Temat interpretacji

zakresie sprzedaży i sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży i sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży i sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem węglowym. Dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych o kodzie CN 2701. Prowadzi dokumentację w formie papierowej. Zamierza sprzedawać węgiel osobie zwolnionej z akcyzy o której mowa w art. 31a ust. 2 (gospodarstwo domowe) w ilości nieprzekraczającej 200 kg na paragonach fiskalnych. Gospodarstwa domowe na rzecz których dokonuje sprzedaży wyrobów węglowych posiadają status finalnego nabywcy węglowego.

W dniu 3 marca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP4/443-602/13/BP interpretacje indywidualną dotycząca sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych dot. ww. sytuacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą niektórych przepisów ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy prawo celne wydana w dniu 3 marca 2014 r. interpretacja IBPP4/443-602/13/BP jest aktualna i czy w dalszym ciągu Wnioskodawca może dokonywać sprzedaży węgla na paragon w ilości do 200 kg dla osób wskazanych w art. 31a ust. 2 (gospodarstwo domowe) i nie wpisywać paragonów do ewidencji wyrobów węglowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on w dalszym ciągu dokonywać sprzedaży węgla CN 2701 w ilości nieprzekraczającej 200 kg na paragon dla osób wskazanych w art. 31a ust. 2 (gospodarstwo domowe) ponieważ żadna z wydanych do tej pory ustaw nie anulowała tego zapisu i Wnioskodawca nie może wpisywać paragonów do ewidencji wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 ze zm.; zwanej dalej ustawą lub ustawą o podatku akcyzowym) o podatku akcyzowym ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej ,,akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu ex CN 2701,
• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu ex CN 2702,
• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu ex CN 2704 00.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego,
2. importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
4. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zasadą jest zatem, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, ze zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
9. przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest

1. wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury albo
2. sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego

-oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że nabywane wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy

Faktura, o której mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. a, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach.

Lista, o której mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. b, jest sporządzana za okresy kwartalne i zawiera:

1. imię i nazwisko,
2. numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość,
3. numer PESEL, jeżeli został nadany

-finalnego nabywcy węglowego uprawnionego do odbioru deputatu węglowego.

Oświadczenie, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. c, zawiera:

1. w przypadku nabywcy będącego:
   
   1. osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - nazwę, adres siedziby lub zamieszkania oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP),
   2. osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz numer PESEL, jeżeli został nadany;
2. określenie ilości, rodzaju oraz przeznaczenia nabywanych wyrobów węglowych;
3. datę i miejsce złożenia oświadczenia oraz czytelny podpis składającego oświadczenie.
   
   

Oświadczenie, o którym mowa, dołącza się odpowiednio do faktury albo listy, o których mowa w tym przepisie. Oświadczenie może być złożone na wystawionej fakturze, jeżeli zostanie czytelnie podpisane. Oświadczenie to może być zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą (art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. d i e).

Zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. f ww. ustawy dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 1, oraz umowa, o której mowa w ust. 3e, powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone.

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. g ustawy o podatku akcyzowym osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 3c pkt 1 lit. b, są obowiązane do okazania sprzedawcy dokumentu, o którym mowa w tym przepisie, w celu potwierdzenia tożsamości.

Natomiast w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2379) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie niektórych zwolnień w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Stosownie do powyższego, w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanej przez Wnioskodawcę posiadającego status pośredniczącego podmiotu węglowego na rzecz gospodarstwa domowego, o którym mowa w art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg przy jednorazowej sprzedaży, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 138i ust. 1 ustawy, ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 138i ust. 2 ustawy, ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer faktury, z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1, sprzedane przez pośredniczący podmiot węglowy, na podstawie której wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Na podstawie art. 138i ust. 3 ustawy, ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Zgodnie z art. 138p ust. 1 ustawy ewidencje i inne dokumentacje, o których mowa w art. 138a-138l i art. 138o, prowadzi się w formie papierowej lub elektronicznej.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zawierać m.in. datę wystawienia i numer faktury albo inny dokument, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia albo sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia potwierdzającego sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych przeznaczonych do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy.

Zatem w ewidencji, o której mowa w art. 138i ust. 1 pkt 1 ustawy, odnotowuje się sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną fakturą z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust.1.

W związku z powyższym do ewidencji wyrobów węglowych prowadzonej przez pośredniczący podmiot węglowy Wnioskodawca nie ma obowiązku wpisywania wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo (tzw. sprzedaży paragonowej), gospodarstwom domowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oceny przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dotyczącego dokonywania sprzedaży węgla na paragon w ilości do 200 kg dla osób wskazanych w art. 31a ust. 1 pkt 3 (gospodarstwo domowe) i nie wpisywania paragonów do ewidencji wyrobów węglowych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, również że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że art. 31a ust. 2 powołany przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe w obecnym stanie prawnym zawarty jest w art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Ponadto należy nadmienić, że wydana interpretacją indywidualna dla Wnioskodawcy znak: IBPP4/443-602/13/BP dotyczyła stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powyższe nie ma jednak wpływu na uznanie za prawidłowe możliwości sprzedaży w opisanym zdarzeniu przyszłym wyrobów węglowych gospodarstwu domowemu na podstawie paragonu oraz uznaniu za prawidłowe stanowiska wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku ewidencyjnego w ww. przypadku wyrobów węglowych w ewidencji o której mowa w art. 138i ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do () w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej