Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki Wnioskodawcy poniesione na opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium RP. Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na nauce gry (...) Wnioskodawca stworzył w tym celu aplikację, która uczy jak grać matematycznie poprawnie.

Wspólnicy Wnioskodawcy, jako doświadczeni gracze i twórcy aplikacji do nauki (...) będą brać udział w turniejach (...) celem reklamy działalności spółki, a konkretnie wspomnianej aplikacji, ponieważ w tego rodzaju turniejach uczestniczą potencjalni klienci Wnioskodawcy. Aby przystąpić do turnieju każdy z graczy musi uiścić opłatę wpisową. Turniej polega na tym, że gra się przy stole z innymi zawodnikami do momentu wyłonienia zwycięzcy. Ten sposób rozgrywki zapewnia bezpośredni kontakt z innymi graczami. Gracze ci mogą być potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Organizatorzy turniejów zapewniają relację/transmisję w różnego rodzaju kanałach internetowych (social media, streaming live, relacje tekstowe itp.), które oglądają czy też śledzą setki tysięcy osób, a w przypadku większych turniejów nawet miliony widzów. Biorący udział w turnieju przedstawiciele Wnioskodawcy występując w tego rodzaju turniejach wykonywać będą działania marketingowo-sprzedażowe. Zawodnicy turnieju będą reklamować usługi Wnioskodawcy (w tym aplikację do nauki gry), poprzez ubrania z logo firmy (np. czapki z daszkiem, koszule, koszulki) oraz poprzez pokaz swoich umiejętności gry (...) podczas rozgrywek z innymi graczami (potencjalnymi klientami Wnioskodawcy). Wszystkie ponoszone na rzecz turniejów wydatki będą miały wpływ na przychód Wnioskodawcy, ponieważ reklama i marketing będzie prowadzić do zwiększenia bazy klientów Wnioskodawcy. Udział w tego rodzaju turniejach, a co za tym idzie reklama Wnioskodawcy przyczynią się do zwiększenia przychodu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie finansować uczestnictwo wspólników w turniejach (...). Działania te będą miały charakter wyjazdów służbowych, a ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku oraz zdobycie nowych klientów. Wnioskodawca będzie ponosić wydatki na transport zawodników na miejsce turnieju, noclegi zawodników oraz opłaty wpisowe na poczet udziału w turnieju. Wnioskodawca nie wyklucza też podpisania umów sponsoringowych z innymi graczami. Poniesione wydatki w krótkim (przyciągnięci klienci na turnieju) oraz długim (rozpoznawalność marki) terminie będą skutkowały zwiększeniem przychodu Wnioskodawcy.

Pytania

1. Czy wydatki Wnioskodawcy poniesione na opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu?

2. Czy wydatek na opłatę wpisową, zakwaterowanie podczas turnieju i transport na miejsce zdarzenia na rzecz reprezentantów Wnioskodawcy będzie skutkowało powstaniem przychodu po ich stronie?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na odzież oznaczoną logo firmy, opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na działalność marketingowo-sprzedażową stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zgodnie z tym artykułem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami oraz są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione.

Koszty na działalność marketingowo-sprzedażową (transport na miejsce turnieju, zapewnienie noclegu zawodnikom oraz opłaty wpisowe do turnieju), które Spółka zamierza ponieść spełniają wszystkie warunki, które pozwalają zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu, a w szczególności

1.  koszty te będą ponoszone przez podatnika;

2.  koszty będą definitywne

3.  koszty będą pozostawały w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ponieważ przyczynią się do budowania pozytywnego wizerunku firmy i rozpowszechniania informacji o niej poprzez umieszczenie na odzieży logo Wnioskodawcy oraz pokaz umiejętności gry przedstawicieli Wnioskodawcy - które są same w sobie reklamą;

4.  koszt będzie miał wpływ na wielkość osiągniętych przychodów - warunek ten zostanie spełniony, bowiem - w założeniu Spółki - udział reprezentantów Wnioskodawcy w turniejach będzie reklamą jej działalność, a reklama ta może przyczynić się do zwiększenia bazy klientów Wnioskodawcy, a co za tym idzie do zwiększenia przychodu.

5.  koszt będzie właściwie udokumentowany,

6.  koszt me znajduje się w grupie wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera katalog kosztów me będących kosztami uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy są to niezbędne wydatki, które należy ponieść w celu promocji aplikacji oraz marki Wnioskodawcy, Wydatki te przyczynią się do osiągnięcia przychodów poprzez budowanie pozytywnego wizerunku firmy, a także wpłyną na wzrost przychodu. Bez odzieży, na której umieszczone będzie logo firmy oraz udziału w turniejach doświadczonych graczy (którzy są sami w sobie reklamą firmy), nie można byłoby mówić o jej promowaniu, samo bowiem wzięcie udziału w wydarzeniu bez oznaczenia promowanej firmy nie mogłoby zostać uznane za działalność marketingową. Brak logotypów na wspomnianej odzieży nie pozwoliłby innym osobom biorącym udział w wydarzeniu na skojarzenie poszczególnych reprezentantów z wizerunkiem reprezentowanej przez nich firmy i tym samym cel marketingowy nie zostałby osiągnięty.

Dodatkowo, w ocenie Spółki wydatki poniesione na transport na miejsce zdarzenia, noclegi oraz opłaty wpisowe do turniejów mieszczą się w pojęciu kosztu uzyskania przychodu stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, ponieważ ich poniesienie jest koniecznym warunkiem, aby wziąć udział w turniejach, na których reprezentanci promują firmę. Jednocześnie wydatki te mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów oraz zwiększenie przychodów. Gdyby Wnioskodawca nie finansował kosztów transportu, zakwaterowania i opłat wpisowych, istniałoby ryzyko, iż nie wszyscy reprezentanci mogliby ze względów finansowych brać udział w rozgrywkach, co w efekcie mogłoby nie doprowadzić do zamierzonego celu tj. budowania rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku, a w konsekwencji me doprowadziłoby do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie ustalenia czy wydatki Wnioskodawcy poniesione na opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-   wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-   jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-   pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-   poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-   został właściwie udokumentowany,

-   wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na reklamę (marketing), wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast, wydatki poniesione na reklamę jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 updop, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełnią kryteria określone w art. 15 ust. 1 updop.

Z wniosku wynika, że Spółka stworzyła aplikację, która uczy jak grać matematycznie poprawnie. Wspólnicy Spółki, jako doświadczeni gracze i twórcy aplikacji do nauki gry (....) będą brać udział w turniejach (...) celem reklamy działalności spółki, a konkretnie wspomnianej aplikacji, ponieważ w tego rodzaju turniejach uczestniczą potencjalni klienci Spółki. Aby przystąpić do turnieju każdy z graczy musi uiścić opłatę wpisową. Turniej polega na tym, że gra się przy stole z innymi zawodnikami do momentu wyłonienia zwycięzcy. Ten sposób rozgrywki zapewnia bezpośredni kontakt z innymi graczami. Gracze ci mogą być potencjalnymi klientami Spółki. Organizatorzy turniejów zapewniają relację/transmisję w różnego rodzaju kanałach internetowych (social media, streaming live, relacje tekstowe itp.), które oglądają czy też śledzą setki tysięcy osób, a w przypadku większych turniejów nawet miliony widzów. Biorący udział w turnieju przedstawiciele Spółki występując w tego rodzaju turniejach wykonywać będą działania marketingowo-sprzedażowe. Zawodnicy turnieju będą reklamować usługi Spółki (w tym aplikację do nauki gry), poprzez ubrania z logo firmy (np. czapki z daszkiem, koszule, koszulki) oraz poprzez pokaz swoich umiejętności gry w (...) podczas rozgrywek z innymi graczami (potencjalnymi klientami Spółki). Wszystkie ponoszone na rzecz turniejów wydatki będą miały wpływ na przychód Spółki, ponieważ reklama i marketing będzie prowadzić do zwiększenia bazy klientów Spółki. Udział w tego rodzaju turniejach, a co za tym idzie reklama Spółki przyczynią się do zwiększenia przychodu Spółki.

Spółka będzie finansować uczestnictwo wspólników w turniejach (...). Działania te będą miały charakter wyjazdów służbowych, a ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności Spółki na rynku oraz zdobycie nowych klientów. Spółka będzie ponosić wydatki na transport zawodników na miejsce turnieju, noclegi zawodników oraz opłaty wpisowe na poczet udziału w turnieju. Spółka nie wyklucza też podpisania umów sponsoringowych z innymi graczami. Poniesione wydatki w krótkim (przyciągnięci klienci na turnieju) oraz długim (rozpoznawalność marki) terminie będą skutkowały zwiększeniem przychodu Spółki.

Państwa wątpliwości wiążą się z ustaleniem czy wydatki Spółki poniesione na opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

W przypadku reprezentantów Spółki, wyposażenie ich w ubrania z logo firmy na czas turnieju (np. czapki z daszkiem, koszule, koszulki), w których uczestniczą, będzie służyć działaniom marketingowo-sprzedażowym Spółki. Powyższe wynika z faktu, iż Organizatorzy turniejów zapewniają relację/transmisję w różnego rodzaju kanałach internetowych (social media, streaming live, relacje tekstowe itp.), które oglądają czy też śledzą setki tysięcy osób, a w przypadku większych turniejów nawet miliony widzów. Poprzez takie działanie Spółka rozpowszechnia logo firmy, usługi świadczone przez Spółkę poprzez pokaz umiejętności gry w (...) podczas rozgrywek z innymi graczami (potencjalnymi klientami Spółki). Celem będzie reklamowanie usług Spółki oraz zdobycie nowych klientów.  Tutejszy Organ jest zdania, że wydatki te mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki zatem związane z uczestnictwem reprezentantów w turniejach (...) (...), takie jak: opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy.

Zatem, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnosi się ściśle do przedmiotu pytania nr 1. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nr 1 nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒      Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA)

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).