W zakresie kryterium zrównoważonego rozwoju gospodarczego:

2)Posiadanie przez wnioskodawcę w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o wsparciu statusu średniego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (dz. Urz. UE.L 187 z 26.06.2014, str. 1 z późn. zm.);

3)Robotyzacja i automatyzacja procesów prowadzonych w ramach nowej inwestycji. Zakup w ramach nowej inwestycji co najmniej jednego (…) oraz

W zakresie kryterium zrównoważonego rozwoju społecznego:

1)Utworzenie wyspecjalizowanych miejsc pracy w celu prowadzenia działalności gospodarczej objętej nową inwestycją i oferowanie stabilnego zatrudnienia, obejmującego zatrudnienie w okresie utrzymania inwestycji tj. od dnia 1 stycznia 2025 roku do dnia 31 grudnia 2027 roku, co najmniej 80% pracowników na podstawie umowy o pracę oraz co najmniej 80% pracowników posiadających wykształcenie wyższe, średnie techniczne lub zawodowe poświadczone dyplomem, świadectwem lub: innym dokumentem uprawniającym do wykonywania zawodu;

Decyzja została wydana na czas określony - 15 lat licząc od dnia wydania decyzji.

Obecnie Wnioskodawca posiada za małe możliwości produkcyjne w porównaniu do ilości/wielkości zapytań kierowanych do firmy.

Celem firmy X jest ciągły rozwój, rozumiany jako wzmacnianie pozycji na polskim rynku i ekspansja na rynki zagraniczne, a także zwiększanie innowacyjności stosowanych technologii oraz podnoszenie kompetencji pracowników. Wnioskodawca dąży także do poszerzenia gamy oferowanych usług i produktów.

By uzyskać powyższe, jak i sprostać oczekiwaniom klientów, niezbędne jest unowocześnienie procesów produkcyjnych i przyspieszenie procesów produkcyjnych w firmie (zwiększenie zdolności produkcyjnych) w firmie, w tym kupno parku maszynowego. W efekcie pozwoli to również na generowanie większych przychodów, dochodów i zwiększenie zatrudnienia.

Planowana do realizacji inwestycja związana jest przede wszystkim ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych istniejącego zakładu, ponieważ:

–realizowana jest poprzez inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne i prawne służącą zwiększeniu produkcji;

–produkcja po realizacji nowej inwestycji będzie wykorzystywać również składniki majątku posiadane przez firmę przed wydaniem decyzji o wsparciu i jest to niezbędne do realizacji nowej inwestycji i zwiększenia zdolności produkcyjnych zakładu;

Przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej w ramach nowej inwestycji według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego będą:

–kod PKWiU: 29.20.1 - nadwozia do pojazdów silnikowych;

–kod PKWiU: 28.30.9 - części maszyn i urządzeń dla rolnictwa i leśnictwa; usługi podwykonawców związane z produkcją maszyn dla rolnictwa i leśnictwa;

–kod PKWiU: 29.20.2 - przyczepy i naczepy; kontenery;

–kod PKWiU: 29.20.3 - części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego;

–kod PKWiU: 29.20.4 - usługi związane z przebudową, montażem, wyposażaniem nadwozi do pojazdów silnikowych;

–kod PKWiU: 29.20.9 - usługi podwykonawców związane z produkcją nadwozi do pojazdów silnikowych, przyczep i naczep;

–kod PKWiU: 25.6 - obróbka metali i nakładanie powłok na metale: obróbka mechaniczna elementów metalowych.

Realizacja inwestycji wymaga przede wszystkim wytworzenia i zakupu środków trwałych, które dzięki odpowiedniemu skompletowaniu, ustawieniu, doposażeniu i wykorzystaniu na nich odpowiednio dobranych materiałów, umożliwią dodatkową produkcję.

Firma X sp. z o.o. w ramach kosztów kwalifikowanych zamierza nabyć m.in.:

Aktualnie ze względu na brak mocy produkcyjnej (w tym duży wkład pracy ręcznej) nie ma na stanie produktów - wszystko co jest produkowane od razu jest dostarczane do klientów. Ponadto, koniecznym jest wzbogacenie oferty o poszczególne podzespoły, w ten sposób uniezależniając Wnioskodawcę od podmiotów zewnętrznych. Zaplanowana inwestycja (koszty) ma umożliwić szybszą i w większej ilości produkcję.

Dotychczasowy proces produkcyjny:

Etap I - przygotowanie prefabrykatów potrzebnych w trakcie montażu zabudowy samochodowej.

Etap II - montaż zabudowy samochodowej. W trakcie tego etapu montowane są wcześniej przygotowane prefabrykaty oraz inne podzespoły zabudowy.

Etap III - montaż wyposażenia dodatkowego. Podczas tego procesu montowane jest dodatkowe wyposażenie (np. (…)). Aktualnie etap ten wykonywany jest przez pracowników na leżance warsztatowej.

Wszystkie etapy produkcji wykonywane są ręcznie przez pracowników produkcyjnych z wykorzystaniem podstawowych narzędzi ręcznych.

Ponadto, wąskim gardłem są możliwości przyłączeniowe do energii elektrycznej. Uniemożliwia to zastosowanie narzędzi pozwalających na automatyzację/robotyzację procesu produkcyjnego.

Planowane zmiany w procesie produkcyjnym:

Ad. Etap I - inwestycja w spawarkę laserową oraz zgrzewarkę do plandek pozwoli na przyśpieszenie i zautomatyzowanie tego etapu produkcji. Jednocześnie, poprawi to jakość wykonywanych elementów.

Ad. Etap II - zastosowanie w tym etapie produkcji (…) w celu montażu (…) czy (…) pozwoli na zwiększenie wydajności i znaczące skrócenie czasu trwania montażu.

Ad. Etap III - dzięki podnośnikowi do samochodów możliwe będzie znaczne usprawnienie tego etapu oraz wzbogacenie oferty o montaż innych urządzeń dodatkowych, których montaż do tej pory był niemożliwy ze względu na ograniczenia produkcyjne.

Jednocześnie, w celu poszerzenia oferty firmy o samodzielne wykonywanie podzespołów wykonywanych z arkuszy blach potrzebna jest inwestycja w wycinarkę laserową, krawędziarkę, wózek widłowy elektryczny oraz komorę do malowania proszkowego. Urządzenia te w połączeniu z aktualnymi zasobami firmy pozwolą na wprowadzenie innowacyjnego (…). Wpisuje się to w obserwowany na rynku trend skracania łańcuchów dostaw.

Aby ww. inwestycje były możliwe do zrealizowania niezbędne jest zwiększenie mocy przyłączeniowych. W związku z tym kluczową inwestycją jest zakup transformatora, który pozwoli zasilić urządzenia zaplanowane w nowym procesie produkcyjnym.

Planowana do realizacji inwestycja związana jest przede wszystkim ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych istniejącego zakładu, ponieważ:

Przedmiotowa inwestycja dotyczy wyłącznie produkcyjnej części działalności Wnioskodawcy.

Pytania

1.W jaki sposób przyporządkować koszty o charakterze wspólnym (koszty obsługi administracyjnej przedsiębiorstwa, amortyzacja hali produkcyjnej, podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie, zużycie: energii elektrycznej, gazu, wody, opłaty bankowe itd.) do kalkulacji dochodów zwolnionych z CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

2.Czy od momentu zakupu pierwszego środka trwałego, po faktycznym poniesieniu kosztu związanego z jego zakupem oraz po zaewidencjonowaniu jako środek trwały, podatnik może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

STANOWISKO DOTYCZĄCE PYTANIA 2

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT: „Wolne od podatku są także dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami”.

Jednocześnie, art. 17 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, iż „Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu”. W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym - jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Podział kosztów uzyskania przychodów na działalność zwolnioną i opodatkowaną jest możliwy, gdy istnieje sposobność ustalenia kosztów przypadających bezpośrednio na poszczególne źródła przychodu - o zaliczeniu kosztów do działalności zwolnionej lub opodatkowanej decyduje bowiem ich związek z konkretnym przychodem. Dokonanie precyzyjnego podziału nie jest zatem możliwe w wypadku kosztów, które wykazują związek zarówno z działalnością opodatkowaną oraz zwolnioną (tzw. koszty wspólne), a w konsekwencji nie można ich jednoznacznie i obiektywnie przypisać tylko do jednego z tych rodzajów działalności. W takim przypadku, na podstawie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT, należy zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia (tzw. klucz przychodowy). Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT: „Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio”.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 2a ustawy o CIT: „Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowy albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio”.

X stoi na stanowisku, że koszty o charakterze ogólnym można przyporządkować według tzw. klucza przychodowego tj. gdy brak jest możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła przychodów (w ramach decyzji o wparciu - zwolnione, i z innych rodzajów działalności - opodatkowane) i koszty te powinno się ustalać w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów, ustalanych narastająco w danym roku podatkowym.

Ad. 2

STANOWISKO DOTYCZĄCE PYTANIA NR 3

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a) ustawy o CIT wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 oraz z 2021 r. poz. 2105) i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34a), przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem” jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik w zaistniałej sytuacji będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a) ustawy o CIT, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych wydatków kwalifikowanych w momencie ich faktycznego poniesienia (zapłaty) oraz po zaliczeniu ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w momencie zakupu i po zaewidencjonowaniu już pierwszego środka trwałego. Dotyczy to wyłącznie działalności produkcyjnej, o której mowa w Decyzji o wsparciu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752, dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „updop”),

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop,

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Natomiast, zgodnie z art. 4 tej ustawy:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w Decyzji o wsparciu i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z  dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1713, ze zm., dalej: „Rozporządzenie o  WNI”, „Rozporządzenie”). Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop,

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.).

W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie określonym w decyzji o wsparciu na podstawie decyzji oraz działalnością prowadzoną poza tym terenem.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop,

Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

W myśl art. 15 ust. 2 updop,

W myśl art. 15 ust. 2a updop,

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Powyższa metoda może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu. Z całej ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku prowadzoną działalnością zarówno objętą jak i nieobjętą decyzją o wsparciu Spółka ponosi koszty o charakterze ogólnym w szczególności takie koszty jak: koszty obsługi administracyjnej przedsiębiorstwa, amortyzacja hali produkcyjnej, podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie, zużycie: energii elektrycznej, gazu, wody, opłaty bankowe itd.

Wskazane powyżej wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ich poniesienie będzie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i z prowadzeniem działalności gospodarczej, z której dochód będzie opodatkowany ww. podatkiem.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, z uwagi na brak możliwości przypisania ww. ogólnych kosztów ponoszonych w związku z prowadzeniem działalności zwolnionej i opodatkowanej, Wnioskodawca będzie miał obowiązek przypisać je na podstawie tzw. klucza przychodowego opartego na proporcji przychodu z danego rodzaju działalności do przychodów ogółem.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, w jaki sposób przyporządkować koszty o charakterze wspólnym (koszty obsługi administracyjnej przedsiębiorstwa, amortyzacja hali produkcyjnej, podatek od nieruchomości, opłata za wieczyste użytkowanie, zużycie: energii elektrycznej, gazu, wody, opłaty bankowe itd.) do kalkulacji dochodów zwolnionych z CIT, jest prawidłowe.

Ad. 2

Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI.

Przepis § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Należy zauważyć, żeby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

Stosownie do § 9 ust. 1 Rozporządzenia o WNI,

Odnosząc się do treści pytania wskazać należy, że jak wynika z powyżej przytaczanych przepisów, wsparcie na realizację nowej inwestycji polega na zwolnieniu z podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Dopóki więc podatnik nie uzyska takiego dochodu nie może skorzystać ze wsparcia na podstawie ustawy o WNI (a w konsekwencji zwolnienia na podstawie ustawy o CIT). Nie można natomiast mówić o uzyskaniu dochodu dopóki podatnik nie osiągnie przychodów, które będą następstwem dokonanej nowej inwestycji, czyli przychodu wypracowanego w oparciu o zespół składników majątkowych nabytych w ramach wydatków związanych z nową inwestycją, której dotyczy decyzja o wsparciu.

Zatem, jeszcze raz podkreślić należy, że przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia, wskazuje na najwcześniejszy moment skorzystania ze wsparcia z tytułu poniesienia kosztów kwalifikowanych i nie można interpretować go w oderwaniu od treści art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Na wymóg prowadzenia działalności w oparciu o nową inwestycję wskazano także w pkt 3.1. (akapit 20-21) Objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Zgodnie z Objaśnieniami „Rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza (art. 13 ust. 8 ustawy o WNI). Wsparcie (pomoc publiczna) w postaci zwolnienia z opodatkowania dochodu dotyczy bowiem tylko działalności gospodarczej, w ramach której realizowana jest nowa inwestycja i nie dotyczy innych dochodów (nie wynikających ze zrealizowania nowej inwestycji), osiąganych przez przedsiębiorcę na określonym terenie.”

W konsekwencji, momentem od którego Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z CIT może być miesiąc (po dniu wydania decyzji o wsparciu), w którym inwestor poniósł pierwsze koszty na realizację nowej inwestycji, stanowiące koszty kwalifikowane zgodnie z definicją kosztów kwalifikowanych określoną w § 8 Rozporządzenia, pod warunkiem, że Wnioskodawca dysponuje dochodem pochodzącym z nowej inwestycji, w ramach której ponosi wydatki kwalifikowane.

Podkreślić należy, że poniesienie kosztów, które są uznane za koszty kwalifikowane nie uprawnia jeszcze do skorzystania z możliwości zwolnienia dochodów w ramach decyzji o wsparciu. Rozpoczęcie procesu inwestycyjnego powinno prowadzić każdorazowo do uzyskania dochodu, który umożliwia zastosowanie zwolnienia. Dla faktycznego skorzystania z analizowanego zwolnienia, istotne jest bowiem uzyskanie dochodów z nowej inwestycji.

Oczywiście nie można wykluczyć, że takie dochody uzyskane zostaną w miesiącu poniesienia kosztów kwalifikowanych, co uprawnia do korzystania ze zwolnienia już od tego miesiąca.

Mając powyższe na uwadze, Państwa stanowisko, w zakresie ustalenia, czy od momentu zakupu pierwszego środka trwałego, po faktycznym poniesieniu kosztu związanego z jego zakupem oraz po zaewidencjonowaniu jako środek trwały, podatnik może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.