W zakresie oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.251.2023.2.MR

Temat interpretacji

W zakresie oświadczenia WH-OSC, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2023 r., wpłynął Państwa wniosek z 24 kwietnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy:

w Państwa roku podatkowym FY23 znajdują zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym ustawą z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 2180; dalej: Ustawa nowelizująca),
w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, tj. w przypadku, gdy złożą Państwo oświadczenie płatnika WH-OSC do 7 listopada 2022 r. (tj. w dniu 4 listopada 2022 r.), zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT (tzw. Oświadczenie otwierające), a następnie dokonują na rzecz Kontrahenta, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat odsetek, są Państwo uprawnieni do niepobierania podatku u źródła wedle stawki podstawowej 20% przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i pobierania podatku u źródła wedle stawki 5% od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł (tj. do nie stosowania mechanizmu pay and refund) w stosunku do wypłat tych odsetek do momentu upływu ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożyli Państwo to oświadczenie (przy założeniu że wszystkie pozostałe warunki dla zastosowania preferencyjnej stawi podatku u źródła zostały spełnione),
w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku są Państwo uprawnieni do złożenia Oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2022 (FY23), do końca pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu tego roku podatkowego.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 czerwca 2023 r., (data wpływu 8 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stany faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową, z siedzibą w Polsce i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Rok podatkowy Wnioskodawcy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym, tj. Spółka ma tzw. łamany rok podatkowy. Rok podatkowy Spółki rozpoczyna się 1 października i kończy 30 września. Bieżący rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 października 2022 r. i zakończy się 30 września 2023 r. (dalej: FY23).

Wnioskodawca jest dostawcą usług finansowych dla podmiotów gospodarczych, w tym między innymi udziela pożyczek oraz prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług leasingu (działa jako leasingodawca).

Wnioskodawca finansuje swoją bieżącą działalność gospodarczą poprzez pożyczki udzielane na jego rzecz przez podmiot z Grupy (…) z siedzibą (…) Niemcy, nr identyfikacji podatkowej (…) (dalej: Kontrahent).

Z tytułu korzystania z pożyczonych środków finansowych, Wnioskodawca wypłaca co miesiąc na rzecz Kontrahenta odsetki. Wypłacane odsetki stanowią odsetki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Wypłata przedmiotowych odsetek podlega podatkowi u źródła (dalej: WHT) w Polsce. Na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) oraz posiadanych dokumentów wymaganych przepisami prawa dla zastosowania przepisów UPO (w tym np. certyfikat rezydencji Kontrahenta) Spółka jest uprawniona do zastosowania w stosunku do wypłacanych odsetek obniżonej stawki 5% podatku u źródła. Spółka dołożyła należytej staranności przy weryfikacji prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku u źródła w zakresie wypłat odsetek na rzecz Kontrahenta.

W październiku 2022 r., tj. w pierwszym miesiącu FY23, kwota płatności z tytułu odsetek na rzecz Kontrahenta przekroczyła limit 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. W pozostałym okresie FY23 Wnioskodawca wypłacał i będzie wypłacał na rzecz Kontrahenta odsetki w okresach miesięcznych.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 mln zł na rzecz tego samego podatnika, płatnik – co do zasady – jest zobowiązany pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł, tzw. zastosować mechanizm pay and refund.

Mechanizmu pay and refund nie stosuje się, jeżeli płatnik złoży stosowne oświadczenie WH-OSC zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT. W celu skorzystania z preferencji w zakresie zastosowania obniżonej stawki 5% z UPO oraz wyłączenia mechanizmu pay and refund, Spółka złożyła oświadczenie płatnika WH-OSC przed 7 listopada 2022 r. (tj. 4 listopada 2022 r.), zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w 2022 r., tj. nie później niż do dnia wpłaty podatku za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e, art. 26 ustawy o CIT (dalej: Oświadczenie otwierające).

W oświadczeniu, zgodnie z art. 26 ust. 7a, Wnioskodawca oświadczył, że:

1)posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1.Wnioskodawca wskazał, że jedynym (100%) udziałowcem Wnioskodawcy jest (…), podmiot z siedzibą w Niemczech, natomiast jedynym (100%) udziałowcem (…) (dalej: Kontrahent), również podmiot z siedzibą w Niemczech.

Tym samym Wnioskodawca i (…) (Kontrahent) są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT).

2.Wnioskodawca wskazał, że na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym FY23 Wnioskodawca dokonywał płatności z różnych tytułów, w tym płatności podlegających podatkowi u źródła (dalej: WHT).

Tak jak zostało wskazane we Wniosku, w FY23 Wnioskodawca wypłacał i nadal wypłaca odsetki (w okresach miesięcznych) na rzecz Kontrahenta. Odsetki te – jako jedyne wypłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta – są należnościami, o których mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, tj. należnościami podlegającymi pod mechanizm pay and refund, jako należności wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z tym przepisem, cyt.:

„Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.”

Pozostałe należności wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie są należnościami podlegającymi opodatkowaniu WHT bądź podlegają opodatkowaniu WHT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym nie znajdują się w katalogu należności podlegających mechanizmowi pay and refund.

3.Wnioskodawca wskazał, że w zakresie kolejnych płatności dokonywanych w FY23 na rzecz Kontrahenta, Wnioskodawca nie składał oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca dokonuje płatności odsetek na rzecz Kontrahenta w kolejnych miesiącach roku podatkowego FY23, Wnioskodawca planuje złożyć oświadczenie następcze (oświadczenie domykające) po zakończeniu roku podatkowego FY23.

4.Wnioskodawca wskazał, że nie składał oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT, w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym FY23.

Pytania

1.Czy w stosunku do Wnioskodawcy w roku podatkowym FY23 znajdują zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym ustawą z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 2180; dalej: Ustawa nowelizująca)?

2.Czy w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, tj. w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył oświadczenie płatnika WH-OSC do 7 listopada 2022 r. (tj. w dniu 4 listopada 2022 r.), zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT (tzw. Oświadczenie otwierające), a następnie dokonuje na rzecz Kontrahenta, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat odsetek, Wnioskodawca jest uprawniony do niepobierania podatku u źródła wedle stawki podstawowej 20% przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i pobierania podatku u źródła wedle stawki 5% od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł (tj. do nie stosowania mechanizmu pay and refund) w stosunku do wypłat tych odsetek do momentu upływu ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie (przy założeniu że wszystkie pozostałe warunki dla zastosowania preferencyjnej stawi podatku u źródła zostały spełnione)?

3.Czy w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia Oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2022 (FY23), do końca pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu tego roku podatkowego?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do Wnioskodawcy w roku podatkowym FY23 znajdują zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym Ustawą nowelizującą.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, tj. w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył oświadczenie płatnika WH-OSC do 7 listopada 2022 r. (tj. w dniu 4 listopada 2022 r.), zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT (tzw. Oświadczenie otwierające), a następnie dokonuje na rzecz Kontrahenta, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat odsetek, Wnioskodawca jest uprawniony do niepobierania podatku u źródła wedle stawki podstawowej 20% przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i pobierania podatku u źródła wedle stawki 5% od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł (tj. do nie stosowania mechanizmu pay and refund) w stosunku do wypłat tych odsetek do momentu upływu ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie (przy założeniu że wszystkie pozostałe warunki dla zastosowania preferencyjnej stawi podatku u źródła zostały spełnione).

3.Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia Oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2022 (FY23), do końca pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu tego roku podatkowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej ustawa o CIT) w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2022 r. jak i obecnie, cyt.: „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.”

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2022 r. jak i obecnie, cyt:

1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

W myśl art. 26 ust. 3 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2022 r. jak i obecnie, cyt.:

„Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1)art. 3 art. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2)art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.”

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2022 r. jak i obecnie, cyt.:

„Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

Brzmienie art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT od 1 stycznia 2022 r.

Przepisy ustawy o CIT w zakresie terminów składania oświadczeń, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT – tj. tzw. Oświadczeń otwierających uprawniających do stosowania preferencyjnych zasad opodatkowania WHT (obniżonej stawki / niepobrania podatku / zastosowania zwolnienia) w związku z przekroczeniem limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (skutkującego co do zasady koniecznością pobierania WHT wg stawki wskazanej w ustawie o CIT) zostały znowelizowane z dniem 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o CIT w brzmieniu od 1 stycznia 2022 r., cyt.:

„Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, płatnik jest obowiązany złożyć do organu podatkowego wskazanego w art. 28b ust. 15, nie później niż do dnia wpłaty podatku za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e, przy czym wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed jej dokonaniem.”

Jednocześnie przepisy (art. 26 ust. 7f i 7g ustawy o CIT) regulujące termin obowiązywania oświadczenia otwierającego i składania tzw. oświadczenia domykającego (tj. oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT) nie uległy co do zasady zmianie – poza zmianą dostosowawczą wynikającą z kwestii zmian w zakresie płatności, które podlegają od 1 stycznia 2022 r. tzw. mechanizmowi pay and refund. Zgodnie z tymi przepisami (w brzmieniu obowiązującym na 1 stycznia 2022 r.), cyt.:

„7f. Jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, płatnik może nie stosować ust. 2e do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono to oświadczenie.

7g. W przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do 7 dnia następującego po miesiącu, w którym upłynął okres, o którym mowa w ust. 7f, składa oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że w momencie dokonania dalszych wypłat należności:

1)posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2)po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiadał wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istniały okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.”

Powyższa zmiana brzmienia art. 26 ust. 7c ustawy o CIT w rzeczywistości doprowadziła do sytuacji, w której zgodnie z literalnym brzmieniem tych przepisów zarówno Oświadczenie otwierające, jak i domykające mogło zostać złożone tylko raz w roku podatkowym płatnika. W przypadku zatem, gdy na początku roku podatkowego płatnika doszło do przekroczenia wskazanego powyżej limitu 2 mln zł wypłat, to płatnik mógł stosować preferencyjne zasady opodatkowania WHT jedynie do momentu przekroczenia 2 mln zł, a także do upływu drugiego miesiąca, w którym złożono Oświadczenie otwierające (pod warunkiem złożenia w terminie również Oświadczenia domykającego) – w niektórych przypadkach preferencja wynikająca z oświadczeń mogła obejmować zatem jedynie trzy miesiące w roku.

Brzmienie art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT nadane Ustawą nowelizującą

Zgodnie z nowym brzmieniem w/w przepisów nadanym przez Ustawę nowelizującą, cyt.:

„7c. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, płatnik jest obowiązany złożyć do organu podatkowego wskazanego w art. 28b ust. 15, nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e, przy czym wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed jej dokonaniem”

„7f. Jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, płatnik może nie stosować przepisu ust. 2e do ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie, przy czym przepis ust. 2j stosuje się odpowiednio.”

W kontekście powyższego należy zatem wskazać, że na mocy Ustawy nowelizującej wydłużony został zarówno:

termin na złożenie Oświadczenia otwierającego (zgodnie z ww. ust. 7c: „nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 2e”),
jak również termin jego obowiązywania (termin ważności), który objął w praktyce cały rok podatkowy, w którym oświadczenie to zostało przez płatnika złożone (zgodnie z ww. ust. 7f: „płatnik może nie stosować przepisu ust. 2e do ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie”).

W konsekwencji wydłużeniu uległ również termin na złożenie Oświadczenia domykającego zgodnie art. 26 ust. 7g ustawy o CIT, cyt.:

„W przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego albo okresu, o którym mowa w ust. 2j, składa oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że w momencie dokonania dalszych wypłat należności:

Tym samym na mocy Ustawy nowelizującej Oświadczenie domykające powinno zostać złożone do urzędu skarbowego w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego. Ponadto, z przepisu tego usunięto odesłanie do art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT, czyli do przesłanek zasadności zwrotu podatku w mechanizmie pay and refund.

Przepisy przejściowe zawarte w Ustawie nowelizującej

Ustawa nowelizująca co do zasady weszła w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. Niemniej jednak ustawodawca przewidział pewne wyjątki w tym zakresie zawierając w Ustawie nowelizującej przepisy przejściowe, które modyfikują początek stosowania określonych regulacji.

W odniesieniu do podatników z tzw. łamanym rokiem podatkowym (jak w przypadku Wnioskodawcy) ustawodawca w art. 20 ust. 13 Ustawy nowelizującej zawarł przepis przejściowy zgodnie z którym cyt.:

„Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2023 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2022 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.”

Natomiast w odniesieniu do obowiązywania zmienionych na mocy Ustawy nowelizującej art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT w Ustawie tej wskazano, że cyt.:

„Przepisy art. 26 ust. 1p, 7, 7c, ust. 7g pkt 2 i ust. 7j i art. 26b ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 41 ust. 11, 17, ust. 21 pkt 2 i ust. 27 i art. 41d ust. 9 ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności odpowiednio dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2022 r.” (art. 20 ust. 8 Ustawy nowelizującej).

„Przepisy art. 26 ust. 7f i ust. 7g wprowadzenie do wyliczenia ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 41 ust. 20 i ust. 21 wprowadzenie do wyliczenia ustawy zmienianej w art. 5, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do wypłat (świadczeń), pieniędzy, wartości pieniężnych oraz należności odpowiednio dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po dniu 31 grudnia 2021 r.” (art. 20 ust. 9 Ustawy nowelizującej).

W kontekście powyższych przepisów przejściowych mogą pojawić się wątpliwości, od kiedy zmienione przepisy dotyczące terminów obowiązywania / ważności Oświadczeń otwierających i domykających (tj. art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT) powinny znajdować zastosowanie w odniesieniu do podatników z tzw. łamanym rokiem podatkowym (tj. również Spółki).

Ustawa nowelizująca wprowadza bowiem ogólny zapis, zgodnie z którym podatnicy CIT, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2023 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2022 r., są obowiązani stosować do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o CIT w brzmieniu dotychczasowym. Z drugiej jednak strony wprowadza odrębne uregulowania w zakresie stosowania znowelizowanych przepisów art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT posługując się pojęciami należności / świadczeń dokonywanych, stawianych do dyspozycji lub wypłacanych po konkretnym dniu (tj. 31 grudnia 2022 r. i 31 grudnia 2021 r.).

W tym kontekście, w odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, mogą się pojawić wątpliwości, czy znowelizowane przepisy art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT będą znajdować zastosowanie do Spółki dopiero w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2023 (FY24), czy też będą mogły być stosowane przez Spółkę już od 1 stycznia 2022 r. (również w bieżącym roku podatkowym FY23).

Mając na uwadze brzmienie w/w przepisów przejściowych należy zwrócić uwagę, że w art. 20 ust. 13 Ustawy nowelizującej ustawodawca posłużył się pojęciem „podatnika”. W przypadku natomiast wypłat, o których mowa w art. 26 i ewentualnego korzystania z preferencji w tym przepisie wskazanych, tj. składania Oświadczeń otwierających i domykających, Spółka występuje w roli „płatnika”, a nie podatnika. W tym kontekście nie ulega wątpliwości, że na potrzeby ustalenia momentu rozpoczęcia obowiązywania w przypadku Spółki znowelizowanych przepisów art. 26 ust. 7c, 7f i 7g ustawy o CIT przepisy przejściowe zawarte w art. 20 ust. 8 i 9 Ustawy nowelizującej powinny pełnić rolę przepisów szczególnych względem przepisu art. 20 ust. 13 Ustawy nowelizującej, a w konsekwencji Spółka powinna być uprawniona do stosowania w/w znowelizowanych przepisów już w FY23.

Za prawidłowością powyższego stanowiska przemawia również fakt, że podatek u źródła jest podatkiem rozliczanym miesięcznie, a nie rocznie. Stąd też w opinii Wnioskodawcy odkładanie w czasie momentu rozpoczęcia stosowania znowelizowanych przepisów w tym zakresie do momentu rozpoczęcia kolejnego roku podatkowego – dodatkowo mając na uwadze wprowadzenie odrębnych przepisów przejściowych w tym zakresie – wydaje się nieuzasadnione przez brak wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego podatnika w skali całego roku podatkowego. Ponadto, przyjęcie odmiennego stanowiska stawiałoby w niekorzystnej sytuacji podatników z łamanym rokiem podatkowym w porównaniu do podatników z rokiem podatkowym pokrywającym się z rokiem kalendarzowym, którzy są uprawnieni do stosowania tych przepisów z mocą wsteczną. Tym samym stosowanie generalnej zasady przesuwającej w czasie stosowanie nowych regulacji w CIT dla podmiotów z łamanym rokiem podatkowym nie znajduje uzasadnienia celowościowego i funkcjonalnego w zakresie podatku u źródła.

Co więcej, należy również zwrócić uwagę, że przedmiotowa nowelizacja przepisów w zakresie WHT miała na celu „naprawienie” niefortunnej zmiany tych przepisów od 1 stycznia 2022 r. skutkującej ograniczeniem możliwości stosowania preferencji wynikających ze złożonych Oświadczeń otwierających i Oświadczeń domykających jedynie do kilku miesięcy w trakcie trwania roku podatkowego. To w ocenie Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza, że przepisy te również w przypadku podatników z łamanym rokiem podatkowym powinny być stosowane wstecznie. Potwierdzeniem takiego założenia ustawodawcy jest również uzasadnienie do projektu Ustawy nowelizującej, w którym ustawodawca wskazał, że cyt.:

„Wskutek zmian zawartych w ustawie z 29 października 2021 r. i ustawie z 9 grudnia 2021 r. (zob. ustawę z dnia 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Z 2021 r., poz. 2427), które weszły w życie 1 stycznia 2022 r., moment złożenia oświadczenia pierwotnego został ustalony w art. 26 ust. 7c ustawy CIT i art. 41 ust. 17 ustawy PIT jako związany z momentem wpłaty pobranego podatku „za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w [art. 26 ust. 2e ustawy CIT i art. 41 ust. 12 ustawy PIT]” (czyli 2.000.000 złotych z tytułu wypłaty należności na rzecz tego samego podatnika w roku podatkowym płatnika). Zmianom nie uległ natomiast ustalony w art. 26 ust. 7f ustawy CIT i art. 41 ust. 20 ustawy PIT okres, przez który płatnik może stosować preferencje w przypadku dalszych wypłat dla danego podatnika na podstawie oświadczenia pierwotnego, ani termin na złożenie oświadczenia następczego (art. 26 ust. 7g ustawy CIT i art. 41 ust. 21 ustawy PIT). Praktycznym skutkiem tego rozwiązania jest usztywnienie konstrukcji oświadczenia płatnika, które stało się aktem jednorazowym (zarówno oświadczenie pierwotne, jak i następcze), a przez to wyłączającym obowiązek stosowania mechanizmu pay & refund w sumie przez co najwyżej tylko trzy miesiące w roku podatkowym płatnika.

W celu złagodzenia tego negatywnego dla płatników i podatników skutku zmian z 2021 r. i uelastycznienia konstrukcji oświadczenia płatnika proponuje się wydłużenie działania oświadczenia pierwotnego do końca roku podatkowego płatnika (a nie tylko przez dodatkowe dwa miesiące) poprzez odpowiednią zmianę w treści art. 26 ust. 7f ustawy CIT i art. 41 ust. 20 ustawy PIT oraz wynikającą stąd zmianę momentu złożenia oświadczenia następczego: po zakończeniu roku podatkowego, w tym wydłużenie terminu do złożenia do końca miesiąca (art. 26 ust. 7g ustawy CIT i art. 41 ust. 21 ustawy PIT). (…)

Chodzi o umożliwienie im cofnięcia negatywnych skutków zmian - wynikających z ustawy z 29 października 2021 r. i obowiązujących w 2022 roku - w zakresie oświadczenia płatnika. Owa swoista abolicja składa się z dwóch elementów. Pierwszy element to retroaktywne wydłużenie terminu ważności oświadczenia pierwotnego i terminu do złożenia oświadczenia następczego, co ma rozwiązać lub złagodzić problem jednorazowości tego oświadczenia w 2022 roku. Ta zmiana pozwoli wstecznie wyłączyć obowiązek stosowania mechanizmu pay & refund względem należności objętych oświadczeniem złożonym w 2022 roku, ale wypłaconych także po upływie dodatkowych dwóch miesięcy i to do końca roku podatkowego płatnika. Jeżeli płatnik nie pobrał od nich podatku według stawek ustawowych, to retroaktywne wydłużenie ochroni go przed sankcjami podatkowymi w tym zakresie. Jeżeli zaś pobrał według tych stawek, to retroaktywne wydłużenie pozwoli mu wszcząć postępowanie nadpłatowe w celu odzyskania różnicy w ciężarze podatkowym. Z kolei retroaktywne wydłużenie terminu do złożenia oświadczenia następczego oznacza, że płatnik może „zrezygnować” ze skutków złożenia oświadczenia następczego jeszcze w 2022 roku i złożyć je „ponownie”, aby wykorzystać retroaktywne wydłużenie ważności oświadczenia pierwotnego, potwierdzając w ten sposób niestosowanie mechanizmu pay & refund do końca roku podatkowego.”

Na marginesie wskazać również należy, że próbą „naprawienia” niekorzystnych zmian w zakresie przepisów WHT od 1 stycznia 2022 r. było również Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2022 r. w sprawie przedłużenia niektórych terminów wykonywania przez płatników obowiązków w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego (Dz.U.2022.1829), które weszło w życie 31 sierpnia 2022 r. (dalej: Rozporządzenie).

Zgodnie z § 1 Rozporządzenia, cyt.:

„1. Przedłuża się dla płatników zryczałtowanego podatku dochodowego termin, o którym mowa w art. 41 ust. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm. 3 ) i art. 26 ust. 7f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, z późn. zm. 4 ), do ostatniego dnia roku podatkowego, w którym płatnik złożył oświadczenie określone odpowiednio w art. 41 ust. 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Przedłużenie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie do oświadczeń, o których mowa w art. 41 ust. 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, złożonych do dnia 31 grudnia 2022 r.

Zgodnie natomiast z § 2 Rozporządzenia, cyt.:

„Przedłuża się dla płatników zryczałtowanego podatku dochodowego termin, o którym mowa w art. 41 ust. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 26 ust. 7g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do ostatniego dnia miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w § 1.”

Dodatkowo jak wskazano w uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej w odniesieniu do obecnie zawartego w niej art. 20 ust. 9, cyt.: „Celem przejściowego przepisu art. 23 ust. 9 jest wprowadzenie jednolitej reguły międzyczasowej dla większości zmian w przepisach dotyczących WHT, determinującej sytuację płatników (a pośrednio także podatników) w tzw. otwartych stanach prawnych w momencie wejścia tych zmian w życie. Chodzi o sytuację, gdy wypłata należności miała miejsce w roku obowiązywania „starych” przepisów”, a jej skutki podatkowe po stronie płatnika zostają dopełnione dopiero w roku obowiązywania „nowych” przepisów. Stosowanie w tym zakresie ogólnej reguły momentu osiągnięcia dochodu (przychodu) przez podatnika może być niewystarczające lub rodzić wątpliwości interpretacyjne w stosunku do płatników ze względu na przejściowy przepis dotyczący podatników z niekalendarzowym rokiem podatkowym (art. 23 ust. 14). Konstrukcja przepisu jest wzorowana na analogicznym przejściowym przepisie art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy z 23 października 2018 r., która wprowadziła reformę przepisów o WHT ze skutkiem od 1 stycznia 2019 r.”

W świetle powyższego należy zwrócić uwagę, iż przyjęcie stanowiska interpretacyjnego, że zmiany wprowadzone Ustawą nowelizującą należy stosować od 1 stycznia 2022 r. również w przypadku podatników mających tzw. łamany rok podatkowe, będzie spójne z zasadami obowiązywania poprzednich nowelizacji przepisów w zakresie WHT. W tamtych przypadkach również wprowadzano analogiczne przepisy przejściowe szczegółowo regulujące moment wejścia w życie przepisów dotyczących podatku u źródła. Powyższe w ocenie Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza, że przepisy przejściowe zawarte w art. 20 ust. 8 i 9 Ustawy nowelizującej powinny być uważane za przepis szczególny względem przepisu przejściowego zawartego w art. 20 ust. 13 Ustawy nowelizującej i w tym kontekście powinny one mieć pierwszeństwo stosowania.

W kontekście powyższego, Wnioskodawca będący podmiotem z tzw. łamanym rokiem podatkowym jest uprawniony do stosowania znowelizowanych przepisów dotyczących okresu obowiązywania i terminów składania Oświadczeń otwierających i domykających już w roku podatkowym rozpoczynającym się 1 października 2022 i kończącym 30 września 2023 (FY23), na zasadach przewidzianych w art. 20 ust. 8 i 9 Ustawy nowelizującej. Tym samym w roku FY23 do Wnioskodawcy znajdą zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym Ustawą nowelizującą.

W przypadku Wnioskodawcy, jako że Spółka przekroczyła limit 2 mln zł wypłat na rzecz tego samego podatnika (zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT) już w pierwszym miesiącu FY23, a tym samym złożyła Oświadczenie otwierające zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w 2022 r., tj. w terminie 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia 2 mln zł (w przypadku Spółki był to zatem 7 listopada 2022 r.), zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 7c ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. zgodnie z art. 20 ust. 8 Ustawy nowelizującej.

Przepis art. 26 ust. 7c w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą miałby zastosowanie do Spółki w sytuacji, gdyby do przekroczenia ww. limitu doszło po 31 grudnia 2022 r.

Mając na uwadze powyższą argumentację, nie ulega wątpliwości, że w stosunku do

Wnioskodawcy w roku podatkowym FY23 znajdują zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym ustawą Ustawa nowelizującą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do pytania nr 2, tj. w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył oświadczenie płatnika WH-OSC do 7 listopada 2022 r., zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT (tzw. Oświadczenie otwierające), a następnie dokonuje na rzecz Kontrahenta, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat odsetek, Wnioskodawca jest uprawniony do niepobierania podatku u źródła wedle stawki podstawowej 20% przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i pobierania podatku u źródła wedle stawki 5% od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł (tj. do nie stosowania mechanizmu pay and refund) w stosunku do wypłat tych odsetek do momentu upływu ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie (przy założeniu że wszystkie pozostałe warunki dla zastosowania preferencyjnej stawi podatku u źródła zostały spełnione).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie pytania nr 3, Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia Oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2022 (FY23), do końca pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu tego roku podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy:

w Państwa roku podatkowym FY23 znajdują zastosowanie przepisy art. 26 ust. 7f oraz ust. 7g ustawy o CIT w brzemieniu wprowadzonym ustawą z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 2180; dalej: Ustawa nowelizująca),
w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, tj. w przypadku, gdy złożą Państwo oświadczenie płatnika WH-OSC do 7 listopada 2022 r. (tj. w dniu 4 listopada 2022 r.), zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 26 ust. 7c ustawy o CIT (tzw. Oświadczenie otwierające), a następnie dokonują na rzecz Kontrahenta, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat odsetek, są Państwo uprawnieni do niepobierania podatku u źródła wedle stawki podstawowej 20% przewidzianej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i pobierania podatku u źródła wedle stawki 5% od nadwyżki ponad kwotę 2 mln zł (tj. do nie stosowania mechanizmu pay and refund) w stosunku do wypłat tych odsetek do momentu upływu ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożyli Państwo to oświadczenie (przy założeniu że wszystkie pozostałe warunki dla zastosowania preferencyjnej stawi podatku u źródła zostały spełnione),
w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku są Państwo uprawnieni do złożenia Oświadczenia domykającego, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta w roku podatkowym rozpoczynającym się od 1 października 2022 (FY23), do końca pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu tego roku podatkowego,

jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie