w zakresie braku wykazywania transakcji w ewidencji wyrobów węglowych - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 15.09.2017, sygn. 0114-KDIP1-2.4013.18.2017.1.SM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie braku wykazywania transakcji w ewidencji wyrobów węglowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 199 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu17 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku wykazywania transakcji w ewidencji wyrobów węglowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie braku wykazywania transakcji w ewidencji wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje m.in. wyroby węglowe,o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2017.43 t.j.; dalej Ustawa). Wnioskodawca zawiadomił także naczelnika urzędu skarbowego o dokonywaniu m.in. sprzedaży wyrobów węglowych, jako pośredniczący podmiot węglowy. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje kasy fiskalne.

Zasadniczo każda sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej. Jeżeli klient żąda wystawienia faktury, Wnioskodawca wystawia fakturę, dołączając wystawiony uprzednio paragon do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy.

W wyniku uzyskania statusu pośredniczącego podmiotu węglowego Wnioskodawca nabywa wyroby węglowe, od których nie została odprowadzona akcyza. Obecnie Wnioskodawca nie stosuje zwolnień w sprzedaży wyrobów węglowych. Od sierpnia Wnioskodawca wprowadzi możliwość nabywania przez klientów wyrobów węglowych ze zwolnieniem z akcyzy.

Wnioskodawca przewiduje sytuacje, w ramach których wyroby węglowe będą nabywanez przeznaczeniem na cele opałowe, o których mowa w art. 31a ust. 1 Ustawy, tj. w szczególności przez gospodarstwa domowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(numeracja zgodnaz wnioskiem):

Czy w przypadku udokumentowanej paragonem fiskalnym sprzedaży wyrobów węglowych na cele opałowe, z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 Ustawy, gdy ilość wyrobów węglowych w ramach jednorazowej transakcji nie przekracza 200 kg, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do ujmowania takiej transakcji w ewidencji, o której mowa w art. 138i Ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 31a ust. 1 Ustawy: Zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

w procesie produkcji energii elektrycznej;
w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, 1954 i 1985), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 157), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U.z 2016 r. poz. 1638 i 1948), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, 1583 i 1948), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948);
do przewozu towarów i pasażerów koleją;
do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;
przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy: Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest: w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Powyższe regulacje wskazują, że pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 Ustawy pod warunkiem wystawienia dokumentu dostawy (lub faktury obejmującej elementy wskazane w art. 31a ust. 3 pkt 1, tj. m.in. kod CN wyrobów węglowych).

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U.2015.2162; dalej: Rozporządzenie): W przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowaw art. 31a ust. 3 ustawy.

Rozporządzenie zawiera zatem uproszczenie pozwalające na sprzedaż wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy bez konieczności wystawiania dokumentu dostawy (lub faktury wypełniającej warunki wymienione w art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy), gdy transakcja obejmująca sprzedaż do 200 kg wyrobów węglowych została udokumentowana paragonem fiskalnym.

Jednocześnie Ustawa wprowadza wymóg prowadzenia ewidencji przez pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu (dalej: Ewidencja). Stosownie do art. 138i ust. 2 Ustawy: Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
datę wystawienia dokumentu dostawy albo innego dokumentu zastępującego dokument dostawy i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Zakres elementów Ewidencji jednoznacznie wskazuje na korelację obowiązku ewidencyjnego ze stosowaniem zwolnienia od akcyzy dla dostaw wyrobów węglowych i wystawianiem dokumentu dostawy (albo innego dokumentu zastępującego dokument dostawy), stanowiąc powiązanie z treścią art. 31a ust. 3 Ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży niewielkich ilości wyrobów węglowych, tj. do 200 kg z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, gdy taka transakcja nie jest udokumentowana dokumentem dostawy, ani fakturą spełniającą wymogi określone w art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy, ale paragonem fiskalnym, wówczas transakcja taka nie podlega obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 138i Ustawy.

W szczególności należy bowiem stwierdzić, że paragon fiskalny nie stanowi ani dokumentu dostawy, ani dokumentu zastępującego dokument dostawy w rozumieniu art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy. Wskazuje na to treść § 3 pkt 1 Rozporządzenia, stanowiąc wprost o braku konieczności stosowania warunków przewidziany przepisem art. 31a ust. 3 Ustawy. W przypadku sprzedaży z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy na podstawie § 3 pkt 1 Rozporządzenia Wnioskodawca nie jest obowiązany do spełnienia dodatkowych warunków (np. pozyskania danych nabywcy).W efekcie przyjmując hipotetycznie, że Wnioskodawca wprowadziłby sprzedaż udokumentowaną paragonem fiskalnym do Ewidencji, to taki wpis nie zawierałby najistotniejszych elementów takiej Ewidencji, wymienionych w art. 138i ust. 2 pkt 3 i 4 Ustawy.

W świetle powyższego, w szczególności z uwagi na wyraźne powiązanie Ewidencji z normą art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy, należy uznać, że w przypadku dokonania sprzedaży na rzecz finalnego nabywcy węglowego wyrobów węglowych w ilości do 200 kg na podstawie paragonu fiskalnego z zastosowaniem zwolnienia od akcyzy, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do ujęcia takiej transakcji w Ewidencji, o której mowa w art. 138i Ustawy.

Analogiczne stanowisko zajmują także organy podatkowe, w tym:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej znak IBPP4/4513-99/16/MK z dnia 30 maja 2016 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej znak IBPP4/4513-30/16/LG z dnia 14 marca 2016 r.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej znak IPTPP3/443A-4/14-2/KK z dnia 1 kwietnia 2014 r.

Taki sam skutek wystąpi także w przypadku, gdy nabywca, po dokonaniu zakupu udokumentowanego paragonem wyrobów węglowych w ilości do 200 kg wystąpi do Wnioskodawcy o wystawienie faktury do transakcji, jeżeli faktura taka nie będzie zawierała wszystkich elementów wymienionych w art. 31a ust. 3 pkt 1 Ustawy. Późniejsze wystawienie faktury nie wpływa bowiem na okoliczność, że transakcja została udokumentowana paragonem fiskalnym. W tym miejscu należy także podkreślić, że nabywca jest uprawniony do żądania wystawienia faktury do transakcji udokumentowanej paragonem do końca 3 miesiąca po zakupie towaru. W przypadku żądania przez podmiot wystawienia faktury na podstawie przedstawionego paragonu Wnioskodawca nie ma faktycznej możliwości weryfikacji, czy osoba, która nabyła wyroby węglowe w ilości do 200 kg na podstawie paragonu (korzystając tym samym ze zwolnienia z akcyzy) jest tą samą osobą, która zwraca paragon, żądając wystawienia faktury. Sam fakt sprzedaży wyrobów węglowych na cele określone w art. 31a ust. 1 Ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg i udokumentowanie tej transakcji paragonem fiskalnym powoduje powstanie skutku, o którym mowa w § 3 pkt 1 Rozporządzenia, tj. niestosowanie przepisu art. 31a ust. 3 Ustawy - a w efekcie także brak konieczności ujmowania takiej sprzedaży w Ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 43, z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN:

poz. 19 - ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;

poz. 20 - ex 2702, tj. węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;

poz. 21 - ex 2704, tj. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych jak wynika z cyt. powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

w procesie produkcji energii elektrycznej;
w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 157), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r.poz. 1638, 1948 i 2260), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r.poz. 930, 1583, 1948 i 2174 oraz z 2017 r. poz. 38 i 60), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60);
do przewozu towarów i pasażerów koleją;
do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej;
(uchylony).

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1,w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Natomiast w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 2162, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 138i ust. 1 ustawy, ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 138i ust. 2 ustawy, ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
datę wystawienia dokumentu dostawy albo innego dokumentu zastępującego dokument dostawy i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

- w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN (art. 138i ust. 3 ustawy).

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje m.in. wyroby węglowe. Wnioskodawca zawiadomił także naczelnika urzędu skarbowego o dokonywaniu m.in. sprzedaży wyrobów węglowych, jako pośredniczący podmiot węglowy. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje kasy fiskalne.

Wnioskodawca przewiduje sytuacje, w ramach których wyroby węglowe będą nabywane z przeznaczeniem na cele opałowe, o których mowa w art. 31a ust. 1 Ustawy, tj. w szczególności przez gospodarstwa domowe.

Wątpliwości Spółki dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych w przypadku m.in. udokumentowanej paragonem fiskalnym sprzedaży wyrobów węglowych na cele opałowe, z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 Ustawy, gdy ilość wyrobów węglowych w ramach jednorazowej transakcji nie przekracza 200 kg.

Z cytowanych powyżej przepisów § 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień wynika, że w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanej przez podmiot posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego na rzecz podmiotu korzystającego ze zwolnienia, wymienionego w art. 31a ust. 1 ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg przy jednorazowej sprzedaży, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia dokumentu dostawy lub faktury zastępującej dokument dostawy.

W myśl natomiast ww. art. 138i ust. 2 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zawierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu.

Zatem w ewidencji, o której mowa w art. 138i ust. 1 ustawy, odnotowuje się tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

W związku z powyższym do ww. ewidencji nie wpisuje się wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo (tzw. sprzedaży paragonowej), do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 2015 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie braku ujmowania w ewidencji sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnego nabywcy węglowego bez zastosowania zwolnienia z akcyzy sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa wdwóch egzemplarzach(art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art.53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 5a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 1, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie