Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.212.2024.3.MW

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest:

-prawidłowe w zakresie pytań oznaczonych nr: 7 i 11;

-nieprawidłowe w zakresie pytań oznaczonych nr: 1, 2, 3, 4, 5 i 8, 9, 10.

Informuje, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 28 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 4 listopada 2024 r. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwania – pismami z 14 stycznia 2025 r. (data wpływu 14 stycznia 2025 r. i 15 stycznia 2025 r.), z 26 lutego 2025 r. (data wpływu 26 lutego 2025 r.) oraz z 4 marca 2025 r. (data wpływu 4 marca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany po uzupełnieniu wniosku)

Jako Wnioskodawca prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pan podatnikiem VAT. Podstawowy przedmiot Pana działalności to najem lokali użytkowych (produkcyjno - magazynowych) w obiekcie stanowiącym Pana własność.

Obiekt jest wynajmowany przez kilku najemców. Z najemcami zawiera Pan umowy kompleksowe, w których najem stanowi usługę główną, a inne czynności (np. dostęp do terenów zewnętrznych, oświetlenie terenów zewnętrznych i części wspólnych, udostępnienie powierzchni reklamowych na elewacji i ogrodzeniu, udostępnianie miejsc parkingowych, prace adaptacyjne i remontowe, drobne naprawy, monitoring, usługi dostępu elektronicznego, sprzątanie, utrzymanie porządku, utrzymanie terenów zielonych, odśnieżanie, udostępnianie przyłączy telekomunikacyjnych, udostępnienie wody, kanalizacji, gazu, ogrzewania oraz udostępnienie energii elektrycznej itd.) stanowią usługi komplementarne do usługi głównej, do których zapewnienia jest Pan zobowiązany mocą umowy.

Z umów najmu osiąga Pan przychody, a po odliczeniu kosztów, dochody.

W obecnym stanie faktycznym, na podstawie wskazań podliczników dokonuje Pan refakturowania energii elektrycznej na najemców. Zakupiona energia elektryczna ma już opłacony podatek akcyzowy.

Jednakże zainstalowane instalacje fotowoltaiczne, których łączna moc nie przekroczy 1 MW, nie zaspokoją potrzeb energetycznych budynków. Szacuje się, że w skali roku pozwolą zaspokoić potrzeby własne budynku na poziomie 20-30%. W pozostałych zakresie jako nabywca końcowy pozyska Pan energię elektryczną od zewnętrznego dostawcy (z akcyzą już zapłaconą od energii elektrycznej).

Jako Wnioskodawca nie będzie Pan udostępniał energii elektrycznej z tej instalacji fotowoltaicznej innym podmiotom, nie będącym najemcami obiektu, na dachu którego powstanie instalacja fotowoltaiczna.

Instalacja fotowoltaiczna nie pokryje całego zapotrzebowania na energię elektryczną w obiekcie. W okresach letnich, w dni słoneczne albo w weekendy suma wytworzonej energii elektrycznej będzie większa niż potrzeby najemców lokali w obiekcie. Nadwyżka będzie oddawana do sieci (do podmiotu posiadającego właściwą koncesję Urzędu Regulacji Energetyki).

W okresach jesienno-zimowych instalacja będzie pokrywała jedynie niewielką część potrzeb i reszta energii elektrycznej będzie trafiała do Pana nieruchomości od dotychczasowego koncesjonowanego dostawcy.

W każdym miesiącu mogą zdarzać się sytuacje chwilowej nadprodukcji i przesyłania nieskonsumowanych nadwyżek koncesjonowanemu podmiotowi oraz pobierania energii od koncesjonowanego dostawcy w momentach potrzeb większych niż wydajność instalacji.

Umowy zawarte z najemcami mają charakter kompleksowy, tzn. zawierają szereg powiązanych obowiązków wzajemnych (udostępnienie powierzchni, dojazd, system monitoringu, podatku od nieruchomości, utrzymanie, naprawy, prawo do parkowania, dostęp elektroniczny, ubezpieczenie itd.).

Najemca może otrzymywać więcej niż jedną fakturę miesięcznie za poszczególne usługi komplementarne lub kilka usług, co w przypadku np. fakturowania mediów (prądu, wody, gazu, itp.) może być uzależnione od cykliczności rozliczeń stosowanych przez dostawców tych mediów, dat odczytu liczników i podliczników.

Co do zasady w miesiącu będą wystawiane dwie lub więcej faktur dla danego najemcy:

1.Pierwsza to faktura za usługę główną (czynsz najmu), która to wystawiana będzie zgodnie z umową najmu/dzierżawy na początku miesiąca (z góry),

2.Druga lub kolejne faktury za usługi komplementarne (w tym np. za energię elektryczną - refaktura od koncesjonowanego dostawcy, za pozostałe media, za dostawę energii wyprodukowanej przez instalację fotowoltaiczną) możliwa będzie do wystawienia po otrzymaniu faktur lub innych dokumentów od dostawców mediów lub po spisaniu liczników.

Do każdej faktury załączane jest odrębne, szczegółowe rozliczenie (kalkulacja), obejmująca rozbite na poszczególne elementy koszty objęte umową (w tym mediów, w tym energii elektrycznej). W niedalekiej przyszłości poza energią elektryczną zakupioną od dostawcy przez Pana obejmie również energię elektryczną wytworzoną z odnawialnego źródła energii (fotowoltaika/OZE).

Każdy najemca rozliczany jest ze zużytej energii wg wskazań podlicznika i proporcjonalnym podziałem kosztów przesyłu itd.

Stawka za kilowat jest identyczna ze stawką dostawcy niezależnie od źródła wytworzenia (dostawca lub instalacja).

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan ponadto, że najemcy nie posiadają właściwej koncesji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w zakresie energii elektrycznej.

Pytania (ostatecznie sformułowane po uzupełnieniu, oznaczone we wniosku nr 1-5, 7-11)

1. Czy jako wynajmujący w ramach umowy najmu dokonuje Pan sprzedaży, czy udostępnienia energii elektrycznej najemcom, jeśli chodzi o refakturowanie energii nabywanej od zewnętrznego dostawcy (akcyza jest już zawarta w cenie zakupionej energii elektrycznej), które rodzą obowiązek podatkowy w akcyzie?

2. Czy jako wynajmujący w ramach umowy najmu będzie Pan dokonywać sprzedaży, czy udostępnienia energii elektrycznej najemcom, jeśli chodzi o energię wytworzoną przez instalację fotowoltaiczną, które rodzą obowiązek podatkowy w akcyzie?

3. Czy energię elektryczną, o której mowa w pkt 1 i pkt 2, wykorzystaną w Pana działalności gospodarczej (najem lokali) i zużytą w Pana nieruchomościach na podstawie umów najmu może Pan traktować jako zużywaną przez Pana? Gdzie tylko Panu można przypisać w tym stanach faktycznych zużycie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy akcyzowej.

4. Czy wytwarzana energia elektryczna z instalacji OZE (każda instalacja o mocy poniżej 50 kW, łącznie mniej niż 1MW), a następnie zużyta w Pana nieruchomościach, które Pan wynajmuje, będzie podlegała zwolnieniu z akcyzy?

5. Czy przysługuje Panu i będzie dalej przysługiwał Panu status „nabywcy końcowego” zarówno od energii kupowanej od zewnętrznego dostawcy (koncesjonowanego podmiotu), jak i wytworzonej w instalacjach OZE zainstalowanych na Pana nieruchomościach?

7. Czy z tytułu wykorzystania energii elektrycznej nabywanej od dostawcy zewnętrznego w Pana nieruchomościach wynajętych w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej podlega Pan obowiązkowi zapłaty akcyzy?

8. Czy z tytułu wykorzystania energii elektrycznej wytwarzanej w instalacji fotowoltaicznej w Pana nieruchomościach wynajętych w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej będzie Pan podlegał obowiązkowi zapłaty akcyzy?

9. Czy podlega Pan lub będzie Pan podlegać obowiązkowi składania deklaracji akcyzowej w związku z opisanym model zakupu, produkcji, zużycia energii elektrycznej?

10. Czy podlega Pan lub będzie Pan podlegał obowiązkowi prowadzenia ewidencji akcyzowej w związku z opisanym modelem zakupu, produkcji, zużycia energii elektrycznej?

11.Czy i jak opodatkowane akcyzą będą nieskonsumowane nadwyżki energii przesyłane przez Pana do sieci?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane po uzupełnieniu, w zakresie dotyczącym pytań oznaczonych we wniosku nr 1-5, 7-11)

Ad. 1

Choć pojęcie sprzedaży jest szeroko definiowane na potrzeby ustawy o podatku akcyzowym, bo pod wyrażeniem tym należy rozumieć czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot, należy wskazać, że w opisanym przypadku nie dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej na rzecz najemców. Energia elektryczna zakupiona na rynku (z akcyzą opłaconą) jest zużywana przez Wnioskodawcę w jego nieruchomościach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, obejmującej najem tych nieruchomości.

Okoliczność, że usługa najmu ma charakter kompleksowy i obejmuje, m.in. koszt zakupionej/wytworzonej energii elektrycznej przez Pana, nie zmienia faktu, że sama energia elektryczna w opisanym przypadku jest ciągle zużywana przez Pana w Pana nieruchomościach.

Abstrahując od faktu, że zakupiona energia elektryczna ma już uregulowany status akcyzowy (opłacona akcyza), nie dochodzi zatem w opisanym przypadku do sprzedaży energii elektrycznej.

Ad. 2

Jak w przypadku odpowiedzi na punkt 1 energia elektryczna wytworzona w instalacji OZE jest zużywana przez Wnioskodawcę we własnych nieruchomościach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (najem lokali). Fakt, że energia elektryczna z OZE zasila wynajmowane przez Wnioskodawcę nieruchomości nie powoduje, że dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności nad taką energią elektryczną. Taka energia jest ciągle zużywana przez Wnioskodawcę, tj. właściciela lokali. Taka energia elektryczna jest niezbędna do tego, żeby wynajmowane lokale Wnioskodawcy w energię elektryczną zasilać.

Reasumując, wykorzystanie energii elektrycznej do zasilania wynajmowanych lokali nie może być rozpatrywane jako sprzedaż energii elektrycznej w rozumieniu ustawy akcyzowej. Tym bardziej, że najemcy nie interesuje możliwość wyłącznego zakupu energii elektrycznej, czy innego nośnika energii, a tylko wynajmowany lokal. W przypadku którego do prawidłowego korzystania z niego niezbędny jest również dostęp do mediów.

Ad. 3

Tak, energię elektryczną, czy to pochodzącą od dostawcy zewnętrznego, czy z instalacji OZE, zużywaną w Pana nieruchomościach należy uznać w opisanej sytuacji za zużytą przez Wnioskodawcę w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W ocenie sytuacji nie zmienia nic fakt, że nieruchomości te są przez Pana wynajmowane.

Wnioskodawca nie sprzedaje, ani nie wydaje energii elektrycznej, a tylko prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca gwarantuje, że wynajmowane nieruchomości pozwalają najemcom na podjęcie własnej działalności. Najemca nie miałby takiej możliwości, gdyby nieruchomość pozbawiona byłaby, m.in. dostępu do energii elektrycznej. Dostęp najemców do energii elektrycznej nie zmienia jednak faktu, że zużywającym energię elektryczną jest właściciel nieruchomości, który jedynie przerzuca koszt zakupionej energii, czy też wyprodukowanej w ramach instalacji na najemcę w ramach umowy najmu lokalu.

Ad. 4

Mając na uwadze fakt, że wytwarzana energia elektryczna z OZE jest zużywana przez Pana, zaś instalacje OZE łącznie mają moc nie większą niż 1 MW może Pan skorzystać w opisanym stanie faktycznym ze zwolnienia akcyzowego, o którym mowa w § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Ad. 5

Jeżeli chodzi o energię elektryczną pozyskiwaną od dostawcy zewnętrznego Wnioskodawca, który nie posiada żadnej koncesji, jest uznawany za nabywcę końcowego w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Jeżeli chodzi o energię elektryczną pochodzącą z instalacji fotowoltaicznej Wnioskodawca jest jej wytwórcą, który jednocześnie ją zużywa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, obejmującej wynajem nieruchomości. Jako wytwórca energii elektrycznej, a następnie zużywający tak wytworzoną energię Wnioskodawcę należy uznać za podatnika akcyzowego, ale przedmiotowo zwolnionego od akcyzy.

Czynnością opodatkowaną w takiej sytuacji jest zużycie energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej).

W przypadku zatem energii elektrycznej wytworzonej z OZE Wnioskodawcy nie można uznać za nabywcę końcowego.

Ad. 7

W przypadku nabycia energii elektrycznej od dostawcy zewnętrznego, który posiada również odpowiednią koncesję, należy wskazać, że czynnością opodatkowaną akcyzą będzie sprzedaż energii elektrycznej na rzecz Wnioskodawcy (nabywca końcowy).

W takim przypadku podatnikiem akcyzowym będzie dostawca tej energii.

Mając na uwadze fakt, że akcyza jest podatkiem jednofazowym, późniejsze jej zużycie przez Wnioskodawcę w jego nieruchomościach, które są wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich, nie będzie rodzić obowiązku podatkowego. Taka sytuacja też nie będzie skutkować koniecznością zapłaty podatku akcyzowego. Oczywiście przy założeniu, że dostawca energii elektrycznej akcyzę od dostarczonej energii określił lub zadeklarował w należytej wysokości.

Ad. 8

Wnioskodawca jako wytwórca energii elektrycznej w instalacji fotowoltaicznej i równocześnie podmiot tę energię zużywający we własnych nieruchomościach, wynajmowanych w ramach działalności gospodarczej jest podatnikiem akcyzowym.

Jednocześnie z uwagi na łączną moc instalacji OZE, która nie przekracza 1 MW, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia akcyzowego, o którym mowa w § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnienia od podatku akcyzowego.

W przypadku skorzystania ze zwolnienia akcyzowego nie powstanie obowiązek zapłaty podatku akcyzowego.

Ad. 9

Wnioskodawca od zakupionej energii elektrycznej od dostawcy, gdzie występuje jako nabywca końcowy, nie jest podatnikiem akcyzowym. Oczywiście, o ile dostawca w sposób właściwy zadeklarował podatek akcyzowy od sprzedanej energii elektrycznej.

Z kolei Wnioskodawca jako wytwórca energii elektrycznej (w instalacji do 1 MW), następnie ją zużywający, stosownie do art. 24 ust. 3 ustawy akcyzowej nie będzie zobowiązany do składania deklaracji akcyzowych.

Reasumując, Wnioskodawca zarówno w przypadku zakupionej energii elektrycznej, jak i wytworzonej nie będzie musiał składać deklaracji akcyzowej.

Ad. 10

Wnioskodawca od zakupionej energii elektrycznej od dostawcy, gdzie występuje jako nabywca końcowy, nie jest podatnikiem akcyzowym. Oczywiście przy założeniu, że dostawca w sposób właściwy zadeklarował podatek akcyzowy od sprzedanej energii elektrycznej.

Z kolei Wnioskodawca jako wytwórca energii elektrycznej (w instalacji do 1 MW), następnie ją zużywający, stosownie do art. 138h ust. 2 ustawy akcyzowej nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji akcyzowej.

W związku z tym Wnioskodawca wytwarzający energię elektryczna i ją zużywający w ramach działalności nie musi prowadzić ewidencji akcyzowej.

Ad. 11

Nadwyżki wyprodukowanej w OZE energii elektrycznej przekazane przez Wnioskodawcę do sieci, gdzie odbiorcą jest zawsze podmiot posiadający właściwą koncesję Urzędu Regulacji Energetyki, są neutralne podatkowo.

Takie wydanie energii elektrycznej do sieci w świetle art. 9 ustawy akcyzowej nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Dodatkowo w uzupełnieniu z 4 marca 2025 r. wskazał Pan, że wyprodukowana z paneli fotowoltaicznych energia elektryczna będzie wykorzystana przeze Wnioskodawcę do świadczenia umów najmu. Energia elektryczna z OZE zostanie udostępniona w lokalach Wnioskodawcy, które są przeznaczone do wynajmu.

Nie można się zatem zgodzić z twierdzeniem z wezwania wskazującym, że mamy do czynienia w opisanym przypadku ze sprzedażą energii elektrycznej na rzecz najemców.

Energia elektryczna z OZE zasila lokale użytkowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

-prawidłowe w zakresie pytań oznaczonych nr: 7 i 11;

-nieprawidłowe w zakresie pytań oznaczonych nr: 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9, 10.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 126, ze zm., dalej jako „ustawa”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2025 r.:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2025 r. (na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 9 ustawy z dnia 20 lutego 2025 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, ustawy o zdrowiu publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2025 r. poz. 340):

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych, wyroby nowatorskie, urządzenia do waporyzacji, zestawy części do urządzeń do waporyzacji, saszetki nikotynowe i inne wyroby nikotynowe, wymienione w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 5a ustawy:

Centralny Rejestr Podmiotów Akcyzowych to rejestr podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 1a.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Nabywca końcowy - podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 266, 834 i 859), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2024 r. poz. 910) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2024 r. poz. 722),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

sprzedaż - czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Jak wynika z art. 9 ust. 1-3 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1)nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3)zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4)zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5)import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6)zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

2.Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

3.Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie natomiast do art. 11 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1)z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3)z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4)z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

2.Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, (…).

Jak z kolei stanowi art. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2025 r.:

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Natomiast art. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2025 r. (na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2025 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, ustawy o zdrowiu publicznym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2025 r. poz. 340)):

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5a, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy:

Zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności.

Zgodnie z art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy:

Obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości, przy czym w przypadku jednostki samorządu terytorialnego łączną moc generatorów produkujących energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2024 r. poz. 1361) ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 24 ust. 1, 3 i 4 ustawy:

1.W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1)upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3)nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

3.Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotu, o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1, w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez ten podmiot z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

4.W przypadku gdy moc generatorów produkujących energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego przekroczy 1 MW, jednostka samorządu terytorialnego składa deklarację podatkową, w której wykazuje energię elektryczną w zakresie odnoszącym się do tej jednostki organizacyjnej.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych i deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego składania tych deklaracji, informacjami o terminach i miejscu ich składania oraz pouczeniem podatnika, że deklaracje podatkowe stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zapewniając możliwość prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy.

Wzory deklaracji, w tym deklaracji w zakresie podatku akcyzowego od energii elektrycznej AKC-4/H (składanego wraz z formularzem głównym AKC-4) określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych w sprawie podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty podatku akcyzowego (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1082).

Zgodnie z art. 138h ust. 1, 2, 3, 5, 6 i 7 ustawy:

1.Ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

1)podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;

2)podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;

3)podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;

4)podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

2.Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1.

3.Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

5.Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1)energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;

2)energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;

3)energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;

4)energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;

5)energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;

6)energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;

7)strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

6.W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

7.W odniesieniu do energii elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, w przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości energii wyprodukowanej, o której mowa w ust. 5 pkt 1, prowadzący ewidencję, o której mowa w ust. 1, określa ilości szacunkowe tej energii, uwzględniając moc zainstalowaną elektryczną instalacji odnawialnego źródła energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 1361, ze zm., zwana dalej „ustawą o OZE”):

Odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otoczenia, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego, biometanu, biopłynów oraz z wodoru odnawialnego.

Na podstawie natomiast § 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1891):

1.Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego produkującej energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1436, 1597, 1681 i 1762) łączna moc generatorów jest ustalana odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy.

2.W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że obrót energią elektryczną, w tym jej zużycie, podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą. Ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, pociągającą za sobą obowiązek rozliczenia akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy (w tym obowiązkiem złożenia odpowiedniej deklaracji podatkowej) oraz obowiązkiem prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 138h ust. 1 ustawy, przy czym ustawodawca na podstawie ustawy jak i aktów wykonawczych przewidział również możliwość stosowania zwolnień w zakresie energii elektrycznej i wyłączeń z obowiązków deklaracyjnych i ewidencyjnych w ściśle określonych okolicznościach faktycznych.

Równocześnie dokonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie energii elektrycznej co do zasady wiąże się z wcześniejszym obowiązkiem rejestracji (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy). Niemniej w zakresie również tego obowiązku ustawodawca przewidział pewne wyłączenia.

Zagadnienia związane z opodatkowaniem akcyzą uregulowane są w ustawie o podatku akcyzowym (i aktach wykonawczych do tej ustawy), co wynika z art. 217 Konstytucji RP, w myśl którego nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

To właśnie ustawa z 6 marca 2008 r. o podatku akcyzowym reguluje najważniejsze kwestie związane z akcyzą, w tym określa reguły opodatkowania określonych wyrobów akcyzowych, wskazuje podmioty, na których ciąży obowiązek podatkowy (podatników akcyzy), charakteryzuje przedmiot opodatkowania oraz wysokość podatku (określa jego stawki). Ponadto ustawa określa warunki zwolnienia danych wyrobów z podatku. Jednocześnie to właśnie z ustawy wynika, jak zorganizowany jest w Polsce obrót wyrobami akcyzowymi, jakie trzeba spełnić warunki, żeby korzystać z danych preferencji podatkowych, a także jakie obowiązki ciążą na podatnikach tego podatku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zgodnie z treścią art. 5 ustawy, czynności lub stany faktyczne, o których mowa m.in. art. 9 ust. 1 ustawy, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Tym samym z punktu widzenia oceny, czy dana czynność, np. produkcja wyrobów akcyzowych, sprzedaż wyrobów akcyzowych, rodzi skutki podatkowe w akcyzie, dochowanie warunków przewidzianych przepisami prawa dla dokonania tych czynności jest obojętne. Zatem zawsze w takich sytuacjach, o ile tylko zostanie spełniona dyspozycja normy wynikająca z przepisów ustawy, określających przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie. De facto zatem warunki lub też forma czynności są obojętne dla sprawy wystąpienia przedmiotu opodatkowania. W konsekwencji kluczowe z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego w akcyzie jest samo dokonanie czynności, z którą ustawa wiąże powstanie tego obowiązku (por. m.in. wyrok WSA w Lublinie z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 249/15).

Powyższe tezy jak i sama treść art. 5 ustawy są odzwierciedleniem jednej z podstawowych zasad prawa podatkowego - zasady autonomii prawa podatkowego, zgodnie z którą powstanie, m.in. obowiązku podatkowego wynikać może wyłącznie z przepisów prawa podatkowego, pomimo że niejednokrotnie jest to związane z dokonaniem czynności uregulowanych w innych gałęziach prawa. Autonomia prawa podatkowego jest bowiem swego rodzaju kompromisem pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu, przy czym jednocześnie inne dziedziny nie mogą stanowić źródła powstania obowiązku podatkowego czy uprawnienia na gruncie prawa podatkowego, gdyż jest to zastrzeżone wyłącznie dla przepisów prawa podatkowego (por. wyrok NSA z 6 maja 2021 r., sygn. akt I GSK 59/18; wyrok WSA w Krakowie z 24 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 380/16; uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. II FPS 3/11; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 223/14).

Oznacza to, że przepisy prawa podatkowego nie mogą być modyfikowane przez pryzmat innych aktów prawnych jak również nie mogą być interpretowane w sposób zdeterminowany przez konieczność dostosowania do zasad określonych w tych innych aktach prawnych czy też praktyk i zamierzeń gospodarczych podmiotów.

Zauważyć należy, że podatek akcyzowy jest podatkiem nakładanym tylko na niektóre wyroby określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy i jest podatkiem jednofazowym – nakładanym co do zasady tylko jeden raz.

Z zasadą jednokrotności opodatkowania akcyzą wiąże się również zasada opodatkowania konsumpcji, która sprowadza się do obciążania ciężarem ekonomicznym podatku ostatecznego nabywcy wyrobu. Zasada ta jest w szczególności uwidoczniona w stosunku do opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej na rzecz nabywcy końcowego zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy - podmiotu nabywającego energię elektryczną, nieposiadającego koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne. Zatem zgodnie z powyższą definicją wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji końcowemu nabywcy – konsumentowi.

Jednocześnie zgodnie z art 2. ust. 1 pkt 21 sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

A więc na potrzeby opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych, ustawodawca ustanowił szeroką definicję sprzedaży, tak aby obejmowała wszystkie możliwe transakcje i czynności, których przedmiotem mogą być wyroby akcyzowe. W ten bowiem sposób racjonalny ustawodawca umożliwia zapewnienie powszechności opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich możliwych transakcji i czynności, które co wskazano wyżej, oderwane mogą być w wielu przypadkach od transakcji w rozumieniu cywilnoprawnymi, co ma służyć zapewnieniu realizacji założonych przez normodawcę celów opodatkowania.

W tym miejscu należy podkreślić, że powstanie obowiązku podatkowego nie jest więc zależne od woli podatnika lecz od okoliczności, które je wywołują.

Obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje, m.in. w momencie jej sprzedaży nabywcy końcowemu (konsumentowi), przy czym, co wynika wprost z art. 11 ust. 2 ustawy, jest to związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu klientowi, wyrażoną w MWh, w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z powyższą definicją nabywcy końcowego, wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tą energię.

Dla opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu (podmiotowi nieposiadającemu koncesji), co do zasady nie ma zatem znaczenia status podmiotu sprzedającego. Dla uznania, że dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej istotne jest to, aby doszło do wydania energii elektrycznej, a sprzedawca wystawił fakturę lub inny dokument, z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną, co wynika wprost z art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy.

W tym miejscu odnosząc się do Pana argumentacji dotyczącej kompleksowego charakteru świadczeń o których mowa we wniosku, zauważyć należy, że zgodnie z orzecznictwem, dostawy mediów, w tym energii elektrycznej w ramach wynajmu, co do zasady powinny być uważane za odrębne świadczenia od usługi najmu, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z danych towarów i usług poprzez decydowanie o wielkości zużycia. Jak zauważa NSA w wyroku z 10 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 944/15: „(…) Taka sytuacja wystąpi wówczas, gdy zostały przyjęte kryteria umożliwiające określenie faktycznego zużycia mediów. W szczególności, jak wskazał Trybunał, taka sytuacja występuje w przypadku rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników. Możliwe jest jednak przyjęcie przez strony umowy innego sposobu ustalenia faktycznego zużycia mediów np. w oparciu o liczbę osób korzystających z wynajmowanych pomieszczeń. Przy wyborze tych kryteriów strony muszą kierować się względami ekonomicznymi, które pozwolą na wydzielenie i oddzielne rozliczenie mediów w taki sposób, że obiektywnie odzwierciedlone zostanie ich zużycie i wówczas świadczenia te powinny być traktowane odrębnie. Zatem w odniesieniu do mediów, w stosunku do których możliwe jest przyjęcie kryterium zużycia to właśnie ww. kryterium będzie decydujące o odrębności tych mediów, a nie kwestia czy najemca miał możliwość wyboru świadczeniodawcy”.

Zatem powszechną zasadą jest, że podmioty nie mogą uznać za jedno świadczenie kompleksowe usługi najmu oraz dostawę mediów związaną z usługą najmu, jeśli najemca decyduje o wielkości zużycia, np.: przez zamontowanie liczników/podliczników. Od najemcy jest wtedy pobierana kwota czynszu za najem oraz odrębna opłata za zużyte media.

Zauważyć przy tym należy, że dla podatku akcyzowego udokumentowanie wydania energii elektrycznej może nastąpić na podstawie faktury jak i innego dokumentu z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną.

Z kolei opodatkowaniu akcyzą nie podlega samo wytwarzanie energii elektrycznej, jak i energia elektryczna, która jest przedmiotem obrotu pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesję, a także sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję przez podmiot, który tą energię elektryczną wyprodukował i który sam takiej koncesji nie posiada.

Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega także energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję z akcyzą zawartą w cenie), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi. Tym samym pomimo faktu, że w takiej sytuacji dochodzi do sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, to ta kolejna czynność z uwagi na treść art. 9 ust. 3 ustawy co do zasady nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując – obrót energią elektryczną, w tym jej zużycie, podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą, a ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy (w zw. z art. 11 ustawy) wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, skutkującą obowiązkiem rozliczenia akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy oraz obowiązkiem prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 138h ust. 1 ustawy. Równocześnie dokonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w zakresie energii elektrycznej co do zasady wiąże się z obowiązkiem rejestracji (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy). Przy czym ustawodawca na podstawie ustawy jak i aktów wykonawczych przewidział również możliwość stosowania zwolnień w zakresie energii elektrycznej, a także wyłączeń z obowiązków rejestracyjnych, deklaracyjnych i ewidencyjnych.

Powyższe zasady mają zasadnicze przełożenie na Pana wątpliwości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem Pana działalności jest najem lokali użytkowych (produkcyjno - magazynowych) w obiekcie stanowiącym Pana własność. Obiekt jest wynajmowany przez kilku najemców. Z najemcami zawiera Pan umowy kompleksowe, w których najem stanowi usługę główną, a inne czynności (np. dostęp do terenów zewnętrznych, oświetlenie terenów zewnętrznych i części wspólnych, udostępnienie powierzchni reklamowych na elewacji i ogrodzeniu, udostępnianie miejsc parkingowych, prace adaptacyjne i remontowe, drobne naprawy, monitoring, usługi dostępu elektronicznego, sprzątanie, utrzymanie porządku, utrzymanie terenów zielonych, odśnieżanie, udostępnianie przyłączy telekomunikacyjnych, udostępnienie wody, kanalizacji, gazu, ogrzewania oraz udostępnienie energii elektrycznej itd.) stanowią usługi komplementarne do usługi głównej, do których zapewnienia jest Pan zobowiązany mocą umowy.

Każdy z najemców dysponuje podlicznikiem energii elektrycznej. Licznik główny należy do Pana i na Pana wystawiane są faktury za energię elektryczną przez dostawcę energii (posiadającego koncesję). Na podstawie wskazań podliczników dokonuje Pan refakturowania energii elektrycznej na najemców. Zakupiona energia elektryczna ma już opłacony podatek akcyzowy.

Planuje Pan wyposażyć obiekt w instalację fotowoltaiczną o małej mocy (poniżej 50kW). Instalacji będzie kilka, po jednej na każdym obiekcie (osobne przyłącze, osobny budynek i adres). Każda instalacja będzie zasilała wyłącznie budynek, na którym zostanie zamontowana. Zainstalowane instalacje fotowoltaiczne, których łączna moc nie przekroczy 1 MW, nie zaspokoją potrzeb energetycznych budynków. Szacuje się, że w skali roku pozwolą zaspokoić potrzeby własne budynku na poziomie 20-30%. W pozostałych zakresie jako nabywca końcowy pozyska Pan energię elektryczną od zewnętrznego dostawcy (z akcyzą już zapłaconą od energii elektrycznej).

Wyprodukowana z paneli fotowoltaicznych energia elektryczna będzie wykorzystywana przez Pana do świadczenia umów najmu, w tym do udostępniania jej najemcom, w celu zaspokojenia ich potrzeb na energię elektryczną w wynajmowanych lokalach użytkowych w obiekcie, a ewentualne nieskonsumowane nadwyżki energii elektrycznej przekazywane będą, poprzez licznik dwukierunkowy podmiotowi posiadającemu koncesję. W każdym miesiącu mogą zdarzać się sytuacje chwilowej nadprodukcji i przesyłania nieskonsumowanych nadwyżek koncesjonowanemu podmiotowi oraz pobierania energii od koncesjonowanego dostawcy w momentach potrzeb większych niż wydajność instalacji.

Co do zasady w miesiącu będą wystawiane dwie lub więcej faktur dla danego najemcy:

1.Pierwsza to faktura za usługę główną (czynsz najmu), która to wystawiana będzie zgodnie z umową najmu/dzierżawy na początku miesiąca (z góry),

Do każdej faktury załączane jest odrębne, szczegółowe rozliczenie (kalkulacja), obejmująca rozbite na poszczególne elementy koszty objęte umową (w tym mediów, w tym energii elektrycznej). W przyszłości poza energią elektryczną zakupioną od dostawcy przez Pana obejmie również energię elektryczną wytworzoną z odnawialnego źródła energii (fotowoltaika/OZE).

Każdy najemca rozliczany jest ze zużytej energii wg wskazań podlicznika i proporcjonalnym podziałem kosztów przesyłu itd. Stawka za kilowat jest identyczna ze stawką dostawcy niezależnie od źródła wytworzenia (dostawca lub instalacja).

Na tle tak przedstawionego ostatecznie opisu spraw Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy jako wynajmujący w ramach umowy najmu dokonuje Pan sprzedaży, czy udostępnienia energii elektrycznej najemcom, jeśli chodzi o refakturowanie energii nabywanej od zewnętrznego dostawcy (akcyza jest już zawarta w cenie zakupionej energii elektrycznej), które rodzą obowiązek podatkowy w akcyzie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W Pana ocenie w opisanym przypadku nie dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej na rzecz najemców, a zakupiona energia elektryczna na rynku (z akcyzą opłaconą) jest zużywana przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, obejmującej najem tych nieruchomości.

Z tym stanowiskiem nie sposób się jednak zgodzić. W ocenie Organu w przedstawionych okolicznościach dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej na rzecz najemców i to najemcy, a nie Pan będą tą energię w rzeczywistości zużywać.

Jak wynika z okoliczności sprawy, energia zakupiona od podmiotu posiadającego koncesję (z akcyzą zwartą w cenie) jest przez Pana refakturowana na najemców i rozliczna niezależną od najmu fakturą (zawierającą szczegółowe rozliczenie kosztów mediów, w tym energii elektrycznej) w oparciu o wskazania podliczników.

W tej zatem sytuacji są spełnione przesłanki do uznania, że dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej w świetle art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy. Nie budzi także wątpliwości fakt, że tak nabywaną energię elektryczną zużywają w istocie najemcy, a nie Pan. Niemniej jak wyjaśniono już wcześniej, z uwagi na treść art. 9 ust. 3 ustawy taka sprzedaż nie będzie rodziła obowiązku podatkowego z uwagi na wyrażoną w treści tego przepisu zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą energii elektrycznej.

Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy zatem uznać całościowo za nieprawidłowe.

W kontekście powyższego odnieść się należy do Pana wątpliwości ujętych pytaniu oznaczonym nr 7, w ramach którego dąży Pan do ustalenia, czy z tytułu wykorzystania energii elektrycznej nabywanej od dostawcy zewnętrznego w Pana nieruchomościach wynajętych w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej podlega Pan obowiązkowi zapłaty akcyzy.

W tym zakresie co prawda nie można zgodzić się Pana argumentacją, że to Pan dokonuje zużycia tej energii elektrycznej (definitywnego wykorzystania tego wyrobu akcyzowego), jednak podzielić należy Pana stanowisko, że z uwagi na jednofazowość podatku akcyzowego, późniejsze zużycie nabytej z akcyzą energii elektrycznej (przez najemców), nie będzie rodzić po Pana stronie obowiązku podatkowego.

W tym zakresie wywiódł Pan prawidłowy skutek podatkowy, a tym samym to stanowisko w zakresie objętym pytaniem nr 7 uznać można za prawidłowe.

W zakresie pytania oznaczonego nr 2 Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy jako wynajmujący w ramach umowy najmu będzie Pan dokonywać sprzedaży, czy udostepnienia energii elektrycznej najemcom, jeśli chodzi o energię wytworzoną przez instalację fotowoltaiczną, które rodzą obowiązek podatkowy w akcyzie.

Zdaniem Organu w tej sytuacji mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą, która rodzi obowiązek podatkowy, tj. czynnością o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy - sprzedażą energii elektrycznej najemcom - nabywcom końcowym (podmiotom nieposiadającym koncesji), przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię.

W tej sytuacji jak wynika z uzupełnienia wniosku z 14 stycznia 2025 r., poza fakturą za usługę główną (czynsz najmu) będzie wystawiana druga lub kolejne faktury za usługi komplementarne, zawierające szczegółowe rozliczenie w tym również za energię elektryczną wyprodukowaną przez instalacje fotowoltaiczne. Taki sposób rozliczenia z najemcami powoduje, że są spełnione przesłanki o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy. Dochodzi bowiem do wydania – sprzedaży energii elektrycznej najemcom, która będzie związana z wystawieniem przez Pana faktur, z których wynikać będzie zapłata należności za sprzedaną (wydaną najemcom) energię elektryczną wytworzoną w instalacjach fotowoltaicznych.

Jak wyjaśniono wyżej o powstaniu obowiązku podatkowego nie decyduje wola czy zamierzanie podatnika, ale okoliczności faktyczne które ten obowiązek wywołują. Jeśli tylko zatem są spełnione przesłanki o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, to w świetle art. 5 ustawy brak jest postaw aby wykluczyć powstanie obowiązku podatkowego.

Podsumowując, w ostatecznie sprecyzowanych we wniosku okolicznościach dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej przez Pana w instalacjach fotowoltaicznych na rzecz najemców (podmiotów nieposiadających koncesji). Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2, w świetle którego nie dojdzie do sprzedaży i powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu, należy uznać za nieprawidłowe.

Powyższa ocena prawna ma bezpośrednie przełożenie na kolejne Pana wątpliwości, przedstawione w pytaniu nr 4 i 8. Pytanie nr 4 sprowadza się do oceny możliwości zastosowania zwolnienia w oparciu o § 5 rozporządzenia ws. zwolnień wobec wyprodukowanej w instalacjach fotowoltaicznych energii elektrycznej. Z kolei pytanie nr 8 dotyczy obowiązku zapłaty akcyzy od tej energii.

Podkreślić należy, że zwolnienie określone w § 5 rozporządzenia ws. zwolnień przysługuje podatnikowi, który zużyje wytworzoną przez siebie energię elektryczną m.in. w instalacji odnawialnego źródła energii, której łączna moc nie przekroczy 1 MW. Zwolnieniu podlega zatem zużycie wyprodukowanej energii (zasadniczo czynności podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy), a więc energii elektrycznej która będzie wytworzona, a następnie zużyta przez ten podmiot, tj. nie będzie przedmiotem dalszego obrotu, w tym sprzedaży podmiotom nieposiadającym koncesji.

We własnym stanowisku wskazał Pan, że energia elektryczna wyprodukowana instalacjach fotowoltaicznych będzie zużywana przez Pana, zaś ww. instalacje łącznie mają moc nie większą niż 1 MW, co oznacza że będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia akcyzowego, o którym mowa w § 5 rozporządzenia.

Organ nie podziela jednak Pana stanowiska w ww. zakresie. W odniesieniu bowiem do energii elektrycznej, którą będzie Pan wytwarzał w instalacjach fotowoltaicznych, która następnie - jak wykazano wyżej - sprzedawana będzie najemcom, co zostanie potwierdzone przez wystawiane przez Pana - odrębne od faktur za najem - faktury zawierające rozliczenie za energię elektryczną wytworzoną w instalacjach fotowoltaicznych i która finalnie będzie zużywana przez najemców, a nie przez Pana, nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

W tej sytuacji jako podatnik z tytułu sprzedaży energii elektrycznej będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego na zasadach wynikających z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Pana stanowisko w zakresie pytań nr 4 i 8 należało uznać za nieprawidłowe.

Pana wątpliwości wyrażone w pytaniu nr 3 dotyczą ustalenia, czy energię elektryczną, o której mowa w pkt 1 i pkt 2 [zakupioną z zapłaconą akcyzą od podmiotu posiadającego koncesję oraz wyprodukowaną przez Pana w instalacjach fotowoltaicznych – przypis Organu] wykorzystaną w Pana działalności gospodarczej (najem lokali) i zużytą w Pana nieruchomościach na podstawie umów najmu może Pan traktować jako zużywaną przez Pana, gdzie tylko Panu można przypisać w tym stanach faktycznych zużycie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy akcyzowej.

Jak wyjaśniono wyżej, w szczególności w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2, w przedstawionych we wniosku okolicznościach to nie Pan będzie zużywał nabywaną i wytworzoną energie elektryczną, lecz najemcy. W zakresie obu tych wolumenów energii elektrycznej dochodzić będzie do sprzedaży o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, przy czym tylko w zakresie tej energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznych ciążyć na Panu będzie obowiązek podatkowy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 uznać za nieprawidłowe.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 dąży Pan do ustalenia, czy przysługuje Panu i będzie dalej przysługiwał Panu status „nabywcy końcowego” zarówno od energii kupowanej od zewnętrznego dostawcy (koncesjonowanego podmiotu), jak i wytworzonej w instalacjach OZE zainstalowanych na Pana nieruchomościach.

W Pana ocenie status nabywcy końcowego przysługuje Panu wyłącznie w zakresie energii elektrycznej, którą nabywa Pan od zewnętrznego dostawcy.

Z tym stanowiskiem nie można się jednak zgodzić.

Jak wyjaśniono na wstępie specyfika obrotu energią elektryczną spowodowała konieczność uregulowania tych kwestii poprzez wprowadzenie do obrotu prawnego m.in. definicji nabywcy końcowego. Podmiotem tym jest podmiot, który nie posiada koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne.

W tym zakresie wielokrotnie wypowiadały się sądy administracyjne wskazując w sposób wyraźny, że dla ustalenia czy dany podmiot posiada status nabywcy końcowego nie jest istotne to czy i do czego energię elektryczną używa oraz czy wypełnia on warunki określone w zawartych przez niego umowach, lecz to czy posiada on jakąkolwiek z wymienionych w tym przepisie koncesji. Zawarte w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym wyrażenie „nieposiadający koncesji”, oznacza bowiem nic innego jak brak koncesji w ogóle. Charakter tego statusu jest zatem zerojedynkowy (por. m.in. prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 19 czerwca 2024 r., sygn. akt III SA/Wa 966/24; wyrok NSA z 7 października 2011 r., sygn. akt I GSK 517/10; wyrok NSA z 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I GSK 308/10).

Jak wynika z opisu sprawy nie posiada Pan jakiejkolwiek z koncesji. Tym samym jest Pan nabywcą końcowym w zakresie nabywanej energii elektrycznej.

Zdaniem Organ ten status będzie Pan posiadał także względem energii elektrycznej, która będzie wytwarzana przez Pana w instalacjach fotowoltaicznych. W tym względzie zauważenia wymaga, że zarówno art. 9 ust. 1 pkt 2 jak i art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy posługuje się sformułowaniem „podmiot nieposiadający koncesji”. Zatem zarówno w przypadku gdy wytwarzana energia elektryczna jest sprzedawana „w tym przez podmiot nieposiadający koncesji” jak i zużywana „przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię”, podmiot ten będzie posiadał status nabywcy końcowego.

Zważywszy bowiem na wykładnię sądów administracyjnych, która wskazuje na zerojedynkowy charakter tego statusu, którego wyłącznym kryterium do oceny jest posiadanie lub nie koncesji, brak jest podstaw aby w zakresie energii elektrycznej, która będzie wytwarzana przez Pana w instalacjach fotowoltaicznych, charakter tego status interpretować w odmienny sposób.

Stwierdzić zatem należy, że w obu wskazanych przez Pana przypadkach posiadać Pan będzie status nabywcy końcowego.

Równocześnie nie można zgodzić się także z Pana stanowiskiem, że w zakresie wytwarzanej energii elektrycznej, czynnością opodatkowaną w takiej sytuacji jest zużycie energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Jak wykazano bowiem w zakresie innych Pana wątpliwości objętych wnioskiem, czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie czynność o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy - sprzedaż energii elektrycznej najemcom (podmiotom nieposiadającym koncesji), przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię.

W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 5 należy całościowo uznać za nieprawidłowe.

Z kolei Pana wątpliwości w zakresie pytań nr 9 i 10 dotyczą ustalenia, czy:

-podlega Pan lub będzie Pan podlegać obowiązkowi składania deklaracji akcyzowej w związku z opisanym model zakupu, produkcji, zużycia energii elektrycznej;

-podlega Pan lub będzie Pan podlegał obowiązkowi prowadzenia ewidencji akcyzowej w związku z opisanym modelem zakupu, produkcji, zużycia energii elektrycznej.

Odnosząc się do powyższego na wstępie wskazać należy, że co do zasady - zgodnie z wyżej wskazanym art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a - podmioty prowadzące działalność gospodarczą, które zamierzają wykonywać czynności opodatkowane akcyzą powinny dokonać zgłoszenia rejestracyjnego. W tym zakresie przewidziano jednak także wyłączenie o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy, na mocy którego obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości, przy czym w przypadku jednostki samorządu terytorialnego łączną moc generatorów produkujących energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy o odnawialnych źródłach energii ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Wyłącznie podmiotów z obowiązku rejestracyjnego na podstawie tego przepisu skutkuje także wyłączaniem tych podmiotów z obowiązku składnia deklaracji i prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej o czym stanowią odpowiednio art. 24 ust. 3 i art. 138h ust. 2 ustawy.

Wyłączenia te nie znajdą jednak zastosowania w przypadku, gdy zamiast zużycia energii elektrycznej przez jej wytwórcę dojdzie do sprzedaży o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, co ma miejsce w przedstawionych ostatecznie we wniosku okolicznościach.

Jak ustalono w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, w sprawie nie dojdzie do zużycia energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznych przez Pana jako wytwórcę ale do jej sprzedaży – czynności podlegającej opodatkowaniu o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy

Konsekwencją tego stanu jest ciążący na Panu obowiązek wcześniejszej rejestracji w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, przy jednoczesnym braku podstaw do wyłączenia na podstawie art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy. To z kolei powoduje brak możliwości zastosowania wyłączeń o których mowa w art. 24 ust. 3 i art. 138h ust. 2 ustawy.

Dokonując zatem sprzedaży energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznych na rzecz najemców będzie na Panu ciążył obowiązek rozliczenia akcyzy i jej zapłaty, a więc i złożenia deklaracji podatkowej na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy. Będzie na Panu ciążył także obowiązek prowadzenie ilościowej ewidencji energii elektrycznej, stosownie do uregulowań art. 138h ustawy. Nie należy bowiem zapominać, że ewidencja jest co do zasady podstawą do sporządzenia deklaracji i rozliczenia podatku.

Obowiązek deklaracyjny nie powstanie natomiast względem tej energii elektrycznej, którą nabędzie Pan od zewnętrznego dostawy (z zapłaconym podatkiem akcyzowym) i odsprzeda Pana najemcom. W tym zakresie z uwagi na jednokrotność opodatkowania akcyzą, ta sprzedaż nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu względem której będzie ciążył na Panu obowiązek jej rozliczenia.

Tym samym oceniając Pana stanowisko w zakresie pytań nr 9 i 10 należy uznać je za nieprawidłowe.

Ostatnia kwesta która budzi Pana wątpliwości (pytanie nr 11) odnosi się do obowiązków podatkowych związanych ze sprzedażą nadwyżek wytworzonej energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję.

W tym zakresie należy wskazać, że sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję na obrót energią elektryczną przez podmiot, który tej koncesji nie posiada, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zatem w tym zakresie, sprzedane podmiotowi posiadającemu koncesję nadwyżki energii elektrycznej wytworzone w instalacjach fotowoltaicznych, nie będą opodatkowane.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 11 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Pana sytuacji prawnopodatkowej oraz sprawy będącej przedmiotem zadanych pytań nr 1-5 i 7-11 oraz została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie