Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 19 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia opłat, które winny być uwzględnione przy obliczaniu progu energochłonności, wpłynął 2 października 2024 r. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 listopada 2024 r. (wpływ 21 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest podmiotem prawa polskiego z siedzibą w (…). Spółka jest zarejestrowana w Centralnym Rejestrze Podmiotów Akcyzowych dla celów podatku akcyzowego jako podmiot zużywający w zakresie czynności zużywania wyrobów akcyzowych na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z Krajowym Rejestrem Sądowym, przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest wydobywanie kamieni ozdobnych oraz kamienia dla potrzeb budownictwa, skał wapiennych, gipsu, kredy i łupków (kod PKD [Polska Klasyfikacja Działalności wprowadzona została na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), Dz.U.2007.251.1885 z dnia 2007.12.31 (dalej: „Rozporządzenie ws. PKD”)] - 08.11.Z.). Przedmiotem pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy są między innymi:

‒pozostałe górnictwo i wydobywanie, gdzie indziej niesklasyfikowane - kod PKD 08.99.Z,

‒produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana - kod PKD 23.99.Z.

W toku swojej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje znaczne ilości energii elektrycznej, którą nabywa od zewnętrznego dostawcy. Spółka prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, o których mowa w art. 31d ust. 1 pkt 2 oraz nie korzysta w stosunku do wykorzystywanej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy akcyzowej.

Z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej oraz fakt, że Spółka zużywa duże ilości energii elektrycznej, Spółka rozważa możliwość skorzystania ze zwolnienia dla zakładów energochłonnych, o którym mowa w art. 31d ustawy akcyzowej (dalej: „częściowy zwrot”). W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 13 czerwca 2024 r. (sygn. C-266/23) (dalej: „wyrok TSUE”), Spółka jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji podatkowej potwierdzającej zakres terminu „koszt wykorzystanej energii elektrycznej”, w szczególności z uwzględnieniem wytycznych interpretacyjnych wskazanych w przywołanym wyroku TSUE.

W odpowiedzi na wezwanie wskazali Państwo ponadto:

Spółka pragnie podkreślić, iż wszelkie dodatkowe opłaty związane z nabywaniem energii elektrycznej, które Spółka zamierza uwzględniać przy obliczania progu energochłonności na potrzeby korzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31d Ustawy akcyzowej, wynikają z faktur VAT od dostawców zewnętrznych.

Poniżej przedstawiono koszty rozliczenia sprzedaży energii elektrycznej, które zdaniem Spółki należy uwzględnić przy obliczaniu progu energochłonności, wraz z odpowiednimi podstawami prawnymi:

1.   Składnik zmienny stawki sieciowej - podstawę prawną stanowi par. 14 ust. 7 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

2.   Składnik stały stawki sieciowej - podstawę prawną stanowi par. 14 ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

3.   Opłata przejściowa - podstawę prawną stanowi art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz.U.2022.311 t.j. z dnia 2022.02.08);

4.   Stawka jakościowa - podstawę prawną stanowi par. 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

5.   Opłata abonamentowa - podstawę prawną stanowi par. 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

6.   Opłata OZE - podstawę prawną stanowi art. 95. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U.2024.1361 t.j. z dnia 2024.09.13);

7.   Opłata za ponadumowny pobór energii elektrycznej - podstawę prawną stanowi par. 47 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

8.   Energia bierna pojemnościowa - podstawę prawną stanowi Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

9.   Opłata za przekroczenie mocy umownej - podstawę prawną stanowi par. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 904);

10. Opłata kogeneracyjna - podstawę prawną stanowi art. 60 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz.U.2024.639 t.j. z dnia 2024.04.26);

11. Opłata mocowa - w godzinach opłaty mocowej - podstawę prawną stanowi art. 69 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy (Dz.U.2023.2131 t.j. z dnia 2023.10.04).

Spółka pragnie podkreślić, iż wszystkie powyższe elementy składowe tworzą łączną cenę za usługę dystrybucji energii elektrycznej, której koszt ponosi Spółka.

Spółka wskazuje, że zamierza uwzględniać całościowy koszt netto dystrybucji energii elektrycznej, na który składają się wszystkie wymienione powyżej opłaty netto, przy obliczaniu progu energochłonności, o którym mowa w art. 31d ustawy akcyzowej.

Podejście to jest zdaniem Spółki zgodne ze stanowiskiem zajętym przez TSUE w wyroku o sygn. C-266/23.

Odnośnie kwestii podstawy prawnej, na jakiej Spółka zamierza uwzględniać niniejszą opłatę za dystrybucję energii elektrycznej, należy wskazać na treść art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej, który stanowi, iż jako zakład energochłonny należy rozumieć podmiot wykorzystujący energię elektryczną, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%.

Zgodnie natomiast z wyrokiem TSUE o sygn. C-266/23, koszy wykorzystanej energii elektrycznej należy rozumieć w następujący sposób: rzeczywisty koszt nabytej energii w rozumieniu tego przepisu powinien obejmować dodatkowe należności, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu owego przepisu, takie jak związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne ponoszone zgodnie z uregulowaniem krajowym przy jej nabyciu.

Zdaniem Spółki wszystkie powyższe składniki opłaty dystrybucyjnej stanowią obowiązkowe opłaty.

Spółka wskazuje zatem, iż powyższe stanowi podstawę prawną uwzględniania przez nią opłaty za usługę dystrybucji energii elektrycznej przy obliczaniu progu energochłonności, o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej.

Ponadto wskazali Państwo, że powyższe opłaty wynikają z faktur od dostawców zewnętrznych.

Pytanie

Czy w świetle art. 31d ustawy akcyzowej do obliczenia progu energochłonności należy uwzględnić wszelkie koszty w sposób konieczny związane z nabyciem energii, o której mowa w przepisie - tj. koszty ustalane na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem VAT, takie jak: związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne; opłata przejściowa, opłata kogeneracyjna; opłata mocowa?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle art. 31d ustawy akcyzowej do obliczenia progu energochłonności należy uwzględnić wszelkie koszty w sposób konieczny związane z nabyciem energii, o której mowa w tym przepisie - tj. koszty ustalane na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem VAT, takie jak: związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne; opłata przejściowa, opłata kogeneracyjna; opłata mocowa.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy akcyzowej, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.   nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2.   sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3.   zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4.   zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5.   import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6.   zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej, za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Stosownie do art. 31d ust. 1 ustawy akcyzowej, zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)   wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną następującymi kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD): 0510, 0729, 0811, 0891, 0893, 0899, 1032, 1039, 1041, 1062, 1104, 1106, 1310, 1320, 1394, 1395, 1411, 1610, 1621, 1711, 1712, 1722, 1920, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2060, 2110, 2221, 2222, 2311, 2312, 2313, 2314, 2319, 2320, 2331, 2342, 2343, 2349, 2399, 2410, 2420, 2431, 2432, 2434, 2441, 2442, 2443, 2444, 2445, 2446, 2720, 3299, 2011, 2332, 2351, 2352, 2451, 2452, 2453, 2454, 2611, 2680 lub 3832,

2)   prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości,

3)   nie korzysta w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a

- przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej, przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 31d ust. 3 ustawy akcyzowej, kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej „kwotą zwracanej częściowo akcyzy”, oblicza się według następującego wzoru:

Z = [(K% - 3%) / K%] x (S – 0,5 x W) x E x 0,85

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Z - kwotę zwracanej częściowo akcyzy (w złotych);

K - udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5;

S - stawka akcyzy na energię elektryczną określona w art. 89 ust. 3;

W - kurs euro w stosunku do złotego, obowiązujący w pierwszym dniu roboczym października roku poprzedzającego rok, w którym rozpoczął się rok podatkowy, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

E - łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz zgodnie z opisem przedstawionym w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca uważa, iż w świetle art. 31d ustawy akcyzowej do obliczenia progu energochłonności należy uwzględnić cenę nabycia samej energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłatą OZE, opłatą dystrybucyjną stałą, opłatą dystrybucyjną zmienną, opłatą abonamentową (dystrybucyjną), opłatą przejściową, opłatą kogeneracyjną opłatą mocową), czyli całość kosztów poniesionych zgodnie z obowiązującymi w państwie członkowskim (w Polsce) przepisami, które są niezbędne dla możliwości zakupu energii elektrycznej, bez podatku VAT.

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, iż nie jest przedmiotem niniejszego wniosku potwierdzenie, czy Spółka jest uprawniona do uzyskania częściowego zwrotu akcyzy. Spółka pragnie jedynie wyjaśnić, jakie elementy powinny zostać uwzględnione w kosztach nabycia energii elektrycznej.

Ustawodawca w art. 31d ust. 1 ustawy enumeratywnie wymienia warunki jakie zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną, musi wypełnić aby przysługiwało mu prawo do zastosowania zwolnienia od akcyzy, realizowanego przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.

Warunkami tymi są: (i) wykonywanie przez ten zakład energochłonny działalności gospodarczej oznaczonej odpowiednim kodem Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), (ii) prowadzenie ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, oraz (iii) nie korzystanie przez ten zakład energochłonny ze zwolnienia o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy akcyzowej.

Należy zwrócić uwagę, że w artykule 31d ust. 1 ustawy akcyzowej ustawodawca używa pojęcia „zakład energochłonny”. Definicja tego pojęcia została określona w artykule 31d ust. 2 ustawy akcyzowej, który definiuje zakład energochłonny jako podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, wynosi ponad 3%. Ponadto, zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera definicji pojęcia „kosztu wykorzystanej energii elektrycznej” o którym mowa w art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej. Niemniej jednak, zwolnienie zawarte w art. 31d ustawy akcyzowej, jest implementacją fakultatywnej preferencji podatkowej przewidzianej w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. dotyczącej restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych w zakresie opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51 z 31 października 2003 r.) (dalej: „dyrektywa energetyczna”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. a akapit drugi dyrektywy energetycznej, „pod warunkiem że minimalne poziomy opodatkowania przewidziane w niniejszej dyrektywie są przestrzegane średnio przez wszystkie przedsiębiorstwa, Państwa Członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c oraz do energii elektrycznej w następujących przypadkach:

„Nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej” oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b i c. Włączone są wszystkie podatki poza podatkiem od wartości dodanej, który może zostać odliczony”.

Należy zatem ocenić, czy krajowe opłaty dystrybucyjne oraz wszelkie inne dodatkowe opłaty związane z energią elektryczną trzeba uznać za objęte pojęciem „rzeczywistego kosztu energii nabytej przez zakład” zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. a akapit drugi zdanie pierwsze dyrektywy energetycznej.

Warto zaznaczyć, że termin „rzeczywisty koszt” nie został zdefiniowany ani w tym przepisie, ani w żadnym innym przepisie dyrektywy energetycznej.

Zgodnie z powszechnym rozumieniem, termin ten odnosi się do wszystkich kosztów niezbędnych do zakupu energii, o której mowa w ww. przepisie. Interpretację tę potwierdzają różne wersje językowe przepisu, które konsekwentnie przedstawiają pojęcie „rzeczywistego kosztu”. W szczególności wersji językowych polskiej („rzeczywisty koszt”), hiszpański („coste real”), niemiecki („tatsächlichen Kosten”), angielski („actual cost”), włoski („costo effettivo”) oraz rumuński („costul real”). Wszystkie te wersje odnoszą się do kosztów faktycznie poniesionych, które są niezbędne do zakupu energii elektrycznej.

Płacenie opłat dystrybucyjnych oraz innych dodatkowych opłat dostawcy energii jest obowiązkowe przy zakupie energii elektrycznej, a wysokość tych opłat jest określana na podstawie przepisów prawnych.

Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, że przy określaniu zakresu przepisu prawa Unii należy uwzględnić nie tylko jego literalne brzmienie, ale również kontekst, w jakim został on sformułowany, oraz cele regulacji (wyrok z dnia 16 listopada 2023 r., Tüke Busz, C‑391/22, EU:C:2023:892, pkt 34).

Wspomnianą interpretację pojęcia „rzeczywisty koszt” potwierdza kontekst, w jakim znajduje się art. 17 ust. 1 lit. a akapit drugi zdanie pierwsze dyrektywy energetycznej. Chociaż ustawodawca wskazał, że termin „energia” obejmuje jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne wykorzystywane do ogrzewania lub zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. b i c tej dyrektywy, to jednak przepis ten nie ogranicza znaczenia „rzeczywistego kosztu” tylko do ceny, jaką należy zapłacić za energię - w przeciwnym razie ustawodawca powinien posłużyć się terminem „cena energii elektrycznej” zamiast „rzeczywisty koszt zakupu”. Wskazując na koszt (a więc „sumę pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś” [https://sjp.pwn.pl/slowniki/koszt.html]), ustawodawca wyraźnie wskazuje na konieczność zsumowania różnych cen, składających się na koszt energii.

Po drugie, warto zauważyć, że prawodawca Unii, gdy chciał wyłączyć pewne koszty związane z nabyciem energii z definicji „rzeczywistych kosztów”, robił to w sposób jednoznaczny. Art. 17 ust. 1 lit. a akapit drugi zdanie trzecie dyrektywy energetycznej wyraźnie określa, że do „rzeczywistych kosztów” zalicza się „wszystkie podatki”, z wyjątkiem VAT, który może być odliczony.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie szerokiej interpretacji „rzeczywistych kosztów” znajduje potwierdzenie w wyroku TSUE, w którym Trybunał stwierdził, że:

‒„wykładnia literalna art. 17 ust. 1 lit. a akapit drugi zdanie trzecie dyrektywy 2003/96 przedstawiona w pkt 29-32 niniejszego wyroku, to znaczy szeroka wykładnia pojęcia „rzeczywistych kosztów” w rozumieniu tego przepisu, jest zgodna z głównym celem regulacji, której przepis ten stanowi część, a mianowicie celem polegającym na wspieraniu prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w sektorze energetycznym poprzez unikanie w szczególności zakłóceń konkurencji (zob. podobnie wyrok z dnia 30 stycznia 2020 r., Autoservizi Giordano, C‑513/18, EU:C:2020:59, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo)”.

Innymi słowy, Trybunał podkreśla, że szeroka interpretacja „rzeczywistych kosztów” jest zgodna z głównym celem regulacji, którym jest wspieranie prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego w sektorze energetycznym poprzez unikanie zakłóceń konkurencji.

Dodatkowo, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyraźnie wskazuje, że:

‒„art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96 należy interpretować w ten sposób, że rzeczywisty koszt nabytej energii w rozumieniu tego przepisu powinien obejmować dodatkowe należności, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu owego przepisu, takie jak związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne ponoszone zgodnie z uregulowaniem krajowym przy jej nabyciu”.

W świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy energetycznej należy interpretować w ten sposób, że rzeczywisty koszt nabytej energii w rozumieniu tego przepisu powinien obejmować dodatkowe opłaty, takie jak obowiązkowe opłaty dystrybucyjne oraz inne dodatkowe opłaty związane z zakupem energii elektrycznej zgodnie z regulacjami krajowymi, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu tego przepisu.

Zgodnie z powyższymi ustaleniami, w przedstawionym stanie faktycznym, z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego oraz wyrokiem TSUE, należy uznać, że Wnioskodawca obliczając udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5 ustawy akcyzowej, do kosztów wykorzystanej energii elektrycznej może zaliczyć cenę nabycia samej energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłatą OZE, opłatą dystrybucyjną stałą, opłatą dystrybucyjną zmienną, opłatą abonamentową (dystrybucyjną), opłatą przejściową, opłatą kogeneracyjną, opłatą mocową), czyli całość kosztów poniesionych zgodnie z obowiązującymi w państwie członkowskim (w Polsce) przepisami, które są niezbędne dla możliwości zakupu energii elektrycznej, bez podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Jak wynika z art. 31d ust. 1 ustawy:

W myśl art. 31d ust. 2 ustawy:

W świetle art. 31d ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 31d ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 31d ust. 7 ustawy:

W myśl art. 31d ust. 8 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.Urz.UE.L Nr 283, poz. 51):

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w myśl uregulowań krajowych implementowanych z przepisów dyrektywy, pojęcie „nabycia energii elektrycznej” dotyczy rzeczywistego kosztu energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu.

Przy czym zauważyć należy, że pojęcie „rzeczywistego kosztu” nie zostało jednak zdefiniowane w przepisach zarówno unijnych jak i krajowych. Niemniej jednak w tym zakresie należy posłużyć się wykładnią prezentowaną w orzecznictwie TSUE.

Zgodnie z wydanym 13 czerwca 2024 r. wyrokiem TSUE w sprawie C-266/23 (który Państwo również powołują w przedstawionym we wniosku opisie sprawy), rzeczywisty koszt nabytej energii w rozumieniu art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96/WE powinien obejmować dodatkowe należności, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu owego przepisu, takie jak związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne ponoszone zgodnie z uregulowaniem krajowym przy jej nabyciu. Taka interpretacja powyższego pojęcia jest bowiem zgodna z językowym znaczeniem tego wyrażenia, zgodnie z którym rzeczywisty koszt należy rozumieć jako koszt odpowiadający wszelkim kosztom związanym w sposób konieczny z nabyciem energii lub jej wytworzeniem w ramach zakładu. Ponadto wykładnia literalna art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96/WE nie ogranicza zakresu powyższego terminu wyłącznie do ceny energii, jaką dany zakład musi zapłacić, aby ją nabyć.

Zatem mając na uwadze powyższe wskazać należy, że do kosztów nabycia energii elektrycznej oprócz kosztów energii elektrycznej wraz z podatkami (z wyłączeniem podatku VAT) należy zaliczyć również koszty obowiązkowych opłat dystrybucyjnych, których wysokość jest ustalana na podstawie precyzyjnych przepisów prawa.

Z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach swojej działalności gospodarczej wykorzystują Państwo znaczne ilości energii elektrycznej, którą nabywają Państwo od zewnętrznego dostawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że przy obliczaniu progu energochłonności (na potrzeby zwolnienia ustanowionego w art. 31d ustawy), zamierzają Państwo uwzględniać następujące opłaty:

1.   składnik zmienny stawki sieciowej, którą ponoszą Państwo na podstawie § 14 ust. 7 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

2.   składnik stały stawki sieciowej, którą ponoszą Państwo na podstawie § 14 ust. 7 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

3.   opłatę przejściową, którą ponoszą Państwo na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej;

4.   stawkę jakościową, którą ponoszą Państwo na podstawie § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

5.   opłatę abonamentową, którą ponoszą Państwo na podstawie § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

6.   opłatę OZE, którą ponoszą Państwo na podstawie art. 95. ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii;

7.   opłatę za ponadumowny pobór energii elektrycznej, którą ponoszą Państwo na podstawie § 47 Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

8.   energię bierną pojemnościową, którą ponoszą Państwo na podstawie Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

9.   opłatę za przekroczenie mocy umownej, którą ponoszą Państwo na podstawie § 5 ust. 2 pkt 4 lit. b Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną;

10. opłatę kogeneracyjną, którą ponoszą Państwo na podstawie art. 60 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji;

11. opłatę mocową - w godzinach opłaty mocowej, którą ponoszą Państwo na podstawie art. 69 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o rynku mocy.

Podkreślili Państwo przy tym, że wszystkie powyższe elementy składowe tworzą łączną cenę za usługę dystrybucji energii elektrycznej, której koszt Państwo ponoszą.

Z opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo uwzględniać całościowy koszt netto dystrybucji energii elektrycznej, na który składają się wszystkie wymienione powyżej opłaty netto, przy obliczaniu progu energochłonności, o którym mowa w art. 31d ustawy akcyzowej.

Wskazali Państwo przy tym, że wszelkie dodatkowe opłaty związane z nabywaniem energii elektrycznej, które zamierzają Państwo uwzględniać przy obliczaniu progu energochłonności na potrzeby korzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31d ustawy o podatku akcyzowym, wynikają z faktur VAT od dostawców zewnętrznych.

Państwa wątpliwości dotyczą uwzględnienia przy obliczaniu progu energochłonności wskazanych we wniosku kosztów, które są w sposób konieczny związane z nabyciem energii, o której mowa w art. 31d ustawy, tj. kosztów ustalanych na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem podatku VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, orzecznictwo TSUE oraz okoliczności sprawy wskazać należy, że w ocenie Organu mogą Państwo przy obliczaniu progu energochłonności uwzględniać wskazane we wniosku koszty, które są związane z nabyciem energii, a które wymagane są przez polskie przepisy prawa. Jak bowiem wynika wprost z uzupełnionego przez Państwa opisu sprawy, wszystkie koszty, które Państwo wskazali powyżej są dla Państwa obowiązkowe, a obowiązek ich uiszczenia wynika bezpośrednio z przepisów ustaw i rozporządzeń.

Oznacza to zatem, że przy kalkulowaniu rzeczywistego kosztu nabycia energii elektrycznej mogą Państwo uwzględniać wszystkie wskazane przez Państwa we wniosku opłaty, które w sposób konieczny są związane z nabyciem energii elektrycznej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie zadanego we wniosku pytania należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia objętego treścią zadanego pytania i została wydana w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego. Tym samym przedmiotem analizy i oceny nie była kwestia prawa do możliwości uzyskania zwrotu podatku w oparciu o zwolnienie uregulowane w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.