W zakresie ustalenia czy: - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT, - gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcy na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję, - przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

   - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT,

   - gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcy na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję,

   - przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem 19 czerwca 2023 r., które wpłynęło do organu 21 czerwca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca należy do grupy spółek (niektóre powiązane z Wnioskodawcą wyłącznie osobowe, niektóre kapitałowo), które są firmami deweloperskimi. Na polskim rynku działają one od xxx r. Swoją działalność prowadzą głównie na terenie (…) oraz (…). Grupa ta posiada duże doświadczenie w realizacji inwestycji budowlanych, które swoim zakresem obejmują różnorodne nieruchomości mieszkalne.

Nieruchomości będące przedmiotem inwestycji grupy, do której należy Wnioskodawca, wyróżniają się bardzo dobrym skomunikowaniem oraz bogatą infrastrukturą, co pozwala zapewnić ich mieszkańcom jak najbardziej komfortowe warunki. (...). Działalność Wnioskodawcy ma być skupiona głównie na tworzeniu kameralnych osiedli mieszkalnych (…).

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są:

- Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,

- Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

- Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

- Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie,

- Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,

- Sprzedaż hurtowa elektrycznych artykułów użytku domowego,

- Sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń,

- Sprzedaż hurtowa mebli biurowych,

- Sprzedaż hurtowa kwiatów i roślin,

- Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami.

Wnioskodawca w ramach świadczonych usług, wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenie, odpowiada na bieżące potrzeby dynamicznie rozwijającego się rynku, na którym coraz większe znaczenie ma estetyka i funkcjonalność obiektów architektonicznych przeznaczonych do zagospodarowania na cele mieszkaniowe. W pozyskiwaniu tak wielu zleceń, oprócz wyjątkowej jakości świadczonych usług i realizowanych inwestycji, konieczny jest także odpowiedni marketing.

Wnioskodawca, w celu zdobycia nowych inwestorów i przedstawienia swojej oferty, wykorzystuje różnego rodzaju działania, do których należą m.in.: zamieszczanie reklamy świadczonych usług w gazetach czy też na stronie internetowej Wnioskodawcy oraz innych stronach internetowych, portalach społecznościowych, social mediach, tworzenie broszur reklamowych (papierowych i elektronicznych), albumów produktowych (papierowych i elektronicznych), personalizowanych gadżetów, takich jak: długopisy i notesy, tworzenie banerów reklamowych, zamieszczanie reklam świadczonych usług w miejscach publicznych przeznaczonych specjalnie na reklamy, itd. oraz poprzez wystawianie swoich produktów na targach krajowych lub poprzez uczestnictwo w takich targach w roli odwiedzających.

Wnioskodawca rozważa także w przyszłości uczestnictwo w targach międzynarodowych, zarówno w roli wystawcy, jak i odwiedzającej.

Wnioskodawca, w ramach grupy spółek, będzie brać udział w targach krajowych oraz w przyszłości także międzynarodowych, w których występuje w roli wystawcy, oferując szeroką gamę swoich produktów, promując tym samym wskazane produkty, dostarczając informacji na temat działalności firmy, możliwości współpracy, realizowanych inwestycji, jak również wymieniając się doświadczeniem z pozostałymi uczestnikami targów z tej samej lub pokrewnej branży.

Wnioskodawca będzie w przyszłości uczestniczyła w podobnych wydarzeniach, ze względu na to, że stanowią one niezwykłą korzyść w zakresie promocji produktów przez Wnioskodawcę i umożliwiają dotarcie do potencjalnych inwestorów.

W związku z uczestnictwem w targach, w zależności od charakteru w jakim w nich występuje - jako wystawca czy jako odwiedzający - Wnioskodawca ponosi i będzie ponosiła koszty związane podróżami do miejsca, w którym odbywają się targi i koszty podróży powrotnej.

Do pozostałych kosztów, które Wnioskodawca ponosi i będzie ponosiła w związku z uczestnictwem w targach, należą tzw. stand charges, czyli koszty miejsca, w którym Wnioskodawca będzie mogła reklamować swoje produkty i wystawić materiały reklamowe lub jeśli uczestniczy w targach jako odwiedzający - koszty wstępu i uczestnictwa w wydarzeniu. W przypadku targów zagranicznych koszty takie będą związane także m.in. z zakwaterowaniem i wyżywieniem na miejscu dla wszystkich osób biorących w nich udział w imieniu Wnioskodawcy.

Poza wymienionymi powyżej kosztami związanymi z uczestnictwem w targach krajowych i międzynarodowych, Wnioskodawca ponosi także wydatki na materiały marketingowe tworzone w ramach jej działań promocyjno-informacyjnych, do których należą w szczególności:

  - Tworzenie reklam w gazetach, na stronach internetowych, w mediach społecznościowych, na portalach społecznościowych, czy też specjalnie do tego przeznaczonych portalach nieruchomościowych,

   - Prowadzenie i utrzymanie strony internetowej,

   - Tworzenie broszur produktowych, albumów, innych materiałów w wersji papierowej oraz elektronicznej,

   - Zaopatrzenie i dystrybucja takich materiałów marketingowych, jak: ulotki, długopisy, notesy, kalendarze, itd.,

   - Inne działania promocyjno-informacyjne, takie jak: tworzenie i umieszczanie w miejscach publicznych specjalnie do tego przeznaczonych reklam w postaci banerów, e-mailing, tworzenie materiałów fotograficznych i filmowych, reklamy na nośnikach reklamowych w przestrzeni publicznej, jak np. autobusy.

Jednocześnie, Wnioskodawca rozważa ponoszenie ww. kosztów w grupie przez spółkę matkę, na zasadzie ich refakturowania przez spółkę matkę na Wnioskodawcę. Taki sposób rozliczania jest korzystny dla Wnioskodawcy przede wszystkim ze względu na to, że rozliczenie pomiędzy spółkami (podmiotami powiązanymi) może, przy spełnieniu określonych warunków, odbyć się bez dodatkowego narzutu. Wnioskodawca wskazuje, że spełnia owe warunki, tj. rozliczenie następuje niezwłocznie po dokonaniu zapłaty oraz brak jest istotnej wartości dodanej, rozumianej jako ekonomicznego zwiększenia wartości dobra lub usługi po stronie spółki matki dokonującej refaktury.

Wnioskodawca wskazuje, że na działania promocyjno-informacyjne związane z rozwojem, marketingiem i promowaniem swojej firmy i produktów, zamierza ponosić wydatki w wysokości około 500 tys. zł do 1 mln zł rocznie.

W związku z powyższym oraz biorąc pod uwagę fakt, że wydatki ponoszone na działania promujące produkty Wnioskodawcy lub mające na celu pozyskanie nowych inwestorów stanowią element niezbędny dla przedsiębiorcy chcącego wyróżnić się na rynku i dotrzeć do jak największego grona odbiorców oraz fakt, że wszystkie działania Wnioskodawcy wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego mają na celu promowanie produktów Wnioskodawcy poprzez informowanie potencjalnych inwestorów o zakresie usług oraz o możliwych do zrealizowania projektach i inwestycjach, Wnioskodawca rozważa skorzystanie z ulgi podatkowej, określonej w art. 18eb CITU (tzw. ulga na ekspansję), która pozwoli Wnioskodawcy na odliczenie kosztów poniesionych na rozwój i promowanie produktów od podstawy opodatkowania.

Na potrzeby niniejszego wniosku Wnioskodawca przyjmuje, że produktami w rozumieniu art. 18eb CITU są realizowane inwestycje, jako efekt końcowy prowadzonej działalności.

Tytułem uzupełnienia, pismem z 19 czerwca 2023 r. (data wpływu 21 czerwca 2023 r.) wskazali Państwo co następuje:

   - Wnioskodawca uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

   - Wnioskodawca uzyskuje zwiększone przychody ze sprzedaży produktów przez odpłatne zbycie produktów do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi,

   - Wnioskodawca jest jedynie deweloperem - nie jest wykonawcą prac związanych z budową osiedli mieszkaniowych. Wykonawstwo danej inwestycji Wnioskodawcy zleca innemu podmiotowi, będącemu generalnym wykonawcą. Generalny wykonawca natomiast zleca wykonanie poszczególnych prac budowlanych dalszym podmiotom specjalizującym się w świadczeniu usług budowlanych,

   - Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie prac budowlanych,

   - w odniesieniu do kosztów „targów zagranicznych koszty takie będą związane także m.in. z zakwaterowaniem i wyżywieniem na miejscu dla wszystkich osób biorących w nich udział w imieniu Wnioskodawcy” - osoby te będą jedynie pracownikami Wnioskodawcy,

   - w odniesieniu do kosztów - „koszty związane z podróżami do miejsca, w którym odbywają się targi i koszty podróży powrotnej” - w skład tych kosztów wchodzi zwrot kosztów za przejazd lub opłacenie tych kosztów (koszty biletów lub koszty paliwa),

   - w przypadku uczestniczenia Wnioskodawcy w targach w charakterze odwiedzającego Jej pracownicy nawiązują kontakty z podmiotami uczestniczącymi w tych targach, które to podmioty potencjalnie mogą być zainteresowani ofertą Wnioskodawcy. Podmiotom tym przedstawiany jest profil Wnioskodawcy oraz Jego oferta, czasem dochodzi do bezpośredniej wymiany danych kontaktowych w celu prowadzenia dalszych rozmów, pracownicy Wnioskodawcy przekazują również drobne materiały reklamowe (np. broszury). W ten sposób wzrasta rozpoznawalność marki Wnioskodawcy wśród jej potencjalnych klientów, a działania te mają wpływ na wzrost przychodów,

   - personalizacja gadżetów polega na promowaniu produktów Wnioskodawcy. Na gadżetach pojawia się logo oraz często dodatkowe informacje dot. działalności Wnioskodawcy. W ten sposób wzrasta rozpoznawalność marki, a same materiały są dystrybuowane w ramach określonych okoliczności (np. targów) i towarzyszą innymi działaniom promocyjno-informacyjnymi (np. prezentacji produktów) i mają na celu wzmocnienie efektów tych działań,

   - Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którymi mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a UstCIT,

   - koszty, o których mowa we wniosku zostały/zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym tylko raz i tylko w związku z ulgą, o której mowa w art. 18eb UstCIT. Koszty te natomiast nie zostały/zostaną Wnioskodawcy zwrócone w żaden sposób ani nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania po raz drugi.

Pytania

 1. Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 CITU i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU?

 2. Czy gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 CITU, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcy na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję?

 3. Czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb CITU?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Niego na promocję usług wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych, uprawniających ją na podstawie art. 18eb CITU, do odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania CIT, jako kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W ocenie Wnioskodawcy, spełnia On także pozostałe warunki do zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 CITU, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcy na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego, prowadzona przez Niego działalność deweloperska, spełnia kryteria, kwalifikujące ją jako działalność gospodarczą, do której zastosowanie znajduje art. 18eb CITU.

Ad. 1

Od 1 stycznia 2022 r. rozszerzony został katalog ulg podatkowych zawartych w przepisach ustawy o CIT, w wyniku czego jedną z nowych ulg jest tzw. ulga na ekspansję uregulowana w art. 18eb CITU.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na promocję produktów przez Niego oferowanych, które zostały wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych, uprawniających Wnioskodawcę do odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania CIT, jako kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb CITU.

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 CITU, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Natomiast, w myśl art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

 1) uczestnictwa w targach poniesione na:

a) organizację miejsca wystawowego,

b) zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

 2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek dotyczących produktów;

 3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

 4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

 5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Z powyższego wynika więc, że kosztami działań promocyjno-informacyjnych są m.in. zamieszczanie reklam w gazetach, na stronach internetowych, czy też dystrybucja innych materiałów marketingowych promujących określone produkty.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę ma niewątpliwie charakter promocyjny oraz informacyjny. Wnioskodawca, poprzez zamieszczanie reklam na stronach internetowych, portalach społecznościowych i nieruchomościowych oraz w prasie, wprost wskazuje, że celem tych działań jest promowanie świadczonych przez Niego produktów, poprzez co wzrasta atrakcyjność i rozpoznawalność zarówno samej firmy Wnioskodawcy, jak i realizowanych inwestycji (produktów). Promowanie produktów Wnioskodawcy, zarówno w sieci, poprzez stronę internetową oraz reklamy na innych stronach, jak i w gazetach, broszurach, itd., umożliwia dotarcie do jeszcze większej liczby nowych inwestorów, klientów i innych zainteresowanych, co stanowi działanie nie tylko promocyjne, lecz także informacyjne.

W celu promowania swoich produktów, Wnioskodawca posługuje się różnymi typami reklamy. Przybierają one formę reklam tekstowych, graficznych - wyświetlanych na stronach zdjęć produktów, tworzenia materiałów marketingowych, takich jak notesy, długopisy, itd. Charakter informacyjny opisanych działań Wnioskodawcy również nie budzi wątpliwości. Już samo pojawienie się reklamy lub strony Wnioskodawcy w wynikach wyszukiwania, informuje odbiorców o istnieniu samej firmy oraz produktów przez Niego oferowanych.

Na stronie internetowej, znajdują się szczegółowe informacje na temat realizowanych inwestycji - np. zdjęcia, opisy usług lub informujące o zakresie działalności Wnioskodawcy. Jak już zostało wspomniane powyżej, Wnioskodawca zamierza uczestniczyć w licznych targach krajowych i rozważa uczestnictwo w targach międzynarodowych, zarówno w charakterze wystawcy, jak i odwiedzającego. Niewątpliwie uczestnictwo w targach w obydwu rolach stanowi działanie promocyjno-informacyjne, przede wszystkim ze względu na możliwość dotarcia do potencjalnych inwestorów oraz reklamowania produktów oferowanych przez Wnioskodawcę. Podróże te wiążą się z kosztami transportu, zakwaterowania, zapewnienia miejsca, w którym Wnioskodawca będzie mogła wystawić swoje produkty (tzw. stand) oraz w przypadku uczestnictwa w targach w charakterze odwiedzających - z zapewnieniem możliwości wstępu na targi.

Zatem, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę warunków zastosowania ulgi z art. 18eb ustawy o CIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku rozliczania kosztów ponoszonych na wskazaną w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działalność promocyjno-informacyjną oraz uczestnictwo w targach, przy refakturowaniu kosztów na Niego przez spółkę matkę, Wnioskodawcy będzie uprawniona do dokonania odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18eb ustawy o CIT, przy spełnieniu pozostałych warunków uprawniających do skorzystania z ulgi.

Zdaniem Wnioskodawcy, refakturowanie na Niego przez spółkę matkę kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach oraz działalność promocyjno-informacyjną w rozumieniu art. 18eb ustawy o CIT, nie wpłynie na uprawnienie Wnioskodawcy do skorzystania z odliczenia, o którym mowa we wskazanym przepisie. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika, że w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca dokonała usług w ramach określonej działalności w imieniu spółki matki, która następnie refakturowała koszty na Wnioskodawcę, to do rozliczenia tej usługi zobowiązany jest podmiot, który ostatecznie korzysta ze wskazanej usługi, czyli Wnioskodawca. Dochodzi w tym przypadku do odsprzedaży usługi, co wiąże się z wystawieniem faktury, która nazwana jest refakturą. W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym usługi te polegają głównie na dokonywaniu działań promocyjnych. W tym miejscu warto wspomnieć, że refakturą jest faktura VAT, która została wystawiona przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą danej usługi. Innymi słowy, spółka matka kupuje określoną usługę od podmiotu trzeciego, a następnie w „stanie nienaruszonym” odsprzedaje ją Wnioskodawcy.

Jak zostało wspomniane w odpowiedzi na pierwsze z pytań wniosku, koszty związane z uczestnictwem w targach oraz działalnością promocyjno-informacyjną w rozumieniu art. 18eb ustawy o CIT, stanowią koszty, które Wnioskodawca może odliczyć od podstawy opodatkowania w ramach tzw. ulgi na ekspansję. Spółka matka, ponosi w takim przypadku powyżej wskazane koszty w imieniu spółki córki (Wnioskodawcy), która następnie dokonuje tzw. rechargu, czyli refakturowania ww. kosztów na Wnioskodawcę, jako spółkę córkę. Nie wszystkie koszty działalności Wnioskodawca podlegają rozliczeniu na tej zasadzie. Jednakże, jak już zostało wspomniane, refakturowaniu podlegają koszty związane z uczestnictwem w targach oraz działalnością promocyjno-informacyjną w rozumieniu art. 18eb ustawy o CIT. Dokładne wskazanie poszczególnych czynności, podlegających rozliczeniu na zasadzie refakturowania kosztów, przedstawia się następująco:

I. Koszty związane z uczestnictwem - w roli wystawców lub odwiedzających - w targach krajowych i międzynarodowych:

Wnioskodawca jako spółka córka brała oraz zamierza brać udział w kliku targach krajowych rocznie i rozważa branie udziału w targach międzynarodowych, w których będzie mogła uczestniczyć w roli wystawcy, posiadając swój własny stand, a więc miejsce, w którym ma możliwość wystawienia i promowania swoich produktów lub roli uczestnika.

W targach takich biorą udział pracownicy Wnioskodawcy, którzy są zatrudnieni w oparciu o umowy o pracę lub na podstawie stosunku cywilnoprawnego oraz osoby wyznaczone przez spółkę matkę jako jej przedstawiciele.

Z art. 18eb ust. 7 pkt. 1 ustawy o CIT, wynika, że do kosztów, które Wnioskodawca może odliczyć w ramach tzw. ulgi na ekspansję, należą koszty organizacji miejsca wystawowego, zakupu biletów lotniczych dla pracowników, jak również koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników biorących udział w targach.

Wnioskodawca oświadcza, że ponosiła i będzie ponosiła wskazane koszty związane z podróżami, zakwaterowaniem i wyżywieniem oraz zapewnieniem wstępu lub miejsca wystawowego na targach.

II. Koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi:

Koszty Wnioskodawcy związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi w rozumieniu art. 18eb ustawy o CIT, w tym koszty związane z utrzymaniem i aktualizowaniem strony internetowej, zamieszczaniem reklam swoich inwestycji w prasie oraz na portalach i stronach społecznościowych oraz nieruchomościowych, produkcją i dystrybucją materiałów marketingowych, takich jak notesy, długopisy, kalendarze, itd., rozliczane byłyby na zasadzie rechargu, tj. refakturowania na Niego przez spółkę matkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wskazanych powyżej działań wchodzą w zakres działań promocyjno-informacyjnych, w stosunku do których możliwe jest skorzystanie z ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT. Fakt, że koszty te są refakturowane na Wnioskodawcę przez spółkę matkę, nie wpływa na możliwość skorzystania z tego odliczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, refakturowane koszty stanowią koszty możliwe do odliczenia w ramach tzw. ulgi na ekspansję. Jak wynika z przytoczonego powyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, przyjmuje się, że to podatnik sam otrzymał i świadczył usługi. Na ten fakt wskazuje także stanowisko organów podatkowych, wyrażone w interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2016 r. o sygn. 1462-IPPP3.4512.667.2016.2.PC, z której wynika, że: „z treści tego artykułu można wywieść, że przy odsprzedaży usług w rzeczywistości świadczona jest jedna usługa, jednak dla celów podatkowych należy przyjąć, że była ona wyświadczona dwa razy (była przedmiotem dwóch odrębnych transakcji). Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. A zatem, ten kto odsprzedaje usługę, jest uznawany za dokonującego sprzedaży w zakresie powstania obowiązku podatkowego i wystawiania faktur. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał.

Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi”.

Ad. 3

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska prowadzona przez Wnioskodawcę, polegająca na realizowaniu inwestycji - budynków mieszkalnych oraz ich dalszej sprzedaży jako deweloper, stanowi pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży produktów, o której mowa w art. 18eb CITU, co jednocześnie uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z odliczenia wskazanego w tym przepisie.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności, jest odpowiedzialny za każdy z etapów powstawania inwestycji - od znalezienia odpowiedniego terenu, przez stawianie budynków, zagospodarowanie terenów wokół budynku, po prace wykończeniowe, na powstaniu gotowych mieszkań na sprzedaż kończąc.

Z opisu działalności Wnioskodawcy jednoznacznie więc wynika, że końcowe produkty w postaci mieszkań na sprzedaż, są wytwarzane od podstaw przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej przez Niego działalności deweloperskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przy realizacji inwestycji z usług generalnego wykonawstwa oraz podwykonawców, nie niweczy faktu, że prowadzona przez Niego działalność wypełnia przesłanki umożliwiające skorzystanie z ulgi, o której mowa w art. 18eb CITU. Wnioskodawca, poprzez realizowanie inwestycji, polegających na tworzeniu budynków mieszkalnych i ich następczej sprzedaży, w efekcie końcowym tworzy produkty w postaci gotowych mieszkań na sprzedaż.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka działalność i jej efekty, spełniają przesłanki pozarolniczej działalności gospodarczej oraz tworzonych w jej wyniku produktów w rozumieniu ww. przepisu CITU.

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 CITU, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Zatem, należy uznać, że skoro Wnioskodawca, w ramach swojej działalności deweloperskiej, tworzy budynki mieszkalne od podstaw, to gotowe rezultaty w postaci poszczególnych mieszkań przeznaczonych na sprzedaż, należy uznać za produkty wytworzone przez podatnika w rozumieniu wskazanego przepisu.

Potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawcy można znaleźć w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 18 stycznia 2023 r. o sygn. I SA/Bk 497/22, w którym sąd ten stwierdził, że: „Przez „produkty”, definiowane jako „rzeczy wytworzone przez podatnika”, o których mowa w art. 18eb ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587), należy rozumieć wyłącznie rzeczy samodzielnie wyprodukowane przez podatnika w celu ich sprzedaży”. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że spełnia także pozostałe warunki, konieczne do skorzystania z ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT. W szczególności, w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym Wnioskodawca poniosła koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1 wskazanego przepisu, wg prognoz Wnioskodawcy nastąpi zwiększenie przychodów ze sprzedaży usług w stosunku do przychodów z tego tytułu, ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub Wnioskodawcy osiągnie przychody ze sprzedaży produktów lub usług dotychczas nieoferowanych przez Niego lub nieoferowanych dotychczas w Polsce.

Koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży usług nie zostały oraz nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostały ani nie zostaną uprzednio odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powinna mieć możliwość odliczenia kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne oraz uczestnictwo i organizację targów od podstawy opodatkowania, a więc do zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy:

   - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT  i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT,

   - gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcę na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję,

   - przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT, przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT wymienionych regulacji objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Dlatego też, aby ocenić czy do Wnioskodawcy mają zastosowanie przepisy art. 18eb ustawy o CIT dotyczące ulgi na ekspansję, w pierwszy kolejność należy ocenić, czy Spółka wytwarza rzeczy (produkty) w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przepisach dotyczących ulgi na ekspansję, jak i w pozostałych przepisach ustawy o CIT, nie zostało zdefiniowane wyrażenie „wytworzyć rzecz”. Szukając definicji ww. wyrażenia należy odnieść się przede wszystkim do jej rozumienia słownikowego, np. w Słowniku PWN słowo „wytworzyć” oznacza „zrobić, wyprodukować coś”, „wytwórca”.

Kolejną definicję słowa wytworzyć możemy znaleźć także w Wielkim słowniku języka polskiego Instytutu Języka Polskiego PAN, gdzie definiuje się „wytworzyć” jako: „spowodować powstanie czegoś”.

Do pojęcia „wytworzenia” odnosi się także art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art.  45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, (t. j. Dz.U. z 2022 poz. 1360 ze zm.) w świetle którego:

rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”.

Dla przykładu, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie (…)”

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ustawy o CIT:

przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. (…)”

Ponadto stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks Cywilny:

nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

- grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

- budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

- części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Mając na uwadze powyższe definicje, stwierdzić zatem należy, że wyrażenie „wytworzyć rzecz” przez podatnika oznacza wyprodukować różnego rodzaju przedmioty materialne przez tego podatnika.

Powyższe regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca jest deweloperem, nie jest wykonawcą prac związanych z budową osiedli mieszkaniowych. Wykonawstwo danej inwestycji Wnioskodawca zleca innemu podmiotowi, będącemu generalnym wykonawcą. Generalny wykonawca natomiast zleca wykonanie poszczególnych prac budowlanych dalszym podmiotom specjalizującym się w świadczeniu usług budowlanych.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

W związku z powyższym nie można się zgodzić się ze Spółką, że jako podmiot nie wytwarzający faktycznie/fizycznie rzeczy (budynków i znajdujących się w nich lokali mieszkalnych, które są przedmiotem sprzedaży) - jest uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję, gdyż jak wyżej wskazano jest jedynie inwestorem a realizację prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych zleca generalnemu wykonawcy.

Zatem, Wnioskodawca nie wytwarza produktu lecz robią to inne podmioty na Jego zlecenie, zaś Wnioskodawca sprzedaje ww. przedmioty (budynki/lokale mieszkalne) pod własną nazwą.

Przedstawiony opis sprawy prowadzi więc do wniosku, że Wnioskodawca nie wykonuje działalności produkcyjnej, lecz działalność handlową lub dystrybucyjną i zajmuje się tylko sprzedażą „towaru handlowego” wytworzonego przez inny podmiot a nie wytwarzaniem tego produktu.

Jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art.  18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Podatnik, który zleca podmiotom trzecim realizację prac budowlanych związanych z budową budynków mieszkalnych a sam jest jedynie inwestorem „nie robi” ani „nie produkuje” samodzielnie tych nieruchomości. Działania podatnika nie można więc uznać za wytworzenie produktów, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, tj. ustalenia, czy przedstawiona w opisie sprawy działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe.

W związku z tym, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na:

- promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (określone w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1),

- uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne (określone w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2)

wliczone są w inwestycję, która nie jest wytwarzana przez Państwa, to do powyższych wydatków nie może być zastosowana tzw. ulga na ekspansję.

Zatem, stanowisko Państwa w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

   - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na promocję produktów wymienionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowią koszty działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT  i w konsekwencji podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania CIT jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów przy spełnieniu przez Wnioskodawcę pozostałych warunków zastosowania ulgi określonej w art. 18eb ustawy o CIT – jest nieprawidłowe,

   - gdyby wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na uczestnictwo w targach i inne działania promocyjno-informacyjne w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, były refakturowane na Niego przez spółkę matkę, nie pozbawiłoby to Wnioskodawcy na skorzystanie z odliczenia tych kosztów od podstawy opodatkowania, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania ulgi na ekspansję – jest nieprawidłowe,

   - przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność deweloperska, prowadzona przez Wnioskodawcę, spełnia kryteria działalności gospodarczej, do której zastosowanie znajduje art. 18eb ustawy o CIT – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art.  47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).