest prawidłowe.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) oraz w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, został rozpatrzony odrębnie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 października 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy:

- Spółce będzie przysługiwało prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na zakup Towarów i Usług, w sytuacji gdy dokumenty źródłowe potwierdzające ich zakup, które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, będą archiwizowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych),

- archiwizowanie przez Spółkę dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE, które Spółka otrzymała w formie papierowej, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych), nie będzie miało wpływu na wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych przyznawanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE (tj. regionalnej pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

H. S.A. jest spółką kapitałową z siedzibą w X. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”) i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174; dalej: „Ustawa o VAT”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE” lub „Strefa”) na podstawie wydanych na jej rzecz zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa towary i usługi, których zakup dokumentowany jest fakturami otrzymywanymi od dostawców. Nabywane przez Spółkę towary i usługi, których dotyczy niniejszy wniosek o interpretację (dalej: „Towary i Usługi”) będą wykorzystywane w całości do wykonywania czynności opodatkowanych. Wydatki ponoszone na zakup Towarów i Usług będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Jednocześnie, wydatki te nie będą stanowiły kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Ponadto, wydatki na zakup Towarów i Usług będą pokrywane z zasobów majątkowych Spółki (będą miały charakter definitywny).

Z uwagi na fakt, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie wydanych na jej rzecz zezwoleń, część ponoszonych przez Spółkę wydatków na zakup Towarów i Usług może mieć charakter kosztów nowych inwestycji (wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą), o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t. j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121; dalej: „Rozporządzenie SSE”).

Część faktur i innych dokumentów potwierdzających zakup Towarów i Usług Spółka otrzymuje w postaci elektronicznej (m.in. w formie plików w formacie PDF), a część w formie papierowej. Dokumenty otrzymywane w formie papierowej są skanowane i wprowadzane (w formie elektronicznej) do systemu finansowo-księgowego Spółki. Przy wprowadzaniu do systemu finansowo- księgowego Spółki poszczególnym dokumentom otrzymanym w formie papierowej i elektronicznej nadawany jest unikalny numer referencyjny, a następnie faktury i inne dokumenty uprawniające do odliczenia VAT oraz rozpoznania kosztu uzyskania przychodów ujmowane są przez Spółkę w rejestrach zakupu.

Aktualnie Spółka przechowuje przedmiotowe faktury i inne dokumenty w formie papierowej. Z uwagi jednak na dużą skalę działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę i znaczne ilości otrzymywanych dokumentów, papierowa forma archiwizacji dokumentów wiąże się z koniecznością ponoszenia wysokich kosztów administracyjnych. W związku z tym, Spółka rozważa podjęcie działań mających na celu usprawnienie procesu archiwizacji i obiegu dokumentów a także minimalizację kosztów z tym związanych. Działania te polegałyby na wdrożeniu systemu elektronicznej archiwizacji dokumentów.

W ramach systemu elektronicznej archiwizacji, otrzymywane przez Spółkę w formie papierowej dokumenty źródłowe (w tym przede wszystkim faktury, ale również paragony i inne dokumenty księgowe), dokumentujące zakup towarów i usług będą skanowane i zapisywane w formie plików elektronicznych w formacie PDF (dalej: „Obrazy Elektroniczne”).

Obrazy Elektroniczne będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Planowany do wdrożenia przez Spółkę sposób archiwizacji przewiduje przechowywanie Obrazów Elektronicznych w podziale na okresy rozliczeniowe, co będzie miało umożliwić szybkie odszukanie i uzyskanie dostępu do dokumentów. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, Spółka zapewni bezzwłoczny dostęp do przechowywanych w formie elektronicznej dokumentów, a także umożliwi ich bezzwłoczny pobór i przetwarzanie zawartych w nich danych.

Integralność treści - rozumiana jako niezmienianie danych, które powinien zawierać dokument - w przypadku wszystkich dokumentów, które będą podlegały archiwizacji elektronicznej w Spółce zostanie zapewniona poprzez zapisywanie Obrazów Elektronicznych w formie plików w formacie PDF, co - w ocenie Spółki - powinno uniemożliwić zmianę danych zawartych w dokumentach. Integralność będzie również zapewniona poprzez uniemożliwienie usunięcia raz zapisanego pliku.

Obrazy Elektroniczne będą umieszczane na specjalnym serwerze i archiwizowane przez Spółkę przy użyciu wewnętrznego systemu finansowo-księgowego. Dostęp do faktur będzie możliwy wyłącznie przez upoważnionych do tego pracowników Spółki (dalej: „Upoważnieni Pracownicy”). Upoważnieni Pracownicy będą mogli wyszukiwać Obrazy Elektroniczne przy wykorzystaniu numeru referencyjnego, nazwy dostawcy, daty wystawienia danego dokumentu czy też okresu rozliczeniowego.

Czytelność dokumentów - Obrazy Elektroniczne będą wiernym i czytelnym odzwierciedleniem papierowych wersji otrzymanych przez Spółkę dokumentów. Obrazy Elektroniczne będą miały odpowiednią jakość, aby zapewnić wyraźny odczyt danych na nich zawartych. Odpowiednia jakość zostanie zapewniona poprzez zastosowanie wysokiej jakości urządzeń skanujących. Przed utylizacją papierowych wersji dokumentów przeprowadzana będzie kontrola odczytu ich Obrazu Elektronicznego. W przypadku zastrzeżeń co do czytelności takiego dokumentu wykonywany będzie ponowny skan. Obraz Elektroniczny zawierający skan nie będzie mógł zostać zarchiwizowany bez przeprowadzenia ww. kontroli odczytu.

Po dokonaniu wszystkich wskazanych powyżej działań mających na celu utworzenie Obrazów Elektronicznych, a następnie zapisaniu i zabezpieczeniu ich w wewnętrznym systemie finansowo-księgowym, w celu ograniczenia kosztów związanych z przechowywaniem dokumentów w formie papierowej Spółka będzie utylizowała papierowe wersje dokumentów.

Pytania

1.Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na zakup Towarów i Usług, w sytuacji gdy dokumenty źródłowe potwierdzające ich zakup, które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, będą archiwizowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych)?

2.Czy archiwizowanie przez Spółkę dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE, które Spółka otrzymała w formie papierowej, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych), nie będzie miało wpływu na wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych przyznawanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE (tj. regionalnej pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji)?

(pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 5).

Państwa stanowisko w sprawie:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będzie przysługiwało prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na zakup Towarów i Usług, w sytuacji gdy dokumenty źródłowe potwierdzające ich zakup, które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, będą archiwizowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do archiwizowania dokumentów, o których mowa w art. 12a ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 482 ze zm.; dalej: „Ustawa o SSE”), które otrzymała w formie papierowej, w sposób zaprezentowany w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Zdaniem Wnioskodawcy, archiwizowanie przez Spółkę dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE, które Spółka otrzymała w formie papierowej, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych), nie będzie miało wpływu na wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych przyznawanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy O CIT, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE (tj. regionalnej pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści powyższego przepisu wynika, że każdy wydatek poniesiony bezpośrednio lub pośrednio w związku z uzyskaniem przychodów, co do zasady, stanowi koszt uzyskania przychodów, z wyjątkiem, gdy wydatek ten został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 Ustawy o CIT. Niezbędnym warunkiem klasyfikacji wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest istnienie związku o charakterze przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami (tj. stwierdzenie, iż wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła).

Mając na uwadze powyższą definicję, należy stwierdzić, iż co do zasady, dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, gdy spełnia on łącznie następujące przesłanki:

- został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym dany wydatek nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na konkretny przychód osiągnięty przez podatnika, lecz wystarczające jest, aby jego poniesienie było uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością;

- wydatek ten został poniesiony i jest definitywny - przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

- nie został ujęty wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w zamkniętym uregulowanym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Przepisy Ustawy o CIT, nie zawierają regulacji dotyczących sposobu dokumentowania faktu poniesienia kosztu. Niemniej jednak, dla celów wykazania związku pomiędzy kosztem a osiąganym przez podatnika przychodem powinien on jednak być w posiadaniu stosownych dowodów. Zgodnie bowiem z art. 9 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odwołując się natomiast do art. 20 ust. 1 z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: „Ustawa o Rachunkowości”), do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 2 Ustawy o Rachunkowości, podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”.

Należy również zwrócić uwagę na art. 20 ust. 5 Ustawy o Rachunkowości, zgodnie z którym, przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera za równoważne z dowodami źródłowymi uważa się zapisy w księgach rachunkowych, wprowadzane automatycznie za pośrednictwem urządzeń łączności, informatycznych nośników danych lub tworzone według algorytmu (programu) na podstawie informacji zawartych już w księgach, przy zapewnieniu, że podczas rejestrowania tych zapisów zostaną spełnione co najmniej następujące warunki:

1)uzyskają one trwale czytelną postać zgodną z treścią odpowiednich dowodów księgowych;

2)możliwe jest stwierdzenie źródła ich pochodzenia oraz ustalenie osoby odpowiedzialnej za ich wprowadzenie;

3)stosowana procedura zapewnia sprawdzenie poprawności przetworzenia odnośnych danych oraz kompletności i identyczności zapisów;

4)dane źródłowe w miejscu ich powstania są odpowiednio chronione, w sposób zapewniający ich niezmienność, przez okres wymagany do przechowywania danego rodzaju dowodów księgowych.

Wnioskodawca pragnie ponadto zwrócić uwagę na treść art. 73 ust. 2 Ustawy o Rachunkowości, zgodnie z którym, z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż dowód księgowy będący dokumentem dającym podstawę do wprowadzenia danego zdarzenia do ksiąg rachunkowych, jest także stosownym dokumentem potwierdzającym fakt poniesienia kosztu, dla celów podatku dochodowego. Niemniej jednak, dla celów podatkowych, istotne jest nie tylko potwierdzenie faktu zaistnienia zdarzenia gospodarczego (tj. faktu poniesienia kosztu), ale również potwierdzenie, iż koszt ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W tym zakresie odwołać się również należy do treści art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Ponadto, zgodnie z art. 181 Ordynacji Podatkowej, dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Należy podkreślić, iż z uwagi na użyte przez ustawodawcę w w/w przepisie określenie „w szczególności”, katalog dowodów nie ma charakteru zamkniętego. Dla celów potwierdzenia zaistnienia danego zdarzenia gospodarczego zasadne jest zatem posiadanie przez podatnika wszelkich dowodów potwierdzających poniesienie kosztu spełniającego, określone w art. 15 Ustawy o CIT, warunki uznania go za koszt uzyskania przychodów.

Analiza przytoczonych powyżej przepisów wskazuje, iż zarówno regulacje Ustawy o CIT, jak i Ustawy o Rachunkowości nie zawierają przepisów dotyczących sposobu przechowywania dowodów księgowych. W konsekwencji, należy stwierdzić, iż zarówno dla celów podatku CIT jak i dla celów rachunkowych, dokumenty źródłowe stanowiące dowód zaistnienia zdarzenia gospodarczego i podstawę zapisów w księgach rachunkowych mogą być nie muszą być przechowywane w oryginalnej formie papierowej. Tym samym, mogą być przechowywanie w również formie elektronicznej.

Należy przy tym zauważyć, iż brak oryginalnego dokumentu w wersji papierowej nie jest równoznaczny z brakiem możliwości ujęcia danego wydatku jako koszt uzyskania przychodów. Jak wskazano w przytoczonym art. 180 § 1 Ordynacji Podatkowej, przez dowód należy bowiem rozumieć wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wnioskodawca pragnie ponadto zwrócić uwagę na fakt, iż definiując koszt uzyskania przychodów w art. 15 Ustawy o CIT, ustawodawca nie uwarunkował możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, od sposobu jego udokumentowania, w szczególności nie zawarł również w tym przepisie odesłania do art. 9 Ustawy o CIT, stanowiącego o konieczności prowadzenia ewidencji zgodnie z odrębnymi przepisami. W konsekwencji, można wysunąć twierdzenie, iż nawet w sytuacji gdy Wnioskodawca nie dysponowałby wystarczającym dowodem księgowym, spełniającym wszystkie warunki formalne określone w Ustawie o Rachunkowości, możliwe byłoby zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem udokumentowania związku poniesionego wydatku z osiąganymi przychodami w inny sposób.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z 23 lipca 2013 r., (sygn. IBPBI/2/423-510/13/PP) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ stwierdził, iż: Należy zaznaczyć, iż zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnej transakcji, które nie spełniają wszystkich wymagań określonych w art. 21 ustawy o rachunkowości, nie mogą być automatycznie pominięte jako dowody świadczące o poniesionych kosztach. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy uchybienia formalne są niewielkie np. brak jest elementów, które mogą być uzupełnione, a fakt dokonania transakcji nie budzi wątpliwości i może być potwierdzony przez kontrahenta.

W świetle zaprezentowanych wyżej argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, przestawiony w opisie zdarzenia przyszłego sposób archiwizowania dokumentów źródłowych potwierdzających zakup Towarów i Usług (tj. wyłącznie w formie elektronicznej, w formie Obrazów Elektronicznych), które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, nie będzie stanowił przesłanki wykluczającej zasadność kwalifikacji tych wydatków, jako kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zakup Towarów i Usług będzie zatem uzależniona od tego, czy spełnią one łącznie wymienione wyżej przesłanki kwalifikacji jako koszt uzyskania przychodu, tj.:

- zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

- zostaną poniesione i będą miały definitywny charakter;

- nie będą stanowiły wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z zaprezentowanym wyżej opisem zdarzenia przyszłego, wydatki ponoszone na zakup Towarów i Usług będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Jednocześnie, wydatki te nie będą stanowiły kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Ponadto, wydatki na zakup Towarów i Usług będą pokrywane z zasobów majątkowych Spółki (będą miały charakter definitywny). W konsekwencji, wydatki na zakup Towarów i Usług będą spełniały wszystkie ww. przesłanki kwalifikacji jako koszt uzyskania przychodu. Tym samym, Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółce będzie przysługiwało prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, wydatków na zakup Towarów i Usług, w sytuacji gdy dokumenty źródłowe potwierdzające ich zakup, które Spółka otrzymała pierwotnie w formie papierowej, będą archiwizowane w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych).

Przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w następujących interpretacjach indywidualnych:

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-452/16/MW;

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 lipca 2015 r., sygn. IBPB-1- 3/4510-23/15/PC;

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 12 czerwca 2015 r., sygn. IPTPB3/4510-79/15-4/GG;

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 września 2013 r., sygn. IPPB5/423-490/13-2/IŚ;

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 października 2012 r., sygn. IBPBI/2/423-953/12/PC.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie natomiast do § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, ze zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, ze zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1)ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2)ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3)kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4)ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

5)kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6)ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, iż wielkość kosztów nowych inwestycji (wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą) ma bezpośredni wpływ na wysokość przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT. Tym samym, sposób dokumentacji i archiwizowania dowodów poniesienia przez podatnika wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 Rozporządzenia SSE, może mieć bezpośredni wpływ na wielkość jego zobowiązania podatkowego w zakresie podatku CIT. W przypadku gdy archiwizacja ta byłaby prowadzona w sposób nieprawidłowy, organy podatkowe mogłyby bowiem zakwestionować wysokość poniesionych przez podatnika wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, co skutkowałoby zmniejszeniem przysługującej mu kwoty zwolnienia podatkowego.

Omówione wyżej przepisy § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 Rozporządzenia SSE, jak również art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, nie zawierają odrębnych wytycznych co do sposobu archiwizowania dokumentów potwierdzających fakt poniesienia przez podatnika wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą. W konsekwencji, należy uznać, iż jedyną wytyczną w tym zakresie jest przepis art. 12a Ustawy o SSE. Jeżeli zatem sposób archiwizowania dokumentów potwierdzających fakt poniesienia podatnika wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 Rozporządzenia SSE, jest zgodny z przepisem art. 12a Ustawy o SSE, nie powinien on skutkować możliwością zakwestionowania przez organy podatkowe faktu poniesienia ww. wydatków, a tym samym, nie powinien mieć żadnego wpływu na wysokość pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE.

W opisie zdarzenia przyszłego zaprezentowany został nowy sposób archiwizowania dokumentów, którego wprowadzenie planuje Spółka. Jak zostało wskazane z opisie zdarzenia przyszłego, z uwagi na fakt, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na ternie ŁSSE na podstawie wydanych na jej rzecz zezwoleń, część ponoszonych przez Spółkę wydatków na zakup Towarów i Usług może mieć charakter kosztów nowych inwestycji (wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą), o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 Rozporządzenia SSE. Zaprezentowany w opisie zdarzenia przyszłego sposób archiwizowania dokumentów będzie zatem zastosowanie również do dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 6 Rozporządzenia SSE.

Jak zostało wykazane we wcześniejszej części niniejszego pisma (w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4), zaprezentowany w opisie zdarzenia przyszłego sposób archiwizowania dokumentów, który Spółka planuje wprowadzić w przyszłości, tj. archiwizowanie dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej, w postaci Obrazów Elektronicznych, będzie zgodny z wymogami przewidzianymi w art. 12a Ustawy o SSE. W konsekwencji, w świetle przeprowadzonego wyżej wywodu należy stwierdzić, iż nie powinien on stwarzać ryzyka zakwestionowania przez organy podatkowe faktu poniesienia ww. wydatków, a tym samym, nie powinien mieć żadnego wpływu na wysokość pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, archiwizowanie przez Spółkę dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE, które Spółka otrzymała w formie papierowej, w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego - wyłącznie w formie elektronicznej (w postaci Obrazów Elektronicznych), nie będzie miało wpływu na wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnień podatkowych przyznawanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy O CIT, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE (tj. regionalnej pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji).

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych – 17 grudnia 2019 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB1-3.4010.477.2019.2.MO o odmowie wszczęcia postępowania.

Postanowienie zostało przez Państwa odebrane w dniu 18 grudnia 2019 r.

Pismem z 27 grudnia 2019 r. (wpływ 31 grudnia 2019 r.) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 2 marca 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.477.2019.3.PC utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 16 marca 2020 r.

Skarga na postanowienie

Pismem z 15 kwietnia 2020 r. (przesłanym za pośrednictwem e-puap tego samego dnia) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wnieśli Państwo m.in. o uchylenie  zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia I instancji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Spółki wyrokiem z 3 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 241/20.

Pismem z 30 lipca 2020 r. wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 10 sierpnia 2022 r. sygn. akt II FSK 1945/20 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 marca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.477.2019.3.PC.

Akta sprawy z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynął do mnie 19 grudnia 2022 r.

W dniu 20 lutego 2023 r., postanowieniem Znak: 0111-KDIB1-3.4010.477.2019.10.AN uchyliłem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 17 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.477.2019.2.MO.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku,

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania oznaczonego nr 3 i 5 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 oraz 4, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania uchylonego postanowienia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.