Wnioskodawca jest (...) samochodów osobowych. W związku z rozwojem segmentu samochodów o napędzie elektrycznym w 2020 roku podjął działania mające na celu uruchomienie stacji ładowania takich pojazdów.

Było to zgodne z polityką prowadzoną przez głównego dystrybutora sprzedawanych przez Wnioskodawcę samochodów i zostało wsparte przezeń w ramach programu rozwoju elektromobilności przez zorganizowanie dostawy takiej stacji po preferencyjnej cenie. W związku z tym, że cena zakupionej stacji ładowania była znacząco niższa od cen rynkowych, wnioskodawca uznał, iż uzyskał przychód określony w Art. 12 ust. 1 pkt. 2 uCIT (ze świadczenia częściowo odpłatnego) i dokonał odpowiedniej wyceny, zaś różnicę pomiędzy nią a zapłaconą ceną ujął jako przychód podatkowy, zwiększając tym samym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wartość przyjęta do wyceny według cen rynkowych została uznana za nakłady na środki trwałe w budowie.

Ze względu na specyfikę zagadnień eksploatacyjnych stacji ładowania samochodów elektrycznych podjęte zostały działania mające na celu zawarcie umowy z partnerem mającym doświadczenie w takiej działalności, jednak nie przyniosły one efektu. W tej sytuacji Wnioskodawca podjął decyzję o zbyciu stacji, która dotychczas nie została uruchomiona (jest środkiem trwałym w budowie).

Pytanie

Czy wartość składnika majątku, będącego środkiem trwałym w budowie, wycenionego przy jego nabyciu według ceny rynkowej wyższej od rzeczywiście zapłaconej, która to różnica cen stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, może być uznana za koszt uzyskania przychodów przy zbyciu tego składnika majątku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem wnioskodawcy wartość składnika majątku, będącego środkiem trwałym w budowie, wycenionego przy jego nabyciu według ceny rynkowej wyższej od rzeczywiście zapłaconej, która to różnica cen stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, może być uznana za koszt uzyskania przychodów przy zbyciu tego składnika, ponieważ przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów nie przewidują ich wyłączenia z k.u.p.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna więc brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1i pkt 2 ustawy o CIT,

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 5, ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 12 ust 5a ustawy o CIT,

Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku wynika, że są Państwo (...) samochodów osobowych. W 2020 roku podjęli Państwo działania mające na celu uruchomienie stacji ładowania pojazdów elektrycznych, które zostały wsparte poprzez zorganizowanie dostawy takiej stacji po preferencyjnej cenie przez głównego dystrybutora sprzedawanych przez Państwa samochodów. W związku z tym, że cena zakupionej przez Państwa stacji ładowania była znacząco niższa od cen rynkowych, uznali Państwo, iż uzyskali przychód określony w Art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o CIT (ze świadczenia częściowo odpłatnego) i dokonali odpowiedniej wyceny, zaś różnicę pomiędzy nią a zapłaconą ceną ujęli Państwo jako przychód podatkowy, zwiększając tym samym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wartość przyjętą do wyceny według cen rynkowych uznali Państwo za nakłady na środki trwałe w budowie. Ze względu na specyfikę zagadnień eksploatacyjnych stacji ładowania samochodów elektrycznych podjęli Państwo działania mające na celu zawarcie umowy z partnerem mającym doświadczenie w takiej działalności, jednak nie przyniosły one efektu. W tej sytuacji podjęli Państwo decyzję o zbyciu stacji, która dotychczas nie została uruchomiona (jest środkiem trwałym w budowie).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy wartość składnika majątku (stacji ładowania samochodów elektrycznych), będącego środkiem trwałym w budowie, wycenionego przy jego nabyciu według ceny rynkowej wyższej od rzeczywiście zapłaconej, która to różnica cen stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, może być uznana za koszt uzyskania przychodów przy zbyciu tego składnika majątku?

Wobec powyższego, stwierdzić należy, wyżej przytoczony art. 15 ust. 1i pkt 2 ustawy o CIT ma zastosowanie w przypadkach, gdy podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych otrzymują rzeczy lub prawa w sposób częściowo odpłatny. Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, wobec czego w sytuacji sprzedaży stacji ładowania samochodów elektrycznych zakupionej częściowo odpłatnie od głównego dystrybutora sprzedawanych przez Państwa samochodów, będą Państwo zobowiązani określić koszty uzyskania przychodów z tego tytułu na podstawie powyższej regulacji.

Z omawianej regulacji wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia przez Państwa powyższej stacji ładowania samochodów elektrycznych, która została przez Państwa zakupione po preferencyjnej cenie (świadczenie częściowo odpłatne) kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego jej zbycia będzie wartość przychodu określona na podstawie art. 12 ust. 5a i 6a tj. różnica pomiędzy ceną nabycia stacji a uprzednio dokonaną przez Państwa wyceną, ujętą jako przychód podatkowy, powiększona o wydatek na częściowo odpłatne jej nabycie.

Podsumowując, wartość zakupionego przez Państwa składnika majątku tj. stacji ładowania samochodów elektrycznych, będącego środkiem trwałym w budowie, wycenionego przy jego nabyciu według ceny rynkowej wyższej od rzeczywiście zapłaconej, która to różnica cen stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, może być przez Państwa uznana za koszt uzyskania przychodów przy zbyciu tego składnika.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).