Czy: - w przypadku Usług pośrednich świadczonych rzeczywiście przez Faktycznych Usługodawców, pod warunkiem udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych uzyskanym od Faktycznych Usługodawców certyfikatem rezydencji, Spółka w celu zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne), - Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, - w przypadku płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS, jako jednostkę macierzystą, a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z 17 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

   - w przypadku Usług pośrednich świadczonych rzeczywiście przez Faktycznych Usługodawców, pod warunkiem udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych uzyskanym od Faktycznych Usługodawców certyfikatem rezydencji, Spółka w celu zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne),

   - Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania,

   - w przypadku płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS, jako jednostkę macierzystą, a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską  i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji).

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 marca 2023 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przedmiot działalności Wnioskodawcy i funkcjonowanie Grupy

Wnioskodawca (B. Poland) jest spółką kapitałową mającą siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich przychodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

B. Poland należy do międzynarodowej grupy kapitałowej B. P. (dalej: „Grupa”) i jest europejskim liderem usług w zakresie nieruchomości.

Jedynym udziałowcem B. Poland jest B. SAS (NIP: (…), nadany przez Francję) (dalej: „B. SAS”), spółka z siedzibą we Francji oraz francuskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu opodatkowaniu od swoich dochodów we Francji. B. SAS jest podmiotem, mającym za zadanie m.in. podział kosztów usług świadczonych w ramach Grupy na podmioty znajdujące się w tej Grupie, w tym Spółkę. Oprócz innych zadań B. SAS pełni więc rolę podmiotu centralizującego rozliczenia, tj. Centrum Usług Wspólnych (z ang. Shared Services Center).

Opis nabywanych usług niematerialnych

Wnioskodawca w ramach swojej działalności nabywa od spółek z Grupy usługi niematerialne. Usługi te są świadczone na podstawie umów:

1) Service Level Agreement;

2) International Services Agreement;

3) Support Services Agreement (dalej łącznie: „Umowy”).

B. Poland oraz usługodawcy w ramach ww. Umów są podmiotami powiązywanymi w kontekście ustawy o CIT.

Na bazie ww. Umów, Spółka nabywa szereg usług, wśród których znajdują się m.in. usługi niematerialne takie jak usługi doradcze, marketingowe, zarządcze, usługi ogólnego wsparcia w działalności na rynku nieruchomościowym, prawne, podatkowe itp. Z uwagi na charakter tych usług, który odpowiada usługom wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, bądź z uwagi na charakter podobny do takich usług, Spółka traktuje usługi nabywane na podstawie Umów jako podlegające podatkowi u źródła (dalej: „PuŹ”), w przypadku nabywania ich od podmiotów z zagranicy, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT.

Wyżej wymienione usługi niematerialne nabywane na bazie Umów dzielą się na dwa typy, ze względu na sposób rozliczania kosztów uzyskiwanych usług tj. usługi świadczone od poszczególnych spółek z Grupy:

1) które są rozliczane bezpośrednio z danym usługodawcą (dalej: „Usługi bezpośrednie”);

2) których koszty są fakturowane na B. SAS a następnie refakturowane przez ten podmiot do poszczególnych spółek z Grupy, w tym B. Poland (dalej: „Usługi pośrednie”).

Usługi niematerialne na podstawie ww. Umów świadczone są przez podmioty z Grupy mające rezydencję podatkową:

 1) we Francji – B. SAS oraz C. France (spółka z siedzibą we Francji, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)),

 2) w Republice Singapuru – D. LTD (spółka z siedzibą w Republice Singapuru, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)),

 3) w Hiszpanii – E. Spain SA (spółka z siedzibą w Hiszpanii, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)) oraz F. Spain, S.A. (spółka z siedzibą w Hiszpanii, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)),

 4) w Niemczech – G. GmbH (spółka z siedzibą w Niemczech, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)),

 5) w Holandii – G. B.V. (spółka z siedzibą w Holandii, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)) oraz

 6) w Wielkiej Brytanii – H. UK LIMITED (spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, NIP nadany przez państwo siedziby: (…)).

(dalej łącznie: „Faktyczni Usługodawcy”).

Podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

Niezależnie od powyższego, Spółka wskazuje, iż Usługi pośrednie poza wskazanymi powyżej Faktycznymi Usługodawcami, są również świadczone przez jednostki/przedstawicielstwa B. SAS („platformy”), tj. (i) oddział położony na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz (ii) biuro położone na terenie Hong-Kongu (dalej: „Jednostki zagraniczne”). Wszystkie wydatki związane z działalnością Jednostek zagranicznych, jak również przychody związane z ich działalnością, w tym z tytułu świadczonych Usług pośrednich, księgowane są na poziomie B. SAS i rozpoznawane podatkowo we Francji. Zarówno w Hong-Kongu jak w Zjednoczonych Emiratach Arabskich z uwagi na działalność przez położone tam Jednostki zagraniczne nie jest płacony podatek dochodowy - działalność prowadzona przez Jednostki zagraniczne jest w całości opodatkowana na poziomie B. SAS we Francji.

W związku z powyższym, Usługi pośrednie, których koszty refakturowane są m.in. na Spółkę, wykonywane są przez Faktycznych Usługodawców czyli podmioty z krajów, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Niemniej, Spółka nie może wykluczyć, że w przyszłości Usługi pośrednie mogą być również świadczone przez inne podmioty niż obecnie, w tym przez podmioty z krajów, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dla pełnego obrazu, Wnioskodawca wskazuje, że nabywa również Usługi bezpośrednie od B. SAS, niemniej, przedmiotem niniejszego wniosku i dalszych rozważań będą jedynie Usługi pośrednie.

Opis rozliczeń kosztów Usług pośrednich w ramach Grupy

Wymaga podkreślania fakt, iż w ramach refakturowania kosztów związanych z Usługami pośrednimi na podmioty z Grupy, B. SAS nie dodaje wkładu własnego/wartości ekonomicznej do usług i zatem nie stosuje żadnej marży przy dokonywaniu refakturowania kosztów Usług pośrednich, a jest jedynie scentralizowanym pośrednikiem w przekazywaniu kosztów i płatności na rzecz Faktycznych Usługodawców (z wyjątkiem Jednostek zagranicznych). Aktywność B. SAS sprowadza się jedynie do otrzymywania faktur od Faktycznych Usługodawców (z wyjątkiem Jednostek zagranicznych) oraz zgodnie z przyjętym w Grupie kluczem podziału kosztów świadczeń na podmioty z Grupy faktycznie korzystające z usług, w tym nie ponosi odpowiedzialności za wykonywane świadczenia oraz nie dostarcza i nie koordynuje realizacji usług. Funkcjonowanie Centrum Usług Wspólnych, którego rolę pełni B. SAS, ma na celu uproszczenie rozliczeń w ramach Grupy w zakresie realizowanych usług wewnątrzgrupowych, a zasady funkcjonowania zostały określone w umowach zawartych między Centrum Usług Wspólnych a poszczególnymi podmiotami z Grupy, w tym z Wnioskodawcą.

W związku z tak przyjętą strukturą rozliczeń wewnątrzgrupowych (płatności, które dokonywane są przez Spółkę na rzecz B. SAS, a następnie przekazywane na rzecz Faktycznych Usługodawców - z wyjątkiem Jednostek zagranicznych - za Usługi pośrednie), zdaniem Wnioskodawcy to Faktyczni Usługodawcy są rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę należności (w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Natomiast w przypadku Usług pośrednich B. SAS pełniąca w Grupie rolę Centrum Usług Wspólnych, nie spełnia definicji rzeczywistego właściciela wypłacanych przez Spółkę wynagrodzenia - jest jedynie pośrednikiem przekazującym dalej płatność (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne) .

Wnioskodawca podkreśla, że Jednostki zagraniczne, są jedynie funkcjonalnie wydzieloną częścią organizacyjną działalności B. SAS, których zarówno przychody jak i koszty księgowane są na poziomie spółki B. SAS. To B. SAS w całości w swoim wyniku podatkowym uwzględnia wynik podatkowy na działalności prowadzonej poprzez Jednostki zagraniczne.

Podatek u źródła a płatności za Usługi pośrednie

Wnioskodawca w przypadku Usług pośrednich, chcąc dochować należytej staranności PuŹ i możliwości zastosowania preferencyjnego opodatkowania wypłat za takie usługi, powinien więc badać i udokumentować status Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych właścicieli, prowadzących rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby.

Wnioskodawca składając niniejszy wniosek pragnie więc uzyskać potwierdzenie, iż w zakresie należności wypłacanych dotyczących Usług pośrednich, opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na gruncie ustawy o CIT oraz odpowiednich umów międzynarodowych w celu zastosowania przepisów odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tj. co do zasady, nieopodatkowania) powinien dochować należytej staranności w zakresie PuŹ badając status Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych właścicieli z pominięciem B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne). Natomiast w przypadku płatności związanych z działalnością Jednostek zagranicznych (czyli jedynie funkcjonalnie/organizacyjnie wydzielonych części B. SAS), Spółka wnosi o potwierdzenie, że tylko B. SAS, jako podatnik, może zostać uznany za beneficjenta rzeczywistego wskazanych płatności.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 23 marca 2023 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że B. SAS jako jednostka macierzysta Jednostek zagranicznych z Hong-Kongu oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich jest rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa we wniosku w rozumieniu art. 4a ust. 29 ustawy o CIT, tj.:

 a) otrzymuje należności od Jednostek zagranicznych dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą należności lub ich części,

 b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności Jednostek zagranicznych innemu podmiotowi,

 c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby (Francji).

Wnioskodawca wskazał, iż aktualnie zarówno Jednostka zagraniczna z Hong-Kongu, jak też z Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie stanowi zagranicznego zakładu B. SAS. Z perspektywy podatkowej, przychody związane z ich działalnością są w całości opodatkowane przez B. SAS (we Francji).

Pytania        

 1. W świetle tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przypadku Usług pośrednich świadczonych rzeczywiście przez Faktycznych Usługodawców, pod warunkiem udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych uzyskanym od Faktycznych Usługodawców certyfikatem rezydencji, Spółka w celu zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne)?

 2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie pozytywna, to czy Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania?

 3. Spółka prosi o potwierdzenie, czy w przypadku płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS, jako jednostkę macierzystą, a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych poprzez uzyskane od Faktycznych Usługodawców certyfikaty rezydencji, w związku z Usługami pośrednimi świadczonymi przez Faktycznych Usługodawców, Spółka może zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne).

Ad 2

W odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w przypadku uznania stanowiska Spółki co do zakresu pytania 1 za prawidłowe, Spółka będzie uprawniona do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj.: Francją, Republiką Singapuru, Hiszpanią, Niemcami, Holandią, Wielką Brytanią.

Ad 3

W odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku należności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością, Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stan prawny w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) (zasada ograniczonego obowiązku podatkowego), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast biorąc pod uwagę art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Ponadto zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Jak wynika natomiast z ustawy o CIT na podstawie art. 4a ust. 29, za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności uznaje się podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

 a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

 b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

 c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1

Rzeczywisty odbiorca wypłacanych należności

Na podstawie obecnego stanu prawnego, płatnik zobowiązany jest do dochowania należytej staranności niezależnie od wysokości wypłacanych na rzecz nierezydentów kwot wynagrodzeń. Na podstawie art. 26 ust. 1 przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się m.in. charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika. Przepis ten pozwala stwierdzić, iż obowiązek płatnika przy wypłacie należności określonych w art. 21 oraz art. 22 ustawy o CIT (a w szczególności w art. 21 ust. 1 pkt 2a, czyli usług niematerialnych, które są przedmiotem rozważań w ramach niniejszego wniosku) z zastosowaniem preferencji PuŹ wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie sprowadza się jedynie do uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji, ale także do dokonania weryfikacji warunków niepobrania podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania z należytą starannością.

Przeprowadzając weryfikację z zachowaniem należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:

 a) w pierwszej kolejności, ustalenia statusu kontrahenta, któremu wypłacana jest dana należność, jako podatnika (rzeczywistego właściciela) w stosunku do planowanej wypłaty, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot,

 b) następnie przeprowadzenie weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności, poprzez uzyskanie od kontrahenta certyfikatu rezydencji, ważnego na moment dokonywania płatności, oraz

 c) weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie).

Na podstawie analizy definicji rzeczywistego właściciela należności, wskazanej w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, Spółka wskazuje, iż w jej opinii brak podstaw do uznania B. SAS występującego w roli Centrum Usług Wspólnych w Grupie, za rzeczywistego właściciela należności dotyczących zapłaty za Usługi pośrednie, które są wypłacane przez Wnioskodawcę (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne - szczegółowe uzasadnienie poniżej w odniesieniu do pytania 3).

Jak zostało to przedstawione w opisie zdarzeń przyszłych, B. SAS jest wyłącznie pośrednikiem w przekazywaniu płatności do Faktycznych Usługodawców - przekazuje je w całości Faktycznym Usługodawcom. Co więcej, otrzymane środki nie stanowią jego definitywnego przysporzenia, a także B. SAS nie ma możliwości samodzielnego decydowania o ich przeznaczeniu biorąc pod uwagę, fakt że nie jest usługodawcą Usług pośrednich. Zatem bazując na powyższym, z uwagi na brak spełnienia dwóch z trzech przesłanek, które należy spełnić łącznie, B. SAS nie może zostać uznanym za rzeczywistego właściciela należności z tytułu Usług pośrednich (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne).

Wnioskodawca dla całości obrazu wskazuje, że B. SAS uznaje za podatnika (rzeczywistego odbiorcę) jedynie w zakresie wypłacanych przez Wnioskodawcę należności z tytułu Usług bezpośrednich oraz Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne.

Dodatkowo, bazując na projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów dotyczących zasad poboru podatku u źródła, które do dnia złożenia niniejszego wniosku nie zostały wydane w wersji finalnej, a więc Wnioskodawca traktuje je jako wskazówki co do postępowania w zakresie PuŹ (dalej: „Objaśnienia podatkowe”), należy stwierdzić, iż aby podmiot działający w roli Centrum Usług Wspólnych mógł zostać uznany za rzeczywistego właściciela otrzymanych należności, powinien spełniać następujące warunki:

 a) Centrum Usług Wspólnych ponosi odpowiedzialność za wykonywane świadczenia (np. samodzielnie, tj. przy wykonywaniu własnych zasobów, świadczy usługi na rzecz pozostałych spółek z grupy kapitałowej),

 b) dostarcza lub koordynuje realizację pozostałych usług biznesowych zakupionych od podwykonawców - powiązanych lub niepowiązanych,

 c) posiada zaplecze biznesowe, pracowników, know-how, ponosi ryzyko gospodarcze niewykonywania usług w stosunku do podmiotów z grupy.

Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne B. SAS pełniąc rolę Centrum Usług Wspólnych, nie ponosi odpowiedzialności za wykonane świadczenia - każdy z Faktycznych Usługodawców w pełni ponosi odpowiedzialność za usługę, której koszt został refakturowany przez B. SAS na Wnioskodawcę. B. SAS nie dostarcza lub nie koordynuje także realizacji pozostałych usług biznesowych zakupionych od podwykonawców, a także w szczególności nie ponosi ryzyka gospodarczego za niewykonanie usługi w stosunku do podmiotów z Grupy (w tym do Wnioskodawcy - (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne). Co prawda B. SAS posiada pewne zaplecze biznesowe, pracowników oraz know-how jednakże są to elementy konieczne do wykonywania m.in. Usług bezpośrednich, których kosztami bezpośrednio obciąża spółki z Grupy, w tym Wnioskodawcę. Z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne rola B. SAS sprowadza się więc jedynie do podziału kosztów nabytych świadczeń na podmioty z Grupy korzystające z Usług pośrednich. Dodatkowo podkreślenia wymaga fakt, iż w swojej działalności B. SAS nie nakłada w żadnym wypadku marży na koszty związane z wykonywaniem Usług pośrednich na podstawie Umów.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak statusu B. SAS jako rzeczywistego właściciela w przypadku Usług pośrednich świadczonych przez Faktycznych Usługodawców, w sytuacji otrzymania od Faktycznych Usługodawców ważnych certyfikatów rezydencji, Spółka będzie uprawniona do zastosowania koncepcji „look through”, tj. dalsze badanie w zakresie PuŹ w celu dochowania należytej staranności powinno zostać przeprowadzone poprzez weryfikację status rzeczywistego właściciela, w tym prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez Faktycznych Usługodawców, z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne).

Zastosowanie koncepcji „look through”

Wnioskodawca wskazuje, iż jest świadom braku formalnego instytucjonalizowania koncepcji „look through” w polskim prawie podatkowym, niemniej na możliwość jej stosowania wskazują poza doktryną międzynarodową same Objaśnienia podatkowe: „funkcjonujące na gruncie prawa międzynarodowego (UPO) pojęcie beneficial owner, które odpowiada polskiemu pojęciu rzeczywistego właściciela, stanowi koncepcję służącą przyznawaniu korzyści podatkowej jedynie tym podmiotom, które w danych okolicznościach nie działają w charakterze pośrednika. Należy więc przyjąć, że nie każdy podmiot, który jest bezpośrednim odbiorcą należności i przedstawia polskiemu płatnikowi certyfikat rezydencji określonego państwa, jest uprawiony do skorzystania z uprawnień przewidzianych w UPO łączącej Polskę z tym państwem. W konsekwencji (...) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”.

Słuszność stanowiska Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych oraz wydanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych.

Możliwość stosowania koncepcji „look through” została potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi już w 2015 r., gdzie w orzeczeniu o sygn. akt I SA/Łd 551/15, stwierdzono, że: „w sytuacji gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną do odsetek” mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)”.

Powyższe zasady weryfikacji rzeczywistego właściciela należności, poprzez stosowanie koncepcji „look through” potwierdzane jest także przez najnowsze orzecznictwo w zbliżonych stanach faktycznych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w orzeczeniu z 2020 r. o sygn. akt I SA/Gl 1491/19, potwierdził, iż: „rozumienie pojęcia „odbiorca odsetek jest ich właścicielem” należy rozumieć w ten sposób, że podmiot ostatecznie otrzymujący odsetki jest równocześnie ich właścicielem. Rozumienie takie wynika z założenia, że pod pojęciem tym nie może mieścić się sytuacja, w której odbiorca odsetek otrzymuje ją nie dla własnej korzyści a jako podmiot zobowiązany do jej przekazania w całości lub części innemu podmiotowi, w tym takiemu, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Innymi słowy aby doszło do spełnienia przesłanki wynikającej z ww. przepisu właściciel odsetek powinien być równocześnie ich odbiorcą końcowym. Nie chodzi więc o to, aby „odbiorca odsetek” był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był ich właścicielem, a zatem „osobą uprawnioną” do odsetek. Innymi słowy, by ostatni podmiot w łańcuchu transakcji przelewów „odsetek” był jego właścicielem i ma siedzibę na terenie drugiego z umawiających się Państw.”

Koncepcja „look through approach” coraz częściej wymieniana jest przez administrację podatkową w wydawanych interpretacjach indywidualnych, zarówno z nazwy, jak i nie wprost, tj. tylko poprzez przywołanie możliwości zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania państwa siedziby rzeczywistego właściciela danej należności, a nie jej bezpośredniego odbiorcy. Często jest to też wynik kształtującej się linii orzeczniczej na poziomie sądów administracyjnych, i zmiany wcześniejszej decyzji organu, przykładowo w interpretacji z 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.241.2019.10.AJ/S/MR.

Możliwość zastosowania takiego podejścia potwierdzana była także bezpośrednio na poziomie samych organów m.in. w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2020        r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.534.2019.2.JC, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawidłowość stosowanego podejścia Wnioskodawcy, bez wydawania dodatkowego uzasadnienia: „Spółka (i pozostali Wnioskodawcy) podkreślają, że ich zdaniem Centrum Rozliczeniowe może zostać uznane za podatnika jedynie w zakresie wypłacanych przez Wnioskodawcę należności z tytułu jego własnych dochodów, np. należnych prowizji czy wynagrodzenia za świadczenie usług, czyli generalnie w zakresie rozliczeń, które będą stanowiły jego definitywne przysporzenie majątkowe, a nie w zakresie należności z tytułu świadczeń realizowanych przez innego Rzeczywistego Usługodawcę. Innymi słowy, przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować „look through approach” i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.

Podobny pogląd wyraził także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK, stwierdzając, że: „należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sytuacji opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy zastosować zapisy przewidziane w umowie zawartej między Polską i Państwem B, a nie Państwem A - a w konsekwencji Wnioskodawca może stosować stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od Spółki przez licencjodawcę z Państwa A.”

Wnioskodawca wskazuje także na interpretację wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.15.2022.2.BJ. W bardzo analogicznym stanie faktycznym do tego przedstawionego w niniejszym wniosku - refakturowanie kosztów usług niematerialnych przez centrum usług wspólnych, organ potwierdził możliwość zastosowania koncepcji „look through approach” do dokonywanych wypłat na rzecz takiego podmiotu, odstępując od własnego uzasadnienia.

Końcowo, mając na uwadze wszystkie wyżej przytoczone argumenty, Wnioskodawca wskazuje, że rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez niego należności z tytułu Usług pośrednich na podstawie Umów są Faktyczni Usługodawcy będący polskimi nierezydentami podatkowymi z siedzibami w Francji, Republice Singapuru, Hiszpanii, Niemczech, Holandii oraz Wielkiej Brytanii, z założeniem nieprowadzenia przez nich żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz z zastrzeżeniem spełnienia przez nich definicji rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 za prawidłowe, Spółka stoi na stanowisku, iż Spółka będzie uprawniona do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania do wypłat dotyczących Usług pośrednich - traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj.: Francją, Republiką Singapuru, Hiszpanią, Niemcami, Holandią, Wielką Brytanią.

Na podstawie art. 7 umów zawartych między Rzeczpospolitą Polską a odpowiednio Francją, Republiką Singapuru, Hiszpanią, Niemcami, Holandią oraz Wielką Brytanią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, należy stwierdzić, iż co do zasady, tylko państwo, w którym siedzibę ma przedsiębiorstwo (państwo siedziby), może opodatkować zyski tego przedsiębiorstwa. Jeżeli jednak przedsiębiorstwo prowadzi w umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład to państwo położenia zakładu może opodatkować zyski przedsiębiorstwa, w takim stopniu, w jakim można przypisać je temu zakładowi.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Faktyczni Usługodawcy są spółkami, których siedziby dla każdej z nich znajdują się odpowiednio w Francji, Republice Singapuru, Hiszpanii, Niemczech, Holandii oraz Wielkiej Brytanii, oraz podlegają nieograniczonemu opodatkowaniu w państwach swojej rezydencji, jednocześnie żaden z Faktycznych Usługodawców nie prowadzi działalności w Rzeczpospolitej Polskiej za pomocą położonego na jej terytorium zakładu zagranicznego o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, oznacza to, iż brak jest przeciwskazań co do możliwości stosowania przez Wnioskodawcę artykułu 7 odpowiednich umów międzynarodowych i wynikających z nich preferencji, w zakresie płatności wynikających z tytułu wykonania usług na podstawie Umów.

Jednocześnie z uwagi na charakter i naturę Usług pośrednich (wśród których znajdują się m.in. usługi niematerialne takie jak usługi doradcze, marketingowe, zarządcze, usługi ogólnego wsparcia w działalności na rynku nieruchomościowym, prawne, podatkowe itp.) nie znajdą zastosowania inne artykuły odpowiednich umów międzynarodowych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania PuŹ na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Faktycznych Usługodawców, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a takie wypłaty będą odpowiednio opodatkowanie w kraju siedziby każdego z Faktycznych Usługodawców.

Dla uniknięcia wątpliwości, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w razie braku odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z krajem rezydencji podmiotu świadczącego usługi (gdyż w przyszłości poprzez zmiany w kręgu Faktycznych Usługodawców może dojść do takiej sytuacji), zastosowanie znajduje ustawowa stawka 20% zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 3

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Jednostki zagraniczne położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu, świadczą usługi na rzecz spółek z Grupy, w tym Wnioskodawcę. Nawet jeżeli uznać, że Jednostki zagraniczne stanowią oddziały zagraniczne B. SAS w rozumieniu odpowiednich przepisów lokalnych, to Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że Jednostki zagraniczne zgodnie z lokalnymi przepisami, nie płacą podatku dochodowego w kraju swojego położenia, a źródłem ich aktywności jest osobowość prawna/podatnik przedsiębiorcy zagranicznego (jednostki macierzystej), którym jest B. SAS. Jednostki zagraniczne posiadają jedynie samodzielność organizacyjną (są wydzielone funkcjonalnie ze struktur macierzystych B. SAS jako oddział/biuro). Jednostki zagraniczne stanowią więc integralną część przedsiębiorstwa B. SAS. Również na podstawie umów międzynarodowych (w przypadku możliwości ich zastosowania) Jednostki zagraniczne nie są traktowane jako oddzielni od jednostki macierzystej B. SAS podatnicy. Przepisy odpowiedniej umowy międzynarodowej powinny być stosowane przez Spółkę, w odniesieniu do podatnika którym jest B. SAS, a nie do Jednostek zagranicznych. Co istotne, Spółka podkreśla również, że zgodnie z lokalnymi przepisami, zarówno w Hong-Kongu jak i Zjednoczonych Emiratach Arabskich, B. SAS nie płaci podatku dochodowego związanego z działalnością Jednostek zagranicznych, a zarówno koszty i przychody są księgowane na poziomie B. SAS, a w związku z powyższym, rozpoznawane podatkowo w miejscu rezydencji podatkowej B. SAS, czyli na terenie Francji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w celu zastosowania preferencji w zakresie PuŹ, w przypadku płatności związanych z działalnością Jednostek zagranicznych, Spółka powinna traktować B. SAS jako podatnika (i potencjalnie rzeczywistego odbiorcę) należności i dokonywać z należytą starannością badania B. SAS, a nie Jednostki zagraniczne, stanowiące jedynie wydzielone części działalności B. SAS.

Skoro więc Jednostki zagraniczne stanowią integralną część B. SAS, to w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającej rezydencję podatkową B. SAS we Francji oraz dochowaniu należytej staranności w PuŹ, Spółka dla płatności przypisywanych do Jednostek zagranicznych będzie miała prawo do zastosowania odpowiednich zapisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytania postawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, kto, tj. jaki podmiot jest rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”) wskazanych we wniosku należności. Wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie potraktowano, jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 14b § 2a pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) – przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia ekonomicznego, w tym zawarte w art. 5a pkt 33d, art. 24 ust. 19 i 20, art. 30f ust. 18, 20 i 20a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4a pkt 29, art. 12 ust. 13 i 14, art. 22c, art. 24a ust. 16, 18 i 18a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższego wynika, że przepis art. 4a pkt 29 updop obejmujący swoim zakresem określenie/zdefiniowanie rzeczywistego właściciela nie może być przedmiotem postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updop:

W myśl art. 3 ust. 2 updop:

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w  art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z  opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 updop:

W świetle art. 3 ust. 5 updop:

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 updop.

Na podstawie art. 21 ust. 1 updop:

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 updop podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi:

Na podstawie art. 22b updop:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub  innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na  terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz dopełnieniem pozostałych warunków wskazanych w art. 26 ustawy o CIT (wymóg zachowania przez płatnika należytej staranności przy weryfikacji warunków wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Obowiązki płatnika, w przypadku dokonywania wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 uregulowane są w art. 26 updop.

W myśl art. 26 ust. 1 updop:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 2e updop:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2.000.000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustawodawca przewidział odstępstwo od ww. reguły określonej w art. 26 ust. 2e updop.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 7a updop:

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j updop.

Nadto w art. 28b ust. 1 updop Ustawodawca przewidział możliwość zwrotu przez organ podatkowy, na wniosek, podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e.

Wymieniony powyżej art. 28b ust. 4 pkt 4-6 updop stanowi natomiast, że do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, w szczególności:

   - oświadczenie podatnika, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3 pkt 4 lit. b, ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4;

   - oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku z którą składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności - w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;

   - oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód - w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a updop, powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

Zgodnie z art. 4a pkt 29 updop:

Ilekroć w ustawie jest mowa o rzeczywistym właścicielu oznacza to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Z przywołanego wcześniej art. 26 ust. 1 updop wynika, że przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy:

   - w przypadku Usług pośrednich świadczonych rzeczywiście przez Faktycznych Usługodawców, pod warunkiem udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych uzyskanym od Faktycznych Usługodawców certyfikatem rezydencji, Spółka w celu zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne),

   - Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania,

   - w przypadku płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS, jako jednostkę macierzystą, a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji).

Ad 1

Jak wynika z opisu sprawy, co do płatności za Usługi pośrednie, które dokonywane są przez Spółkę na rzecz B. SAS, a następnie przekazywane na rzecz Faktycznych Usługodawców, to Faktyczni Usługodawcy są rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Wnioskodawcę należności (w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT).

W związku z tym, że rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Spółkę należności z tytułu Usług pośrednich na podstawie Umów są Faktyczni Usługodawcy będący nierezydentami podatkowymi, mający siedziby w Francji, Republice Singapuru, Hiszpanii, Niemczech, Holandii oraz Wielkiej Brytanii, z założeniem nieprowadzenia przez nich żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz z zastrzeżeniem spełnienia przez nich definicji rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, Spółka może dokonać kwalifikacji podatkowej wypłacanego Wynagrodzenia za świadczenie Usług pośrednich zgodnie z koncepcją „look through approach”, czyli na gruncie umów zawartych pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby Faktycznych Usługodawców, tj. umów zawartych pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a odpowiednio:

- Republiką Francji,

- Republiką Singapuru,

- Hiszpanii,

- Republiką Federalną Niemiec,

- Królestwem Niderlandów,

- Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że w przypadku udokumentowania siedziby Faktycznych Usługodawców dla celów podatkowych poprzez uzyskane od Faktycznych Usługodawców certyfikaty rezydencji, w związku z Usługami pośrednimi świadczonymi przez Faktycznych Usługodawców, Spółka może zastosować koncepcję „look through” czyli dokonać z należytą starannością badania Faktycznych Usługodawców jako rzeczywistych odbiorców płatności z pominięciem pośrednictwa B. SAS (z wyjątkiem Usług pośrednich świadczonych przez Jednostki zagraniczne) (dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 1), należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Poniżej zacytowane zostały stosowne regulacje uwzględnione w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z poszczególnymi państwami, w których mieszczą się siedziby Faktycznych Usługodawców Spółki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego:

   - Zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi – art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1977 r. nr 1, poz. 5),

   - Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi – art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Singapurze dnia 23 kwietnia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. nr 38, poz. 139),

   - Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi – art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz.U. z 1982 r. nr 17, poz. 127),

   - Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi – art. 7 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz. 90),

   - Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski które można przypisać temu zakładowi zgodnie z postanowieniami ustępu 2, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie – art. 7 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. nr 216, poz. 2120 ze zm.), zmienionej protokołem zawartym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisanej w Warszawie 29 października 2020 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 906)

   - Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi – art. 7 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. nr 250, poz. 1840).

Tym samym na podstawie art. 7 ust. 1 ww. umów zawartych między Rzeczpospolitą Polską a odpowiednio Republiką Francji, Republiką Singapuru, Hiszpanii, Republiką Federalną Niemiec, Królestwem Niderlandów, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, należy stwierdzić, iż co do zasady, tylko państwo, w którym siedzibę ma przedsiębiorstwo (państwo siedziby), może opodatkować zyski tego przedsiębiorstwa. Jeżeli jednak przedsiębiorstwo prowadzi w umawiającym się państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład to państwo położenia zakładu może opodatkować zyski przedsiębiorstwa, w takim stopniu, w jakim można przypisać je temu zakładowi.

Ponadto jak wnika z opisu sprawy Faktyczni Usługodawcy nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

Zatem należy stwierdzić, że w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 za prawidłowe, Spółka będzie uprawniona do zastosowania art. 7 ust. 1 ww. umów o unikaniu podwójnego opodatkowania do wypłat dotyczących Usług pośrednich, jako „zyski przedsiębiorstw” opodatkowane w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że jak wynika z opisu sprawy podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład, o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania podatku u źródła na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu płatności za Usługi pośrednie świadczone przez Faktycznych Usługodawców, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a takie wypłaty będą odpowiednio opodatkowanie w kraju siedziby każdego z Faktycznych Usługodawców.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że Spółka będzie uprawniona do zastosowania art. 7 odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (traktowanie takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowanie w państwie siedziby Faktycznych Usługodawców, zakładając, że podmioty te nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez położony na jej terytorium zagraniczny zakład o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT) w przypadku Faktycznych Usługodawców mających siedzibę w krajach, z którymi Polska zawarła odpowiednią umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj.: Francją, Republiką Singapuru, Hiszpanią, Niemcami, Holandią, Wielką Brytanią (dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 2), należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Jak wynika z opisu sprawy B. SAS jako jednostka macierzysta Jednostek zagranicznych z Hong-Kongu oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich jest rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa we wniosku w rozumieniu art. 4a ust. 29 ustawy o CIT, tj.:

 a) otrzymuje należności od Jednostek zagranicznych dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą należności lub ich części,

 b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności Jednostek zagranicznych innemu podmiotowi,

 c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby (Francji).

Wnioskodawca wskazał, iż aktualnie zarówno Jednostka zagraniczna z Hong-Kongu, jak też z Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie stanowi zagranicznego zakładu B. SAS. Z perspektywy podatkowej, przychody związane z ich działalnością są w całości opodatkowane przez B. SAS (we Francji).

Jednostki zagraniczne, są jedynie funkcjonalnie wydzieloną częścią organizacyjną działalności B. SAS, których zarówno przychody jak i koszty księgowane są na poziomie spółki B. SAS. To B. SAS w całości w swoim wyniku podatkowym uwzględnia wynik podatkowy na działalności prowadzonej poprzez Jednostki zagraniczne.

Skoro więc Jednostki zagraniczne stanowią integralną część B. SAS, to w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającej rezydencję podatkową B. SAS we Francji oraz dochowaniu należytej staranności, Spółka dla płatności przypisywanych do Jednostek zagranicznych będzie miała prawo do zastosowania odpowiednich zapisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Republiką Francji i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że w przypadku należności za Usługi pośrednie świadczone przez Jednostki zagraniczne B. SAS (położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz Hong-Kongu), Wnioskodawca jako podatnika (i w związku z tym jako potencjalnego rzeczywistego odbiorcę takich płatności) powinien traktować B. SAS a w związku z powyższym, w przypadku posiadania ważnego certyfikatu rezydencji B. SAS i dokonania weryfikacji tego podmiotu z należytą starannością, Spółka będzie uprawniona do zastosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską i Francją i traktowania takich wypłat jako „zyski przedsiębiorstw”, tj. opodatkowania jedynie w miejscu siedziby B. SAS (tj. Francji) (dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 3), należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).