Z kolei warunek Incoterms Ex Work oznacza, że sprzedający dostarcza towary do dyspozycji kupującego (na przykład w fabryce lub magazynie), przy czym miejsce dostarczenia nie musi być terenem sprzedającego. Aby dostawa w tej regule miała miejsce, sprzedający nie musi załadowywać towarów na żaden odbierający pojazd ani nie musi odprawiać towarów w eksporcie, o ile taka odprawa ma zastosowanie.

Zważywszy na powyższe, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie dokonuje fizycznego przemieszczenia towaru, gdyż ten obowiązek spoczywa na kliencie Spółki, który w ramach obowiązujących zasad Incoterms FCA oraz EXW odbiera towary bezpośrednio od Spółki, a następnie samodzielnie (bądź za pośrednictwem innych podmiotów wybranych przez klienta Spółki) transportuje nabyte wyroby akcyzowe na teren Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, to klientowi Spółki należy przypisać dokonanie nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Za poprawnością powyższego stanowiska Wnioskodawcy przemawia również Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013. 221.2019.2.MK.

Organ stwierdził, że to klienci podmiotu będą podmiotami dokonującymi nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych. Organ skarbowy słusznie zauważył, że: „Wnioskodawca będzie jedynie pośrednikiem, który nie będzie posiadał fizycznego władztwa nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, przemieszczanymi z państwa członkowskiego na terytorium kraju do ostatecznych nabywców, którzy zamówili wyroby akcyzowe”.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy tym bardziej należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że to klienci Wnioskodawcy (odbierający samodzielnie Wyroby bezpośrednio od Wnioskodawcy, organizujący transport we własnym zakresie oraz ponoszący od początku transportu wyrobów za nie odpowiedzialność) powinni być uznani za podmioty dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Zarówno bowiem zasady Incoterms FCA oraz EXW przenoszą odpowiedzialność ze sprzedawcy na nabywcę przed przekroczeniem granicy, tj.:

Analizując niniejszą sprawę przytoczyć należy również pismo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2.04.2021 r., numer: 0111-KDIB3-3.4012.49.2021.1.PK, w którym rozpatrywana była kwestia m.in. nabycia wewnątrzwspólnotowego na gruncie podatku VAT, przy zastosowaniu tożsamych warunków Incoterms jak w niniejszej sprawie. W opisanym w interpretacji stanie faktycznym Wnioskodawca nabywał towary z krajów UE, które następnie transportował do innych państw członkowskich, przy czym ich transport, którego organizacja obciążała Wnioskodawcę, odbywał się w oparciu o klauzule Incoterms FCA oraz EXW.

Chociaż przytoczona powyżej interpretacja odnosi się do ustawy o podatku od towarów i usług, to ze względu na zastosowanie tożsamych warunków Incoterms (FCA oraz EXW) przy przywozie towarów z Unii Europejskiej do Polski, może znaleźć zastosowanie w sprawie. W rezultacie, jeśli w rozumieniu ustawy VAT przemieszczenie towarów z państwa członkowskiego na terytorium kraju w oparciu o klauzule Incoterms FCA czy EXW stanowi nabycie wewnątrzwspólnotowe po stronie podmiotu, który realizował przemieszczenie, to analogiczny wniosek przy zastosowaniu tych samych zasad można wysunąć w odniesieniu do nabyć wewnątrzwspólnotowych na gruncie ustawy o podatku akcyzowym.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca nie organizuje transportu przez granicę między państwem członkowskim a terytorium kraju, a jedynie dostarcza towar nabywcy do oznaczonego miejsca, po którego stronie spoczywa ciężar przemieszczenia towarów, nie może być uznany za podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przedstawione przez Wnioskodawcę argumenty jednoznacznie wskazują, iż w niniejszej sprawie podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie klient Wnioskodawcy, nie zaś sam Wnioskodawca.

  2) Obowiązek uiszczenia podatku akcyzowego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Analiza zaistnienia obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów skupić się powinna na weryfikacji następujących kwestii: (i) ustalenia kto jest podatnikiem podatku akcyzowego oraz (ii) zidentyfikowania momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, nabywająca lub posiadająca wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Natomiast na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy akcyzowej, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego.

Dla rozliczenia podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego przemieszczanych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych niezbędna jest zatem wiedza, kiedy te wyroby zostały otrzymane. Z uwagi na to, że Wyroby te odbierane są przez klientów bądź ich przewoźników, kolejno transportowane i dostarczane bezpośrednio do magazynów klientów Spółki, to właśnie oni dysponują wiedzą, kiedy te wyroby akcyzowe otrzymają i w jakiej ilości.

Mając na względzie powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy nie jest on odpowiedzialny za transport Wyrobów, i jego udział w transporcie sprowadza się wyłącznie do przekazania klientowi towaru. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że to klienci Spółki będą dokonywać wewnątrzwspólnotowego nabycia Wyrobów, a zatem będą posiadali status podatnika podatku akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, ściśle względem sformułowanego pytania, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 143, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 27 załącznika nr 1, kod CN 2710, wymieniono oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Określenie terytorium państwa członkowskiego oznacza terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju […].

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Nabycie wewnątrzwspólnotowe oznacza przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy:

Sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

W art. 3 ust. 1 ustawy zostało wskazane, że:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

 1) produkcja wyrobów akcyzowych;

 2) wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

 3) import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

 4) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a) nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

 5) wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;

 6) wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Jak stanowi art. 8 ust. 6 ustawy:

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy, obowiązującym przez 13 lutego 2023 r.:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego na potrzeby wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej na terytorium kraju, powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych przez podatnika, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym lub od dnia wystawienia dokumentu handlowego, w przypadku gdy wyroby akcyzowe przemieszczane są na podstawie dokumentu handlowego.

W myśl art. 10 ust. 4 ustawy obowiązującego od 13 lutego 2023 r.:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, dokonanego przez uprawnionego odbiorcę, powstaje z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do miejsca odbioru wskazanego w e-SAD, na podstawie którego wyroby zostały przemieszczone.

Jak stanowi art. 10 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą […].

Państwa wątpliwość – wyrażona w zadanym pytaniu – dotyczy wskazania, czy Spółka jest podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 87 i 2710 19 99. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy nabycia wewnątrzwspólnotowego z Wielkiej Brytanii w okresie do 31 grudnia 2020 r. (terminu upływu okresu przejściowego po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej) oraz z Holandii, zarówno przed, jak i po wskazanej dacie.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dostarcza klientom w Polsce oleje smarowe o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 87 i 2710 19 99 (dalej jako: „oleje smarowe”). W transakcjach stosowane są warunki Incoterms FCA Free Carrier (dostarczone do przewoźnika) lub Ex Works. Transport organizują kupujący, na których spoczywa obowiązek odbioru olejów smarowych w oznaczonych miejscach. Towar przekracza granice Polski będąc w dyspozycji przewoźnika lub innej osoby wyznaczonej przez kupującego, a oleje smarowe są dostarczane do magazynów klienta Spółki na terenie Polski. Następnie sprowadzone przez klientów Spółki oleje smarowe są sprzedawane podmiotom trzecim.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o podatku akcyzowym należy wskazać, że oleje opałowe objęte wnioskiem nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, a nabycie odbywa się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Z kolei samo przemieszczenie w tych okolicznościach nie odbywało się z zastosowaniem uproszczonego dokumentu towarzyszącego (przed 13 lutego 2023 r.) lub elektronicznego uproszczonego dokumentu administracyjnego     e-SAD (od 13 lutego 2023 r.), ponieważ przedmiotem przemieszczenia nie są ani wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, ani alkohol etylowy całkowicie skażony.

Natomiast nabyciem wewnątrzwspólnotowym w rozumieniu ustawy jest przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Dla uznania tego nabycia wewnątrzwspólnotowego za czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą istotne jest faktyczne przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Przy czym z samego tytułu przemieszczenia wyrobów akcyzowych na terytorium kraju nie powstaje jeszcze obowiązek podatkowy.

W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, z wyłączeniem wyrobów węglowych i wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4a, obowiązek podatkowy zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy, powstaje z dniem otrzymania tych wyrobów przez podatnika. Treść przepisu art. 10 ust. 5 ustawy jest identyczna w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2020 r., jak i po tej dacie. Uwaga ta wynika z faktu, że złożony przez Spółkę wniosek odnosi się do okresu zarówno do 31 grudnia 2020 r. (w okresie, gdy Wielka Brytania była członkiem Unii Europejskiej), jak i od 1 stycznia 2021 r.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że ustawodawca, w przypadku określonym w art. 10 ust. 5 ustawy, za podatnika z tytułu dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych wskazał ten podmiot, który dokonuje czynności rodzącej obowiązek podatkowy, tj. odbiorcę wyrobów akcyzowych, które przemieszczono z terytorium kraju członkowskiego na terytorium kraju. Zatem, co do zasady, podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego jest odbiorca wyrobów akcyzowych (który fizycznie odbiera te wyroby akcyzowe) i to na tym podmiocie co do zasady będą ciążyły obowiązki akcyzowe związane z tym nabyciem.

W okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy nie można przypisać statusu podmiotu, który będzie nabywał wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe, a więc w konsekwencji nie będzie uznany za podatnika z tego tytułu, obowiązanego do dopełnienia szeregu obowiązków ustawowych. Wnioskodawca będzie bowiem podmiotem sprzedającym swoim klientom oleje opałowe, a przy tym nie będzie dokonywał ich przemieszczenia z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

      Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

      Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 259, ze zm; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).