Temat interpretacji
Ogrzewanie dzierżawionych budynków mieszkalnych oraz suszenie wyprodukowanych roślin (odpadów z tej produkcji) w celu hodowli bydła.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 17 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych.
Pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 17 kwietnia 2012 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, zadanych pytań oraz własnego stanowiska.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność rolniczą na gruntach i w budynkach dzierżawionych od Agencji Nieruchomości Rolnych (umowa dzierżawy z dnia 31 maja 1993 r.). Oprócz budynków inwentarskich, dzierżawi także budynki mieszkalne (wraz z kotłowniami), które zajmowane są przez osoby fizyczne.
Ogrzewanie tych mieszkań jest obowiązkiem Spółki dlatego kupuje ona węgiel (CN 2701) na swoją firmę.
Podstawową działalnością Spółki jest jednak uprawa zbóż i roślin oleistych (PKD 01.11.Z) oraz chów i hodowla bydła (PKD 01.41.Z, 01.42.Z).
Podczas produkcji zbóż i roślin oleistych powstają jako produkt uboczny, odpady (niedosuszone połówki ziarna). Chcąc je zagospodarować, Zainteresowany suszy je w suszarni bębnowej opalanej węglem (CN 2701), a następnie wykorzystuje jako dodatek paszowy dla bydła.
Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca:
- nie jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym,
- zużywa wyroby węglowe w pracach rolniczych, tj. suszy produkty pochodzące z własnej uprawy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Spółka powinna być zwolniona z płacenia podatku akcyzowego od nabywanego węgla zużywanego w celu ogrzewania mieszkań osób fizycznych zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym, gdzie zapisano, że zwolnienie od akcyzy obejmuje węgiel zużywany na potrzeby gospodarstw domowych...
Zdaniem Wnioskodawcy, w dwóch opisanych we wniosku przypadkach powinien on kupować węgiel (CN 2701) w cenie pomniejszonej o podatek akcyzowy, ponieważ jest on zużywany w pierwszym przypadku na potrzeby gospodarstw domowych, natomiast w drugim w pracach rolniczych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.
W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Zainteresowany prowadzi działalność rolniczą na gruntach i w budynkach dzierżawionych od Agencji Nieruchomości Rolnych. Oprócz budynków inwentarskich, dzierżawi także budynki mieszkalne (wraz z kotłowniami), które zajmowane są przez osoby fizyczne. Ogrzewanie tych mieszkań jest obowiązkiem Spółki, która w tym celu nabywa węgiel (CN 2701).
Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.
Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Natomiast w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.
Z powyższego wynika m.in., iż przepis art. 31a ust. 2 ustawy wymienia na jakie cele (w tym przypadku uprzywilejowane zwolnieniem) mogą zostać przeznaczone wyroby węglowe.
Natomiast podmiotem uprawnionym do zwolnienia jest, zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w ust. 2 tego przepisu - zwalnia się bowiem od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy () podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.
W świetle powyższego, podmiot zużywający wyroby węglowe będzie korzystał ze zwolnienia jeśli zużyje wyroby węglowe do jednego z enumeratywnie wskazanych w art. 31a ust. 2 ustawy celów (przeznaczeń).
Przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe ().
Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia gospodarstwo domowe. Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 ww. słownika - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.
Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).
Podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zobligowany jest zatem nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego (ww. pomieszczeń).
Upraszczając rozpatrywane zagadnienie, podmiot korzystający ze zwolnienia musi posiadać tytuł prawny do pomieszczeń mieszkalnych żeby spełnić warunek wskazany w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.
Podmiot nabywający wyroby węglowe w celu zużycia ich w zwolnieniu deklaruje w dokumencie dostawy to przeznaczenie. Gdy ww. tożsamość nie będzie zachowana podmiot nabywający wyroby węglowe będzie wyłącznie dostarczał wyprodukowane ciepło do różnego rodzaju odbiorców, a nie zużywał je w określonym w dokumencie dostawy celu.
Natomiast z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiada tytuł prawny do budynków mieszkalnych wraz z kotłowniami. Może on zatem zużyć nabyte wyroby we własnych kotłowniach ogrzewając budynki mieszkalne (gospodarstwa domowe).
Odnośnie natomiast zużycia wyrobów węglowych w pracach rolniczych wyjaśnić należy, iż w myśl art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie.
Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999 r., str. 789 wynika, iż rolniczy to odnoszący się do rolnictwa; związany z rolnictwem, zajmujący się rolnictwem.
Rolnictwo to uprawa i hodowla roślin oraz chów i hodowla zwierząt gospodarskich. Praca - str. 699 ww. słownika - to działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych ().
Prace rolnicze to zatem działalność związana z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich.
Skoro - jak wskazał Zainteresowany - prowadzi on działalność polegającą na produkcji zbóż i roślin oleistych oraz hodowli bydła to wykonuje ww. działalność rolniczą uprzywilejowaną zwolnieniem od podatku. Istnieje przy tym bezpośredni związek pomiędzy suszeniem wytworzonych przez Spółkę odpadów (połówek ziarna), a hodowlą zwierząt gospodarskich (dodatek paszowy dla bydła), który mieści się w zakresie zużycia wyrobów węglowych uregulowanego w art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku, gdyż nabywany węgiel zużywany jest w celu ogrzewania gospodarstw domowych. Zwolniony jest również w opisanym przypadku węgiel kupowany w celu suszenia odpadu produkcji roślinnej Spółki (połówek ziarna) wykorzystywanych przez nią jako dodatek paszowy dla bydła.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu