Czy jeżeli Spółka - tak jak to wskazano w stanie faktycznym - dostarcza oleje do innych krajów Unii Europejskiej, oferując je na sprzedaż i sprzedając... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 13.01.2012, sygn. IBPP3/443-1148/11/DG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy jeżeli Spółka - tak jak to wskazano w stanie faktycznym - dostarcza oleje do innych krajów Unii Europejskiej, oferując je na sprzedaż i sprzedając do celów innych niż napędowe lub opałowe (co jest udokumentowane) i stosuje w tym zakresie procedurę zawieszenia poboru akcyzy, zgodnie z art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, jest wolna od obowiązku zapłaty akcyzy, nawet jeżeli potencjalnie, oleje już po tym jak zostaną odebrane na terenie innych krajów Unii Europejskiej mogą zostać poza Polską przeznaczone do celów napędowych lub opałowych, bo się do tego "nadają"?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2011r. (data wpływu 17 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów akcyzowych w sytuacji gdy po odebraniu przez nabywcę w innym państwie Unii Europejskiej wyrobów akcyzowych przemieszczanych na terytorium kraju w procedurze zawieszenia poboru akcyzy zostaną one przeznaczone do celów napędowych lub opałowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów akcyzowych w sytuacji gdy po odebraniu przez nabywcę w innym państwie Unii Europejskiej wyrobów akcyzowych przemieszczanych na terytorium kraju w procedurze zawieszenia poboru akcyzy zostaną one przeznaczone do celów napędowych lub opałowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi skład podatkowy, w którym produkuje oleje sklasyfikowane do CN 2710 19 91 (Mieszanki do obróbki metali, oleje do smarowania form, oleje antykorozyjne), dalej zwane "olejami".

Oleje "nadają" się do wykorzystania na cele napędowe lub opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub do paliw opałowych. Tym niemniej, nie są one przez Spółkę, ani używane do takich celów, ani przeznaczone do sprzedaży do takich celów, ani oferowane na sprzedaż do takich celów. Spółka oferuje oleje na sprzedaż i sprzedaje oleje zgodnie z ich przeznaczeniem tj. do smarowania form. W tym zakresie przeznaczenie oleju jest określane w dokumentacji produkcyjnej (karty technologiczne) oraz w dokumentacji handlowej (odpowiednie zapisy w kontraktach z kupującymi, odpowiednie adnotacje na fakturach i zamówieniach na oleje). Spółka dokonując sprzedaży olejów wyraźnie zastrzega, że sprzedaje je z przeznaczeniem do celów innych niż do napędu silników spalinowych, do celów opałowych lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych lub jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych. W dalszej części wniosku dla uproszczenia wskazuje się jedynie, że oleje są przeznaczone do celów nieopałowych i nienapędowych, choć oznacza to także przeznaczenie inne niż dodatki / domieszki / komponenty do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Spółka dostarcza oleje tylko do odbiorców w innych krajach Unii Europejskiej. W związku ze swoją klasyfikacją CN 2710 19 91 oleje nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r.. Nr 3, poz. 11 ze zm., dalej "ustawa o akcyzie" lub "ustawa o podatku akcyzowym"), stąd procedura zawieszenia poboru akcyzy, która ma do nich zastosowanie w dostawach wewnątrzwspólnotowych, odbywa się na uproszczonych zasadach, o których mowa w art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

W szczególności, w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych do Unii Europejskiej, oleje są przemieszczane nie z wykorzystaniem administracyjnych dokumentów towarzyszących (e-AD), lecz z wykorzystaniem dokumentów handlowych. Spółka stosuje w tym zakresie zwyczajowe dokumenty handlowe (faktury VAT) i jako potwierdzenie odbioru wyrobów w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej kontrahenci przesyłają Spółce kopie faktur z potwierdzeniem odbioru wyrobów. Przy wysyłce wyrobów ze składu podatkowego Spółki obciążane jest zabezpieczenie akcyzowe, które jest zwalniane w chwili, kiedy Spółka otrzymuje potwierdzenie odbioru wyrobów w innym państwie członkowskim UE.

Po dokonaniu dostaw olejów do innych krajów Unii Europejskiej, po tym jak wyroby zostają wywiezione z Polski i dostarczone kontrahentom, a Spółka uzyska potwierdzenie ich odbioru w innych krajach UE, Spółka w praktyce traci kontrolę nad sposobem ich wykorzystania. Stąd Spółka nie może wykluczyć przypadków, że mimo, że sprzedała i dostarczyła oleje z przeznaczeniem do celów nienapędowych i niedopałowych, ich przeznaczenie, już po tym jak odbiorą je kontrahenci Spółki, a oleje znajdą się na terenie innych krajów Unii Europejskiej, może zostać zmienione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka dostarczając oleje do innych krajów Unii Europejskiej, oferując je na sprzedaż i sprzedając do celów innych niż napędowe lub opałowe (co jest udokumentowane) i stosując w tym zakresie procedurę zawieszenia poboru akcyzy, zgodnie z art. 40 ust. 6 i 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, jest wolna od obowiązku zapłaty akcyzy, nawet jeżeli potencjalnie, oleje już po tym jak zostaną odebrane na terenie innych krajów Unii Europejskiej, zostaną poza Polską przeznaczone do celów napędowych lub opałowych bo się do tego "nadają"...

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o akcyzie paliwami silnikowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 3 ustawy o akcyzie paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.

Oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są ani paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy o akcyzie. Nie są one bowiem przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, co jest jednoznacznie dokumentowane przez Spółkę przy ich sprzedaży.

W konsekwencji oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są też wyrobami, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 14 i pkt 15 ustawy o akcyzie.

To, że oleje "nadają" się do wykorzystania do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, nie może przesądzać o traktowaniu ich jako paliw silnikowych lub paliw opałowych w rozumieniu art. 86 i art. 89 ust. 1 pkt 14 i pkt 15 ustawy o akcyzie. "Przeznaczenie" i "przeznaczenie do użycia" do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych, o którym mowa powyżej, jest rzeczywistym przeznaczeniem, z jakim wyrób jest przez Spółkę produkowany lub dostarczany do odbiorcy.

Zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., wydawnictwo internetowe http://sjp.pwn.pl) "przeznaczyć" oznacza "określić z góry cel, któremu coś ma służyć, przekazać coś dla kogoś, na czyjś użytek, na czyjąś korzyść". Przeznaczenie wyrobu jest więc określane przez Spółkę, która decyduje do jakich celów ma być używany dany wyrób i z takim przeznaczeniem sprzedaje wyrób odbiorcy. Aby więc uznać, że określony wyrób jest "przeznaczony do napędu silników spalinowych", "przeznaczony do celów opałowych", "przeznaczony do użycia do napędu silników spalinowych" albo "przeznaczony do użycia do celów opałowych" Spółka musiałaby wyprodukować lub dostarczyć wyrób do odbiorcy określając, że wyrób ma służyć do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych. Przeznaczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 1 Ustawy powinno być weryfikowane z perspektywy Spółki na podstawie zapisów w dokumentacji Spółki (normach i warunkach technicznych), a także zapisów w kontraktach, na fakturach i innych formalnych uzgodnieniach z odbiorcami wyrobów.

Żadnych problemów nie powinna budzić z kolei ocena czy określony wyrób "jest oferowany na sprzedaż do napędu silników spalinowych" lub czy "jest oferowany na sprzedaż do celów opałowych". Zgodnie z definicją ze Słownika Języka Polskiego "oferować" oznacza "proponować kupno, usługi, pomoc". Jeżeli Spółka nie proponuje kontrahentom zakupu wyrobów, których dotyczy niniejszy wniosek do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych (co jest faktem łatwym do zweryfikowania na podstawie dokumentacji handlowej) to wyroby te nie mogą zostać objęte zakresem zastosowania art. 86 ust. 2 i 3 oraz 89 ust. 1 pkt 14 i 15 Ustawy.

Z kolei słowo "używać" oznacza "zastosować coś jako środek, narzędzie", "zrobić z czegoś użytek". Ocena, do jakich celów jest używany wyrób może nastąpić dopiero w chwili jego użycia. W momencie, w którym Spółka określa stawkę danego wyrobu (w momencie jego wyprodukowania lub jego wyprowadzenia ze składu podatkowego) wyrób nie jest jeszcze używany.

Zdaniem Spółki nie można pojęć "przeznaczone do napędu silników spalinowych", "przeznaczone do celów opałowych", "przeznaczone do użycia do napędu silników spalinowych", "przeznaczone do użycia do celów opałowych", "oferowane na sprzedaż do napędu silników spalinowych", "oferowane na sprzedaż do celów opałowych", "używane do napędu silników spalinowych" oraz "używane do celów opałowych" utożsamiać z przeznaczeniem hipotetycznym, czyli z "nadawaniem" się na cele napędowe lub opałowe, innymi słowy z możliwością użycia na te cele wynikającą z właściwości fizykochemicznych wyrobów.

Przedstawione wyżej rozumienie, kiedy mamy do czynienia z przeznaczeniem na cele napędowe lub na cele opałowe, a więc kiedy mamy do czynienia z "paliwem silnikowym" lub "paliwem opałowym" w rozumieniu ustawy o akcyzie jest zgodne z praktyką organów podatkowych. Jako przykład można podać w tym zakresie interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie (IPPP3/443-574/09-2/SM), w której stwierdzono:

"Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka będzie produkować i sprzedawać ww. wyroby z przeznaczeniem innym niż do napędu silników spalinowych lub innym niż bezpośrednio do celów opałowych oraz jako dodatki łub domieszki do paliw albo jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych. W przedmiotowej sytuacji produkty te nie mogą zostać uznane za paliwa silnikowe lub paliwa opałowe w myśl art. 86 ust. 2 i 3 ustawy, co wiąże się z brakiem zastosowania art. 89 ust. 1 pkt 14 i pki 15 w celu przyporządkowania im właściwej stawki podatkowej."
"Prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przeznaczenie produkowanych przez Spółkę wyrobów, od których zależy ich opodatkowanie, jest faktycznym przeznaczeniem, jakie Spółka im nadaje przy ich produkcji i oferowaniu na sprzedaż (tj. do celów innych niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub innym niż bezpośrednio do celów opałowych oraz jako dodatki lub domieszki do paliw albo jako komponenty do produkcji paliw silnikowych lub paliw opałowych), a nie ich przeznaczenie hipotetyczne, czyli teoretyczna możliwość ich użycia przez nabywcę do innych celów (szeroko rozumianych napędowych czy opałowych), która wynika z ich właściwości fizykochemicznych."
"Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka produkuje i sprzedaje wymienione we wniosku wyroby, w zależności od ich rodzaju, np. do przedsiębiorstw chemicznych, gdzie są wykorzystywane do produkcji wyrobów chemicznych (plastyfikatorów, bezwodników ftalowych, polimerów itd.), farb, lakierów, jako gazy nośne w przemyśle aerozolowym etc. O takim przeznaczeniu tych wyrobów decyduje (i) dokumentacja produkcyjna Spółki np. normy łub warunki techniczne określają, że wyrób jest przeznaczony do innych celów niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub do spalania w celach opałowych; (ii)dokumentacja handlowa Spółki np. kontrakty z nabywcami, zamówienia, adnotacje na fakturach określają, że wyrób jest przeznaczony (oferowany) i sprzedawany do innych celów niż do bezpośredniego napędu silników spalinowych lub do spalania w celach opałowych. Uwzględniając powyższe, prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przedmiotowa dokumentacja jest wystarczająca do określenia (udowodnienia) przeznaczenia wyrobów do ww. celów."

Jeżeli oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie są paliwami silnikowymi, ani paliwami opałowymi to jedyną podstawą ich opodatkowania jest art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy o akcyzie, który bez względu na opałowe lub napędowe przeznaczenie, nakłada akcyzę na "oleje smarowe i pozostałe oleje o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99".

Jednocześnie oleje będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o akcyzie. Oznacza to, że mają do nich zastosowanie specjalne zasady stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w dostawie wewnątrzwspólnotowej, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o akcyzie (dokumenty handlowe zamiast e-AD).

W tej sytuacji Spółka dostarczając oleje do innych krajów Unii Europejskiej na dokumentach handlowych nie ma obowiązku dokonywania zapłaty akcyzy, o ile oczywiście Spółka uzyska od kontrahentów potwierdzenia odbioru olejów w państwach członkowskich ich przeznaczenia.

Zdaniem Spółki sposób zużycia olejów już poza Polską, w innych krajach Unii Europejskiej, przez ich odbiorców nie ma znaczenia dla ich traktowania akcyzowego w Polsce, o ile oczywiście - zgodnie z uwagami powyżej - przy ich sprzedaży Spółka jednoznacznie zastrzegła i udokumentowała, że oleje są przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe. Spółka nie ma bowiem fizycznej kontroli nad tym jak ich odbiorcy zużyją te wyroby już po tym jak je odbiorą. Wszystko co Spółka może zrobić to w dokumentacji handlowej jasno określić przeznaczenie wyrobów oraz zastrzec na piśmie, że nie mogą być one przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe. Spółka to robi.

Jeżeli kontrahent Spółki, wbrew złożonej Spółce deklaracji i wbrew przeznaczeniu jakie Spółka nadała olejom, zużyje je na cele napędowe lub opałowe, czyli zmieni - wbrew woli Spółki - przeznaczenie, jakie nadała olejom Spółka, to on będzie odpowiedzialny za rozliczenie akcyzy w państwie członkowskim, w którym taka zmiana przeznaczenia została dokonana.

Przepisy akcyzowe są bowiem zharmonizowane we wszystkich krajach Unii Europejskiej i w każdym państwie członkowskim, do którego Spółka dostarcza wyroby, zmiana przeznaczenia olejów i przeznaczenie olejów na cele napędowe lub opałowe, będzie skutkować obowiązkiem zapłaty akcyzy przez ten podmiot, który oleje na te cele zużył lub przeznaczył.

Stąd nawet jeżeli - hipotetycznie - oleje dostarczone przez Spółkę do innego kraju Unii Europejskiej zostaną tam zużyte lub przeznaczone na cele napędowe lub opałowe, to Spółka nie może na gruncie polskiego podatku akcyzowego ponosić konsekwencji takiego, niezgodnego z jej intencjami działania kontrahentów. Spółka bowiem należycie wywiązała się obowiązków, jakie nakładają na nią polskie przepisy akcyzowe tj. udokumentowała niepaliwowe i nieopałowe przeznaczenie olejów przy ich sprzedaży do UE oraz zastosowała prawidłowo, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o akcyzie, procedurę zawieszenia poboru akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. z 2011 Dz.U. Nr 108, poz. 629 ze zm.) do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
objęte pozycją CN 3403;
objęte pozycją CN 3811;
objęte pozycją CN 3817;
oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do zużycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 3 wymienionej ustawy paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem paliw silnikowych, czyli wyrobów energetycznych przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych do napędu silników spalinowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.).

W art. 89 ust. 1 ww. ustawy zostały określone stawki podatku akcyzowego na wyroby energetyczne. Stawki określone w tym przepisie, w stosunku do niektórych wyrobów energetycznych odwołują się bezpośrednio do ich kodów klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) (art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ww. ustawy), inne zaś do definicji paliw silnikowych bądź paliw opałowych (art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 cyt. ustawy) określonych, odpowiednio w ust. 2 lub ust. 3 art. 86 ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższe oznacza, że wyroby wymienione w art. 89 ust. 1-13 ustawy dla których zostały przyporządkowane odpowiednie kody CN są opodatkowane według stawek określonych dla tych wyrobów. Natomiast pozostałe wyroby, oferowane na sprzedaż lub używane do celów napędowych lub opałowych, których opodatkowanie akcyzą nie odnosi się do kodów CN wymienionych w ustawie w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, są opodatkowane w zależności od przeznaczenia, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy.

Należy wyraźnie podkreślić, iż to że przedmiotowy towar objęty wnioskiem o kodzie CN 2710 19 91 może być u nabywcy z innego kraju Unii Europejskiej przeznaczony do celów napędowych lub opałowych, czyli stanie się na terytorium innego państwa członkowskiego paliwem silnikowym lub opałowym, w rozumieniu art. 86 ust. 2 lub ust. 3 ustawy, nie powoduje, że na gruncie przepisów krajowych zastosowanie dla niego znajdzie stawka podatku określona jak dla pozostałych paliw silnikowych lub opałowych. Stawka akcyzy dla tego wyrobu została bowiem, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy, przyporządkowana bezpośrednio do jego kodu CN, ustalonego na podstawie Nomenklatury Scalonej. W takim przypadku przeznaczenie tego wyrobu nie ma wpływu na zastosowanie stawki akcyzy.

Stosownie do powyższego stawka akcyzy określona w art. 89 ust. 1 pkt 11 ma zastosowanie, bez względu na przeznaczenie, do wszystkich wyrobów o kodach CN 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem jedynie wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99. Tym samym ma ona zastosowanie do wyrobu objętego wnioskiem o kodzie CN 2710 19 91.

Natomiast stawka akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 14 lub 15 dotyczy pozostałych wyrobów energetycznych przeznaczonych do celów opałowych, które nie zostały wymienione według kodów CN Nomenklatury Scalonej precyzyjnie wskazanych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy.

Wyroby objęte niniejszym wnioskiem o kodzie CN 2710 19 91 nie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy i jednocześnie jak wskazano wyżej zostały one objęte na terytorium kraju stawką podatku akcyzowego inną niż zero. Tym samym do wyrobów tych ma zastosowanie procedura zawieszenia poboru akcyzy, określona w art. 40 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych, warunkiem jej zastosowania jest:

zastosowanie e-AD albo dokumentu zastępującego e-AD;
złożenie we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia akcyzowego.

Jednakże w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy dotyczy wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 40 ust. 6, warunki, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie tylko przy przemieszczaniu tych wyrobów na terytorium kraju, a w przypadku przemieszczania tych wyrobów na terytorium kraju w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspolnotowej warunkiem zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy jest wyłącznie dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentów handlowych zamiast e-AD.

Z przedstawionego we wniosku stanu wynika, że wyroby będące przedmiotem wniosku o kodzie CN 2710 19 91 są dostarczane wewnątrzwspólnotowo do innego państwa Unii Europejskiej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 40 ust. 6.

Oznacza to, że zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 7 w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 40 ust. 6 zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje - z dniem otrzymania przez podmiot wysyłający (Wnioskodawcę), który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej, dokumentu handlowego lub innego dokumentu potwierdzającego dostawę tych wyrobów na terytorium państwa członkowskiego. W takiej sytuacji zobowiązanie podatkowe nie powstaje i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy ciążący na podatniku, z chwilą otrzymania przez niego tego dokumentu, w części objętej potwierdzeniem.

Stosownie do powyższego, uzyskanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia dokonania dostawy na terytorium państwa członkowskiego wyrobów objętych wnioskiem kończy procedurę zawieszenia poboru akcyzy, wygasza powstały względem tych wyrobów obowiązek podatkowy i powoduje, że nie powstaje zobowiązanie podatkowe w stosunku do ilości wyrobów dostarczonych przez Wnioskodawcę do kontrahenta z innego państwa Unii Europejskiej. Natomiast dalsza wymagalność podatku akcyzowego w stosunku do przedmiotowego wyrobu dostarczonego do innego kraju Unii Europejskiej uzależniona jest od przepisów obowiązujących w kraju członkowskim konsumpcji (wykorzystania) tych wyrobów. Tym samym zużycie przedmiotowego wyrobu przez kontrahenta z innego państwa członkowskiego, dokonane po jego odebraniu przez tegoż kontrahenta nie rodzi w Polsce względem Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obwiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie