Czy w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki stanowi jedną z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT i w konsekwencji Spółka ma obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki stanowi jedną z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT i w konsekwencji Spółka ma obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Polsce, opodatkowaną od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka posiada zagraniczne zakłady w rozumieniu art. 4a pkt 11 Ustawy CIT, tj. oddziały, zarejestrowane odpowiednio w Rumunii, Czechach i na Węgrzech, poprzez które Spółka prowadzi działalność w tych krajach.

Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie obejmuje działalności prowadzonej poprzez zagraniczne zakłady Spółki, lecz działalność prowadzoną w Polsce, z „centrali” Spółki. Spółka ze swojego miejsca siedziby, tj. w Polsce prowadzi działalność w zakresie sprzedaży oprogramowania i świadczenia usług informatycznych, tj. usług wsparcia i usług wdrożeniowych dla klientów zlokalizowanych głównie w Polsce. W efekcie, Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży oprogramowania, a oprócz tego ze świadczenia usług wsparcia technicznego oraz usług wdrożenia dotyczące tego oprogramowania.

Oprogramowanie sprzedawane przez Spółkę to przede wszystkim szereg (kilkadziesiąt) różnych rozwiązań informatycznych i systemów IT (...), ale również inne produkty o podobnym charakterze (łącznie rozwiązania te będą określane w dalszej części niniejszego wniosku jako „Oprogramowanie”). Spółka dostarcza swoim klientom Oprogramowanie w trzech modelach:

a) tzw. subskrypcja roczna (licencja terminowa, zwykle trwająca 1 rok),

b) licencja bezterminowa, c) oprogramowanie jako usługa (...).

Oprogramowanie w modelu licencji terminowej i bezterminowej (pkt a i b z listy powyżej) są to licencje tzw. „on-premise”, co oznacza, iż Oprogramowanie jest instalowane bezpośrednio na sprzęcie należącym do klienta Spółki. Oprogramowanie udostępniane w formie usługi (...) nie jest instalowane stacjonarnie na sprzęcie klienta, lecz jest dostępne w modelu subskrypcyjnym w tzw. chmurze („cloud”), czyli pozostaje zainstalowane na serwerach będących w dyspozycji producenta Oprogramowania. Oprogramowanie sprzedawane przez Spółkę w żadnym wypadku nie jest instalowane na sprzęcie należącym czy będącym w dyspozycji Spółki, które byłoby następnie udostępniane klientom poprzez udzielenie dostępu. Oprogramowanie sprzedawane przez Spółkę nie jest przez nią wytwarzane i Spółka nie jest jego producentem.

Spółka nabywa licencje i dostępy do Oprogramowania od podmiotu trzeciego, który jest podmiotem niepowiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych (art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT), tj. spółki (...) z siedzibą w Holandii (dalej: „Producent”). Spółka zawarła umowę z Producentem (tzw. „reseller agreement”), na mocy postanowień której Spółka stała się autoryzowanym dystrybutorem (w umowie określana jako „Partner” lub „Authorized Software Reseller”) Oprogramowania, do którego prawa posiada Producent. Zgodnie z treścią umowy, Spółka ma prawo dystrybuować subskrypcje i licencje Producenta do swoich klientów, a dodatkowo ma prawo dostarczać swoim klientom usługi wsparcia technicznego. Jednocześnie to Producent posiada wszelkie prawa do Oprogramowania i na podstawie ww. umowy nie dochodzi do przeniesienia jakichkolwiek praw do Oprogramowania na rzecz Spółki, w tym np. praw do modyfikowania Oprogramowania, czy jego zwielokrotniania.

Wnioskodawca podkreślił, że przedmiotem niniejszego wniosku są ewentualne obowiązki w zryczałtowanym podatku dochodowym (tzw. podatku u źródła) po stronie „centrali” Spółki, tj. w miejscu jej siedziby w związku z płatnościami realizowanymi na rzecz holenderskiego rezydenta podatkowego, które to płatności dokonywane są z majątku „centrali” Spółki i przypisywane do kosztów działalności „centrali”, a nie zagranicznych zakładów. Intencją Wnioskodawcy nie jest objęcie niniejszym wnioskiem ewentualnych płatności dokonywanych przez zagraniczne zakłady Spółki. Zagraniczne oddziały Spółki kupują odrębnie licencje/dostępy do oprogramowania Producenta na potrzeby sprzedaży licencji/dostępów realizowanych na obszarze działania tych oddziałów.

Umowy licencyjne dotyczące Oprogramowania Producenta są zawierane bezpośrednio pomiędzy Producentem a klientami Spółki. Spółka jest zatem jedynie pośrednikiem w sprzedaży licencji i subskrypcji do Oprogramowania. Jak wskazano wyżej, Spółka nie nabywa żadnych praw, w tym praw autorskich czy praw do korzystania z Oprogramowania. Spółka nabywa licencje i subskrypcje do Oprogramowania wyłącznie w celu ich odsprzedaży na rzecz swoich klientów i to ci klienci są użytkownikami Oprogramowania i nabywającymi prawa do korzystania z Oprogramowania. Spółka nie działa także jako pełnomocnik Producenta w zawieranych umowach licencyjnych (nie zawiera umów licencyjnych w imieniu i na rachunek Producenta). Przekazanie klientom końcowym licencji czy subskrypcji odbywa się poprzez udostępnienie kluczy licencyjnych pozwalających klientowi na dostęp do Oprogramowania po jego zainstalowaniu lub po uzyskaniu dostępu do przestrzeni w tzw. chmurze obliczeniowej, dostępnej poprzez sieć Internet.

W związku z nabyciem dostępów do Oprogramowania, tj. licencji i subskrypcji, które są następnie odsprzedawane klientom Spółki, Spółka wypłaca wynagrodzenie na rzecz Producenta na podstawie otrzymywanych faktur. Faktury otrzymywane przez Spółkę w przypadku licencji i subskrypcji typu „on-premise” zawierają m.in. informacje o kliencie Spółki, którego dotyczy dane zakupione Oprogramowanie, natomiast faktury dotyczące licencji i subskrypcji dostępnych w modelu „cloud” (dostęp w chmurze) zawierają odniesienie do konkretnego zamówienia dot. konkretnego klienta. Spółka dokonuje zatem każdorazowo zakupu Oprogramowania na konkretne zamówienie swojego klienta. Płatności za zakup Oprogramowania objęte niniejszym wnioskiem są ponoszone z majątku „centrali” Spółki w Polsce, a nie z majątku jakiekolwiek jej zagranicznego oddziału.

Pytanie

Czy w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę („centralę”, nie zagraniczne zakłady) na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki stanowi jedną z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT i w konsekwencji Spółka ma obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę („centralę”, nie zagraniczne zakłady) na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki nie stanowi żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT (winno być: ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”) i w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Jednocześnie, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (art. 3 ust. 5 Ustawy CIT).

W świetle art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

 1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

          - ustala się w wysokości 20% przychodów;

 3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

 4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

        - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W świetle art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W Państwa ocenie, w okolicznościach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy rozważyć możliwość uznania wynagrodzenia wypłacanego na rzecz Producenta za jedną z kategorii świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, tj. jako potencjalny przychód z praw autorskich do oprogramowania. W Państwa ocenie, żadna z pozostałych kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT nie odzwierciedla charakteru świadczeń uzyskiwanych przez Producenta od Wnioskodawcy, tak więc w dalszej części wniosku zostanie omówiona potencjalna możliwość traktowania tych świadczeń jako przychody z praw autorskich w rozumieniu tego przepisu.

Ustawa CIT nie definiuje, jak należy rozumieć pojęcie przychodów z praw autorskich, tym samym zasadne wydaje się sięgnięcie do aktu prawnego, który reguluje kwestię praw autorskich.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509; dalej: „Ustawa PA”), utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z kolei na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy PA, za przedmiot prawa autorskiego uznaje się w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy PA licencją jest umowa uprawniająca do korzystania z utworu na określonych polach eksploatacyjnych. Celem licencji jest upoważnienie do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego użytku – bez przeniesienia praw autorskich.

Ponieważ programy komputerowe zostały wymienione obok utworów literackich i naukowych, to są one samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich (programy komputerowe mają odrębny charakter, który nie pozwala ich zaliczyć do kategorii utworu literackiego, artystycznego czy naukowego).

W myśl art. 74 ust. 1 Ustawy PA, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 Ustawy PA, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, obejmują prawo do:

    - trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

    - tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

    - rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Zatem w świetle wskazanych przepisów Ustawy PA oraz Ustawy CIT, przychodami z praw autorskich w przypadku programów komputerowych będą co do zasady przychody z udzielenia licencji, tj. udzielenia praw do korzystania z programu komputerowego, tj. m.in. praw do zwielokrotniania oprogramowania, jego modyfikacji, rozpowszechniania rozumianego jako użyczenie, czy najem programu.

Państwa zdaniem, odnosząc powyższe do okoliczności sprawy już w tym miejscu należałoby uznać, że wypłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta nie mają cech świadczeń za udzielenie praw do korzystania z programu komputerowego, rozumianych jako udzielenie prawa do zwielokrotniania programu, czy jego modyfikowania. W istocie, Spółka nie nabywa żadnych praw do programów komputerowych od Producenta, a jedynie pośredniczy w ich sprzedaży, jest ich dystrybutorem. Spółka nie ma prawa do korzystania z oprogramowania poza technicznym jedynie przekazaniem możliwości dostępu klientowi Spółki. Spółka nie dokonuje instalacji żadnego programu na swoim sprzęcie komputerowym, w zasadzie w żaden sposób nie uzyskuje dostępu do funkcjonalności programu – ten dostęp otrzymuje klient Spółki, który jest stroną umowy licencyjnej.

W świetle art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, z uwagi na fakt, że wynagrodzenie za licencje czy subskrypcje jest wypłacane na rzecz Producenta będącego holenderskim rezydentem podatkowym, zasadnym jest odwołanie się do postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120 ze zm.; dalej: „PL-NL UPO”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 PL-NL UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład.

W myśl art. 7 ust. 4 PL-NL UPO, jeżeli zyski obejmują kategorie dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Mając na uwadze charakter analizowanej sprawy, koniecznym wydaje się odniesienie do opodatkowania należności licencyjnych na gruncie polsko-holenderskiej umowy UPO. W świetle art. 12 ust. 1 tej umowy, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 PL-NL UPO).

Jednocześnie, określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 12 ust. 4 PL-NL UPO).

Kwalifikacja opłat za zakup oprogramowania komputerowego jest uzależniona od istoty praw, jakie nabywa odbiorca w ramach konkretnej umowy z dostawcą dotyczącej użytkowania i korzystania z programu. Tzw. podatkiem u źródła powinny zostać objęte co do zasady opłaty za prawo do korzystania z praw autorskich do oprogramowania (np. zwielokrotniania, modyfikowania itd.).

W praktyce nie każde wynagrodzenie wypłacane zagranicznemu dostawcy w związku z zakupem licencji do oprogramowania będzie generowało obowiązek poboru podatku u źródła.

Zagadnienie podatku u źródła na poziomie transgranicznym uregulowane jest w poszczególnych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem przy jego analizie zasadnym jest sięgnięcie do Komentarza do Konwencji Modelowej OECD, która to Konwencja jest wzorem dla tworzonych umów. W komentarzu do artykułu 12 Konwencji dot. należności licencyjnych w pkt 14.4 czytamy, że „porozumienia między właścicielem praw autorskich do programu a pośrednikiem zobowiązanym do dystrybucji często przewidują, że dystrybutor ma prawo do rozprowadzania kopii oprogramowań bez prawa kopiowania ich. W ramach transakcji tego typu prawa nabyte w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii programów. W takiej transakcji dystrybutorzy płacą tylko za nabycie kopii oprogramowań, a nie za korzystanie z jakiegokolwiek prawa do korzystania z praw autorskich do oprogramowań. Dlatego w ramach transakcji, w trakcie której dystrybutor dokonuje zapłaty za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez nabycia prawa do kopiowania tego oprogramowania), prawa dotyczące działań podejmowanych dla celów dystrybucji oprogramowań nie powinny być brane pod uwagę przy analizowaniu charakteru transakcji na potrzeby podatkowe. Wypłaty tego rodzaju powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 i to niezależnie od faktu, czy rozprowadzane kopie dostarczane są na nośniku materialnym lub drogą elektroniczną (ponieważ dystrybutor nie ma prawa powielania oprogramowań), lub niezależnie od faktu, że oprogramowanie jest przedmiotem nieznacznych modyfikacji w celu ułatwienia jego zainstalowania”.

Z uwagi na to, że Spółka jako dystrybutor w istocie nie korzysta w żaden sposób z praw autorskich do oprogramowania, poza zakresem niezbędnym dla przekazania ich klientowi, który jest użytkownikiem oprogramowania, to nie sposób uznać, aby wypłacane wynagrodzenie za nabycie licencji czy subskrypcji oprogramowania stanowiło należności licencyjne w rozumieniu artykułu 12 Konwencji Modelowej. W efekcie, wynagrodzenie wypłacane na rzecz dostawcy oprogramowania (w tym przypadku – Producenta) przez dystrybutora (tj. Wnioskodawcę) na gruncie PL-NL UPO powinno być kwalifikowane jako tzw. zyski przedsiębiorstw, opodatkowane wyłącznie w państwie rezydencji dostawcy. To z kolei oznacza brak możliwości objęcia takich wypłat dyspozycją art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji brak obowiązku poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Powyższe stanowisko potwierdzają także organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawach o zbliżonym stanie faktycznym.

Przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji z 22 listopada 2019 r. znak: 0114-KDIP2-1.4010.409.2019.1.JS stwierdził, że: „Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalność gospodarczej Wnioskodawca nabywa oraz dystrybuuje oprogramowanie. Spółka prezentuje trzy najczęściej występujące sytuacje: (...) 2. Dystrybucja oprogramowania end user – sprzedaż egzemplarzy oprogramowania komputerowego, które firma Wnioskodawcy nabyła od kontrahentów w celu ich odsprzedaży (bezpośredniej na rzecz użytkownika końcowego lub w celu dalszej odsprzedaży na rzecz dalszego pośrednika (z ang. resale). Wnioskodawca nie nabywa praw do modyfikacji oprogramowania, nie jest jego użytkownikiem, a jedynie pośredniczy w sprzedaży na rzecz użytkownika końcowego. Wnioskodawca jako pośrednik dokonuje płatności na rzecz kontrahentów którzy udostępnili klucze instalacyjne/świadectwa uprawniające do korzystania z oprogramowania. (...) W praktyce Wnioskodawca przekazuje kontrahentom (użytkownikom końcowym/dalszym pośrednikom) klucze instalacyjne/świadectwa uprawniające do instalacji wymagane do pobrania oraz instalacji oprogramowania na własne potrzeby. W niektórych sytuacjach Wnioskodawca dodatkowo świadczy usługę polegającą na instalacji oraz konfiguracji oprogramowania zgodnie z wymaganiami klienta na sprzęcie sprzedawanym przez Wnioskodawcę lub własnym posiadanym przez klienta. (...) Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl cytowanych powyżej przepisów, nie będzie obejmował Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu: (...) zakupu oprogramowania – ponoszone przez Spółkę jako dystrybutora – w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz użytkownika końcowego, które nie obejmują przekazania Spółce żadnych praw autorskich, a licencji (zwykle) udziela inny niż Spółka podmiot, (...) nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1-4 u.p.d.o.p. i w konsekwencji Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła na zasadach przewidzianych w art. 26 u.p.d.o.p.”.

Podobne podejście przedstawił Dyrektor KIS m.in. w interpretacji z 31 lipca 2017 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.111.2017.1.BJ.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki nie stanowi żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT i w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT.

Końcowo zaznaczyli Państwo, że intencją Wnioskodawcy nie było objęcie zakresem niniejszego wniosku ewentualnych płatności z tytułu zakupu licencji i subskrypcji do Oprogramowania przez zagraniczne zakłady Spółki.

Spółka przyjmuje, że to zagadnienie zostało rozstrzygnięte w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 15 kwietnia 2020 r., znak: SP4.8223.1.2020, w której to Minister Finansów wskazał, iż w przypadku wypłat dokonywanych przez zagraniczne zakłady polskiego rezydenta podatkowego po stronie nierezydenta (odbiorcy płatności) nie powstaje przychód osiągany na terytorium rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy CIT, a tym samym ani polski rezydent, ani jego zagraniczny zakład nie mają obowiązku poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli zakład prowadzi działalność gospodarczą i do celów tej działalności nabywa świadczenie, a wydatek z tytułu nabycia tego świadczenia jest ponoszony z majątku zakładu i stanowi on w ujęciu podatkowym koszt, który powinien być przypisany temu zakładowi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.