Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 16 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 6 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 408/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 listopada 2024 r., sygn. akt I FSK 445/21, i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży energii elektrycznej m.in. dla podmiotów będących nabywcami końcowymi na terytorium Polski. Z tytułu sprzedaży energii elektrycznej Spółka uiszcza podatek akcyzowy od całkowitej ilości sprzedanej energii elektrycznej na rzecz nabywców końcowych na terytorium Polski. Sprzedaż energii elektrycznej następuje w okresach rozliczeniowych nie dłuższych niż 12 miesięcy.

W celu obliczenia kwoty akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej Spółka stosuje stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego, który w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcom końcowym na terenie kraju powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864; dalej: ustawa akcyzowa).

Prawidłowość powyższego sposobu obliczania kwoty akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej została potwierdzona w wydanej Spółce interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…).

Spółka jako przedsiębiorstwo energetyczne, zgodnie z art. 52 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2389; dalej: OZE), nabywa od wytwórców odnawialnych źródeł energii określoną ilość świadectw pochodzenia energii elektrycznej (tzw. zielone certyfikaty) i przedstawia je do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE).

Następnie, po otrzymaniu decyzji umarzającej świadectwa pochodzenia w oparciu o rozstrzygnięcie w niej zawarte, zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, Spółka dokonuje obniżenia akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcom końcowym o wysokość akcyzy zapłaconej od energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii. Obniżenie dokonywane jest za okres rozliczeniowy, w którym Spółka otrzymała decyzję umarzającą, lub za okresy późniejsze.

Pytania

1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym, dla określenia wysokości zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, Spółka powinna uwzględnić stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego od tej energii, tj. obowiązującą w okresie kiedy energia elektryczna wytworzona z odnawialnych źródeł energii została wyprodukowana i wydana nabywcy końcowemu?

2)Czy w przedstawionym stanie faktycznym, wysokość zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, powinna zostać uwzględniona w podpozycji 7a części B załącznika AKC-4/H deklaracji akcyzowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym dla określenia wysokości zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, Spółka powinna uwzględnić stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego od tej energii, tj. w momencie kiedy energia ze źródeł odnawialnych została wyprodukowana i wydana odbiorcy końcowemu. Okres ten jest wskazany w treści decyzji umarzającej świadectwo pochodzenia, wydanej przez Prezesa URE.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym wysokość zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii określona w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, powinna zostać uwzględniona w podpozycji 7a części B załącznika AKC-4/H deklaracji akcyzowej.

Uzasadnienie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy OZE.

Z chwilą otrzymania decyzji Prezesa URE umarzającej świadectwa pochodzenia, podatnikowi akcyzy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej. Zwolnienie stosuje się poprzez obniżenie akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej o akcyzę zapłaconą wcześniej od energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii. Obniżenia dokonuje się za okres rozliczeniowy, za który podatnik otrzymał decyzję umarzającą lub za okresy późniejsze.

W celu otrzymania decyzji umarzającej świadectwa pochodzenia w pierwszej kolejności należy nabyć od wytwórców odnawialnych źródeł energii, określoną ilość świadectw pochodzenia energii elektrycznej, od której akcyza została już zapłacona, a następnie przedstawić je do umorzenia Prezesowi URE do 30 czerwca roku następującego po roku, za który obowiązek przedstawienia świadectw pochodzenia do umorzenia jest realizowany (art. 30 ust. 1 oraz art. 30 ust. 2 ustawy akcyzowej w zw. z art. 67 ust. 67 ust. 2 OZE).

W treści decyzji umarzającej Prezes URE wskazuje numer świadectwa pochodzenia, pozwalający na identyfikację okresu, w którym energia będąca przedmiotem świadectwa pochodzenia została wyprodukowana. Energia elektryczna nie jest magazynowana, a więc moment ten jest tożsamy z momentem wydania energii nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Jednocześnie w myśl art. 11 ust. 2 ustawy akcyzowej, wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Niemniej jednak, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych, dnia wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż energii elektrycznej nie powinno utożsamiać się z momentem powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, natomiast wystawienie faktury służy potwierdzeniu ilości energii podlegającej wydaniu, z którego wynika zapłata należności za wydaną energię elektryczną - tak w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4013.91.2019.2.PJ (…), a także z dnia 23 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4013.146.2019.2.PJ).

W celu obliczenia kwoty akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu Spółka stosuje stawkę podatku obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego, który w opisanym stanie faktycznym ustalany jest na moment wydania tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Prawidłowość powyższego sposobu ustalania kwoty akcyzy należnej została potwierdzona Spółce w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…). Takie samo stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4013.146.2019.2.PJ.

W ocenie Wnioskodawcy w celu zastosowania zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, dla określania jego wysokości Spółka powinna uwzględnić stawkę akcyzy obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. w momencie wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

W celu obliczenia wysokości zwolnienia określonego w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej należy uwzględnić ilość akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, a następnie od tej ilości odliczyć kwotę akcyzy od energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, od której akcyza została już uiszczona, w ilości odzwierciedlonej w decyzji Prezesa URE umarzającej świadectwa pochodzenia.

Czynnikiem wspólnym zarówno dla określenia akcyzy należnej od sprzedanej energii elektrycznej jak i dla określenia wysokości zwolnienia dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii jest stawka akcyzy.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro dla ustalenia akcyzy należnej Spółka powinna przyjąć stawkę akcyzy obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, to ta sama stawka powinna mieć zastosowanie w celu określenia wysokości zwolnienia określonego w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w wykładni celowościowej zwolnienia dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii. Z punktu widzenia podatku akcyzowego, sprzedaż energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii jest neutralna podatkowo. Podatnik nabywa określoną ilość świadectw pochodzenie energii elektrycznej, następnie przedstawia je do umorzenia Prezesowi URE, który wydaje decyzję umarzającą. Na podstawie decyzji umarzającej, podatnik może obniżyć kwotę akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii o kwotę akcyzy od energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, określonej w oparciu o ilość wskazaną w decyzji umarzającej świadectwa pochodzenia.

Co więcej, zwolnienie określone w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej ma na celu umożliwienie obniżenia akcyzy należnej z tytułu sprzedaży energii elektrycznej o akcyzę z tytułu energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii, uiszczoną w momencie wydania tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Oznacza to, że zwolnienie dotyczy konkretnej energii elektrycznej, od której akcyza została uiszczona przez inny podmiot tj. sprzedawcę energii elektrycznej do nabywcy końcowego. Wysokość zwolnienia określona w art. 30 ust. 1 powinna zatem uwzględniać wysokość akcyzy, która została uiszczona na wcześniejszym etapie obrotu tj. stawkę obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym, dla określenia wysokości zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii określonego w art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, Spółka powinna uwzględnić stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej, podatnik akcyzy jest zobowiązany, bez wezwania organu podatkowego składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym „upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju”.

W przypadku energii elektrycznej podatnicy wraz z deklaracją akcyzową AKC-4 składają również załącznik AKC-4/H pt. „PODATEK AKCYZOWY OD ENERGII ELEKTRYCZNEJ”. Część B załącznika AKC-4/H nazwano „OBLICZENIE WYSOKOŚCI PODATKU AKCYZOWEGO”. W pozycji 7 części B przedmiotowego załącznika wskazano „Zwolnienia i obniżenia”, natomiast w podpozycji 7a załącznika należy wskazać „kwotę zwolnienia od podatku akcyzowego energii elektrycznej na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym wysokość zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii z art. 30 ust. 1 ustawy akcyzowej, powinna zostać uwzględniona w podpozycji 7a części B załącznika AKC-4/H deklaracji akcyzowej.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 9 marca 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB3-3.4013.9.2020.1.MK, w której uznałem Państwa stanowisko za:

–nieprawidłowe - w zakresie sposobu kalkulacji wysokości zwolnienia od akcyzy dla energii elektrycznej (pytanie nr 1);

–prawidłowe - w zakresie określenia odpowiedniej pozycji w formularzu deklaracji podatkowej, w której podatnik winien wykazać wysokość zwolnienia (pytanie nr 2).

Interpretację doręczono Państwu 17 marca 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

21 kwietnia 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił interpretację w zaskarżonej części, wyrokiem z 6 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 408/20.

16 listopada 2020 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 19 listopada 2024 r., sygn. akt I FSK 445/21 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok WSA w Krakowie uchylający interpretację indywidualną, wpłynął do Organu 3 lutego 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. w dniu 9 marca 2020 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864 ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt. 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1)nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3)zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4)zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5)import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6)zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy:

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:

W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1)z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3)z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4)z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Jednocześnie według art. 11 ust. 2 ustawy:

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

a)spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b)towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244),

c)giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d)spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Z kolei w myśl art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy:

Sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1)upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2)upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3)nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Na podstawie delegacji ustawowej określonej w art. 26 ustawy, 24 stycznia 2018 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz.U. z 2018 r. poz. 273 ze zm.), w którym określił wzór deklaracji dla podatku akcyzowego – formularz główny AKC-4 (załącznik nr 1 do rozporządzenia) wraz z załącznikami do formularza głównego, odnoszącymi się do poszczególnych wyrobów akcyzowych. W przypadku energii elektrycznej jest to formularz AKC4/H (załącznik nr 8).

Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 42 i 60).

Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.

Zgodnie z art. 89 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:

Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 20,00 zł za megawatogodzinę (MWh).

Ustawą z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2538, ze zm.), która weszła w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2019 r., powyższemu przepisowi nadano brzmienie, zgodnie z którym:

Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 5,00 zł za megawatogodzinę (MWh).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w orzeczeniu z 6 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 408/20 wskazał, że opisana w złożonym wniosku sytuacja dotyczy zmiany stawki podatku akcyzowego, następującej przed rozliczeniem całości ulgi i mając na uwadze brak vacatio legis ustawy nowelizującej ustawę akcyzową w zakresie rzeczonej zmiany wysokości stawki, a także reguły wykładni celowościowej, systemowej i historycznej, zasadne stało się - w świetle wymagań stawianych na gruncie zasad wykładni prawa wynikających z art. 2 i art. 7 Konstytucji oraz art. 2a Ordynacji podatkowej - opowiedzenie się za takim kierunkiem interpretacyjnym, który umożliwi faktyczne rozliczenie przez Spółkę zwolnienia podatkowego również w sytuacji, w której decyzja umarzająca świadectwa pochodzenia została wydana i doręczona Spółce po zmianie stawek.

Powyższe uwagi podzielił Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 19 listopada 2024 r., sygn. akt I FSK 445/21, zaznaczając na wstępie swojej oceny prawnej, że istota niniejszej sprawy skupia się na warunkach zwolnienia od akcyzy, normowanego przez art. 30 ust. 1 i 2 w związku z art. 162 ust. 3 ustawy akcyzowej, w sytuacji ustawowego obniżenia stawki tego podatku bez zachowania vacatio legis, przypadającego na okres objęty dokumentem potwierdzającym umorzenie świadectwa pochodzenia energii elektrycznej.

NSA wyjaśnił, że na tle powyższych przepisów regulujących mechanizm zwolnienia, nowelizacji ustawy która obniżyła stawkę podatku akcyzowego z 20 zł/MWh na 5 zł/MWh, w tym uzasadnienia do ww. nowelizacji, w orzecznictwie sądowoadministracyjnym ukształtowały się przeciwstawne ze sobą linie orzecznicze związane z tym, że ustawodawca nie wskazał ani w przepisach nowelizowanej ustawy, ani w przepisach o charakterze intertemporalnym stawki w oparciu, o którą zwolnienie powyższe miałoby zostać rozliczone.

Pierwsza linia wskazuje, iż przedmiotowe zwolnienie rozliczane winno być przy zastosowaniu stawki podatkowej właściwej dla aktualnego zobowiązania podatkowego, a więc akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe, tj. następujące po otrzymaniu decyzji umorzeniowej.

Druga natomiast, mająca na uwadze zasadę skuteczności i bezpieczeństwa prawnego adresatów norm prawnych przyjmuje, że w stanie prawnym obowiązującym w 2019 r., na podstawie art. 30 ust. 1 i 2 ustawy akcyzowej, zwolniona od akcyzy była energia elektryczna wytwarzana z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy o odnawialnych źródłach energii - według stawki akcyzy obowiązującej w momencie powstania obowiązku podatkowego. W podanym kontekście składając wniosek o umorzenie świadectwa pochodzenia podatnik nie ma wpływu na to, kiedy decyzja tego rodzaju zostanie wydana i kiedy będzie mógł zastosować zwolnienie od akcyzy. Przyjęcie, że zastosowanie powinna mieć stawka podatku akcyzowego z momentu rozliczenia zwolnienia (zależnego od uzyskania dokumentu umorzenia świadectwa pochodzenia), zdaniem NSA oznaczałoby w myśl powyższego poglądu prawnego, uzależnienie zakresu zwolnienia (jego wysokości) od sprawnego działania lub opieszałości organu, co z kolei prowadziłoby do nierównego traktowania podatników oraz pozbawienia zwolnienia od podatku obiektywnego charakteru, uzależniając je od działań organów administracji publicznej.

Dokonując analizy tej drugiej linii orzeczniczej, która brała pod uwagę także cele omawianego zwolnienia (promocję odnawialnych źródeł energii), NSA doszedł do wniosku, że w niniejszej sprawie uzasadnione jest przyjęcie, iż stawką właściwą dla rozliczenia zwolnienia normowanego przez art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym jest stawka obowiązują w chwili wytworzenia energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł.

Mając na uwadze związanie Organu z oceną prawną przedstawioną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w orzeczeniu z 6 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 408/20 i przez Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 19 listopada 2024 r., sygn. akt I FSK 445/21 zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1), że w przedstawionych we wniosku okolicznościach dla określenia wysokości zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii z art. 30 ust. 1 ustawy, Spółka powinna uwzględnić stawkę podatku akcyzowego obowiązującą w momencie powstania obowiązku podatkowego od tej energii, tj. w momencie kiedy energia ze źródeł odnawialnych została wyprodukowana i wydana odbiorcy końcowemu.

Zgodzić się także należy z Państwa stanowiskiem w kwestii dotyczącej pytania nr 2, że wysokość zwolnienia stosowanego przez Spółkę powinna być wykazana w podpozycji 7a części B załącznika AKC-4/H, składanego wraz z deklaracją AKC-4.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2 uznać należy za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

–zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania uchylonej interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.