Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 19 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1594/21, i
2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 listopada 2019 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
X (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego m.in. w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.
W podstawowym zakresie działalności Spółki, znajduje się m.in. sprzedaż energii elektrycznej realizowana na podstawie udzielonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezesa URE) koncesji na obrót energią elektryczną (OEE).
W ramach obrotu energią Spółka sprzedaje energię elektryczną odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U.2018.2389 t.j. z dnia 2018.12.21; dalej: ustawa OZE).
W wielu przypadkach odbiorcy końcowi są również nabywcami końcowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2019.864 t.j. z dnia 2019.05.10, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku akcyzowym).
Z uwagi na sprzedaż do wskazanych powyżej odbiorców energii elektrycznej, Spółka ma obowiązek pozyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE, określoną w przepisach ustawy OZE, ilość świadectw pochodzenia energii elektrycznej. Świadectwa nabywane są przez Spółkę bezpośrednio od wytwórców energii elektrycznej z OZE lub od podmiotów obracających takimi świadectwami. Z kolei, zgodnie z art. 67 ust. 2 ustawy OZE obowiązek umorzenia nabytych świadectw realizowany jest w terminie do 30 czerwca roku następującego po roku, za który obowiązek jest realizowany (obowiązek za 2018 r. realizowany był do 30 czerwca 2019 r.). Zgodnie z tym przepisem, każde świadectwo wskazane do umorzenia w tym terminie jest spełnieniem obowiązku za rok poprzedni. Dopiero począwszy od 1 lipca danego roku możliwe jest składanie wniosku o umorzenie świadectw za ten rok.
Potwierdzeniem spełnienia obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii jest decyzja wydawana przez Prezesa URE w terminie i na zasadach postępowania administracyjnego (na podstawie przepisów i terminów określonych w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. t.j. z 2018 r. poz. 2096).
Na podstawie powyższej decyzji możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym. Zwolnienie stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania decyzji potwierdzającej umorzenie świadectw pochodzenia energii (najczęściej po kilku miesiącach od złożenia wniosku o umorzenie).
Złożenie przez Spółkę wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii za rok 2018 i otrzymanie decyzji Prezesa URE o umorzeniu nastąpiło w 2019 r.
Od 1 stycznia 2019 r., na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2538 z późn. zm.; dalej: ustawa zmieniająca), stawka podatku akcyzowego od energii elektrycznej została obniżona z 20 do 5 zł za MWh. Ustawa ta nie wprowadzała żadnych przepisów przejściowych związanych ze zmianą stawki akcyzy.
Brak wprowadzenia przepisów przejściowych sprawił, że Spółka powzięła wątpliwość, jak należy stosować zwolnienie z akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.
Pytanie
Czy Spółka na podstawie decyzji otrzymanej po 1 stycznia 2019 r. (potwierdzającej umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej wydanych dla energii elektrycznej wyprodukowanej przed 1 stycznia 2019 r.) będzie mogła obniżyć akcyzę należną w okresach rozliczeniowych następujących po 1 stycznia 2019 r. stosując zwolnienie w wysokości 20 zł/MWh bez względu na wysokość stawek akcyzy zastosowanych w deklaracjach podatkowych?
Państwa stanowisko w sprawie
Spółka stoi na stanowisku, że stosując zwolnienie wskazane w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym może obniżyć akcyzę należną w okresach rozliczeniowych następujących po 1 stycznia 2019 r. stosując zwolnienie w wysokości 20 zł/MWh, na podstawie decyzji otrzymanej po 1 stycznia 2019 r. (potwierdzającej umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii przed 1 stycznia 2019 r.).
Uzasadnienie
Zgodnie z przepisami ustawy o podatku akcyzowym, warunkiem realizacji zwolnienia wynikającego z art. 30 ust. 1 i 2 tej ustawy jest posiadanie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej. Zwolnienie to stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania tego dokumentu. Istotne jest również, aby umorzenie świadectwa pochodzenia energii elektrycznej dotyczyło energii wyprodukowanej nie wcześniej niż w dniu wejścia w życie ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z art. 162 ust. 3 tej ustawy.
W ocenie Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika, że:
a)posiadanie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii jest jedynie formalnym warunkiem możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, a nie elementem konstytuującym to zwolnienie,
b)przedmiotowe zwolnienie powinno być interpretowane w taki sposób, żeby w wyniku skorzystania z niego, podatnik faktycznie został zwolniony z ciężaru podatku.
Spółka uważa, że zwolnienie będące przedmiotem wniosku należy rozmieć w taki sposób, że przedmiotowe zwolnienie z akcyzy związane jest z produkcją i konsumpcją energii elektrycznej z OZE, które fizycznie następują w tym samym momencie, a zwolnieniu podlega faktycznie zapłacona akcyza od energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii a nie jej część. Wartość zwolnienia powinna być bezpośrednio związana ze stawką akcyzy obowiązującą w momencie produkcji energii elektrycznej w OZE, potwierdzonej danym świadectwem pochodzenia.
Takie stanowisko można znaleźć w doktrynie. Zgodnie z poglądem wyrażonym w Komentarzu Akcyza Szymona Parulskiego „fakt, iż zwolnienie od akcyzy będzie technicznie realizowane przez te podmioty (podmioty dostarczające energię elektryczną nabywcom końcowym - dopisek Spółki) nie oznacza, iż beneficjentem tego zwolnienia przestaną być wytwórcy energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Otóż wytwórcy energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, uzyskując świadectwa pochodzenia energii elektrycznej przy dokonywaniu ich sprzedaży będą mogli doliczyć do ceny takiego świadectwa kwotę akcyzy, którą będzie mógł sobie odliczyć podmiot zobowiązany do umorzenia świadectw pochodzenia”.
Powyższe rozumienie przytoczonych przepisów można wywnioskować dokonując analizy przedmiotowego zwolnienia w kontekście istniejących regulacji przepisów ustawy o OZE. Pomimo istniejącej autonomii prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym nie można analizować w oderwaniu od regulacji dotyczących procesu wydawania i umarzania świadectw pochodzenia, które stanowią uzupełnienie konstrukcji tego zwolnienia.
Wskazać należy, że zwolnienie z podatku akcyzowego energii wytworzonej z odnawialnych źródeł zostało ukształtowane w taki sposób, że przedsiębiorstwo energetyczne sprzedające energię nabywcom końcowym:
a)dokonując tej sprzedaży nalicza podatek akcyzowy od całkowitej ilości sprzedanej energii,
b)nabywa od wytwórców odnawialnych źródeł energii określoną w ustawie o OZE ilość świadectw pochodzenia, które przedstawia do umorzenia Prezesowi URE,
c)po uzyskaniu decyzji Prezesa URE, rozliczając podatek akcyzowy za kolejny okres rozliczeniowy, pomniejsza wysokość należnego podatku akcyzowego o podatek zapłacony od energii elektrycznej, wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.
Jak wynika z powyższej konstrukcji, system kalkulacji wysokości zwolnienia z art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym oparty jest na ilości energii elektrycznej opodatkowanej akcyzą, w momencie dostarczenia jej odbiorcy końcowemu, a następnie odliczonej kwoty podatku, odzwierciedlonej umorzonymi świadectwami pochodzenia.
Istotnym czynnikiem decydującym o wysokości tego zwolnienia jest stawka podatku akcyzowego, która decyduje nie tylko o wysokości podatku zapłaconego przez Spółkę przy sprzedaży energii do nabywcy końcowego, ale przede również o wysokości zwolnienia wynikającego z umorzonych świadectw pochodzenia.
Gdy stawka ta nie ulega zmianie, cel zwolnienia pozostaje zachowany i nie budzi wątpliwości. Efektem jest bowiem zwolnienie podmiotu uprawnionego do zastosowania przedmiotowego zwolnienia w kwocie równej podatkowi akcyzowemu odprowadzonemu od sprzedaży energii wytworzonej z odnawialnych źródeł energii.
Jednakże w przypadku zmiany stawki podatku, jak miało to miejsce od 1 stycznia 2019 r., rzutuje to bezpośrednio na faktyczną wielkość zwolnienia rozliczanego już po otrzymaniu decyzji umarzającej świadectwa pochodzenia, w szczególności w przypadku, gdy Spółka nie rozliczyła jeszcze przysługującego jej zwolnienia z podatku.
W efekcie zmiany stawki podatku akcyzowego od energii elektrycznej z 20 na 5 zł na MWh, zamierzony przez ustawodawcę efekt zwolnienia z podatku akcyzowego energii pochodzącej z odnawialnych źródeł nie jest osiągnięty w pełni, a jedynie tylko w niewielkiej części. Spółka może bowiem odzyskać jedynie jedną czwartą podatku zapłaconego przy sprzedaży energii z OZE.
W ocenie Spółki, nie bez znaczenia jest również samo procedowanie zmian, które spowodowały przedmiotową nierówność. Ograniczenie zwolnienia, nie wynika bowiem z celowego działania ustawodawcy, które zmierza do zmiany zakresu zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 2, ale wynika z obniżki stawki akcyzy. Jak wskazuje uzasadnienie do ustawy zmieniającej, celem wprowadzanych zmian było zabezpieczenie odbiorców energii elektrycznej przed skokowym wzrostem kosztów zaopatrzenia w energię w 2019 r., a nie zmiana zakresu zwolnienia z podatku akcyzowego.
Dodatkowo, z uwagi na to, że ograniczenie przedmiotowego zwolnienia weszło w życie dopiero 1 stycznia 2019 r., to Spółka w żadnej sposób nie mogła przeciwdziałać utracie znacznej części zwolnienia, gdyż skorzystanie z tego zwolnienia, uwarunkowane było czynnikami niezależnymi od woli Wnioskodawcy, tj. wydaniem przez Prezesa URE decyzji umarzającej świadectwa pochodzenia.
Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, jak wskazał WSA w Rzeszowie w wyroku z 8 października 2019 r. (sygn. I SA/Rz 516/19) „stosowanie zwolnienia z art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym nie może ograniczać się jedynie do efektów wykładni gramatycznej tych przepisów i powinno uwzględniać efekt wykładni celowościowej, systemowej i historycznej. (...)
Skoro celem ustawodawcy jest promocja energii pochodzącej z odnawialnych źródeł, między innymi poprzez zwolnienie jej z podatku akcyzowego, to kreujące to zwolnienie przepisy należy interpretować w sposób umożliwiający realizację tego celu, a nie niweczący go”.
Mając na względzie powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że korzystając ze zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej z OZE przed 1 stycznia 2019 r. może obniżać podatek akcyzowy w okresach rozliczeniowych następujących po 1 stycznia 2019 r. w wysokości stanowiącej iloczyn ilości energii elektrycznej odpowiadającej prawom majątkowym oraz stawki podatku akcyzowego obowiązującej w dacie wytworzenia i dostarczenia do zużycia energii elektrycznej udokumentowanej tymi świadectwami.
Wniosek:
Inaczej mówiąc, realizując obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej za 2018 r., wynikający z ustawy o OZE, Spółka ma prawo do obniżenia podatku akcyzowego w okresach rozliczeniowych następujących po 1 stycznia 2019 r. w wysokości 20 zł/MWh w przypadku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej wydanych dla energii elektrycznej wyprodukowanej przed 1 stycznia 2019 r.
Interpretacja indywidualna
Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 8 stycznia 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB3-3.4013.272.2019.1.MK, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.
Interpretację doręczono Państwu 17 stycznia 2020 r.
Skarga na interpretację indywidualną
12 lutego 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.
Postępowanie przed sądami administracyjnymi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił Państwa skargę wyrokiem z 8 stycznia 2021 r., sygn. akt V SA/Wa 532/20.
25 maja 2021 r. wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 grudnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1594/21 uchylił zaskarżony wyrok i uchylił zaskarżoną interpretację.
Prawomocny wyrok NSA uchylający interpretację indywidualną wpłynął do Organu 4 lutego 2025 r.
Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku
Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.):
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.
Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:
‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. w dniu 8 stycznia 2020 r.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864 ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):
Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt. 1 ustawy:
Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.
W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy:
W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1)nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2)sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3)zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4)zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5)import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6)zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
Jak stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym:
Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.
Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy:
Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym:
W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:
1)z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2)z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3)z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4)z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
Jednocześnie według art. 11 ust. 2 ustawy:
Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:
Nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:
a)spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
b)towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244),
c)giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
d)spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
Z kolei w myśl art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy:
Sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.
W myśl art. 24 ust. 1 ustawy:
W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
1)upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2)upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3)nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy:
Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 42 i 60).
Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.
Zgodnie z art. 89 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 20,00 zł za megawatogodzinę (MWh).
Ustawą z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2538, ze zm.), która weszła w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2019 r., powyższemu przepisowi nadano brzmienie, zgodnie z którym:
Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 5,00 zł za megawatogodzinę (MWh).
Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 11 grudnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1594/21 wskazał, że zagadnienie obejmujące niniejszą sprawę dotyczy zasad rozliczania podatku akcyzowego od energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii - czy do zwolnienia dochodzi w chwili wytworzenia energii, czy też efekt ten ma miejsce dopiero w momencie otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii.
Sąd stwierdził, że problematyka objęta sprawą była już przedmiotem wypowiedzi w licznych rozstrzygnięciach NSA m.in. w wyrokach z 18 września 2024 r. I FSK 185/21, 3 października 2024 r. I FSK 539/21, z 22 października 2024 r. I FSK 417/21, z 19 listopada 2024 r. I FSK 445/21, a skład orzekający w tej sprawie to stanowisko podziela.
W ocenie NSA, w art. 30 ust. 1 ustawy jednoznacznie postanowiono, że przewidziane w tym przepisie zwolnienie podatkowe dotyczy „energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii”, wobec czego prawo do obniżenia akcyzy formuje się w momencie wytworzenia i sprzedaży/zużycia energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł energii. W świetle tego przepisu zwolnieniu od podatku akcyzowego nie podlegała energia elektryczna wytworzona w najbliższych okresach rozliczeniowych po dacie otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii, lecz wytworzona już „energia pochodząca z odnawialnych źródeł energii”, przy spełnieniu przesłanki w postaci umorzenia świadectwa pochodzenia energii.
Wprawdzie omawiane zwolnienie podatkowe można zastosować „nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii, przez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe”, to jednak zdaniem NSA zwolnieniu od podatku akcyzowego podlegała jedynie taka ilość energii elektrycznej, której pochodzenie z odnawialnych źródeł energii zostało już potwierdzone przez organy administracji, w toku odrębnego od uregulowań podatkowych postępowania administracyjnego, zakończonego decyzją wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki potwierdzającą umorzenie świadectwa pochodzenia energii.
Norma art. 30 ust. 2 ustawy stanowiąc, że dopiero od momentu otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii elektrycznej podatnik może skorzystać z tego zwolnienia, przez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe, w żaden sposób nie określa, że zwolnienie następuje poprzez zastosowanie stawki akcyzy obowiązującej w dacie korzystania z tego zwolnienia.
Powiązanie, w przypadku energii elektrycznej wytworzonej ze źródeł odnawialnych, momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym z przyjętą do opodatkowania stawką podatku akcyzowego oznacza w ocenie NSA, że przy rozliczaniu - na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy - zwolnienia od podatku akcyzowego energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii przed 1 stycznia 2019 roku zastosowanie miała stawka akcyzy obowiązująca w momencie powstania obowiązku podatkowego. Nie miało natomiast istotnego znaczenia to, jaka stawka podatkowa obowiązywała w dacie otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii.
Przedstawioną wykładnię art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy wspiera zdaniem Sądu argumentacja odwołująca się do charakteru oraz celu zwolnienia podatkowego. Nie budzi bowiem wątpliwości, że celem tych przepisów jest promocja energii pochodzącej z odnawialnych źródeł, między innymi przez zwolnienie jej z podatku akcyzowego. Oznacza to, że zwolnienie powinno zostać zrealizowane w wysokości akcyzy od energii elektrycznej, wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, obliczonej według stawki obowiązującej w dacie powstania obowiązku podatkowego.
Z powyższych względów NSA w orzeczeniu z 11 grudnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1594/21 nie podzielił wykładni art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy przyjętej m.in. w wyrokach NSA z 22 listopada 2023 r., sygn. akt I GSK 105/20, z 20 marca 2024 r., sygn. akt I GSK 454/20, z 24 maja 2024 r., sygn. akt I GSK 1607/20 i sygn. akt I GSK 1830/20, w której podkreśla się, że art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy reguluje instytucję zwolnienia z podatku akcyzowego należnego, a nie instytucję zwrotu podatku zapłaconego za poprzedni okres, wobec czego mechanizm zwolnienia w tym przypadku polega na „obniżeniu” akcyzy „należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe”, co oznacza, że dokonujący „obniżenia” obowiązany jest uwzględnić taką stawkę akcyzy, jaka jest aktualna w odniesieniu do określonej ilości przedmiotu energii elektrycznej, a nie w odniesieniu do podatku akcyzowego zapłaconej od energii elektrycznej ujętej w dokumencie potwierdzającym umorzenie świadectwa pochodzenia. Zdaniem NSA, wykładnia unormowania dokonywana w powyższym orzecznictwie pomija brzmienie art. 30 ust. 1 ustawy jak i cel, któremu ono przyświeca.
Mając na uwadze związanie Organu z oceną prawną przedstawioną w orzeczeniu NSA z 11 grudnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1594/21, stwierdzić należy, że stosując zwolnienie wskazane w art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym, mogą Państwo obniżyć akcyzę należną w okresach rozliczeniowych następujących po 1 stycznia 2019 r. stosując zwolnienie w wysokości 20 zł/MWh, na podstawie decyzji otrzymanej po 1 stycznia 2019 r., potwierdzającej umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii przed 1 stycznia 2019 r.
Zatem Państwa stanowisko uznać należy za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.