1. W przypadku zastosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy przyjmuje się, że alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi nabywany wewnątrzwspólnotowo został skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwa członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu, jeśli wyroby te były przedmiotem legalnego obrotu handlowego w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej przed ich przywozem na terytorium kraju.

  2. Dokumentami potwierdzającymi legalny obrót handlowy w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej wyrobami, o których mowa w ust. 1, są faktury lub inne dokumenty księgowe o równoważnej wartości dowodowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozważa możliwość nabywania z innych państw członkowskich Unii Europejskiej alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 20 skażonego środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo pochodzenia alkoholu (dalej też jako: „Wyrób”). Alkohol skażony nie będzie przeznaczony do spożycia przez ludzi oraz będzie przedmiotem legalnego obrotu w kraju pochodzenia. Nabywany alkohol skażony nie będzie składnikiem innego produktu, nie będzie zawierał innych domieszek poza środkami skażającymi. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać tak skażony alkohol do produkcji chusteczek dezynfekujących, tj. wyrobu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi. Spółka stwierdziła we wniosku, że nabywany wewnątrzwspólnotowo skażony alkohol etylowy będzie korzystał ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne jako podmiot wykonujący działalność z wykorzystaniem całkowicie skażonego alkoholu etylowego oraz parafiny ciekłej o kodzie CN 2710 19 85.

Wątpliwości Spółki dotyczą następujących zagadnień:

   - czy Wnioskodawca będzie podatnikiem z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego skażonego alkoholu (pytanie nr 1),

   - obowiązków formalnych związanych z kontrolą nad przemieszczeniem, magazynowaniem, obrotem i zużyciem alkoholu etylowego skażonego, nabywanego wewnątrzwspólnotowo (pytanie nr 2),

   - obowiązku dokumentowania nabycia wewnątrzwspólnotowego skażonego alkoholu uproszczonym dokumentem towarzyszącym (pytanie nr 4),

   - możliwości korzystania ze zwolnienia od akcyzy dla skażonego alkoholu w przypadku niedopełnienia obowiązków formalnych lub dokumentacyjnych związanych z nabyciem wewnątrzwspólnotowym i wykorzystaniem do produkcji skażonego alkoholu (pytania nr 3 i 5).

Stosownie do powyższego stwierdzić należy, że opisany we wniosku, nabywany wewnątrzwspólnotowo, skażony alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20 będzie wypełniał definicję wyrobu akcyzowego, zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy – jest to alkohol etylowy o dowolnej mocy, skażony, wymieniony w poz. 17 załącznika nr 1 do ustawy. Alkohol ten został również wymieniony w poz. 17 załącznika nr 2 do ustawy.

Wnioskodawca zamierza nabywać z innych państw członkowskich Unii Europejskiej alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo pochodzenia alkoholu, która to czynność wypełnia definicję nabycia wewnątrzwspólnotowego, zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wnioskodawca nie wskazał, że nabycie tegoż alkoholu będzie dokonywane do składu podatkowego. Oznacza to, że nabycie wewnątrzwspólnotowe tego alkoholu etylowego skażonego będzie dokonywane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Analizując całościowo brzmienie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy wymaga spełnienia następujących warunków:

   - alkohol skażony zawarty jest w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach,

   - alkohol etylowy skażony jest środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu,

   - nabywane wyroby są nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi,

   - wyroby zawierające skażony alkohol były przedmiotem legalnego obrotu handlowego w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej przed ich przywozem na terytorium kraju i znajduje to potwierdzenie w fakturach lub innych dokumentach księgowych (spełniały wymogi wskazane w rozporządzeniu o warunkach zwolnienia od akcyzy).

Wypełniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego Organ pragnie zauważyć, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, uznającym częściowo skażony alkohol etylowy, planowany do nabycia wewnątrzwspólnotowego, za wyrób, o którym mowa w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy (tj. uznania za wyrób zawierający alkohol etylowy skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu). Uznanie, że dochodzić będzie do nabycia takiego alkoholu (Wyrobu korzystającego ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy), prowadziłoby mianowicie do konkluzji, że alkohol etylowy skażony częściowo zawarty jest w wyrobie będącym „alkoholem skażonym częściowo”. W przepisie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy jest bowiem mowa o nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, zawierających odpowiednio (prawidłowo) skażony alkohol etylowy, a nie o nabyciu samego alkoholu etylowego skażonego. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że nacisk ustawodawcy został położony na nabywane wewnątrzwspólnotowo wyroby nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, które zawierają alkohol etylowy skażony. Wyraźne jest więc rozdzielenie samego nabywanego wyrobu od składnika, który w skład tego wyrobu musi wchodzić. Okoliczność, że alkohol etylowy prawidłowo skażony (w sposób wskazany w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy) nie nadaje się do spożycia przez ludzi i może być przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, nie pozwala na stosowanie do tego alkoholu zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Jeżeli w tym przepisie jest mowa o wyrobie zawierającym skażony alkohol, to nie można wyciągać wniosku, że takim wyrobem jest sam alkohol etylowy zawierający skażalnik.

Również fakt, że ten Wyrób będzie przedmiotem legalnego obrotu handlowego w państwie członkowskim jego pochodzenia, co miałoby zostać potwierdzone dokumentami (fakturami lub innymi dokumentami księgowymi o równoważnej wartości dowodowej) jakimi będzie dysponowała Spółka, nie daje temu skażonemu alkoholowi prawa do korzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Dopełnienie wymogów co do legalnego obrotu handlowego tym alkoholem skażonym świadczy tylko o spełnieniu wskazanych przesłanek, do zastosowania zwolnienia w myśl art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Podobnie zresztą jak przesłanka prawidłowego skażenia alkoholu etylowego.

Organ stoi na stanowisku, że kluczowe dla możliwości korzystania ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, jest aby częściowo skażony alkohol etylowy był zawarty w wyrobie nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi (stanowił część składowa innego wyrobu), a tym wyrobem nie może być sam alkohol skażony częściowo. Zatem sam alkohol etylowy skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia tegoż alkoholu, który planuje nabywać Spółka, jeśli nie będzie zawarty w innych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy.

W argumentacji przedstawionej we wniosku Spółka odwołała się do orzecznictwa sądów administracyjnych oraz przepisu art. 27 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.U. UE L 316 z 31.10.1992, str. 21, ze zm.; dalej jako: „Dyrektywa strukturalna”).

Jak stanowił art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy strukturalnej – w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania zaskarżonego postanowienia – Państwa Członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów, gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego Państwa Członkowskiego i używane do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi.

Z treści art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy strukturalnej wynika więc, że zastosowanie zwolnienia od akcyzy do alkoholu etylowego jest uwarunkowane łącznym spełnieniem dwóch warunków: ten alkohol jest skażony zgodnie z wymogami danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej i jest użyty do wytwarzania jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi. Za takim rozumieniem przemawia tak wykładnia gramatyczna, jak i logiczna tego przepisu. Skoro w przepisie użyty został spójnik „i”, to jednoznacznie należy wskazać, że zwolnienie od akcyzy tego alkoholu przysługuje wówczas, gdy oba warunki zostają spełnione w tym samym państwie (prawidłowa denaturacja alkoholu oraz użycie do wytwarzania produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi).

Na marginesie powyższych rozważań Organ pragnie zauważyć, że 25 sierpnia 2020 r. weszła w życie aktualizacja m.in. art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy strukturalnej, którego znowelizowana treść rozstrzyga jednoznacznie, że zwolnienie od akcyzy ma zastosowanie, gdy alkohol etylowy został prawidłowo denaturowany (zgodnie z wymogami dowolnego państwa członkowskiego) i w takiej postaci dodany do produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi. Potwierdza to zatem prawidłowość uzasadnienia przedstawionego przez Organ w zakresie oceny stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania nr 1.

Stanowisko Organu w ww. zakresie potwierdza również aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych. Tytułem przykładu wskazać należy na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 stycznia 2021 r., sygn. akt I GSK 412/19, w którym skład orzekający zajął stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Organ w niniejszej sprawie, co do możliwości stosowania zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. NSA podkreślił konieczność łącznego rozumienia zapisu art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy strukturalnej, co oznacza, że obie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od akcyzy powinny być spełnione na terytorium państwa członkowskiego, w którym dokonane zostało skażenie alkoholu etylowego. NSA przy tym omówił zmianę art. 27 ust. 1 lit. b Dyrektywy strukturalnej, obowiązującą od 25 sierpnia 2020 r., co potwierdza prawidłowość oceny dokonanej przez Organ w zakresie braku możliwości zwolnienia od akcyzy – na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy – nabywanego wewnątrzwspólnotowo skażonego alkoholu etylowego, opisanego we wniosku.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Organu, nabycie wewnątrzwspólnotowe przez Spółkę wyrobu akcyzowego, tj. skażonego alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 20, które nie odbywa się do składu podatkowego, będzie co do zasady przedmiotem opodatkowania akcyzą, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy. W konsekwencji Spółka, czyli osoba prawna, dokonując czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, tj. nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobu akcyzowego (opisanego we wniosku alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20, skażonego środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia alkoholu), będzie podatnikiem akcyzy, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy (Wnioskodawca będzie posiadał status podatnika podatku akcyzowego).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca będąc podatnikiem, co Organ wykazał powyżej, będzie zobowiązany do wypełnienia – wskazanych w przepisach ustawy – obowiązków formalnych, wynikających z nabycia wewnątrzwspólnotowego skażonego alkoholu etylowego, który nie będzie korzystał ze zwolnienia od akcyzy. Jednym z tych obowiązków, wynikającym z art. 16 ust. 1 ustawy, jest konieczność złożenia zgłoszenia rejestracyjnego przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.

Wnioskodawca wskazał, że złożył zgłoszenie rejestracyjne jako podmiot wykonujący działalność z wykorzystaniem całkowicie skażonego alkoholu etylowego, zwolnionego od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy oraz parafiny ciekłej o kodzie CN 2710 19 85, opodatkowanej stawką 0 zł. W tej sytuacji, gdy Spółka zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo skażony alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20, będzie zobowiązana do zgłoszenia zmiany danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana – zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy. Nabycie wskazanego skażonego alkoholu etylowego będzie stanowiło bowiem czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą na mocy art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy, co pociąga za sobą konieczność dopełnienia obowiązku w zakresie aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego. Przy tym w przypadku Spółki nie znajdzie zastosowania wyłączenie od obowiązku aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego, przewidziane w art. 16 ust. 7 ustawy.

Spółka będzie zobligowana do dokonania zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, na co wskazuje brzmienie art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy. Obowiązek ten powstaje bowiem w sytuacji omówionej powyżej, tj. gdy podatnik nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na potrzeby wykonywanej na terytorium kraju działalności gospodarczej, co też będzie miało miejsce w przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy.

Spółka będzie zobowiązana do składania deklaracji uproszczonej, co wynika z art. 78 ust. 1 pkt 3 ustawy. W tym wypadku przyjęte przez Wnioskodawcę stanowisko, że nabywany wewnątrzwspólnotowo skażony alkohol o kodzie CN 2207 20 korzysta ze zwolnienia od akcyzy określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, nie zwalnia Spółki z obowiązku złożenia deklaracji uproszczonej. Jak bowiem wykazał Organ, ten alkohol etylowy skażony nie będzie korzystał ze zwolnienia od akcyzy.

Wnioskodawca będzie miał także obowiązek złożyć zabezpieczenie akcyzowe, stosownie do art. 78 ust. 1 pkt 3a ustawy.

Należy zauważyć, że powyższe obowiązki nie dotyczą, zgodnie z art. 78 ust. 2a ustawy, wyłącznie nabywanego wewnątrzwspólnotowo alkoholu etylowego całkowicie skażonego, na podstawie rozporządzenia Komisji nr 3199/93. W związku z tym, że planowany do nabycia wewnątrzwspólnotowego alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia tego alkoholu, nie będzie alkoholem skażonym całkowicie, o którym mowa w art. 78 ust. 2a ustawy, zatem jego nabycie nie będzie wykluczało: obowiązku dokonania zgłoszenia o planowanym nabyciu, złożenia uproszczonej deklaracji podatkowej i złożenia, w związku z danym nabyciem wewnątrzwspólnotowym, zabezpieczenia akcyzowego. W konsekwencji Spółka będzie również zobligowana zapisami art. 78 ust. 1 pkt 2a ustawy do wystawienia dokumentu potwierdzenia złożenia zabezpieczenia akcyzowego i dołączenia tego dokumentu do zwracanego uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

W tym miejscu należy zauważyć, że powyższe nie przesądza o tym, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy, a stanowi jedynie wypełnienie przepisów ustawy.

Wnioskodawca będzie również zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo, tj. skażonego alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 20. Stosownie bowiem do art. 138c ust. 1 pkt 2 ustawy, ewidencję prowadzi podatnik nabywający wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wszystkie te okoliczności, co stwierdził Organ powyżej, będą miały miejsce na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego. Ewidencja powinna spełniać wymogi wymienione w art. 138c ust. 3 ustawy. Szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji został wskazany w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy (Dz.U. poz. 2257, ze zm.), rozdział 7. „Szczegółowy zakres danych, które powinny znajdować się w ewidencji wyrobów akcyzowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo”.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który pominąwszy fakt, że skażony alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20 jest wyrobem akcyzowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy, błędnie wywodził w swoim stanowisku w zakresie pytania nr 1, że nie będzie posiadał statusu podatnika. W konsekwencji Spółka błędnie uznała, iż ustawa nie nakłada na Wnioskodawcę żadnych obowiązków formalnych, związanych z obrotem i zużyciem tego alkoholu. Gdy tymczasem opisany we wniosku skażony alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20 nie korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy (czego dowiódł Organ w ocenie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1), Spółka jest zobowiązana do wypełnienia obowiązków formalnych związanych z obrotem i zużyciem tego alkoholu, do czego odnosi się pytanie nr 2.

Tym samym, oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Zatem ponieważ planowany do nabycia wewnątrzwspólnotowego skażony alkohol etylowy o kodzie CN 2207 20 jest wyrobem akcyzowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy (będzie znajdował się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, nie będzie korzystał ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy), zatem takie nabycie będzie musiało zostać dokonane zgodnie z art. 77 ust. 1 ustawy, tj. na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Stosownie do art. 77 ust. 2 ustawy, uproszczony dokument towarzyszący może być zastąpiony przez dokument handlowy, który zawiera takie same dane jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Szczegółowe wymagania w tym zakresie zostały zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie dokumentacji i procedur związanych z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych (Dz.U. poz. 334).

Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie skażonego alkoholu etylowego o kodzie CN 2207 20 nie powinno być dokumentowane uproszczonym dokumentem towarzyszącym. Tak bowiem treść art. 77 ust. 1 ustawy, jak i definicja uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT) zawarta w art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy, odwołują się do wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Natomiast Spółka pomija tę okoliczność, że planowany do nabycia wewnątrzwspólnotowego alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 jest wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy oraz będzie znajdował się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Wnioskodawca odniósł swoją argumentację do art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy (stanowiącego definicję urzędowego dokumentu towarzyszącego) i wymienionego w tym przepisie alkoholu etylowego całkowicie skażonego, który – na co wskazała Spółka – korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy. Z faktu, że w tym przepisie nie został wymieniony alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu (zwolniony od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy), Spółka wyciąga wniosek, że nie ma obowiązku posługiwania się UDT. Wnioskodawca pominął więc inne elementy definicji UDT (zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy), przesądzające, że Spółka jest zobowiązana do dokonania planowanego nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego skażonego o kodzie CN 2207 20 na podstawie UDT, o czym stanowi art. 77 ust. 1 ustawy. Fakt, że w art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy nie został wymieniony alkohol etylowy skażony nie oznacza, że jego nabycie wewnątrzwspólnotowe nie jest dokonywane na podstawie UDT. W konsekwencji Spółka błędnie uznała, że nabycie wewnątrzwspólnotowe skażonego alkoholu o kodzie CN 2207 20 nie powinno odbywać się na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego, czyli zgodnie z brzmieniem art. 77 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Organ pragnie zauważyć, że pytania nr 3 i 5 zostały sformułowane w sposób, który ocenę stanowiska Spółki w tym zakresie uzależnia od negatywnej oceny przez Organ stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytań nr 2 i 4.

Należy stwierdzić, że warunki uprawniające do zastosowania – przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy – zwolnienia od akcyzy skażonego alkoholu etylowego określone zostały w samym tym przepisie, a także w § 2 rozporządzenia o warunkach zwolnienia od akcyzy. Wobec tego niedopełnienie wymogów formalnych (objętych zakresem pytania nr 2, a dotyczących obowiązków dokonania zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, składania deklaracji uproszczonej, posiadania zabezpieczenia akcyzowego oraz prowadzenia ewidencji nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych), jak również obowiązku dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego (objętego zakresem pytania nr 4), nie będzie wywoływało skutku w postaci braku prawa do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. Kwestie formalne (objęte pytaniem nr 2), jak również obowiązek dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego na podstawie UDT (objęty pytaniem nr 4) nie stanowią przesłanek, od spełnienia których uzależniona jest możliwość korzystania ze zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego skażonego na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy.

Przy tym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 5 nie można pomijać treści oceny stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1. Organ bowiem wskazał, że nabyty wewnątrzwspólnotowo sam alkohol etylowy skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia tegoż alkoholu, jeśli nie będzie zawarty w innych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia od akcyzy, przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy. W konsekwencji stanowisko Spółki w zakresie wątpliwości wyrażonych w pytaniach nr 3 i 5, rozpatrywane całościowo w związku z oceną stanowiska w zakresie pytania nr 1, nie może zostać uznane za prawidłowe. Ocena stanowiska w zakresie pytań nr 3 i 5 nie może pomijać faktu, że alkohol etylowy skażony nie będzie zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo innych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, a przedmiotem nabycia będzie sam ten alkohol skażony. W konsekwencji ten alkohol nie będzie korzystał ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, a jakiekolwiek inne wymogi formalne, na które wskazała Spółka w pytaniach nr 3 i 5, nie będą się odnosiły do przedstawionych okoliczności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonego postanowienia.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.