Temat interpretacji

opodatkowanie odpadów tytoniowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) uzupełnione pismem z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania odpadów tytoniowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania odpadów tytoniowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 23 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP4.4513.363.2016.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma H. zajmuje się kompostowaniem odpadów biodegradowalnych. Firma nie jest podmiotem posiadającym status składu podatkowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, nie ma również statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy, nie jest również rolnikiem, który wyprodukował susz tytoniowy.

Firma ma zamiar poddawania procesowi kompostowania odpady tytoniowe t.j. pył tytoniowy, żyła tytoniowa, łodygi i liście nienadające się do produkcji wyrobów tytoniowych.

Odpady tytoniowe, o których mowa we wniosku są częściowo pocięte, lub znacznie rozdrobnione tworząc drobne okruchy - pył i są zbierane do pojemników jako odpad.

Odpady tytoniowe przekazane do firmy nie zostaną oddane do sprzedaży detalicznej. Posłużą jako składnik do produkcji nawozu organicznego.

Odpady tytoniowe zostaną pozyskane ze składów podatkowych i pośredniczących podmiotów tytoniowych na podstawie umów na odbiór i unieszkodliwianie odpadów. Zgodnie z art. 27.1 Ustawy o odpadach, wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania wytworzonymi przez siebie odpadami. Gospodarowanie odpadami (def. art. 3.1.2) to działalności wymagające zezwoleń opisanych w dziale IV UoO. Wytwórca odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami (art. 27.2) poprzez przekazanie odpadu. Dokumentem potwierdzającym przekazanie odpadu jest karta przekazania odpadu - KPO. Firma H. posiada zezwolenie na przetwarzanie odpadów - Decyzja [] wydaną przez Starostę P. w dniu [] w zakresie przetwarzania odpadów tytoniowych o kodzie 02 03 82 w ilości 5000 MG/rok. Odpady tytoniowe mogą być również pozyskiwane od rolników.

Kompostowanie w systemie []

Technologia [] służy do kompostowania odpadów organicznych w kontrolowanych warunkach temperaturowych.

Kompostowanie odbywa się w dwóch etapach:

Etap I

Intensywne kompostowanie w boksach kompostowych przez okres 4 tyg. w zakresie temperatur od 40-70°C silos kompostowy zabezpieczony jest na całej długości włókniną, temperatura kontrolowana jest przez system termometrów umieszczonych punktowo na grzbiecie silosu. Mieszanka kompostowa przez cały okres intensywnego kompostowania w zależności od potrzeb jest napowietrzana za pomocą systemu wentylatorów napowietrzających. W przypadku spadku wilgotności mieszanki istnieje możliwość nawadniania. Całość procesu kompostowania sterowana jest za pomocą stacji wyposażonej w komputer i zestaw czujników.

Po 4 tygodniach następuje pełna higienizacja mieszanki kompostowej i silos zostaje opróżniony w celu przejścia następnego etapu kompostowania.

Etap II

Faza przemian i dojrzewanie. Mieszanka kompostowa po pierwszej fazie kompostowania przewożona jest za pomocą ładowarki na plac dojrzewania gdzie zachodzi końcowy proces kompostowania. Temperatury w pryzmie kompostowej utrzymujemy w zakresie 30-40°C. proces dojrzewania trwa w zależności od potrzeb od 2 do 3 miesięcy. W fazie dojrzewania pryzma kompostowa może być napowietrzana za pomocą przerzucarki samojezdnej.

Po tym okresie otrzymujemy nawóz organiczny, który po spełnieniu wymagań jakościowych i uzyskaniu pozwolenia na wprowadzanie do obrotu staje się produktem handlowym.

Technologia [] nie wymaga przerzucania mieszanki kompostowej w fazie gorącej kompostowania. Dzięki kontrolowanemu systemowi wentylacyjnemu, standaryzowany kompost może być zrobiony w 4 do 6 tygodni. Skomputeryzowany system monitorowania pozwala na dokładne sterowanie procesem kompostowania.

Wentylacja jest osiągnięta dzięki wentylatorowi, który może zasysać powietrze albo napowietrzać (dwa kierunki rotacji) do otworów odpływowych (stal nierdzewna albo PCV z otworami wlotowymi). Aby zapewniać jednorodną wentylację dla całej pryzmy kompostowej programator reguluje ciśnienie i przepływ powietrza. Czujniki temperatury umieszczone w silosie uruchamiają wentylatory na określony czas potrzebny na uzyskanie odpowiedniej zawartości tlenu w silosie. Wielkość systemu wentylacyjnego zależy od cech odpadów.

Po przeprowadzeniu procesu kompostowania i otrzymaniu nawozu organicznego (kompostu) poddajemy nawóz procesowi doczyszczania na sicie obrotowym. Następnie przesiany kompost przesypujemy do mieszalnika, w którym dozujemy wodorowęglan sodu, wymieszany kompost za pomocą przenośnika taśmowego transportowany jest do niskotemperaturowej suszarni w celu przygotowania nawozu do peletowania. Następnie osuszony nawóz zostaje przetransportowany do urządzenia peletyzującego, skąd w postaci peletu kierowany jest na linię pakowania kompostu. Spakowany kompost w opakowania jednostkowe zostaje przewieziony na palecie do magazynu handlowego.

Pismem z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 23 listopada 2016 r. Wnioskodawca wskazał:

• w związku z prowadzoną przez działalnością, ww. części tytoniu poddane będą procesowi kompostowania celem produkcji nawozu. Wnioskodawca nie posiada jednoznacznego stanowiska czy ww. części tytoniu nadają się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. Jeśli przedsiębiorca produkujący wyroby tytoniowe, zakwalifikuje ww. części tytoniu jako odpad, będzie to oznaczać, że nie nadają się do palenia;
• przedsiębiorstwo, które wyprodukowało gotowy wyrób tytoniowy zapłaciło za niego akcyzę. Natomiast za ww. części tytoniu powstające podczas produkcji, które Wnioskodawca chce pozyskać w postaci odpadu nie została opłacona akcyza;
• ww. części tytoniu zostaną przekazane Wnioskodawcy odpłatnie. Podobnie jak odpłatnie przekazywane są odpady z przemysłu drzewnego ze względu na duży popyt na ww. odpady. Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia za ich odbiór i unieszkodliwienie. Każdorazowe przekazanie ww. części tytoniu Wnioskodawcy zostanie potwierdzone wystawieniem karty przekazania odpadu (kod 02 03 82).

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy odpad tytoniowy o kodzie 02 03 82 (pył tytoniowy, żyła tytoniowa, łodygi i liście nie nadające się do produkcji wyrobów tytoniowych) podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W naszej opinii odpad tytoniowy o kodzie 02 03 82 t.j. pył tytoniowy, żyła tytoniowa, łodygi i liście nie nadające się do produkcji wyrobów tytoniowych, a wykorzystywane w procesie kompostowania do produkcji nawozów do roślin nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43) zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej akcyzą, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia, wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 załącznika nr 1 do ustawy wymieniono bez względu na kod CN papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki, natomiast w poz. 45 wymieniono bez względu na kod CN susz tytoniowy.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust 1 pkt 10 i 23b ustawy:

• pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot posiadający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium kraju, przedsiębiorca zagraniczny posiadający oddział z siedzibą na terytorium kraju, utworzony na warunkach i zasadach określonych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) lub przedsiębiorca zagraniczny, który wyznaczył podmiot reprezentujący go na terytorium kraju, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie suszu tytoniowego, który został wpisany do rejestru pośredniczących podmiotów tytoniowych;
• skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot, który jednocześnie z tą sprzedażą dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego;
3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych;
6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.

W myśl art. 9b ust. 2 ustawy za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 tj.:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121);
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.

Zwrócić w tym miejscu należy uwagę, że ustawodawca na potrzeby opodatkowania suszu tytoniowego ustanowił szeroką definicję sprzedaży, tj. szereg czynności zrównanych ze sprzedażą.

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości - art. 9b ust. 3 ustawy.

W przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu - art. 9b ust. 4 ustawy.

W sytuacji, o której mowa w ust. 4, sprzedawca suszu tytoniowego może zażądać od nabywcy przedstawienia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego albo decyzji o dokonaniu wpisu do rejestru, o której mowa w art. 20a ust. 4, a w razie odmowy ich przedstawienia przez nabywcę może odmówić sprzedaży suszu tytoniowego po cenie nieuwzględniającej akcyzy - art. 9b ust. 5 ustawy.

Stosownie do art. 11a ustawy w przypadku suszu tytoniowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego suszu tytoniowego;
2. wydania suszu tytoniowego w przypadku dokonania jego sprzedaży;
3. zużycia suszu tytoniowego;
4. nabycia lub wejścia w posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy, grupę producentów lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży suszu tytoniowego;
5. powstania długu celnego, w przypadku importu suszu tytoniowego.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.

W myśl art. 98 ust. 2 ustawy za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.

Stosownie do art. 98 ust. 3 ustawy do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustalenia, co należy uznać za sześć, siedem i większą liczbę papierosów art. 98 ust. 3a ustawy.

Zgodnie z art. 98 ust. 4 ustawy za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

-jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

W myśl art. 98 ust. 5 ustawy za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki - art. 98 ust. 7 ustawy.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych - art. 98 ust. 8 ustawy.

Stosownie do art. 99a ust. 1 ustawy za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

Podstawą opodatkowania suszu tytoniowego jest ilość tego suszu wyrażona w kilogramach - art. 99a ust. 2 ustawy.

Stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 229,32 zł za każdy kilogram - art. 99a ust. 3 ustawy.

W przypadku:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub
2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy

-bez jego oznaczenia znakami akcyzy, stawka akcyzy wynosi 458,64 zł za każdy kilogram - art. 99a ust. 4 ustawy.

W przypadku nabycia lub posiadania suszu tytoniowego nieoznaczonego znakami akcyzy przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy, grupę producentów lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tego suszu, stosuje się stawkę akcyzy, o której mowa w ust. 4 art. 99a ust. 5 ustawy.

Nie dokonuje się:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub
2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy

-luzem bez opakowania (art. 99a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca nie jest podmiotem posiadającym status składu podatkowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, nie ma również statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy, nie jest również rolnikiem, który wyprodukował susz tytoniowy.

Firma ma zamiar poddawania procesowi kompostowania odpady tytoniowe t.j. pył tytoniowy, żyła tytoniowa, łodygi i liście nienadające się do produkcji wyrobów tytoniowych. Odpady tytoniowe są częściowo pocięte, lub znacznie rozdrobnione tworząc drobne okruchy - pył i są zbierane do pojemników jako odpad.

Odpady tytoniowe przekazane Wnioskodawcy nie zostaną oddane do sprzedaży detalicznej.

Odpady tytoniowe zostaną pozyskane ze składów podatkowych i pośredniczących podmiotów tytoniowych oraz mogą być również pozyskiwane od rolników.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał również, że przekazanie odpadów Spółce przez podmioty od których będzie je nabywać oznaczać będzie, że nie nadają się one do palenia.

Od odpadów tytoniowych tych nie została zapłacona akcyza, a przekazanie ich Wnioskodawcy będzie odpłatne.

Mając na uwadze powyższe wskazać w pierwszej kolejności, że odpady tytoniowe które Wnioskodawca zamierza odpłatnie nabywać nie stanowią tytoniu do palenia (nie zostały oddane do sprzedaży detalicznej i nie nadają się do palenia). Stanowią one w myśl obowiązujących przepisów susz tytoniowy o którym mowa w art. 99a ust. 1.

Na gruncie ustawy o podatku akcyzowym określenie susz tytoniowy przyjęto na potrzeby opodatkowania akcyzą tytoniu w celu wyraźnego rozróżnienia etapu uprawy tytoniu i etapu rozpoczęcia jego przerobu. Z suszem tytoniowym mamy w związku z tym do czynienia od momentu zakończenia uprawy tytoniu. Oznacza to, że za susz tytoniowy należy uznać każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku WSA w Lublinie z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 328/14 Sąd uznał, że podziela stanowisko organu, iż określenia susz tytoniowy i suchy tytoń przyjęto na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy, lecz suchy tytoń, który nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym. Słowo jeszcze nie oznacza, że ten suchy tytoń musi w przyszłości stać się wyrobem tytoniowym, podlegającym akcyzie. Może zostać sprzedany na wcześniejszym etapie przerobu, co rodzi powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie.

W wyroku NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r. sygn. akt I GSK 2040/13 wskazano natomiast, że zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, przeznaczenie suchego tytoniu na wyrób tytoniowy, możliwość, by stał się on wyrobem tytoniowym musi mieć charakter obiektywny. Dla celów uznania suchego tytoniu za susz tytoniowy nie jest zatem przesądzająca ani istotna świadomość, wola czy też deklaracja sprzedawcy suchych liści tytoniu lecz ich obiektywne cechy i obiektywna możliwość stania się wyrobem tytoniowym.

Wobec powyższego za susz tytoniowy uznaje się każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną bez względu na stopień jej przetworzenia i wilgotności. Zatem odpady tytoniowe w postaci: pyłu tytoniowego, żyły tytoniowej, łodygi i liści tytoniu będące częściami tytoniu, które nie są połączone z żywą rośliną, które Wnioskodawca zamierza nabywać stanowią w rozumieniu art. 99a ust. 1 ustawy susz tytoniowy który podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z opisem sprawy od nabywanego odpłatnie suszu tytoniowego nie została zapłacona akcyza. Tym samym Wnioskodawca, jako podmiot nie posiadający statusu składu podatkowego, statusu pośredniczącego podmiotu tytoniowego, jak również niebędący rolnikiem, który wyprodukował susz tytoniowy, nabywając w ramach prowadzonej działalności odpłatnie ze składów podatkowych, od pośredniczących podmiotów tytoniowych oraz od rolników susz tytoniowy w postaci: pyłu tytoniowego, żyły tytoniowej, łodygi i liści tytoniu, mimo wskazania, że nie nadają się one do produkcji wyrobów tytoniowych, winien nabyć ten susz z akcyzą wliczoną w cenę nabycia. Sprzedaż suszu tytoniowego Wnioskodawcy (odpłatne nabycie) stanowi czynność opodatkowaną akcyza o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 ustawy.

Tym samym nie można podzielić poglądu, że odpady tytoniowe w postaci pyłu tytoniowego, żyły tytoniowej, łodygi i liści tytoniu, które Wnioskodawca nabywa nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ustawodawca nie dopuszcza sprzedaży suszu tytoniowego bez zapłaconej akcyzy do innego podmiotu niż do składu podatkowego, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub do pośredniczącego podmiotu tytoniowego. W przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu. Tym samym w sytuacji gdy podmiot, któremu sprzedawany jest susz tytoniowy, nie jest jednym z podmiotów uprawnionych do nabycia suszu tytoniowego bez zapłaconej akcyzy, sprzedawca ma obowiązek odmówić sprzedaży suszu tytoniowego bez zapłaconej akcyzy lub sprzedać susz po cenie uwzględniającej akcyzę.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Zastrzega się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę zgodnie z którym nabywane odpłatnie odpady tytoniowe będące przedmiotem wniosku nie nadają się do palenia, tj. nie wypełniają definicji wyrobów tytoniowych o których mowa w art. 98 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach