Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.368.2023.2.AW
Temat interpretacji
Skutki podatkowe w zakresie prywatnego najmu pomieszczeń, w których wykorzystywana będzie energia elektryczna pochodząca od zewnętrznego dostawcy i pochodząca z odnawialnego źródła energii, która będzie zużywana przez najemców.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest:
- nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest wytwarzana z mikroinstalacji fotowoltaicznej i wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury;
- prawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest nabywana od zewnętrznego dostawcy, a następnie wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury (refakturowanie kosztów tej energii).
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Pana wniosek z 1 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w związku z wydaniem najemcom energii elektrycznej, która zostanie wytworzona w mikroinstalacji fotowoltaicznej oraz nabyta od zewnętrznego dostawcy, wpłynął 8 grudnia 2023 r. Przedmiotowy wniosek uzupełnił Pan pismem z dnia 7 lutego 2024 r., (data wpływu: 13 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego (ostatecznie sformułowany po uzupełnieniu wniosku)
Jest Pan podmiotem, który nie jest wpisany w zakresie działalności gospodarczej do rejestru CEIDG. Natomiast jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT tzw. „najmu prywatnego”.
W tym zakresie wynajmuje Pan własną nieruchomość podmiotom na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie umów najmu.
Umowa najmu obejmuje stawkę miesięczną za korzystanie z danego pomieszczenia. Oprócz opłaty za najem, na Najemców refakturowane są koszty mediów, tzn.: energia elektryczna oraz cieplna, rozliczane proporcjonalnie do zajmowanego metrażu.
Obecnie w budynku została zainstalowana instalacja fotowoltaiczna. Jest to mikroinstalacja o łącznej mocy 10,3 kW.
Nie posiada Pan żadnego licznika, który zmierzyłby ilość energii elektrycznej wyprodukowanej z fotowoltaiki. Falownik będący elementem instalacji fotowoltaicznej połączony jest z aplikacją, która pokazuje dane na temat ilości wyprodukowanego prądu przez instalację w KWh i w MWh.
Na postawie zawartych umów z Najemcami jest Pan zobowiązany do zapewnienia im dostępu do mediów, w tym energii elektrycznej.
Głównym źródłem zaopatrzenia budynku w energię elektryczną jest energia nabywana z sieci od zewnętrznego dostawcy. Nie posiada Pan liczników, podliczników lub aplikacji, które pokazywałby, czy do zasilania pomieszczeń zużyto tylko energię zakupioną z sieci od zewnętrznego dostawcy, energię wyprodukowaną przez instalację fotowoltaiczną, czy też energię z obu tych źródeł.
Zaznacza Pan, że nie prowadzi żadnej działalności w zakresie dostawy mediów, w tym energii elektrycznej. Dokonuje Pan jedynie refaktur kosztów mediów. Nie posiada Pan żadnej koncesji związanej z energią elektryczną, w tym na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub na obrót energią elektryczną.
Z uwagi na moc instalacji fotowoltaicznej stanowi ona jedynie pomocnicze źródło pozyskiwania energii elektrycznej. Energia wytworzona z fotowoltaiki pozwala wygenerować oszczędności na wydatkach na prąd nabywany z sieci.
Celem zainstalowania fotowoltaiki było jedynie wygenerowanie oszczędności na korzystaniu z głównego źródła zasilania budynku.
W opisanej sytuacji będzie Pan jedynie refakturować nadwyżkę, czyli wartość energii elektrycznej dostarczą przez głównego dostawcę pomniejszoną o wyprodukowaną energię w instalacji fotowoltaicznej.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku, na pytanie Organu:
Czy najemcy korzystają z energii elektrycznej, która jest wytwarzana za pomocą zainstalowanej na budynku instalacji fotowoltaicznej?
Wskazał Pan:
Tak.
Na pytanie Organu:
Na podstawie jakiego dokumentu rozlicza się Pan z najemcami?
Wskazał Pan:
Na podstawie faktur VAT.
Na pytanie Organu:
Czy wydanie energii elektrycznej wytworzonej z instalacji fotowoltaicznej najemcom związane jest z wystawieniem przez Pana:
a) dokumentu, z którego wynika zapłata należności za wydaną energię elektryczną, przy czym należy jednoznacznie wskazać czy koszty zużycia mediów przez najemców wskazane na tym dokumencie określone są:
- łącznie – jako jedna suma za wszystkie media (energię elektryczną, cieplną itd.)?
Wskazał Pan:
Nie.
- odrębnie, tj. jako osobne pozycje – osobno za energię elektryczną i osobno za inne media?
Wskazał Pan:
Osobno za energię elektryczną.
b) dokumentu za usługę najmu, w której w jednej kwocie wykazana będzie kwota najmu oraz wszystkich zużytych mediów łącznie, tj. bez wyodrębniania kwoty energii elektrycznej?
Wskazał Pan:
Nie.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym, w związku z refakturowaniem kosztów energii elektrycznej na rzecz Najemców jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane po uzupełnieniu wniosku)
Obowiązek podatkowy w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy).
Jednocześnie wydanie to jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).
W przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię tj. czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust 2 ustawy, i wystawił fakturę, z której wynika należność za sprzedaną energię elektryczną mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą.
Jednak w Pana przypadku faktura VAT, która jest wystawiana na najemców dotyczy refakturowania nadwyżki energii elektrycznej, czyli energii dostarczanej przez dostawcę zewnętrznego pomniejszoną o wyprodukowaną energię w instalacji fotowoltaicznej (depozyt prosumencki).
Refakturując energię elektryczną, która została opodatkowana na wcześniejszym etapie obrotu tj. przez sprzedawcę od którego została nabyta znajdzie zastosowanie zasada jednokrotności opodatkowania akcyzą energii elektrycznej.
W związku z tym nie będzie już czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą i nie będzie się wiązać z obowiązkiem zapłacenia akcyzy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:
- nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest wytwarzana z mikroinstalacji fotowoltaicznej i wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury;
- prawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest nabywana od zewnętrznego dostawcy, a następnie wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury (refakturowanie kosztów tej energii).
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):
Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.
W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:
Nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1385, z późn. zm.), z wyłączeniem:
a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2023 r. poz. 380) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 646 i 825),
c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
W art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy wskazano, że:
Użyte w ustawie określenie sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy:
W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
2) sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię,
3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2,
4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię,
5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:
Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
W myśl art. 5 ustawy:
Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:
W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:
1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju,
3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6,
4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
W art. 11 ust. 2 ustawy wskazano, że:
Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.
Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:
Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą […].
Stosownie do art. 24 ust. 1 i ust. 3 ustawy:
1. W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
1) upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2) upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3) nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotu, o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1, w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez ten podmiot z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy:
Zgłoszenia rejestracyjnego jest obowiązany dokonać:
1) podmiot prowadzący działalność gospodarczą zamierzający:
a) wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - przed dniem wykonania pierwszej takiej czynności.
W myśl z art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy:
Obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego nie ma zastosowania do:
1) podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która jest zużywana przez te podmioty, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości, przy czym w przypadku jednostki samorządu terytorialnego łączną moc generatorów produkujących energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2022 r. poz. 1378, 1383, 2370 i 2687) ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego;
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1436, ze zm.; dalej jako: „ustawa o OZE”):
Odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otoczenia, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego, biometanu, biopłynów oraz z wodoru odnawialnego.
Mając na uwadze powyższe przepisy, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że obrót energią elektryczną podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą. Ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, pociągającą za sobą obowiązek zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy.
Podkreślić należy, że obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje m.in. w momencie jej sprzedaży nabywcy końcowemu (konsumentowi), przy czym, co wynika z art. 11 ust. 2 ustawy, jest to związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu klientowi, wyrażoną w MWh, w danym okresie rozliczeniowym i co do zasady powinno odbywać się w oparciu o urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe, ale ustawodawca dopuszcza także stosowanie metod szacunkowych (w przypadku braku posiadania urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych lub w przypadku, gdy urządzenie pomiarowe zlicza ilość energii elektrycznej pochodzącej z różnych źródeł, tj. energii nabytej od zewnętrznego dostawcy i wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej), co wynika z przepisów dotyczących ewidencji energii elektrycznej (art. 138h ustawy).
Zgodnie z definicją nabywcy końcowego, wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję, jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Dla opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, co do zasady, nie ma zatem znaczenia status podmiotu sprzedającego. Dla uznania, że dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej istotne jest to, aby doszło do wydania energii elektrycznej, a sprzedawca wystawił fakturę lub inny dokument, z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną.
Opodatkowaniu akcyzą podlega także zużycie energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji, który tę energię wyprodukował.
Z kolei opodatkowaniu akcyzą nie podlega samo wytwarzanie energii elektrycznej, energia elektryczna, która jest przedmiotem obrotu pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesję, sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję przez podmiot, który tę energię elektryczną wyprodukował, i który sam takiej koncesji nie posiada, jak i wprowadzenie do sieci przez ten podmiot nadwyżek nieskonsumowanej energii elektrycznej w celu jej zmagazynowania.
Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega także energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi.
Podsumowując – obrót energią elektryczną podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą, a ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy (w zw. z art. 11 ustawy) wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, skutkującą obowiązkiem zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy. Przy czym istnieje również możliwość zastosowania zwolnień od podatku (uzależnionych od okoliczności faktycznych i wynikających z ustanowionych przez prawodawcę przepisów), niemniej nie stanowi to przedmiotu wniosku.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy będzie Pan zobowiązany do zapłaty akcyzy w związku z – jak zostało przez Pana wskazane – refakturowaniem kosztów energii elektrycznej na rzecz Najemców.
Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia Pana wątpliwości w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego, w związku ze świadczeniem usług najmu na rzecz najemców, jest ustalenie czy dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej jako czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą.
Zauważyć w pierwszej kolejności należy, że w budynku, który stanowi Pana własną nieruchomość została zainstalowana mikroinstalacja fotowoltaiczna, o łącznej mocy 10,3 kW. Przy czym najemcy korzystają z energii elektrycznej, która jest wytworzona za pomocą wspomnianej mikroinstalacji fotowoltaicznej, jak również z energii elektrycznej, która jest nabywana z sieci od zewnętrznego dostawcy. Najemcy otrzymują fakturę, z której wynika zapłata należności za wydaną energię elektryczną, przy czym koszty zużycia mediów przez najemców wskazane na tym dokumencie określone są odrębnie, tj. jako osobne pozycje – osobno za energię elektryczną i osobno za inne media.
Zatem najemcy są obciążani fakturami za energię elektryczną. Przy czym będzie to energia wyprodukowana z instalacji fotowoltaicznej, a także nabywana z sieci od zewnętrznego dostawcy energii. Oznacza to, że w przypadku rozliczenia z najemcami energii elektrycznej wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, choć zostało określone to przez Pana jako refakturowanie, w istocie mamy do czynienia ze sprzedażą energii elektrycznej najemcom. W tym zakresie Pan, jako wytwórca energii elektrycznej z mikroinstalacji fotowoltaicznej nie jest podatnikiem zużywającym tę energię elektryczną, ponieważ zostaje ona zużyta przez najemców należącej do Pana nieruchomości. W tym zakresie faktycznymi zużywającymi energię elektryczną są więc najemcy – co znajdzie potwierdzenie w wystawianych fakturach dokumentujących wydanie również tej energii pochodzącej z mikroinstalacji fotowoltaicznej. Zatem w tej sytuacji wytwórcą jest Pan, ale podmiotem zużywającym (nabywcą końcowym) są najemcy.
Skoro zatem zapłata za zużycie przez najemców energii elektrycznej jest udokumentowana fakturą, gdzie koszt za zużytą energię elektryczną stanowi odrębną pozycję na fakturze, to w tej sytuacji w zakresie energii elektrycznej wytwarzanej w instalacji fotowoltaicznej dokonuje Pan czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą – sprzedaży, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. W przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy), który to status w tym wypadku posiadają najemcy. Z kolei wydanie energii elektrycznej jest związane z wystawieniem faktury, z której wynika konieczność zapłaty należności za sprzedaną energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy). Zatem to na Panu spoczywa obowiązek zapłaty akcyzy za sprzedaną energię elektryczną nabywcom końcowym (najemcom).
Natomiast w zakresie wcześniej nabywanej energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy, która następnie jest wydawana najemcom, dojdzie do refakturowania kosztów nabytej energii elektrycznej. Nabywając energię elektryczną od zewnętrznego dostawcy, nabywa ją Pan z akcyzą zawartą w cenie. W konsekwencji – z uwagi na jednofazowość podatku akcyzowego – dalsze wydanie przez Pana tej energii elektrycznej najemcom nie stanowi czynności opodatkowanej, zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy. Zatem w tym zakresie nie jest Pan zobowiązany do zapłaty akcyzy od dalszego wydania tej energii.
We wniosku niejednokrotnie wskazuje Pan, że jedynie „refakturuje” energię elektryczną. W tym zakresie zauważyć należy, że zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN, przedrostek „re-” oznacza m.in. pierwszy człon wyrazów złożonych, mający znaczenie: znów, powtórnie, ponownie, na nowo. Tak więc w przypadku, gdy wcześniej nabytą energię elektryczną sprzedaje Pan najemcom, mamy do czynienia z sytuacją refakturowania, czyli dochodzić będzie do ponownego wystawienia faktury sprzedaży najemcom z tytułu uprzednio nabytej ilości energii od zewnętrznego dostawcy. Wówczas w rzeczywistości dochodzi do refakturowania kosztu energii elektrycznej, jaki poniósł Pan w związku z jej nabyciem. Natomiast w sytuacji, gdy energia elektryczna będzie wytworzona przez Pana w instalacji fotowoltaicznej, a następnie sprzedana najemcom, będzie dochodziło do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż energii elektrycznej, a nie do refakturowania kosztu tej energii. Będzie Pan bowiem wytwórcą energii, a nie podmiotem, który nabył od zewnętrznego dostawcy tę energię, ponosząc określony koszt, aby następnie sprzedać ją kolejnemu podmiotowi (najemcy).
Ponadto podkreślić należy, że na potrzeby opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych, ustawodawca ustanowił szeroką definicję sprzedaży, tak aby obejmowała wszystkie możliwe transakcje i czynności, których przedmiotem mogą być wyroby akcyzowe. W ten bowiem sposób racjonalny ustawodawca umożliwia zapewnienie powszechności opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich możliwych transakcji i czynności.
W kontekście powyższego wskazać należy, że powstanie obowiązku podatkowego nie jest zależne od woli podatnika, ale od okoliczności faktycznych, które je wywołują. Jak wynika bowiem z art. 5 ustawy, z punktu widzenia oceny, czy dana czynność (w tym sprzedaż energii elektrycznej), rodzi skutki podatkowe w akcyzie, dochowanie warunków przewidzianych przepisami prawa dla dokonania tych czynności jest obojętne. Zatem zawsze w takich sytuacjach, o ile tylko zostanie spełniona dyspozycja normy wynikająca z przepisów ustawy, określających przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie. De facto zatem warunki lub też forma czynności są obojętne dla wystąpienia przedmiotu opodatkowania. W konsekwencji kluczowe z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego w akcyzie jest samo dokonanie czynności, z którą ustawa wiąże powstanie tego obowiązku (por. m.in. wyrok WSA w Lublinie z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 249/15).
Równocześnie wskazanie, że nie jest Pan w stanie ustalić, którą energię wykorzystuje najemca nie stanowi przesłanki do uznania, że w sposób jednolity – na gruncie przepisów akcyzowych – należy traktować energię elektryczną pochodząca z dwóch różnych źródeł. W tym zakresie, jak wskazano na wstępie, ma Pan możliwość oszacować, jaka ilość energii pochodzi z mikroinstalacji fotowoltaicznej, a jaka od zewnętrznego dostawcy i w oparciu o to oszacowanie, dokonać odpowiedniego rozliczenia podatku akcyzowego.
Podsumowując powyższe – w sytuacji, w której energia elektryczna jest wytwarzana z mikroinstalacji fotowoltaicznej zamontowanej na budynku, którego jest Pan właścicielem, a najemcy budynku korzystają z tej energii (wytworzonej z mikroinstalacji fotowoltaicznej), czego potwierdzeniem jest faktura VAT, z której wynika zapłata należności za wydaną energię elektryczną jako osobna pozycja na fakturze – to w tym zakresie, to Pan jest wytwórcą tej energii, którą następnie sprzedaje Pan najemcom, dokonuje Pan więc czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą – sprzedaży – i w tym zakresie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego. Zaś w sytuacji, w której energia elektryczna jest nabywa z sieci od zewnętrznego dostawcy, a następnie wydawana najemcom, to równocześnie, dochodzi więc do refakturowania kosztów nabytej energii elektrycznej i w tym zakresie, z uwagi na jednofazowość podatku akcyzowego, nie jest Pan zobowiązany do zapłaty akcyzy.
Zatem Pana stanowisko należy uznać za:
- nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest wytwarzana z mikroinstalacji fotowoltaicznej i wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury;
-prawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty akcyzy w zakresie, w którym energia elektryczna jest nabywana od zewnętrznego dostawcy, a następnie wydawana najemcom na podstawie wystawianej faktury (refakturowanie kosztów tej energii).
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawił Pan we wniosku i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm., dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) - ul. (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.